Paradoxographoi insunt Aristotelis mirabiles auscultationes, Antigoni, Apollonii, Phlegontis historiae mirabiles, Michaelis Pselli lectiones mirabiles, reliquorum eiusdem generis scriptorum deperditorum fragmenta ... edidit Antonius Westermann

발행: 1839년

분량: 283페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

181쪽

καὶ τὴν φύσιν θαπμαστῶς διηλλαγμένον ' τα μεν ἄνωτοῶ αιδοίου ολόκληρα τε και ανδρωθη ῆν, τα δε περὶ τους μηρους γυναικεῖα καὶ α παλωτερα ἐφ' ω καταπλαγέντες οἱ συγγενεῖς απηνεγκαν εἰς την αγορὰν τὀ παιδίον 5 καὶ συναγαγόντες εκκλησίαν ἐβουλεύοντο περὶ α--, τας τε και τερατοσκόπους συγκαλέσαντες. τῶν δε οἱ μεν ἀπεφήναντο διάστασίν τινα τῶν Αἰτωλῶν καὶ Λοκρῶν ἔσεσθαι ' κεχωρίσθαι γὰρ ἀπο μητρος Ουσης Λοκρίδος καὶ πατρος Αἰτωλου οἱ δε δεῖν ωοντο τό παδίου su καὶ την μητέρα ἀπενέγκοντας εἰς την υπερορίαν κατακαι- σαι. ταλα δε αυτῶν βουλευομένων ἐξαίφνης φαlνεται ὁ Πολύκριτος ὁ προτεθνηκὼς εν 4 ἐκκλησία πλησίον του τέκνου ἔχων εὐῆτα μέλαιναν. τῶν δε πολιτῶν καταπλαγέντων επὶ τὴ φαντασία καὶ πολλῶν εἰς φυγην τραπομέ- Ω νων παρεκάλεσε τους πολίτας θαρρεῖν καὶ μη ταράττεσθαι επὶ τῶ γεγονότι φάσματι. ἐπεὶ δὲ ἔληξε τό πλέον τοὐθορύβου καὶ της ταραχῆς, ἐφθέγξατο λεπτῆ τὴ φωνὴ

τάδε - ψεγὼ, ἄνδρες πολῖται, τῶ μεν σώματι τέθνηκα, τῆδε ευνοὶ καὶ τῆ χάριτι προς υμῆς ζῶ. καὶ νυν πάρειμι D προς υμῆς τοὐς κυριεύοντας τῶν κατα γqν επὶ τῶ συμφέροντι τῶ υμετέρω. παρακαλῶ τοίνυν υμῆς, πολλας ἔντας εμοὐ, τοῖ μη ταράττεσθαι μηδὲ δυσχεραίνειν ἐπὶ τῶ παραδόξ' γεγονότι φάσματι. δέομαι δε υμῶν απάντων, κατευχόμενος προς τῆς ἐκάστου σωτηρίας, ἀποδosναί μοι 25 το παιδίον τὀ ἐξ ἐμου γεγεννημένον, ἔπως μηδεν βίαιον γένηται ἄλλο τι βουλευσαμένων υμῶν, μη δ' αρχὴ πραγμάτων δυσχερῶν καὶ χαλεπῶν δια την προς ἐμὲ φιλονεικίαν υμῖν γένοται. ου γὰρ ενδέχεταί με περιιδεῖν κα-

