Quinti Smyrnaei Posthomericorum lib. XIV

123쪽

αίωσαι δ ἐμον ητορ, επει κακα πολλα, τέτληκα ,παύαν ὀλλυμένων, ους - προ κῆρα ἔμαρψαν.

- παλαμ τι, κατα στομα, δεῖ τῶ ς'

- ἀποπνείουσα ἔχων νυχ σι τελειαν,

124쪽

πιο ira. σοὶ δὲ φαεινα πιή σφίσι τεύχεα Θέν ς , et stomz εξεχεαντο, μένος καταειμένω ω ς' συν δ' ἔβαλον ἡρεσσιν ἐοικοτες ροβοροισγόδῆριν ἐς αύματοέσσαν, ομοῖ δ' ἔχον ἔντεα καλα, εγχεα, καὶ Θωρηκας ἐω Θεέας- βοείας ,

καὶ κορυθα βριαρας ζωρος δ ἐτέρου χρόα χαλ- αI

125쪽

xa KO IN TOT

128쪽

οὐ γάρ πως ἀπέληγε μένος μέγα Ποθε λώς,

αλλ' - τίς τε βοωσι κατ υρεα μακρα λέαινα IIενθορη αὶ ζασα βαθυσκοπέλου ἐδα βήσσης, δματος ἱμείρουσα, τό οἱ μαλα Θυμον αλιμως τῆμος Δαναοῖο ν Ἀρηiας ἔνθορε κου'. o pGπίσω κοντο, τεμοτα Θυμο, ἔχον , -- μα βαρυγδουποι Θαλασσης ρον σιν κρουν, ὁ πτία λεια πιτάσσηουρος πυγμενος βω- δε πάντοθεν ἄκραι παντου υγμένοιο ποτὶ μονος ηονα μακρώ.

130쪽

Ω - ἔφη ρω- τις ενὶ φρεσι πάγχυ γ ἀως ως ω α- φράσσα ἐπισσύμενον βαρυ πημαο αὐτω, καὶ Πωσι, καὶ αὐτη Πενθεσι ν 375ου γάρ πω τι βοιο δυσαχέος αμφὶ πέπυστομίας οβριμοειμος, δὲ πτολίπορθος Ἀχιλλἀς,