Paradoxographoi insunt Aristotelis mirabiles auscultationes, Antigoni, Apollonii, Phlegontis historiae mirabiles, Michaelis Pselli lectiones mirabiles, reliquorum eiusdem generis scriptorum deperditorum fragmenta ... edidit Antonius Westermann

발행: 1839년

분량: 283페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

211쪽

αἱ δύο ἄρα, βλ. λα, χαι εἰσὶ δυσὶ ταῖς βζ, ζα. διὰ τὰ αυτα δη δειχθήσεται καὶ ἡ βν χη τῆ βκ καὶ ἡ καὶ ῆ βξ, ξα ἴσαι ταῖς βλ λα, καὶ αἱ βοῦ, ζα συναμφω

τέραις. ώς ἐκ τούτου δείκνυσθαι ἔστι, τἀς διὰ του β1ο σημείου πεμπομένας ακτῖνας καὶ ἀνακλωμένας ἐπὶ το αῖσας ειναι ταῖς λοιπῶς πάσας τὰς το αυτο ποιουσας. Hτοίνυν διατείνομεν σπάρτον περιαγομένην τῶ αβ σημεῖα, καὶ διὰ τῆς αρχῆς τῶν μελλουσῶν ανακλῶσθαι ακτίνων

ἐσόπτρου εται

Ιl. Πῶς αν εἰς τον δοθέντα τόπον ἀφεστῶτα Ουκ ἔλαττον ἡ τόξου βολὴν κατασκευάσομεν ἔξαοιν γίνεσθαι διὰ τῶν ἡλιακῶν ακτίνων. 26 Κατὰ μῖν τους ἐκθεμένους τὰς τῶν λεγομένων --

212쪽

FRAGMENTA 153

ρίων κατασκευὰς δοκεῖ πως αδυνατον εἶναι τό προτεθέν

αἰεὶ γαρ ὁρῶμεν τα πυρία επὶ τον ηλιον ὁρῶντα, ὀταυτην ῆξαφιν ποιῆται si ' εἴπερ ὀ δοθεὶς τόπος μ ξ επ'ευθείας εοτὶ ταῖς ἐλιακῶς ἀκτῖσιν, ἀλλ' εφ' ἔτερόν τι νευων μέρος ξ επὶ τὰ εναντίον, Ουχ oIόν τέ ἐστι δια sτων εἰρημένων πυρίων γενέσθαι τό προτεθέν. ἔπειτα καἰ τό διάστημα ἱκανον τὸ μέχρι τῆς ἐξάψεως ἀναγκάζει καὶτὀ μέγεθος του πυρίου κατα τας εκθέσεις τῶν παλαιῶν σχεδόν αδυνατον ειναι γενέσθαι, ἄστε κατα Tας εἰρημένας ἐκθέσεις αδυνατον εὐλόγως νομίζεσθαι καὶ τὸ προ- 16 τεθέν. επειδὴ δὲ την Ἀρχιμήδους δόξαν οὐχ οἱάν τέ ἐστι καθελεῖν, απαύιν ὁμολόγως ἱστορηθέντος ώς τὰς ναυς τῶν πολεμίων δια τῶν ἡλιακῶν ἔκαυσεν ακτίνων,ἀν κη εὐλόγως καὶ τολο δυνατον εἰναι τὼ πρόβλημα. καὶ ημεῖς θεωρήσαντες καθ ὁσον οἰόν τ' ἐν ἐπισκή. Hφαντε: Thν τοιαυτζν ἐκθησομεθα κGτασκευήν, βραχέα τινα προδιαλαβόντες ἄναγκαῖα εἰς τό προκείμενον. - Προς τῶ δοθέντι σημείω επιπέδου ἐσόπτρου θέσιν εὐ- ρεῖν, ῆτις Γ ποιήσειJ κατα πῆσαν θέσιν ἐρχομένην ἐπὶ τὀ εἰρημένον σημεῖον ηλιακὸν ακτῖνα επὶ ἔτεροi ανακλῆσθαι γισημεῖον. Ἀστω τὀ α δοθέν, ἡ δοθεῖσα κατά τινα θέσιν ἀκτὶς ἡ βα, καὶ δέον ἔστω την βα επι τι ἔσοπτρον προσπίπτουσαν επωεδον καὶ συνημμένον τῶ α σημείω ἀνακλασθαι ἐπὶ τό δοθεν γ σημεῖον ἐπιζευχθω γαρ