182쪽

βων καὶ τῶν ἐπερχομένων κακῶν ἔσεσθε ἀπηλλαγμένοι. εἰ δὲ ἄλλως πως τ9 γνώμ9 προσπεσεῖσθε, φοβ μαι περὶ υμῶν, μῆποτε εἰς ἀνθκέστους συμφορὰς ἀπειθουντες ἐμῆν ἐμπέσητε. ἐγώ μὲν ουν διἀ τὴν υπάρχουσαν ευνοιανοτ' ἔζων καὶ νυν α προσδοκήτως παρὼν προείρηκα τὸ υ συμφίρον υμῖν. ταντ' ουν υμῆς ἀξιῶ, μὴ πλείω με χρόνον παρέλκειν, ἀλλα βουλευσαμένους ι ρθῶς καὶ πεισθέντας τοῖς εἰρημένοις υπ' ἐμοὐ δοὐναί μοι μετ' ευφημίας τό παιδίον. ου γάρ ἐνδέχεταί μοι πλείονα μζκυνειν χρόνον διὰ τους κατὰ γον υπάρχοντας δεσπότας. - ταὐτα 12δε εἰπὼν ἐσυχίαν ἔσχεν ἐπ' ολίγον, καραδοκῶν ποίαν ποτὲ ἐξοίσουσιν αιτῶ γνώμvν περὶ τῶν ἀξιουμένων. τινὲς μἐν Ουν φοντο δεῖν ἀποδουναι τό παιδίον καὶ ἀφοσιώσασθαι τό τε φάσμα κα4 τον ἐπιστάντα δαίμονα, οἱ δι πλεῖctoi ἀντίλεγον, ἐπὶ σχολῆς δεῖν βουλεύσασθαι au

μὴ ἐμὲ αἰτιλθε, ἀλλα τὴν τύχην τὴν ουτως ἐπὶ τό χελοον ιμῆς ποdηγουσαν. ῆτις ἐναντιουμένη καμοὶ παρανι - μεῖν ἀναγκάζει με εἰς τό χιον τέκνον. - του δὲ ἴχλου συνδραμόντος καὶ περὶ τῆν αρσιν τοὐ τέρατος ἔχοντος

183쪽

ἐπιλαβόμενος του παιδίου καὶ τους πλείστους αὐτῶν

ἀνείρξας ἰταμώτερον διέσπασέ τε αυτὸ καὶ ἡσθιε. κραυγῆς δε γενομένης και λιθων ἐπ' αυτὀν ἐκριπτομένων μελάμβανον τροπῆν αυτοὐ ποιήσασθαι. ὁ δὲ ἄπληκτορ ῶν ὐxὀ1 τῶν λίθων το σῶμα πῶυ τοὐ παιδloυ κατανάλωσε πλὴν τῆς κεφαλῆς καὶ αυτικα α φανῆς ἐγένετο. δυσφορουντων δε αυτῶν ἐπὶ τοῖς γενομένοις καὶ ἐν απορία καθεστηκότων Ου τῆ τυχουσν, βουλομένων τε ἀποστεῖλαι εἰς Λελφούς, φθέγγεται ῆ κεφαλὴ του παιδιου ἐπὶ τοῖ ἐδάφους 1s κειμένη καὶ λέγει χρησμῶ τα ἀποβησόμενα

ω πολυύμνητον ναίων χθόνα λαῖς ἀπείρων,

μὴ στεῖχ ' ἐς Φοίβου τέμενος ναόν τε θυώδη

ου γάρ σοι καθαραὶ χέρες αῖματος αιθερ ' ἔχουσιν, αλλα μύσος προπάροιθε ποδῶν ἔντοσθε κελευθον. β φράζεο δ' ἐξ ἐμέθεν, τρίποδος δ' ἀπόειπε κέλευθον μαντοσυνος πὰσαν γὰρ ἐφετμήν σοι καταλέξω.ῆματι γ - τούτω περιτελλομένου ἐνιαυτούἄρισται πῆσιν θάνατος, ψυχαὶ δε βίονται Λοκρῶν Αἰτωλῶν τ' ἀναμὶξ βουλῆσιν ' P θήν ς,20 Ουδ' αναοῦ ταυλησις κακοὐ ἔσσεται, οὐδ' ἡβαιόν.ῆδq γὰρ ψεκάὁες φόνιαι κατὰ κρῆτα κέχυνται, νυξ δ' ἐπὶ πάντα κέκευθε, μέλας δ' επιδέδρομεν αἰθηρ'αυτίκα νυξ δ' ἔρεβος πῆσαν κατὰ γαῖαν ὁρωρεν, χῆροι δ' οἴκοι πάντες επ' Ουδεῖ γυῖα κλινούσιν, ο οὐδε γυνὴ πένθος ποτε λείφεται, ουδέ νυ παῖδες εν μεγάροις γοόωσι φίλους πατέρας περιφυντες τοῖον γὰρ τόδε κύμα κατέδραμε πῆσι κατ' ἄκρης.H αῖ πατοχ ' ἐμ ν αἰεὶ στένω αἰνὰ παθουσαν,

