장음표시 사용
471쪽
CALENDARIA ROMANORVM ET CHRISTIANOR. 4st
Historia Academiae inscription. Parisiensis,. Tom. 2. pag. 78 sqq. et Georgii
Gottheb Boerviri dissertatio de Saturnalibus, Lips I 7s i. De Vinalibus et Vim demialibus confer Ven tum, Mus Cortonens pag. I 4 sqq. et Dan. Christi. Hoter6Dan. Cast. Hoieri et Christi. Tin. Miseideri orationes tres de antiquitatibus sacris atque seriis vindemialibus. Ienae 7 7, 4. XIII. De Anno et Calendariis veterum Romanorum quemadmodum Christianorum quoque seriptores complures laud.uu in eodem Menologio meo et in Bibliotheca latina lU, 6. Prae eaeteris commendandus Frambeus Blondeblas in Historia Calendarii Romani. Gallice scripta, editaque Paris. 1682, L qui Romuli Calendarium exhibet pag. 4 l. Numae Pompilii pag. 47. Calen darium Iulianum p 6s. Calendarium Ecclesiasticum vetus p. I Gregorianum denique p. as9. Ex ista Blondelli historia Calendarii Romani excerpta ampla inseruit Ioannes Masse Bibliothecae litterariae, Londini I724, 4. editae. Uvlgauit etiam Henricus Leonhardus Schuret Iethhius librum de Anno Romanorum. Wittebergae IIo 3, 4. in quo Her artianum quoque Calendarium exhibet eum Petri Lambeeli et Aegidii Bueherii notis, quibus suas obseruationes adiunxit. Haud quaquam praetereundos nobis hoc loco eos esse iudicamus, qui edendis atque illustrandis Calendariis Ecclesiastieis et medii aeui operam impenderunt. Quare digni sunt, qui commemorentur Fridericus Alabanus, e comitibus Saluaroli, qui dissertationem euulgauit de Calendariis in genere, et se elatim de Calendario Eceleliastico: cui annexa sunt complura peruetusta Ha-giologia nunc primum edita, Venetiis l7ss, 8. Alexius bremmachus Marachius,
cuius commentarius in vetus marmoreum S. Neapolitanae Ecclesiae Kalendarium prodiit Neapoli i 47, 4. Didoiιicus Sabbatinus MN O qui itali eo sermone edidit notisque adiectist Ilustrauit Uetustum Calendarium Neapolitanum, nuper repertum. Neapoli 3744,4. 'ociseus Pagius, qui nouum Calendarium Eeelesiasti eum Romanum sub ecit Tomo tertio vitarum Pontificum, AntwerP. I i 8, 4. Iosephus Simonius Assemannus, Bibliothecae Vaticanae Custos, qui in edendis illustrandisque Calendariis ecclesiae uniuersae, gentiumque, quae Christo nomen dedere, Graecorum, Syrorum, Armeniorum, Aegyptiorum, Ae. thiopum et Latinorum cum laude versatur: cuius libri Tomus primus, Calem daria ecelesiae Blauicae, siue, Graeco-Moschae continens, evulgatus est Romae. I so, Ato maiori. Calendaria duo peruerusta, nunc primum edita ex manu. seriptis eodicibus, alterum bibliotheeae Ambrosianae, alterum apud Camillum Sitonium, inseruit Muratorius Da. P. a. Scriptorum rerum Italicarum, P. IOZ . Volumine tertio Thesauri Antiquitatum ecclesiasticarum, cuius supra P a 94. mentionem secimus, eiusdemque Rictione 4. duo quoque exhiben rur Celenda
472쪽
tius Gotthb Halaaifus, cuius Calendarium medii aeui, praecipue Germanteum, prodiit Lipsae 17χ9, 8.et Dau. Iac. Rabe, qui Calendarium festorum dierumque mobilium atque immobilium perpetuum, Onoldi i 73s, 4to edidit. Quibus iungas DE REDE QvE Remarquei Ihris calcies Ecclesia lique des betes mobiles, qui est en ii age divuls la Reformation au CalGadrier, in memoriis Treuulsinis Ann. 3724, p. V 23. XIV. Inter festa Christianorum, hoe est, Deo dicatos dies, vide S. Bousiaci noctes Tlleolog. diis. 7. pag. i 3 I sqq. primo loco memorari debet
qui Sabbato Iudaico luccessit, avitoritate Apostolica, re turrectionem Christi victoriosam Psal. CX, 4 est usionemque Spiritus S. in Apostolos singulis he,
domadis celebrante. Vide interpretes ad Actor. XX, 7. I Corinth. XUI, a. Hebr. I, , 7. Apocal. l, Io. Cotelerium ad Epist. Barnabae Tomo 3. Patrun Apostolicorum p. 47 sq. Ferdiu. Meudoram ad concilium illiberitanum T. I. Labbei, p. a i 6 sq. Dion him de Rhes, Auenionensem Capucinum, in tripliciuatbitu, de verbo creo, de mutatione Sabbati in Dominicam, et de primatu
Petri, Lugduni i66 3, 4 Cherubinum a S Iosepho apparatus Biblici T. a. p. a χ 3 sqq. p. 242 sqq B. Xorthosti paganum obtrellatorem p. 3o7 sq. Bris muni ad legem Codicis Theodosiani de Speiticulis p. 24sq. Valesiam ad Euleb. p et 79.
