장음표시 사용
22쪽
SEcTI I. De etiareo Sm naeo Po fionum ran aurum. A verost inmunis ignotus de ipso nomine chiditatum I. I. Anauctor sit Milesus Smyrnaeia, g. II. Aut Corinthus grammaticus pS. NI. An Aemilius Mec I. IV. Quintus licitur apud Granimaismos s. . adeoque hoc pro auctoris nomine habentam . l. etiam poῆα Smyrnam suus ipsum cruranen indieatri. VII. Odiecta diluunturAE. VIII. Unde Hiori nomen haeserat Quinto g. IX. An Quintus sit Qu. Ennius g. X. Aetas Anti vixisse eum cie. IV. p. ta prisbabile fit, cum e sermonis ratione g. XI. tum e viiovus earminis loeis, aut illustrantur s. XII. XIII eodem ducit poeseos Graecte historiari XIV. An antiquior Maenaliis 34. XU. out- Ietii sententia. Ormen pro Homerico hanent S. XVI Alia Quinqeo trisulari. XVII. SECTI II. De carn acies vi usque ration O indolia Est eontinitatio Iliacus Homineae . I. Uncle ductum ho consillum g. II. III. Quomodis illiu exseeutiis sit poEra IV.
Qironologia carminis . . oeconomia ominis non omni artificio ear in s. VI. Virilites eat inis , in imitatione Homerari. VII. Deoriam asinisternini g. VIII. Personaein triore g. IX. Numerorum venustas I. X. I tulicta viroriun Octoriam e noe carmine . XI. Naevi carnunis inaeuualitas, quae unde orta g. XIl. III. Dictio Quinti ex Homero ductari. XIV. Propria in forantis q. XV in eonis
structione g. XVI. in vocavillisin pluasibus S. XVII.
Him inpii is posthomericariti S. v. Quintum e Traim puum nausisse S. III. ne ex historicis, sed e veteribus cyclucisci. IV.
23쪽
In primis V libras ex Arctini Aethiopide g. V. in reliquis ex Ili de parva Lesehei . VI. In extrensis iniis e variis Ἱλέου πέρσιοι s. VII. Hae eonfirmantur Tabula Iliaca citius ratio universa explieatur . VIII. Quaenam in hae tabula sint ex Arctim Aethiopiis dera tacta s. IX. quae Isinde parara g. X. Stesichorori. XI. Alius tanulae fragmentiam ad Aethiopulem Arctini spectans S. XII. Quomodo ex his sontibus hauserit Quintus an pro centone ha-Mndum esus carmen DS Xlli Corollaria S. XIV. SEcTio IV.
De eoionibus, e nUM, O omnino historia Meraria eaminis. Granen a Bessarione repertum See. V. S. I. Ex o coetice suxi si visitiones omnes codices non item f. II. alitio prinops Aldinari. III. Basileensis S. IV. mendatores eaminis ante
SrcTi V. De textis anninis e ossicibus resilitiaendo, lititusque risionis ratione O eonsilio. Textrum carminis esse eoiluptissimum in editionibus . I. etiam in ec, litabiis . II. Comiptelarum generam caussae S. III. IV.Codices Quinti, orrumqtis classo g. V. VI. Carinen e pleniora hiis eo si ibiis multis locis restitutum pluribus e sibus auctum
s. VII. In asilis Gisis saepe dissi estis s. IlI. Raso conlidium
nutus editioni g. IX. X. Tibula, versuum numeriam mam pri r uni essitionum numGis comparans . XI.
24쪽
quibus ollini auundabat Graecia, epicis carminibus, tima celeberrimas, si etiam viae praestantissima iustaverant Alexandi, in Grammatici, servaretur unum, quod res Troianas a morte imi Hectoris ut iactis iisque excissitim complexum suu Quinti Calabri nomine vulgatum est. In Pio carmine plura iunt notabilia. an in auctoris nomen praesere, ne graecum nil leni cin omni antiquitate ignori Cipsum carmen non nisi inmnae a latis scriptoribus inlatiit . Atqui tamen illius veteris epici vim simplicitatem spirat, ac minises uni est, poetam usum esse antiquissimis carminibus cyclicis, qu mana vicem quodammodo explet Denique textus carininis in vitionibus exstat oretiptissimus misere mutilus, adeoque in eo istiPindo emaculando, magis quam in ullo alio scriptore, coniecturae criticae locus fuit Codices tamen, qui adhuc nulli ab edito thus iunt adnibiti, Cremus, integrius carmen exhibent. De tibiis omnicius in frontei nutus editionis breviter disserendum, ita ut primo loco auctore carmini R , deinde de ipso carmine eiusmi indole, tum fontibus e munus fabulariim tractandarum rationem aiasisse
Viderariu poti orae essitioianis, versionibus & omninoli a
25쪽
nistoria carminis literaria, lenimi de tori carininis collicibus, nullisque editionis rationein consilio agamus. SEUtio I. L, Q viro Smyrnaeo Posthotraneorum auctore.