213쪽

πτοον τO εαζ προς ὀρθὰς τs αδ ευθεία ' δῆλον εδ αυτόθενεκ τῶν πρόδεδειγμένων, ὼς η βα ἀκτις προσπίπτουσα ἐπὶ I to εας ἔσοπτρον ἀνακλασθήσεται επὶ το γ, οπερ Dει ποιῆσαι καὶ πῖσα ἄρα αἱ κατὰ την αυτὴν θέσιν προσπίπτουσαι ἀκτῖνες απὰ του ξλίου ἐπὶ το εσοπτρον παράλληλοι Ουσαι τῆ αβ ἀνακλασθήσονται κατὰ παραλλήλους απτῆνας τῆ γα. ώς δείκνυσθαι, ἴτι καθ' οMν ο ποτε μέρος ξ θέσιν μὴ το γ σημεῖον τῆ ἐλιακῆ ἀκτῖνι,

διὰ του ἐπιπέδου εσόπτρου η ανάκλασις επ' at etό γε νῆ-61ται καὶ ἐπειδὴ ἡ τῶν πυρίων ἔξαφις καθ' ἔτερον οὐ γίνεται τρόπον ῆ τρο πλείονας -τῖνας εἰς τὀν ἔνα καὶ τὸν αυτὸν τόπον συνάγεσθαι, καὶ τῆς κατὰ κορυφὴν εο θέρμης αθροιζομενης εἰκότως καὶ ἔκκαυσιν γίνεσθαι καθ' ὁν τρόπον καὶ πυρὀς εν τινι τόπω υπάρχοντος τὰ πέριξ μέρη καὶ παρακείμενα του ἀέρος συμμέτρου τινος

απολαύει θερμότζτος oυτως εἰ νοήσομεν καὶ το υναν- των πάσας τὰς -τῖνας επὶ τἀν μέσον συνάγεσθαι τόπον,2ο την του εἰρημένου πυρὸς ἀποτελέσουσι δυναμιν. δέον Ουν ἔστω καὶ προς τῶ ν σημείω ἀφεστῶτι τοs α Ουκ ἔλαττονῆ τὰ εἰρημένον διάστημα προσαγαγεῖν καὶ ἐτέρας διαφo

214쪽

FRAGMENTA 155

ωστε τὰς ἀνακλάσεις υφ' εν ἐκείνας ἀπάσας συναγομένας ποιῆσαι την ἔξαψιν οπερ κώ δια πλειόνων ἀνδρῶν κατὰ τ)ην εἰρημένην θέσιν ἐύοπτρα κατεχόντων και ἐπὶ τὰ γπεμπόiπων σομεων ποιῆωι τό προκείμενον οἱόν ἔστινI Iῖνα δἐ μη δυσχεραίνωμεν πλείοσι τουτο ἐπιτάττοντες εδρωκομεν γαρ ώς Ουκ ἔλαττον εἴκοσι τεσσάρων ἀνακλάσεων χρήζει το ὀφεῖλον ἐξαφθῆναι), κατασκευάσομεν οἶτως. ἔστω ἐπίπεδον ἔξαγωνικόν ἔσοπτρον τό αβγδεζ κtii tot 1τω παρακείμενα ἔτερα ὁμοια ἔσοπτρα ἐξαγωνικὰ καὶ συνημ- lo

κινεῖσθαι περι τας εἰρημένας ευθείας, ξ λεπίθων συναπ- τῶν προσκολλιζομένων αντἀ ῆ τῶν λεγομένων γιγλνμίων. εἰ τοίνυν ἐν τῶ αὐτῶ ἐπιπέδω τοὐ μίσου καπόπτρου 15 ποιήσομεν εἶναι -ι τα πέριξ ἔσοπτρα, ἡ ἀνακλασις δῆλον οτι ὁμοίως τῆ πάσθ συνθέσει γενήσεται. εἰ δὲ μίνοντος κοὐ μέσου ώσανεὶ ακινητου διά τινος ἐπινοί ευχερῶς προύτιθεμένης ἄπαντα τα πέριξ ἐπὶ τό μέσον ἐπινεύσομεν, δῆλον ώς καὶ αἱ αα αυτῶν ἀνακλώμεναι ἀκτῖνες ἐπι τον μέσον τόπον του ἐξ αρχῆς ἐσόπτρου παραγίνονται. τό αὐτὰ δὴ ποιου-ἔς καὶ Περα πέριξ περιτιθέντες

20 .