I Ierm. Conringit programmata sacra pag. i I 3 sq. D. Mub lacine ii descripti nem Ecclesiae Graecae, Germanice editam, Parre 3. p. IV 2 sq. Dau. Guil. Ianum p. i 6 seq. ad Eusebii Alexandrini sermonem in lignem ae lectu dignum de
die Dominico celebrando, quem primus e codice Bodleiano et Vaticano edidit et versione ac notis illustrauit Lipliae I aci, 4. Andream Rivetum in appendice ad explicationem Decalogi, opp. T. I. p. 3338. Franciscum Gomarum in inuestigatione sententiae et originis Sabbati, cap. 6. Opp. p. 273. Iosephum Bing mum originum, siue, antiquitatum ecclesiastic. XIll,9. Vol. 9. p. a 3. Christoph. Matth. 'usi itur de originibus iuris eeclesiastici p. 79 et 35 3. Ruartam Bud iam de sabbato V. T. et die dominica N. F. in Bibliothee. Brem. T. 8. p. 64 Ict Jo. Georg. Abichtii dissertat. de sabbato Christiano ex historia N. T. Witteb. i. Recte hoe ab Apostolis sanum ess e et fieri potuisse aduersus Iudaeos tuemur magensiilius in telis igneis Satanae pag. s s 8 sq. D. Pearfinius ad Symbolum Apostolicu in p. 469 sq. editionis Latinae, Ludov. Capellus in tractatu de Sabbato p. 28i seq. operum postumorum, quibus addes Isigonem Menarsini notis ad Barnabae Epistolam p. ao et seq. S. Athanasius quidem non dubitauit
Athanas T cm. I. p. Ioω. Idem tamen hoe p. Io66 explicat sic, ut Christum resu rectione sua diein Dominicum coniecrassu dicar, quod nemo negauerit. Atque ita sorte
473쪽
uit assirmare Christum ipsum loco Sabbati diem Solis sollemni eultui dedi easse.
Idem legas in Talninde tractatu οὐ Sara cap. I. quod testimonium non conis temendum videtur D. Hυo n chio p. I 76 de obseruanuo praecepto decalogi de Sabbato. Neutiquam tamen hoc certo probari posse existimem, et susscit nobis quod hoe in honorem Christi factum sit auctoribus Apostolis. Conser Ran. Moebit disi. a quibusnam dies dominicus consecratus sit cultui diuino, Lipsiae i688. Octatius dies aliis dictus est, H IX1ratio Epist. ad Magnes, cap. 9.Lpino Martyri p. 26o dialogi cum Tryphone, et sorsan Irra eo libro deperdito de ogdoade. Atiis primus, quia reuera primus dies est a quo Sabbatum septi- Inus: er μ αν σαββατων pro πρώτη dici, Luc. XXIV, I. et Ioan. XX, i dodiisesmi interpretes annotarunt. Confer rupi Harmoniam Euangel. p. 339, a 63. Dion Solis quoque voeant idem Iustinus in Apulogia I. pro Christianis p. i 32 edit. Grabi,. Terinllianus cap. 16 Apologetici, itemque alii, quod id notius este ethnicis, ad quos scribebant, ducerent: neque enim aegre serebant Christi alii hoe nomen licet ab Ethnicis si repetitum, qui ut Ambrositis serin. 6 i. iis ea die Saluator vehiti bes oriens dbcissis injernurtim tinebris lace resurrecZionis emi it. Κυριακis ημέροιν sue diem Doministim pro die Paleliatos accipiunt nonnulli Apocal l, io. vi Paulius Colomestur in obseruationibus sacris p. Ioo. certum tamen est hoc nomen pro die Sulis frequentatum elle non primum a Constantino M. sed ab antiquissimis Christianis ut Ignatio Epist. ad Magnec cap. 9. Conser Smcerum in Kκιακη . Resurrectionis diem pro quolibet die Dominico dixit Amularius editus a Mabillonio Tom. 2. Analect. p. Ior et I 38. eonfer muli, Leri et Cant ii glossaria in Voce αιατασμγeς, μερα. Idem Miceriis T. 2. P 29O R. agit de more non Ebionaeorum modo sed et aliorum Christianorum antiquissimorum qui Sabbatum et diem Solis pariter sertabantur. De quo conter Constitutiones Apostol. VIII, 33. H gr. Grotium explie