De auctore iiii carminis praeter nomen vix iu quam constat; neque laoc quidem satis certum est. QuiNTI nomen praesere in editionibus,, inrisicitriis, etiam antiquissimis, Neapositano monacensi, qui nudum n me servant, cum in recentioribus, tu in editione Alclina, pleriiniqite addatur KAΛMPOΥ. Quis aluein fu rit ille Qisitatus, qua gente, Pla patria, qua aerare Vixerit, nusquam constat, cum nec aptus Suidam eius mensio, limat. In ac rei obscuritate non initati est viros doctos coniecturas indulsisse, fuisse, qui de ipso nomine statararent, inprimis cum offenderet in graeco poeta, eoque haud vulgari sed omeri aemulo, Unaanua nomen In nis Caspar Barillius, acuti vir ingenii, magnusque huius carminis admirator, omnino negavit Quintum esse auctoris nomen, naippe puriana putum
Romanum. Adsitiit illini sortiussi a possessore Romano codici sito, pro auctoris nomine habitiam suisse Nomen ab ipsonae poeta suppressunt, modestiae stitillo. Id ex
eo apparere, quod Grammatici Graecanici nullo modo illini scivisse videantur; non praeterituri, quin semel excideret. Nam, pergit, n Paralelpomenon auctorem indisitam velut Homeri niaxime similem, quique cum eo
censearii velut acce ite operi illi, quod supplere
voluerit. ti Exti ena nae obscurius dicta sunt. Nusquam enim, quantum reperi, Paralelpomenon carmen Iaiulatur, nullo addito auctoris nomine. Quod autem Gran malicos graecos nomen stodiae ignorasse ait, se suurrsaepius enim illud an Eustainio aliisque laudari insti videDinius. Quae loca fugisse videntur virum doctum.
26쪽
. Antiquioriam Grammaticoriam loca si in mente halniit,cMettius illa errant declaratula.
Veni Barthius asso laco uti m na maeum possio instauratorem , mire Hus M e , luci non ualivoris adspersionem , laurigum arara pio nostra carminis mictorem arbitrariar mutata sententia, ut Vuleriar, de
aetate poEtae, irem ollam longe militorem fuisse statuerat hactenus une sibi constans, quod Qtunnina non esse verum poetae nomen purat. Sed Milesium Smyrnaeum nostriis carmen coadjdcte nec ex unapuIoco, infra laudando, nec ullo alio indicio constat. Quod myntaeus fuit poesi clarias, non eo valet, ut statim eum pro huius carminis auctore naueas. Inio vix videtur Eunapius no silentio praeteriniriis fuisse, tanti carminis auctor exstitisset
Aliniis probabilem opinionem propositit Reinesius, inurumpnim esse KoINTO nomen, & OPINTO I ndum. Nunc Corinthum esse iam ricum, citius nabemus vi Dialectis libellium, seculi sexti vel septimi riptorem; cui bene convenire it magistri officiliar, quod se Libro XII profitetur a Quot in hac argumentatione falsa sint, ne opus est pluridiis declarare, is anis stiuri fiet e sequenturiis Nitruntii haec mera notanis sis militudine, ii M praeterea male X INTO mihi pro X OPINΘΟΥ. Corinthus ille, sive, ut rectius licitur, Gregorius, Corinthi nam opolites, indein nomen ei haesit, seculo XII vixit Pro tempore nemo sine Graininiaticias fine miraculo tale carmen conscribere pomniisse putandita est.
27쪽
Nemie elicior viderii Ric nardi Cnandieri coniectura,
stri auctore habentis i Scilicet de hoc vidius ait
Tas anta araemio quidquid restabat omero, ne areant summa Troica bella manu.