184쪽

MI R A IIII. l A125 μητέρα τ' αἰνοτάτην, ῆν ἴστερον ἔκλυσεν αἰών. νώνυμνόν τε θεοὶ γένεσιν θήσουσιν ἄπαντες Λοκρῶν τ' Αἰτωλῶν θ' υ τι που κώ σπέρμα λίποιτο, ουνεκ' ἐμὴν κεφαλὴν λειοι αἰών, ουδέ νυ πάντα σώματος ἐψίνικεν μέλε ἄκριτα, λεῖπε δἐ γαῖαν. Iαλλα γ ἐμ ν κεφαλὴν θίμεν' η'οῖ φαινομίνοφι, μὴ δέ θ' ὐπό ζοφερῆν γαῖαν κατακρυπτίμεν ενδον αυτους δi προλιπόντας ίον χῶρον μετόπtσθεν στεθειν εἰς ἄλλον χῶρον καὶ λαον ' A m εἴ τινά που θανατοιο λυσιν κατὰ μοῖραν ἔλζσθε. luακουσαντες δὲ οἱ Αἰτωλοὶ τοὐ χρησμου γυναῖκας μἐν

καὶ τα νήπια τέκνα τους τε υπερὶ ἡρως υπεξέθεντο ου ἔκαστος ἐδυνατο, αυτοὶ δὲ ἔμενον καραδοκουντες τὴἀποβζσόμενον. κH συνωθ τῶ ἱξῆς ἔτει Αἰτωλοῖς κH'Aκαρνῆσι συστῆναι πόλεμον κώ φθορὰν πολλὴν λατί- 15ρων γενέσθαι. III. Toτορεῖ δὲ και Ἀντισθένης ὀ περιπατvτικος φ λόσοφος, μείλιον Γλαβρίωνα τον υ πατον μετὰ πρεσβευ- τῶν Πορκιου Κάτωνος καὶ Λουκίου Ουαλερίου Φλάκκου παραταξάμενον Ἀντιόχω ἐν Θερμοπυλαις γενναίως τε χοάγωνισάμενον βιάσαοθαι οἰοαι μὰν τὰ Οπλα τοῖς μετυντιόχου , αντον δὲ τἀ μὶν πρῶτα εἰς Ἐλάτειαν μετὰ πεντακοσίων υπασπιστῶν φυγεῖν, ἐκεῖθεν δὲ πάλιν εἰς Ἐφεσον ἀναγκάσαι υπεξελθεῖν. ὁ δὲ 'Aκείλιος Κάτωνα μὲν εἰς Ρώμην ἀπίστειλεν ἀπαγγελονντα την νίκην, -- 25 τὀς δε ι α',Αἰτωλους καθ' υράκλειαν ἐστράτευσεν, ῆν ἐξευμαρους ἔλαβεν. ἐν δὲ τῆ παρατάξει τὴ γενομενρ προς Ἀντίοχον ἐν Θερμοπυλαις ἐπιφανίστατα σημεῖα ἐγίνετο

185쪽

Pωμαίοις. ἐπιφανέντος γὰρ 'Aντιόχου καὶ φυγόντος τῆι πιουσri vμέρα ἐγίνοντο οἱ Ρωμαῖοι περὶ ἀναίρεσιν τῶν ἐκ τῆς σφετέρας δυνάμεως πεπτωκότων και περὶ συλλωγὴν λαφυρων τε καὶ σκυλων και αἰχμαλώτων. Boύπλαγος 5 ait τις, τῶν απῶ Συρίας ἱππάρχης, τιμώμενος παρὰ τρβασιλεῖ Ἀντιόχp, ἔπεσε καὶ αὐτὸς γενναίως ἀγωνισάμενος. ζναρουμένων δε τῶν Ῥωμαίων πειτα τα σκυλα καὶ μεσούσης τῆς ημερας ἀνίστη Ο Βούπλαγος ἐκ τῶν νεκρῶν, Iχων τραύματα δέκα δύο, καὶ παραγενόμενος εἰς το στρ iu τόπεδον αὐτῶν ἀνεῖπε λεπτὴ τῆ φωνῆ τούσδε τους