tione Decalogi p. 37 sq. ad Actor. XV, 2 . Stephan. Currellartim dii sert. de esu sanguinis, p. 9s 8 sq. Opp. Tinurnin Gaselis Historiam Ecclesiastic. p. a 3o seq.Lailr. Zacciarnii pro lego mena ad monumenta Vetera p τ8 se i et B sti Honuicii Remeri diss. i. ad Plinii Epistolam de Christianis. Idem hodieque seruntue
etiam accipiendus Dissius, a Christo translatum sabbatum scribens in Ps XCI. Apud
Tei tui: ianum vero IV, la. contia Marcionem, legas Christium sit,hati diem benediatione Panis a primordio san tum benefactione sua lectile lanetiorem. β De Planetaria dierum denominatione, quam haeresibris adteribit Plii Iasti ius haeresi CXl I. videnda Io. Moebit dissertatio, Lips 36, 7. De sylli uero Pontifice in eius , ita, et ira breuiario Romano 3o Decemb. leges eum Sabbati et urit dominiciae nomine retento, reliquos hebdomadae dies f-ruDum nomine distinctos appellari volui fle. Pio sineris die Ignatius ad Trcilianos dixit paresce eu, Iuliinus Max r re, πιο ms Xρσγικῆς, Irenaeus pridis axte Subλιι πια
474쪽
sacere Aethiopes. Vide D. Phil. Nicolai Tomo 2. operum pag. 2 I et Iobi do hi commenti ad historiam Aethiopicam pag. 239. Auctor eruditus libri,
Londini 1639. hoc titulo editi: Dies dominicus, siue succiuetariarratio ex Sycripturarum et venerandae antiquitatis Patrum te'moniis concinnata, et duobus libris distincta, lib. l. c. I. p. 4 et c. 3. p. I 3. c. 3. p. I 3. contendit, Sabbatis etiam in sacros coetus conuenisse Christianos, uti die dominica, qua frequentiorem nee alionem Deum celebrandi, et Euangelium praedicandi haberent; ceterum longe abfuisse, ut eadem sollemnitate et deuotione fabbatum, qua diem dominicam celebrauerint. Interiecto tempore variis conciliis Sabbatum cum die
Domini eo pari religione obire et cum ludaeis atque gentibus se ita agere prohibitum fuit. Vide quae viri docti ad Cationem 37 et 39 Laodicen. Beliam minum lib. 3. de cultu Sanctonim eap. ro, et Philipum Iacobum Haramannum sue Selerandrum in libro de gestis Christianorum lub Apostolis p. 3o 3 sq. et quae de haeresi Sabbatianorum Cotelerius ad Constitutiones Apostol. l. s. c. I . Christianos solitos esse, stato die ante lucem comιenire, narrat Plinius lib. IO. ep. 97. Vbi perstutum diem maxima eruditorum virorum pars intelligendain diem dominicam siue diem solis esse censet. Vide L A. Barteis diis de stato die veterum Christianorum. Witteb. I 727. et Priae Andreae Haluaueri pristinam Christianae rei saciem a Plinio repraesentatam. Ienae I 738. Sed distentit ab hisce viris Iustus Henningius Bochmerus in dissertat. de stato die Christiano. rum, quae primum obtiner locum in Dissextationibus Iuris Eeelesiasti ei antiqui, in qua torus in eo est, ut ostendat, Plinium per statum diem non intellex i ila diem dominicam, sed sabbatum sue septimum hebdomadis diem, quo sacris operabantur Iudaei. Bostmeri argumenta examinauit atque refellit Dan. Lamwentius a m eim in Institutionibus historiae Christianae maioribus, nee I. pag. 3 9 et 38o. ubi idem ille Vir Eruditissimus nil impedire putat, ne verba Plinii latiori sensu capiantur, ut scilicet Plinius generatim tantum Christianos stato die conuenisse tradat. De Sabbato Mariano Ecclesiae Romanae eonsulas Io. Henr. Hottingeri primitias Heidelbergenses p. 3so seq. et hodegum Germanice editum p. a. p. ma sq. Ritus Christianorum veterum die Solis obse uati v. g quod conuenirent ad faciendas preces et ad