215쪽

156 ANTHEMIlτοῖς εἰρημένοις εσοπτρα καὶ δυνάμενα νευειν ἐπὶ τό μέ.

ἄστε συναγομένας άπάσας κατὰ τἀν εἰρημένον τρόπον την ἔξαψιν ἐν τῶ δοθέντι τόπω ποιῆσαι. κάλλιον δὲ ηβ αὐτη εξαφις γενήσεται, εἰ τέτρασιν η καὶ πέντε καzόπτροις δοθείη τὰ τοιαυτα πύρια ἀνὰ ἔπιὰ ἄντα τον αριθμόν καὶ ἀφεστῶσι συμμετρον ἀλλήλων διάστημα κατ' αναλογίαν τοὐ τῆς ἐξάψεως διαστήμοτος, ῶστε τὰς ακτῖνας τὰς - ' αντῶν τεμνουσας αλλήλας πλέον δυνασθαι θ ποιεῖν Ἀν εἰρημέν ν ἐκπυρωσιν. ἐν ένὶ γὰρ τόπω τῶν ἐσόπτρων ἔντων κατ' ὀξυτάπας γωνίας αἱ ἀνακλάσεις ἀλλήλας τέμνου νιν, ωστε σχεδόν πάντα τὰν περὶ τόν ἄξονα τόπον θερμαινόμενον διο . . .. μὴ προς τὀ δοθὲν καὶ μόνον σημεῖον γίνεσθαι την ἐκπυρωσιν. δυναται δε εα διὰ τῆς τῶν αὐτῶν επιπέδων ἐσόπτρων -τασκευῆς καὶ την τῶν πολεμίων ἀμαυρουσθαι ἔφιν, ὼς μη καθορῶντες βαδίζουσιν ξ ἐπέρχονται τῶν τοιουτων κατόπτρων επιπίδων ἐχόντων .... πηγνυμένων τε ἐν τοῖς επάνω μέρεσι τῶν ἀσπίδων καὶ εoω ῶστε προς τους πολεμίους, χο καθὰ εῖρηται, τὰς ἐλιακὰς ἀνακλάσεις τρέπεσθαι, καὶ διὰ τούτων ε περῶς δυνασθαι, ώς εῖρηται, αυτῶν καταγω νίζεσθαι. διὰ μεν ουν τῆς τῶν εἰρημένων ἐσόπτρων ἡτοιπυρίων κατασκευῆς ῆ τε ἔξαψις προς το δοθ ἐν διάστημα δυναιτο γίνεσθαι, καὶ τὰ καὶ γἀρ οἱ μεμνημένοι 2I περὶ τῶν μὴ ' χιμήδους του θειοτάτου κατασκευασ

216쪽

θέντων ἐσόπτρων Ου δι ἐνὀς εμν μόνευσαν πυρίου. αλλὰ διὰ πλειώνων. καὶ οἱ μι μὴ εἰνια τρόπον τινα ιτερονJ τῆς απὀ τούτου τοὐ δι-τήματος ἐκκαυσεως. III. 'Eπειδὴ δὲ και τῶν συνήθων πυρίων ἐμνημόνευσαν οἱ παλαιοί, πῶς δεῖ τὰς τῶν ἐμβολίων ποιεῖ-m I καταγραφῆς ὀργανικώτερον μόνον, οὐδεμίαν αποδειξιν γεωμετρικὴν εἰς τοὐτο ἐκθέμενοι, μηδὲ φήσαντες εἰναι τἀς τοιαυτας κωνι κἀς τομάς, οὐ μέντοι γε ποίας καὶ πῶς γινομένας, διό πειρασόμεθα ἐμεῖς καί τινας ἐκθέσθαι τῶν τοιουτων ἐμβολέων καταγραφὰς και ταύτας ουκ ἀναπο- luδείκτους, αλλὰ διὰ τῶν γεωμετρικῶν ἐφόδων πιστουμίνας.