παυσαι σκυλευων στρατόν Βδος εἰς χθόνα βάντα ἐδη γὰρ Κρονίδης νεμεσῶ Ζευς μέρμερα λευσσων, μηνίει δὲ φόνω στρατιῆς καὶ σοῖσιν επ' ἔργοις,11 καὶ πέμΦει φυλον θρασυκάρδιον εἰς χθόνα τvν σήν,

νυν γαγον τυ πλῆθος εἰς ἐκκλησων καὶ ἐβουλεύοντο περὶ του γεγονότος φάσματος. ἔδοξεν ουν τον μν Βούπλαγον2n παραχρῆμα μετὰ τῶ λεχθέντα ἔπη ἀποπνεύσαντα κατακαύσαντας θάφαι, καθαρμον δε ποιήσαντας του στρατοπέδου θῖσαι Aia 'Aποτροπαίω καὶ πέμψαι εις Λελφους ἐθωτήσοντας τον θεόν, τί χρὴ ποιεῖν. παραγενομένων δε Πυθῶδε τῶν θεωρῶν καὶ πυνθανομένων, τί ποι τέον,

186쪽

ἀκOiψαντες Ουν του λόγου τούτου το μὲν ἐπιστρατευσαι ἐπί τινα τῶν ἐν τῆ EDρώπ g κατοικου 1των ἀπέγνωσαν τὰ παράπαν, ἀναζευξαντες δὲ α πο του προειρημένου τόπου παρεγίνοντο ἐπὶ Ναυπακτον τῆς Αἰτωλίας, Ουἐστιν ἱερόν κοινὸν τῶν Ελλήνων, ευτρεπίζοiτες θυσίας βδημοτελεῖς, ἀπορχάς τε ἐξ ἔθους. τούτων δὲ ἐπιτελουμένων ὁ στρατζγὸς Πόπλιος ἐμμανῆς γενόμενος καὶ

παράφρων ἀποφθέγγεται πολλά τινα ἐνθουσιωδῶς, ταμὶν εν μέτρω . ἐστιν ὁ α καὶ καταλογάδην. διαγγ ελθέντος δὲ τῶ πλήθει του πράγματος συνέθεον πάντες προς 10 τὴν σκηνὴν του Ποπλίου, ἄμα μὲν ὐπαγωνιῶντες καὶ ἐκπεπληγμένοι ἐπι τῶ τον κράτιστον αὐτῶν καὶ δυνάμενον ἀφηγεῖσθαι μετ' ἐμπειρίας ἐτυχηκέναι, ἄμα δἐ ἀκουειν βουλόμενοι τα λεγόμενα, ἄστε τινας αυτ πιεσθiντας βιαιότερον ἀποπνιγῆνοι. τα μὶν ουν ἐν μέτρω 1I θέντα υα ' αὐτοδ, ἔτι οντων ἐν τῆ σκζνῆ, ἐστιν τάδε ω πατρὶς, οἰόν σοι λiτρῖν φέρει Aθήνη, ἐνίκα πορθήσασ' 'Aσίην πολυολβον ληαι Ιταλίην ἐς γαῖαν, ἐυστεφάνους τε πόληας, 2uΘρινακίζν νῆσον πολυήρατον, ῆν κτίσατο Ζευς.ῆξει γὰρ στρατι ῆ πολυφέρτατος, ὀβριμόθυμος,