conciones liue adhortationes audiendas, et ad sacram Synaxim celebrandam: quod illa die non adorarent de geniculis excepto festo Pentecostes, de quo Rich. Simon p. 26l ad Gabrielem Philadelphiensem non ieiunarent, et smilia, apud Bris ovium libro laudato, Henricum Erninum de studiis diebus feltis non compete litibus, Sorae t 6, 4. Susterum 111 Vocibus Σαββατον, γοιυκλισία, et alios qui de moribus et ritibus primorum Christianorum seri plerunt, Guia caneum, Claudium Flauso siue Horum et Godyridi Arnoldum videri poliunt. De pietate diem
475쪽
domini eam celebrandi a vespera Sabbati usque ad alteram vesperam, vide Continuation des Memoires de Latii raIure et u Hisbire T. I. pag. il l cl. De legibus quibusdam Sabbati religione hominum animos soluentibus vide Trai te de laPolice T. i. p. 33 a sq. Qui Sabbatum ludaico more celebrandum contendebant, Sabbuttii etiam appellabantur, uti Iudaei ipsi Sasbatarii I dicuntur poe-t e Martiali IU, a. Praxobrustiani Vero et post eos plurimi alii ut BDorenistae recentiori aetate, praeter diem Dominicum omnia sesia reiiciebant, contra quos disputant Hemicus Morus p. 4 l. operum Theologicorum et Ricb. Montacutius Apparatu ad Origines Eccletiasticas p. 376 sq. et Tomo t. originum Ecclesiasticarum p. 33 I. Loco dici Solis notum est Multa medanos, celebrare Hem Veneris siue in memoriam Mahoiri edis, illo dic a Mecca profugi hoc faciant, siue id acceperint ab antiquiore ritu Saracenorum, cle quo Seldenus II, 4. de Diis Syris p. 289. Constantinus M. vero diem Veneris etiam festum haberi et negotia forentia ae ciuilia illo intermitti voluit, quod eodem passus ellet optimus Seruator. Vide Eusebium IV, i 8. de vira Constantini, Soeto me- num p Aia. et e recentioribus Tillemontium T. 4. Historiae imperatorum, Gallice editae p. s93, 69s. Ceteremis os sue Scher emissos, vicinos Siberiae populos, diem Veneris sanitiorem habere notauit Philippus Ioannes de Strableu- ιιrg pag. 4 I9. Europae et Asiae septentrionalis. Dies Mereurii, quae seria quarta dicebatur, conueimbus quoque, stationibus et ieiuniis celebrata est. ide Aun. Maraisi CLDdenii distertati mem de stationibus Veterum Christianorunt. Lipsae 374 , ri,. Ex variis relationibus etiam constat Ethnicos qui habitant circa Ormum et Goam diem Lunae quot hebdomadis festum agere quemadmodum dies Murtis colimr eirca Guineam, et dies Iouis ab iis populis rui Magno Mogoli perent, ut adeo per totam hebdomadem nullus supersities praeter utem Mercurii, qui non ab aliqua gente hebdomadatim festus habeatur, quanquam et ille quandoque celebratur a Iapanentibus, quum enim hi nullum singulis hebdomadis festum diem agant, sed singulorum me nitum diem Is et astum ceIebrent, hoste mensium dies in diem Mercurii saepius incidere perspicuum est. Conser Molianum I serum Tomo ia. Operum p. 32. edit. in i a. lneolas qui insulam Formosam habitant, neque ullum hebdoma darium neque ullum at vim sustum diem celebrare notatum Mande Isiolo in relatione de suo itinere et cidem Vayero pag. 36G. Sed in Georgii Psalma nazaris descriptione
7 In Beniamuris itinerario mentio Iudaeorum Cypriorum, qui dIein solis hcbdomadattin egerunt fethim. oufer Iae. Rhense uiti de fietis Iudaeoru in haeresibus s . Conter Hotim eri primitias Heidelbergentes pag 3 ι sq. Fearlbnium ad symbol Apostol. p 472. Tli Din. Finithum de moribus Turcatum pag. ag sq. et Pocockii specimen hillyriae Axabum P. 3 l7iq.