ἔστω γόρ ἡ διάμετρος του πυρίου προς δ βουλόμεθα κατασκευάύαι αβ , τὰ δε σημεῖον, ἐφ' δ βουλόμεθα την ἀνάκλασιν γενέσθαι, ἐπὶ τῆς προς ὀρθὰς τῆ αβ, καὶ δίχα

τεμνουσης αυτὴν τῆς γεδ, τὀ δ σημεῖον, του ε ἐν τῆ 11 διχοτομία νοουμένου τῆς αβ, και επιζευχθω ἡ βδ. καὶ

διὰ του β παράλληλος ἐχθω τῆ δεγ ἡ βοῦ, ἴση ουσα τῆβδ, καὶ διά του ζ παράλληλος τῆ βα ἡ γ ῆ τέμνουσα την δεγ κατὰ τὀ γ' σημεῖον, καὶ τετμήσθω ἡ γδ δίχα κατὰ

τὀ θ σημεῖον, καὶ ἔσται ἡ θε βάθος τob ἐμβολέως του Σοπερὶ διάμετρον τὴν αβ, ὼς ἔξῆς ἔσται δῆλον. καὶ διη- ρήσθω ἡ βε ευθεῖα εἰς ἶσα δή ποτε τμήματα χα, υποκείσθω δε ώς ἐπὶ τῆς παρουσης καταγραφῆς εἰς τρία, εἰς τὴν εκ καὶ την κλ καὶ την λβ, καὶ διὰ σῶν κ, λ. παράλ-

217쪽

το μέσον νοουμένου τῶν βζ , λμ παραλληλων. καὶ ἐκβεβλήσθωσαν αἱ εἰρημέναι παράλληλοι πῆσαι ως ἐπὶ τα δ2 μέρη κατά τὰ π, ρ σημεῖα λέγω οτι η πκ ἀκτὶς κατὰ παράλληλον Ουσα τῶ ἄξονι θέσιν, τουτέστι τῆ εδ προσαί πτουσα ἐπὶ το διὰ τῆς ξε ἔσοπτρον κατὰ τὀ β σ μεῖον ἐπὶ το δ ἀνακλασθήσεται, δια τὀ δίχα την -o Ud καὶ προς ἴσας ἀνακλασθαι γωνίας, καθως προδέδεικται. Oμυως δε ο καὶ τζν ρλ ακτῖνα ποιήσομεν ἀνακλασθῆναι ἐπὶ τὰ δ οὐ.

D l. V id. An lig. Carysi. his t. niti'. n 19. I. Vi l. iiii lem. III. I id. iiii l. c. 89.

218쪽

lv. Pinnium apes ii ascuntur parvilii ex apitalis, partini ex i,ubulo corpore piil resacto. ita lue Arcti e laus in epigraninia te ait eas me βοὰς φθιμένης πεποτημένα τέκνα.

i leni staπων μὲν σφῆκες γενεά, μόσχων δὲ μέλισσαι.

Varro ite r. r. 3, 16. V. I e cptibiis aut nitia tuli uti illi ad , iluod etiani Archelaus scribit , non ut reliqua animalia nara bias. sed aurabus virinum ducere solere, nedic unis loquam febra cirrare. Vareo d. r. r. 2. 3. Psu.

hist. nat. 8. 50, 202.

V l. Perdices, quae, ut Arae laus semilati, poremara, audi a conripiunt. Varro d. r. r. 3, 11. VII. Areliel aias a luctor est, quot sint comoris raeaoernae ad excremensa DPora , totidem annos

esse cie alis. paratis certe numerus reρeriatur. identia tranιque pini singulis inesse ac sine nnare ae ZHegignera Plin. h. n. 8, 55. Varro d. r. r. 3, 12. VIII. Sanguine Nsitu hominis ex quacmnque ad parte Omisso Vscaci inre anginant iliani tradii iii

nai. 28. 4, 43. IX. Av Λιβύρ ὴμιόνους τινάς η τετρωμένους ΣοἈρχέλαος λέγει ῆ ἀπειπόντας υπο δίψους ἐρρίφθαι νε-