Ponto Libi . II. x. 3. quo apparet sane Marium posthomerica tractisse nostri tamen carminis auctorem eum esse, nullo moclo sit prohibile. Etenim Macer Veronensis erat Hatine carmina scripsit, quoriam servatae sunt particulae vid. Fabric Bibl. Graec Vol. XIII. Pδg. 36. g. V. Vix utilliiniri filissent viri docti hisce coniecturis, per
se paruin verisiminius, si mei inissent plura carminis nostri loca, expresse Piniari nomine laiulari a serioriDiis Grammaticis, ita in idem aranen eos legisse dubitare non liceat. Sic Sc notion ad Il. β'. 2 9. Wrων οτι Ἀχιλ-λευς αυτον Thersitern αναιρεῖ, ῶς στοροῖ Κόiντος
ποιητὴς έν τοῖς μa γημν c. quae ad libriin I. ca minis Vs. 74 sqq. referri apparet Eustathius ad Il. α . p. s. d. Rona observat sectiones Iliados a Graninisticis non adpellara λόγους, καθαπερ ἐποίησε Κύντος ἐν τοῖς μετα τὸν ' ηιον. e quo loco apparere videtur, inscripti neclibrorum , πρωτον, δεύτερον, τρiτον, ab ipso poeta adiectas esse. Ad Il. α . o9 pag. M6. vetium nostri Iabr. XII. 66 κεῖται δε sc vox ερο δεα παρα οὐτφέ, τῆ, πολέμου δ' εμπεσε θηλω. p. 3set ad n 8 s. adducit: ρυθμος παρα κώντω qiKRl marrit Tona III p. 37oa. Eodem Ton . III p. 16o8 excitatur u του Κοίντου ποίησu de Troia per simulatum Achivor in discessum
capta Quint Libr. XIII. 33 s*l. Denique p. 698. l.
28쪽
ἀυτῶ τὴν δεκην ρητορικῶς. Innuit orationes Aiacis Ut caniwebaeas apud Quintum V . . I 8o sqq. Porro Zetae ad Lycophr pag. II col. a. ecl. Porieri, O Oenones cito loquens, eam vitam finiisse ait, κατοι. id nostrum L . X. 466 φ Iden l. c. p. 33 col. b. μὲν Μαχάων, inuissu, κατα όiντον νάρητα εν τῆπολέμ*4αν Εὐρυπύλου του υἱου ηλέφου ο δὲ παλαιὸς ορ- ρους καὶ μετα θανατον 'λου ζωντα παρεισάγει τον ναχαονἀ, ωμενον τον Φιλοκτητηα Con Quintilinatur.
Saepius Quintrum memorat lani Trarem in Posthomericis, a celeb Iacob e meo C sicis indidonensis apographo essitis, s Io sqq. de Pentnesilea Vs. 28 a. de Memnone; s. set a. de Machaone; s. 97. de Oenone agens lana non exstrino vide Io Taetzae Antenomerica &c edit. Fr Iacous Lipsc 793 8
His auctoritatibus, cum ineris coniecturisis dubitationinus derogari vix possit, reflat ut QUINTUM, reli-la ignotum, pro auctore carminis nabeat aus Caeteriini Quintus scribatur an Cointus perinde est x Graeciu nocnomen utroque niculo, Κυ.rος- Κόisτο esset re nonina est. Unde tamen Romanum nomen sortitiis sit nonio G aecus, liuertinusne fuerit, an Romana civitate donarus, uae est modi uani Opicio alid improb iis, si tamen ante vulgatarii, per constitiitionem Antoninianam, civitatem Rominam vixit noster aut a maiori s Rominis, ii in Asia minora sedem fixurant, ortus fiterit, non licet disinando asi si silentinus'
storus a Rhodomannus inprimis colam tuetur, v mira praeso. tinique hoc nomine poῆtam adpellat Induxit hoc alios, ut clivosos putarent Cointum Quintum Calabriim, ut Dac etiam ad Dia ciet. IV. 2I.