476쪽
descriptione Insulae Formosae, incertum qua fide, multa de festis Formosanorum traduntur. Vt vero ad Christianos redeamus, da nominibus et rarione domini earum dierum atque hebdomadum apud Graecos per totum annum
videnda Leonis Allatii diuertatio, eius libro de eo insensu Ecclesiae ori et occidentalis lubiecta: Heineecius in deseriptione Ecclesiae Graecae parte 3. p. l Sa. R. Suicerus et Cangit glossarium in Κυοακη. idem Latinae Ecclesiae nomina persequitur et cum Graecis conseret in glossario latiuo, voce Dominica. Graeci fedia; hebdomadis a subsequente Dominica, Latini a proxume praecedenre appellare consueuerunt. Conter Beueregium ad Synodicum p. 3s b. et 1 7. XU. De aliis Christianorum sellis eorumque origine ritibus etc. Vari scripta extant Maophi Hospiniani Tiguri Alino I l 9 3 π nouissime GeneV. I 67 sol. Matthaei Drescri, Lipliae a s 93, 8vo. et qui Chronicon festorum seriplit Binandi, εορτογραφία Georgii Hugi, Ioachimi praeterea Hildurax es enchiridion . de priscae et primitiuae ecclesiae lacrispublicis, templis et diebus festis Helmst. 16sa, in to, tum singularis de se itis liber qui non minus quam alter a nobis iam memoratus lucem iterum adspexit ibidem I or, . Ioan. Andreaeshmiduli istoria festorum et Dominicarum, quae prima vice prodiit, Ficta stadii ι7al, 8vo. deinde auctior ibid. I '26, 8. Non praetereundus etiam B. hebetius Amtiquitati. Ecclesiast Saee. IV, Tom. I, p. 846 sqq. Theodori Thummii tractatus his forteO-theologicus iam supra laudatus de sestis Iudaeorum et Christianorum: Christiumu Ni tuo liui in Chronolea a Legali de iure sestorum, lenae I 699, 4. Cassar Calarer Tomo a. Ritualis Ecclesiastiei. Ioseptas Mughamio lib. vice simo originum ccclesiasticarum, et Caspar hinc ius de diebus sesiis et feriatis, qui in ecclesiis augustanae consessionis celebrantur. Gisiae 46I 2, 8. Adde Ioau. Frid. Maxeri historiam praecipuorum N. T. festorum, Gryphisw. I7o6. Petri Duli dissertationem de sessis christianis psaliae 3758, 9. et Godo . Texueridissertat. de sus is mobilibus, Retiomonte i o. Ex Pontificiis consulendi sunt Baronius ad A. C. 38. Num. 92. Frandiscus Λuarea in opere de virtute et statu religionis, libro se eundo, qui totus eli de diebus festis, et acerbus Hospuniani ae Dresseri insectator Iacobius etFriu Iesu ira labris a. de sestis Christi,norum, eiusque auctario de festo Corporis Christi Ingolilad. 16 tu,q. et lib. I. de eruce pag. 36 ' ubi se ita Crueis persequitur. Auareae vero mirusi liber de
festis Christianorum, et D. Teitrii heoriologium complectitur varia veterum recentiumque Poetarum carmina praecipuorum sessorum argumentis respondentia, notisque ab editore illustrata, quemadmodum in D D. Cour. Danniaverihagi alogio sestali habentur conciones a Theologo illo praestantissimo habitae in diebus festis et nonnulla etiam circa originem festorum hinc inde monentes. Ceterum singulari cura in hoc argumento illustrando versatus est Auria muDisitiet
477쪽
Passiems qui Parisis et i Ian. Anno I7o6 obiit, et praeter vitas sanctorum
N. T. i 2 Voluminibus vitas sanctorum V. T. uno volumine, Topographiatn-que et Chronologiam sanitorum, etiam iiistoriam festorum fixorum Galli ea lingua edidit et duobus voluminibus hilloriam ses orum mobilium Domini e1- cum edi seriarum cst persequutus Paris. 17O3, 8vo. et in sol. et ante Bailletum Lud. Thomasivus presbyter oratorii die 24 Dec. Anno 369 s Parisiis desunctus in tractatu Galliee edito de festis Paris. t 683, 8. Carolus Guietus te ita GaDIus in Heortologia s libro de festis propriis locorum, Paris I 6s sol ap. Cra- moisium. De Festis Latinae Ecclesiae videndus etiam Isidorus Hispalensis librusexto originum eap. I 8. Edmundus Mariote in libro de antiqua ecelesiae di- seiplina in diuinis celebrandis ossiciis, Lugduni 17o6 4. et cingius glossario in voeabulo Festum. De sestis Christo et Mariae virgini saeris librum edidit ita. lieo sermone Prosper