τηλόθι ν 14 υσίης , οθεν ἐλίου ἀντολαί εἰσιν, καὶ βασιλευς διαβὰς στεινον πόρον Ελλησπόντουορκια πιστὰ ται εἰ προς κοίρανον υπεtρώτην. 25ἄξει δ' εις 'Aσίην στρατιὴν ἀνάριθμον ἀγείρας πά-οθεν ἐκ τ' 'Aσίης ἐδ' Εὐρώπης ἐρατεινῆς, καί σε δαμῆ, χήρους δ Οἰκους καὶ τείχεα θήσει, δουλοσυνην δ' ἐπὶ πῆοιν ἐλευθερον ἡμαρ ἀπουρος

187쪽

PHLEGONTIS

ἀνειπων δὲ τους στίχους τούτους ἄρμησεν ἐκ τῆς σκηνῆς ἐν χιτῶνι καὶ ἀπεφθέγγετο καταλογάδην τάδε - μηνύομεν, ω ἄνδρες στρατιῶται καὶ ποώται, διαβάντας ἐκ τῆς Ευρώπης εἰς την Ἀσίαν νικῆσαι υμῶς τον βα-2 σιλέα Ἀντίοχον ναυμαχήσαντάς τε καὶ πεζὴ παραταξαμένους, κυριεῖσαι δε τῆς επίταδε του Ἀύρου χώρας πάσης καὶ τῶν πόλεων τῶν ἐκτισμένων ἐν αὐτὴ, ἐκβαλόντας τον Ἀντίοχον εἰς Συρίαν, ταύτην δὲ παραδοθῆναι καὶ τὰς πόλεις τοῖς 'Aττάλου υἱοῖς, Γαλάτας δὲ η τους κατοικοῖντας ἐν τῆ Ἀσία παραταξαμένους προς υμὰς ησσηθῆναι, τῶν δὲ γυναικῶν καὶ τέκνων καὶ τῆς ἀποσκευῆς πάσης κυριεὐσαι υμῶς καὶ ἀγαγεῖν εἰς τῆν ρώπην, τοὐς δε κατοικουντας ἐν τῆ Εὐρώπy τ νπαραλίαν Θρῆκας τῆς τε Προποντίδος καὶ Ελλησπόντου 11 ἀναλυουσιν υμῖν ἀπὀ τῆς στρατείας ἐπίθεσιν ποιησασθαι περὶ την τῶν Αἰνιάνων χώραν καί τινας διαφθείρaντας ἀφελέσθαι μέρος τι τῆς προνομῆς, διασωθέντων δὲ τῶν ἄλλων καὶ κομισθἐντων εἰς Ῥώμην ε σεσθαι συνθήκας προς βασιλέα Ἀντίοχον, εφ ' ω χρηματα μεν εἰσοίσει D καὶ χώρας τινος ἀποστήσεται. α ἀναγορεύσας δε ταντα

ἀνεκεκράγει μεγάλll τῆ φωνὴ λέγων τάδε - ω εκ τῆς Ἀσίας ὁρῶ διαβαινουσας δυνάμεις χαλκοστέρνους καὶ βασιλέας ἐπὶ τὀ αυτὀ συναγομένους καὶ ἔθνη παντοδαπὰ ἐπι τηνEυρώπην, Ἀπων τε κτύπον δοράτων τε ψόφον καὶ 25 φόνον αἱματόφυρτον λεηλασίαν τε δεινὴν πτώσεις τε πύργων καὶ τειχῶν κατασκαφὰς ε μιαν τε χθονός ἀμυθητου. v ταὐτα δε εἰπὼν ἔλεξεν αυθις ἐν ἔπεσι τάδε

ῆνίκα Νισαῖοι χρυσάμπυκες ἀργέται ειποι βῶσιν ἐπὶ χθόνα δῖαν, εὴν προλιπόντες εφέδρην,