29쪽
Patriam poetae ipsem renis innuit Ioco unico Prodesse loquirit auctor Iabro XII. o Quem l mina, ioniam minus recte intellectur est a magnis viris, operae pretium fiterit paucis illustrare. Verin sunt υριοῖς γαρ Μοῖσαι ,ασει μοι ἐννερσH θήκατ' αοιδὸν ,πριν μοι - φὶ παρm κατασκιδνασθαι ιουλον. Σμυρνης ἐν δαπέδοισι περικλυτα μῆλα νέμοντι, τρὶς τοσον Ἐρμου ἀπωθεν , ὁ ο βο-ντος ἀκούσαι, Ἀρτέμιδος περὶ νηον, λευhρἰ ἐν κήπω,ουρεῖ ουτε λίην χθαμαλφ, ουθ υψόθι πολλῶ. Haec omnia Rhodoniannus, vir in graecis litem vers
tissimus, in proprie sisti mistimans, Quintili colligit
scliolam celeluem habuisse in Ioniae litiue. Μηλα περικλυτα interpretatur discipulo Quinti, quem adeo S phistam fuisse sive Granimaticum, nilosophiae & et quentiae magistrum. emini tamen a locum legerit aliivl Iidquam in mentem ventruriam e puto, praeter hoc, auctorem, pueriin adhuc oves pavisse prope
Smyrnam. Fraudi ruit viro dicto 'ui eum seciui sunt, Reinesio Quos , quod μηλα νουσῶ intellexeriam, quod tamen nec patitii loci ratio, nec siserea poetae
Vos . de PoEt Graee p. 233. l. I. Reines Epist. LXXII. p. 93. Recte Barthius Adversar. p. - Quid paedagogo
mim vita pastorali4 si ero horto , idque in campis extra ur-hem tam magnificam Viri erussitissunt, puerorum institutioni alliontes tam generosiit vatem, nimium suae videntur fortunae studuisse . Ipse tamen locum M vita poetae philosophiae & Musis dimis, satis contorte interpretiiturci reprehensus ob hoe a Reine fi l. e. Ballio M'. enis Ara. Qinn-tus. qui etiam alios erit litoriini circa hune poetam mores
notavit. Reinesius Epist VcVII. p. 391 inprimu accurata
30쪽
verba, de pueritia sua lomaentis, cile in nimoratione in monte, quae a Sophista cienotis aliena esse ovisque videt. Quod in voce περικλυτα haeret, qua Gipulos nodiles seu lania illustres, epitheto emphatico designari putat, id vero est argutiiri. Est enim hoc inermi epitheton positic in quo res in suo genere praeclara d signatur Sequenda igitii sine clunio propria veriγoriin significatio, quod iam perspexeriint Badius, Pau. , sensusque Vos, Musae, iam viro mihi in ivm de is, m rape Smyrnam oves patrem; re1iqua ad ormatum spemnes loci narii ram Totum hoc adumbrasse videtur poeta ex istis Hesio si Theog Io. r. αἴ- αχθ' Ησιοδον καλὴν δinξαν ἀοιδην
αμας ποιμαίνονθ' Ἐλικωνος που ζMέοιο.
Ut illi in Helicone, sic sibi in monte Sinyrnae vicino oves pascenti Musita poeticum indusisse ingeniti m. Cum
Dianae sanum memoret odia, Pausius oves secras inis
telligit quae ad Dianae templum pertinuerim iure proprio his praefuisse diutuum. κηπον ἐλευθέριον autem pro norio venusto sumi Simplicius fuerit πον λευρέριον pro nomine proprio loci aut saltus artorinus consiti prope Smyrnam accipere; μηλα περ λυτα. ad naturam ovium
istius regionis referre, quas eximias esse ipse Pau ol servat e Wheler itinerario. Hoc igitur salter ex isto loco sicet colligere, Smyrnam fuisse patriam nostri,
loeomini descriptione Grammaticiun prodi existiniat, ut Iab. VI. domita Paridis situm dinrisit IIb. III. 233
montem Menalippium accuratius inrini viam a Straueone; hoc ipso loeo Lib. XIl. 3o8. domum di hortum auctoris Smyrnae; sin V. init scutum Achillis cet. Sed has deseri ptiones nemo, nisi poeseos sensu destitutus, vitio verterit. Quis enim miratratur poεtam montem aliquem sollertius dein scribere, quam geographitin aut imagines scuto insculptas enarrare In his omnibus Homeriit semitriir, qui etiam Paridus domum viritat Il. ζ'. 3t 3. Veriora sunt quae de Nio Troiano monuit Minefius Scilicet hoe agebat ille, ut ostenderet, auctorem araninis esse Corinthum granunaticum.