Lambertinus, Ecclesiae Rom. tum Purpuratus, dein Pontifex, hoe indice ornatum: Annotationi sopra te Feste di nostro Signore e delubears una ver ineseeondo rordine det Calendario Romano. Roueredae I 743, 4:Is liber deinde eum altero illo de misiae sacrifieio ex italieo in latinum sermo. oem a Michaele Angelo de Glae omellis veritas, Patauitque x74s, sol. sub hoc indice evulgatus est: Prosperi Cardinat. Lambertini, pos ea Benedicti XIV, Ρ.M. commentarii duo, de Domini nostri Iesu Christi, matrisque eius sestis, et demissae sacrificio retractati atque aucti. inter satura Boni saeti apud Daeheriuna T. 9. spici legit ultimum est, ut Presbteri diebus Dominicis populo sesta delebram da annuntient, Natalis Domini, Circumcisionis Domini, Epiphaniae, Pur cationis Mariae, Paschatis Domini, Asensionis Domini, Natalis Ioannis Baptissue, Passionis Petri et Paulli, Assumtionis S. Mariae, Natiuitatis S. Mariae et Paggionis Andreae. Ex quo indiculo Dacherius obseruat, quam pauca festa tune eelebrare mos suerit Christianis. Similia vide in conciliis Anno i 287, I 362, I a O et . Anno i 49 apud Lunigium in continuatione partis primae spicilegii edele
fasti ei p. 7 9 sq. De Octauis sestorum singulari libello Uenetiis I 39, 8vo,
-- euulgato agit Ioannes Baptista Pistorius. De religione veterum Christiano muniti celebrandis festis consule udovicum Cressitum Antholog. sic. p. r47 sqq. . Festorum multitudinem atque, ut Erasmus iam conquestus est, in immensum accrescentem turbam in Ecclesia Romana tanquam sel Iairi otii aeturpitudinis exagitat Henri uoru1 p. sqq. operum theologicstrum, et talbe ita l. AIrenburgens. pag, 418, b. sm, a. Conset Georg. micelium in via regia apud Guardum Brotimium Tomo a. fasciculi rerum expetendarum et fugien darum p. 729. et gravamen I7. in eodem opere pag. 363, Tom. I. Ben P D- tum T. a. Theol. Christianae p I69. edit. Genex'. Anno I po8. Gisb. Voetium
3 Vide Epistolas post Clementem Romanum a Colomesio editas p. 294.
478쪽
T. 3 selectar. disputationum pag. I 28 4sqq. Muhamedanorum Iudaeorumque
in illam Festorum multitudinem inuectivas vide sis ap. Hottingerum in historia Ecclesiastica Saee. XVI, parte 2, p. 134 sq. Duodecim *ψ Festa Mariae solius celebrat Romana ecclena, de quibus inter Pontificios agit D. Iacobus K maree in Mariati theoretico et prat hico, letalica lingua Romae Anno i cso, medito, sed videnda etiam quae circa illa sesta monuerunt ex protestantibus d dreas Riuetus in apologia pro Maria lib. 2. c. I 6. T. 3. Operum: Hottingerurin taeqni ciste Tom. a. p. i93 sq. Frid. Vir. Calixtus in historia immaculatae eonceptionis Mariae pag. 26s R. ad finem usque libri; Dan. Ramotatis in eo, loquio cum Hardio pag. I sq. Dan. Amis. Schmidius Prolusionum maria narum octaua, quae est de Mariae sestis Ecclesiae vel Graceae vel Romanae prinpriis; et D. Erider. Μsemus in Ecloga euangeliea in sustum Uisitationis M riae, P. 2. Eclog. Euang. Mayero-Neumeisterianarum p. asso sqq De incommodis plurium festorum nonnulla suae de Sabbato exercitationi praemisit D. Sam. Muc ius Halae Saxonum et o 3, 4. Ex ipsis etiam Romanae Ecclesiae asseclis consulere iuvabit praeter iam laudatum Wicelium, Nicolatim de taeniam
gis saeculi XV. scriptorem, de nouis celebritatibus non instituendis, p. I 43 sq. Operum, D. Baptistae Thiera die et 8 Febr. Anno tro 3 denari librum de fest rum dierum imminutione Lugd. I 668, 32, quem valde commendat Colomosius pag. a 3s. Obseruationum sacrarum, et Elias du Pin T. I 8. p. 274. atque Ossati Cardinalis epistolam ad Regem Henricum IV, datam 38 Ian. Is 99. Hisce igitur incommodis ipsorumque Pontifieiorum de immensa se-storum dierum multitudine querelis permotus Benedictus XIV, imminuendae illorum multitudinis, quod iam diu ceperat, consitum tandem Anno II 48 exsoquutus est, data Romanae ecclesiae addictis licentia, ut minorisus festis diebus missae tantum sacrificio interessent, ceterum uelotiis familiaribus seruilibusque Dis operibus, sine ullo orsus conscientiae scrupulo, incumbere integrum cuique eset. Iaeobus