188쪽

oῖς ποτ' εν ἄστει τευξε Συρqκοσίων πολυόλβων ίδαλος Πετίων, φιλίαν πολυξρατον αυξων, δῶτ' ἐπὶ χαλκείρ, δεσμοῖς δ' ἐπὶ δεσιιὀν Ἀλλεν, χρύσεον ἐν δ' αυτὸν πῆσιν Ταερωνος υἱῖνηρμοσεν ἀκτίνεσσι καὶ ἔμμασι μαρμαέροντα ' IκH τότε σοὶ, Ῥωμη, χαλεπ' ἄλγεα πάντα τελεῖται. ηξει γὰρ στρατός εχ ρυς, ος ου χθόνα πῆσαν ὀλέσσει, χηρώσει δ' αγοράς, ἄστη δε τε πυρπόλα θήσει,αῖματι δὲ πλήσει ποταμους, πλῆσει δε καὶ ρδην, δουλοσύνην τ' οἰκτρὴν, στυγερὴν, ἀτέκμορτον ἐφεύσει. luoυδε πνη πόσιν ων γ' υποδέξεται ἐκ πολέμοιο νοστήσαντ', ἀίδης δε καταχθόνιος, μελανείμων.εξει ἐνὶ φθιμένοισιν ὀμου τέκνα μπρὸς ἀπούρας, υνης δ' ἀλλοδαποῖς περιθήσει δούλιον ἐμαρ. αποφθεγξάμενος δὲ ταλα ἐσιώπησεν καὶ πορευθεὶς ἔξω 15

τοὐ στρατοπέδου ἀνέβη ἐπί τινα δρὼν. ἐπακολουθήσαντος δε τοῖ ἔχλου προσεκαλέσατο αντους καὶ ειπε τάδε n ἐμοὶ μεν, ω ἄνδρες ' μαῖοι και οἱ λοιποὶ στρατιῶται, καθήκει τελευτήσαντι υπο λύκου πυρρου ευμεγέθους

καταβρωθῆναι εν τῆ σήμερον ημέρα, υμεῖς δε τἀ ρη- 'θέντα υπ' ἐμοὐ γινώσκετε συμβησόμενα υμῖν πάντα, τεκμηρίοις χρώμενοι τῆ νυν ἐσομένy επιφανεία του θηρίου τε καὶ τῆ ἐμὴ αναιρέσει, οτι αληθῆ εἴρηκα ἔκ

τινος θείας υποδείξεως. ἀ τοσαυτα δὲ εἰπων εκέλευσεν αὐτοῖς ἀποστῆναι καὶ μηδένα κωλυσαι τὰ θηρίον προσεχ. 25 θεῖν, φάσκων, ἐὰν ἀποστρέψωσιν. - συνοίσειν αυτοῖς. ποιήσαντος δε του πλήθους τὰ προσταχθὲν οὐκ εἰς μακρὰν παρπίνεται ὁ λύκος. ἰδων δὲ αὐτόν ὁ Πόπλιος

κατέβη απὸ τῆς δρυὀς καὶ ἔπεσεν υπτιος, ὁ δὲ λύκος

1 et

189쪽

ἀνασχίσας αυτόν κατεδαίνυτο πάντων ὁρώντων. ἀναλώσας δi τὀ σῶμα αὐτοῖ πλὴν τῆς κεφαλῆς ἐτράπετο εἰς τὀ ὁρος. προσελθοι τος δὲ του ἴχλου καὶ βουλομένου ἀνελέσθαι τἀ απολελειμμένα, κτερίσαι τε αυτον νομψως,