219쪽

κρους πολλούς ' πολλάκις δε ἔφεων ἐπιφρευσάντων φλλον πάμπολυ τῶν νεκρῶν ἐσθίειν, ἐπὰν δε βασιλίσκου συοίγματος ἀκουορ, τα μὶν ἡ πὀ τοις ιλεοῖς καὶ τk v άμμωἀφανίζεσθαι την ταχίστην κάὶ ἐαυτὰ ἀποκρύπτεσθαι, τον 5 δε προσελθόi τα κατὰ πολλην την εἰρήνην δειπνεω ειτα αυθις υποσυρlζειν κH ἀπαλλάττεσθαι, τοὐς δε ἡμιόνους κH το δεῖπνον το ἐξ αὐτῶν σ μαίνεσθαι το ἐντευθεν,

τὸ τοὐ λόγου τοὐτο, ἄστροις. Aelian. liisl. anini. 2, 7. X. Aλλα καὶ Ἀρχέλαός φησι τα τῶν μυῶν ῆπατα 10 λοβοὐς ἔχειν πέντε καὶ δέκα, ο ινες Ουκ ἀθρόοι πάντες ἐγγίνονται, ἀλλ' λαστος καθ' ὴμέραν σεληνιακῆν ε ἐπιγινόμενος ἐξ ο- ἔντος προστίθεται ἀπὀ της νεομηνίας μέχρι τῆς πανσεληνου, πάλιν δε απὀ τῆς πανσελήνου εἶς ἐφ' λὶ καθ' ὴμέραν φθίνω ν λοβός, πάντες μέχρι τῆς νεο- I μηνίας ἐκλείποt σι, καὶ αυθις ἐξ ἐκείνης ἄρχονται γίνεσθαι προς την τῆς σελήνης περίοδον καὶ τον ἀριθμὀν τῶν ἐκείνης ήμερῶν καὶ αυτοὶ γινόμενοι καὶ ἀπογι νόμενοι καὶ πληθυνόμενοι καἰ μειουμενοι. ὁ δ' αυτῆς ιστορικὼς λέγει

και τα τῶν θαλασσίων ἐχίνων ἁὰ το αυτο πάσχειν. Bois-20 sona I. an d. V. 1. P. 417 sq. ex cod. Paris. 1630.

XI. Ἀρχέλαος ἐν τοῖς ἰδιοφυέσι φησὶ τὰς μυραίνας τοῖς ἔχεσι μίγνυσθαι ξπροχυσας εἰς γ qu J, ἔχειν δὲ οδόντας ὁμοίους ἔχεσι. Scliol. Nicatici. liter. v. 822. XII. Κατῶβλεψ, παρὰ χελάω τῶ Xερρονησίτη ἐν τοῖς ἰδιοφνέσιν. Athen. 9. p. 409. C.

220쪽

FRAGMENTA 161

ARISTOCLIS.

l. Αριστοκλῆς ἐν α παραδόξων. 'Eφίσιος τῶ γένει νεανίας τῶν ἐπισήμων, υίος Θημοστράτου, ταῖς δ' ἀληθείαις υρεως, Ουτος το θῆλυ μιοῶν γένος νυκτὀς βαθείας εἰς τας πατρωας ἔτρεχεν ἀγέλας, καὶ ἄνω συνεγένετο θη- λε' 4 δὲ ἔγκυος γενομενη ἔτεκε κόρην εὐειδεστάτην Ιονοσκελίαν τουνομα, την προσηγορίαν λαβουσαν ἀπὀτοῖν συμπτωματος. Stobaeus florileg. 64, 37. II. οἱ μεν Παλαμάονα λέγουσι ρῆξαι την τού -ὀς κεφαλήν,.οτε Ἀθηνῶν εγεννατο, οἱ δὲ Ερμῆν, οἱ Προμηθέα, 'Αριστοκλῆς δε υφίσταται τὴν γέννησιν Ἀθη- 10 νας εν Κρῆ ' νεφέλν γάρ φησι κεκρυφθαι τὴν θεόν, τον δὲ Θία πλήξαντα το νέφος προφῆναι αυτήν. Schol.

SEARCH

MENU NAVIGATION