' Praneistas Suareet libro de festis e. s. ses a MaHae octo e memorat, nempe praeter sex illa, quae ab uniuetia E. R. eelebrantur, festum Praesemasismis, de quo Surius ad ax
Nov. et dedicationis S. Mariae maioris ad Nives Romae, I Aug. Durandus VII, 7. tantum quamor, annuntiatiouem, MFmtionem, natiuitatem, et purificariovem: deinde addit, a qui,
husdam etiam festum Conceptionis stelebrari, quod ipse tamen haud probat, quum in pe
Urbani VlII. eons trutio Anno r64 a. facta de sistis sanctorum non multiplicandis lagitur T. 4. Brillarii p. 23r. Concilium Tarraconense A. C. I 2, T. q. Thesauri ane dolorum Edm. Martene p. 286. haec decreuit: suum otium ex abidia fumentum parrant vitiermn, fyliuisatum multitudinem duximus separandam, quum in illia eo, qυod nos tib rant. pauperes aggrauentur, et Giosi et desidiosi ad illicita prouorantur. 3 Magnos, ut hauddui de est ad coniectandum, motus excitauit Pontificis consilium,
479쪽
Iaeobus KoeImann omnes praeter domini eum dies festos abolendos esse disputat libro de festis diebus in Resormatis ecclesiis celebrari solitis. Traiecti ad
Rhenum l693, 4. Missarum multitudinem imminuit Concilium Lateranense sub Benedicto XIII. A. C. Iras. Tit. I 3. cap. 8. XVI. Festa Domini ea s. sollemniora Eeelesiae Graeeae haee memorantur a Leone AElatis pag. 3 3. de libris Εeelesiasti eis Graecorum: Annunciatio B. Virginis, Christi nativitas, Baptismus Christi, transfiguratio in monte Tabor. Resurrectio Lagari, festum Palmarum, Lignum Crueis, Resurrectio Christi. Ascensio Christi, et Spiritus Sancti in Apostolos effuso. Huic denique Alutius adiungit, Deiparae assumtionem, additque eam, lieet non semper locum inter festa apud Graecos 3 habuerit, modo tamen certum sibi vindicare, nec sine
scriptaque varia, quibus sestorum dierum multitudo partim defensa partim oppugnata est, peperit, quae in unum volumen coacta prodiere italice sub hoc indice: Raceolta di Serit- rure concernenti la Dimiuuetisve desie Fese di preeuto, Laecae /7 8, . Litterae breuiores a Benedicto XIV. ad Archiepiscopos et Episcopos Stelliae citra Pharum, Messanensem item et Panormitanum Archiepiseopos, et ad Archiepiscopos atque Episcopos Etruriae datae, quibus illis imminuendae festorum dierum turbae licentia conceditur, insertae sunt Λctis historieoecclesiastici Vinariensibus, Vol. I , p. 9o7 sqq. ' 3 Etiam apud Latinos tardius celebratum hoc stuum Is Augusti, licet inter Augistini sermones de sanctis, duodevigestinus legatur in assumtionem Mariae. Sed tribuemdus est Ambrosio Auipereo, cuius temporibus citea A. C. 7 . de assumtione B. Virginis agi coepit. Conser Mabillonium T. a, Saecul. 3. Benedicti n. p. 27 . Natalem Alexandris num H. E. saec. secundo pag. 278 sq. edit. in solio. Dan. Papebroeli tum in Epistola ad Ioaq. Mich. Hei ecium inserta huius operi de sigillix pag. I 63. Balvetium pag. 6 . ad Gratianum; et Io. Launotum in iudicio de controuersia luper exscribendo lyarisienus Ecclesiae Martyrologio contra Nicolai Billialdi Vindicias Parinenicas ' Paris i 6 I, 8. Vide et quae Claudius Iolius Canonicus Paris in dissertatione de verbis Vsuardi Is Aug. et in Epi stola pro Vsuaeso Apologetica Paris I 669, Ivo. contra Iae. Goudini Doctoris Sorbonici et Canoniel Paris assumtionem B. Uirginis vindicatam, item Iacobus Boileau in obseruationibus ad eiusdem Goudini librum. Consule etiam Florentinium ad Martyrolog. Hieronymuium p. 263 sq. et quae B. Antonius Rei serus in Launoto conse Gre pag. 763 sq. contra ea quae Lambecius in itinere Cellens et Tom. 8. Bibl. Vindobon. p. Iga se. In C, lendario siue Lectionario veteri, quod Ioan. Fronto edidit, et in aliis antiquioribus monumentis memoratur celebratio pari tionis siue dormitionis S. Mariae, quae Graecis MLAGπις. Vide Ioan. Frontonis dissertationes ecclesiastieas a me Fobrielo iuncti in editas