a 4 κεφαλὴ κειμένη ἐπὶ τῆς γῆς ανεῖπε τους στίχους τού

τους

μὴ ψαυ ἡμετέρης κεφαλῆς ου γὰρ θέμις ἐστίν,

Οἶσιν Αθη-- χόλον ἄγριον ἐν φρεσὶ θῆκεν, ἄπτεσθαι θείοιο καρήατος ἀχλα πέπαυσο, iu μαντοσυνην τ' ἐπάκουσον, ἀληθέα ηπερ ἐρεῖ σοι. ῆξει γὰρ χθόνα τήνδε πολὐς καὶ καρτερὰς υρης,3ς λαῖν μὲν ἔνοπλον υπό σκότον ἀῖδι πέμψει, νήξει δ αυ λιθινους πύργους καὶ τείχεα μώκρά, ι,λβον δ' ἐμέτερον καὶ νήπια τέκν ἀλόχους τε 1 μάρψας εἰς ωσίον ἄξει διἀ κὐμα περήσας. T λα σοι ειρ κεν νημερτέα Φοῖβος Ἀπόλλων Πυθιος, ος μοι Γλυ κραπερῖν θεραποντ' ἐπιπέμψας ῆγαγεν εἰς μακάρων τε δόμους καὶ ΙΙερσεφονείης.ακουσαντες δὲ τῶν ἐπῶν τούτων Ου μετρως ἐταράχθη 1u σαν, ἱδρυσάμενοί τε ναδν Απόλλωνος Λυκίου καὶ βωμον, οὐπερ λειτο ἡ κεφαλή, ἐν β σαν εἰς τὰς ναῖς καὶ ἀπι- πλεον ἔκαστος ἐπὶ τὰς εαυτῶν πατρίδας. καὶ συνέβη ἄπαντα τὰ υπό του IIoπλίου ρηθέντα γενέσθαι.l V. Iστορεῖ δε καὶ 'Hσίοδος καὶ Λικαίαρχος κῶH Κλείταρχος καὶ Καλλίμαχος καἰ ἄλλοι τινες περὶ Πιρεσίου τάδε. Τειρεσίαν τον Εὐήρους ἐν Αρκαδία ἄνδρο ἔντα ἐν τῶ ορει τῶ ἐν Κυλλήνη οφεις ἰδόντα ὀχευοντας τρῶσαι τόν ἔτερον καὶ παραχρῆμα μεταβαλεῖν τὴν ἰδέον γενέσθαι γὰρ ἐξ ἀνδρὀς γυναῖκα καὶ μιχθῆναι ἀνδρί τοῖ

Disitiroci Corale

190쪽

λως κομίσαοθαι την ἀρχαίαν φυσιν. -ὀς θὲ ἐρίσαντος Πρα καὶ φαμένου, ἐν ταῖς συνονοίαις πλεονεκτεῖν τὴν Ιγυναεια του ἀνδρός τῆς τῶν ἀφροδισίων ηδονῆς. και τῆς φας φασκούσης τα ἐναντία, δόξαι αντοῖς μεταπεμ. ψαμένοις ἔρεσθαι του Τεiφεσίαν διὰ το τῶν τρόπων ἀμ .φοτέρων 'πεπειρῆσθαι. τον δὲ ἐρωτώμενον ἀποφῆνασθαι. διότι μοιρῶν Ουσῶν δέ- τον ἄνδρα τέρπεσθαι την μίαν, εο

την δῶ γυναῖκα τὰς ἐννεα. την δὲ 'Hραν ὀπισθεῖσαν -- ταν ἔξαι αὐτob τοὐς οφθαλμὼς καὶ ποιῆσαι τυφλόν, τἀν δi Aία δωρήσασθαι αυτῶ την μαντικήν , καὶ βιο επὶ γενεὰς ἐπτά. V. Οἱ αυτοὶ ἱστοροὐσι, κατὰ τὴν Λαπίθων χώραν i5 γενέσθαι Ελάτω τῶ βασιλεῆ θυγατέρα, ὀνομαζομένην ΚαινίM' ταντο δὲ Ποσειδῶνα μιγέντα ἐπ τε λασθαι ποιήσειν αυτὴν ο αν ἐθέλll , την δὲ ἀξιῶσαι μεταλλάξαι

αυτὴν εἰς ἄνδρα, ποιῆσαι τε ατρωτον. του δε Ποσειδῶνος κατὰ τὰ ἀξιωθὲν ποιήσαντος μετονομασθῆναι Καινέα. 2uVI. Καὶ ἐν Ἀντιοχεία δὲ τ, προς Μαιανδρω ποταμῶ ἐγένετο ἀνδρόγυνος, ἄρχοντος Αθήνησιν Ἀντιπά

SEARCH

MENU NAVIGATION