P. za I seq. et Sulcerum in κώμη σu. Neque assumtionis vocabulum initio aliter acceptum.
quam pro dormitione, Walafridus Strabo in assumtionem B. Virginis T. I s. Bibl. Patrum, edit. Lugdun. P. 2I9. Virgo Dei genitrix de tarpore duas pudieσi In requiem Domini ιν su rere sui.
Euangelium festo assumtionis explieandum est Lueae N et 8 sqq. vide Guiberti Abbatis opera pag. 298. Sepulcrum B. Virginis ostenditur Hieiosolymis. Vide Eugenii Rogeri,Mmm a Fratris
480쪽
sine piaeulo negligi. De festis diebus Apostoloruni adeundus D. Dallaeus de
pseude pigra plus Apostolicis lib. ι. cap. 1 l. pag. 3 9 et cap. 14. Pag t 9 seq. Aha recentiorum Graecorum tella vide apud Thoniana omithtim, in Epistola de statu Eeeleliae hodiernae Graecorum pag I 6 sq. multam Ricauitim, in libro Angliee primum, tum Gallice edito de statu Ecclesiae Graecae cap 6. et Rev. Lun. Μαh. Hei, deii delineationem Eccletiae Graecae parte 3. c. 3 Suiorum in thesauro et Cari tum in glostari a mediae Graecitatis. . Sed et Typicum Irenes Augustae, in Analectis Graecis Mnedicti norum p. 248 seq. ubi varia se stam emorantur, ite de Lectionario, Eucliologio et atras libris Graecorum Lirurgicis dicamus. 'Feρτολογιο, Sebaiti Trapezutitii Κymenitae, typis exseriptum Ilii e caretii in Walaelua i7oι,4. De seliis Graecorum adeundus quia luc B. Ummon apud Leunclauium in iure graeco rondiano T. i. p. 16o sqq. De festis Coptorum Seldenus IlI, I . de Synedriis. De fellis Christianorum orientalium elegantem libro de notis chronologicis anni mortis et natiuitatis Domini nostri Iesu Christi dissertationem inseruit Mar. Lupus. Dies filios Euangeli eorum reeenset Hieronymus Guillelinus Schmidi in descriptione dierum dominieo.
rum atque festorum anni euangelici, Germanice Nori inbergae I 73o. 8. edita. Dies Sanclorum memoriae consecratos in Graecorum Alanologiis et Latinnorum A far rologiis contignatos videre licet, de quibus nolo iam copiosius
disserere poti ea quae de Menologiis ad Marium de liliris Ecclesiasti eis Grae- eorum dixi, et quae in Schediasmate de libris Ecclesiasti eis Latinorum et Actis
Sanctorum annotauit Nicolatis Petrus Sibbern, Ginckstadiensis Hollatus. Wite-bergae i7o6, 8. atque Kalendarium Syriacum impressum Romae Anno I 62 a. De martyrum veneratione contule Caca. Meistarii librum de martyrum natalitiis in primitiua ecclusa, Ienae 3678. et auctiorem, ibid. i596. Ioadhimi I aunis Maderi commentationem de sancto Laurentio martyre eiusque monaste-xio prope Scheningam. Hel in stadii i6s6, 4. I .himum H ebrandum de n talitiis veterum sacris et profanis, p. 79 sqq. Isan. hesium in notis ad Cypriani Epistolam XII. pag et 7. edit. Οxomentis. Dan. Henrici Strisii commentationes duas de natalitiis eccles alti eis, Gothae I 73 er i 738. et Ioan. Paulli Schtoalii di flertationem de insigni veneratione, quae obtinuit erga martyres in prim tiua ecclesia Altoria 37-8. Festum Cirovincisionis auctor blasphemi libri 'TU DU , D p. 22. inepte fingit institutum esse a Petro Apostolo, longe enim serius Oreuia Nativitatis celebrari coepit, quibus deinde post aliquot siecula accessit alter alle Circumci bonis titulus. Vide Bellam Mn lib. 3. cap. is . de beatitud. et cultu lancto
Fratris ordiais Minorum, destripuonem inuat sanctae, Gallice editiun Parissis 1664, 6to,