장음표시 사용
121쪽
nulli sinis, et ne uentini intelliga S, aperte emiales et suae aetatil, g 3pliti, las indicat, de quiiuus ident Ilio I go-erales aris o*ιστῶ pronuntiat acute . nebe inte pres ex Platonis apologia Soerilus, in via Euenus Parius ceteris sophistis virtutis doctrinali minore pretio professus esse dicitur, hoc scinii esse conscii. v. 18. 0ῆ ἰέασιJ ineptuni est, elio cuni in mulsis desii
codi hiis alitorem lectisse puto veluti virginem hanc ariem Alexa irili tui tueri vult vid. Victorii Var liret. XIV, 11.
v. 20. π ειλήφαμεν δε- κόρακος aut ego stupidus ei talpa aerior sum ii nullum horum sensum ridea mn, alii ineptiis sui audior, ii iae nemo intelli Iere posset,
scriberet iani anuiuo ista verba viros doctos vexaveritia, ut quidani hanc epistolam tribus de arte rhoiomea libris praefixam simili ciuinoli eodecteis et Coracis libro ad Alexanitrui acinissarii, limelluna ero ipsius Coracis artem esse dic
initi artis, non tria hunc legisse, verba ῖς κύτεροντοέτω aperusiani docent.
122쪽
reposuimus libri omnes τοι γένη - δημηγορικόν, το δ' ἐπιδεικτικόν, το δὴ δικανικύν. nun et dicendi et docendi ratio, I autor utitur, Aristotelem hanc arten ne luescripsisse neque scribere potuisse diluod et certissitne approbet, Victorium semii Anaximenem eam composuisse lacunimis de ierii genere demonstratio, io ante si ielem nemo agnovit, a posteriore, mi philosophi opus esse credidit invii mi ἐπιδεικτιμον γένo desideravit, interpes
ari script pag. 183-7. Zeuschrist fur Alteruuinis rissenschali 1840 pag. 1258 - :I. Quintiliani autoritate IV, 4,9 Anaximenes iudicialem et Mincio tuo generales paries esse voluit, M en autem p eies horiaiuli delioriandi laudandi, vituperandi, stoeusandi, destndendi, eaepiarendi pιod dira arικo dicit, quartim
duae primae te liberaliut, illiae Set lentes dentonstratin , tres ultimae iudicialis generi s sunt parte3. Unde primus autoris
nomen Petrus Vietorius emit in praesinone ad Aristot mi II. mani admerino n. Onstitui Rhet graec. IV, 60. ari scriptor. p. 18, εἰδέναι δε χρη τι γένος μεν εἶναιτα ι Γν ητορι κήν, εἴδη δε αυτῆς ο μεν δύο πραγμτικὴν καὶ ἐπιδεικτικήν, οι δὴ τρια δικανικον συμβουλευτικον πανηγυρικον, εἰσὶ δ' ο καὶ τέταρτον
123쪽
nitin illor vel ba integra it nos reddidimus, nec terito
III epistolae auctoris verbis postrentis r δὴ λοιπα ἰλύπάντα - απω πεοι τε των πολιτικῶν καὶ των δικανικῶν παραγγελμάτων ο ν ποος κάτερον αυων εὐπορήσεις ει τῶνδε των υπομνημάτων σοι γεγραμμένων, ueni inino
libri dilo, non tria genera legisse St pra nio Duilliu S. IV. Ex ipsa arte autorem ira dedisse genera nemo
demonstrare potest. duo posuisse probabile est Quod sitit Aristoteles aliique qui hunc setiuntur, genera explieitisset, fieri noli poterat, ii saepius mio ei qualia essent repeterei nunc vero tenera nassa saeti et sinpalas species
τεία, similiter δημηγορεῖν, δημηγορικον, δημηγορίαι, qui' bus4ίνος δικανικὸν, δημηγορικο indieaitur, inveniuntur; a nihil simile de demonstrativo te inus, naini Leocli, qui in Muse Rhenano I p. 18 e verbis cap. 35 ως γὰρ ἐπὶ τ πολ των τοιούτων Πών υ αγῶνος, ἀλλ' ἐπι-
δημηγορικον sic codices omnes, Aldus et Veneta δημηγοριυκόν, unde alii δημηγορητικο seripsemini. v. s. καμποιῶν κατηγορητικὰν --., qui modo
124쪽
πρικον, M plerianimi vel ubique cuπορητικόν, quae lamna si ex verbo derivatur, probanda est, a ex substantivo semiso isumpiun, κατηγωι id ur, ii δημηγο-οικος- δημηγόρος. Quod si substantivum deest vel alio
sensu usurpatur ut adλογος, OIIna ex verbo translata
ἐπικοινωνουσι μέντο κατὰ τὰς χρήσεις αλλήλοις, et cali. 37 ro ' ίξετασrικον εἶδος αυτ με καθ' ωvro υ πολλάκις συνισωμι, τοις δ αλλοις εἴδεσι μιγνυται καὶ μάλιστα ποος τὰς ἀντιλογίας χοὴ σιμόν ἐστιν. Nostra verba φαυτο καθ' απιτλῆ προς δελφΜrianus l. l. non habet, sed alia posuiae mine iis nostris lilbris desiderantur, legisse videtur: τα μεν ἔν-ῖν τω λέγοντι φησι Θε- μειο ι, τὼ δε δ βδομον ἐν τοῖς δκοοωμίν ις ἶπε τῶν λεγομένων ε καστον ἐρε- τὰζουσιν. Illud ns vix dubitalionem admittit, lanieli haec huc illata intror nunquam enim in arte de auditore
125쪽
intelligit o ἐξεταστικόν, sed qua attons Iator hac specie optime uteretur, infra integriti cap. 3 composuit.
eiula es iuridiesule, dissininunt dixissenus alius δικολο- γιαις, noster vero et insta ap. 18 ἐν,ἐν οὐ ταις δημηγορίαις - ἐν ει ταῖς δικαιολογίαις προκοπαληψόμεθα,
ubi iudiciato genus in licatur, nisi uterque locus corrigendus est; IIlli en in nolit Ira ignificat δικαιολογέα, ut ea p. 30 ταῖς πίστεσι καὶ ταις δικαιολογίαις βεβαιῶσαι τον άγον.
λοντα λέγε ι καὶ ποος πιστιν καὶ δικαιολογων καὶ συγγνώμην ἐκ των εἰρημίνων προκαταληψόμεΘα. Paae δικαιολογία iiii Laignificet, vide ex eap. 32 τὰς προειρημί- νας πράξεις ἐκ των πιστεων καὶ των δικaίων κα των
συμφεούντων φαιωσομεν. cap. 36 τὰ δε μετὰ ταψα ἔσται βεβαιωσις, ὰν μὲν ἀντωνα τὰ πραγματα, ἐκ τῶν πιστων, ἄν δε ὁμάλογῆται, ἐκ των δικαιων καὶ τών συμφερόνrων και ἐκ των τostoις κολούθων. unde gura est Dicaeolos Rutilio Lupo II, 3 ibici Ruhnk. Ernesti exic. tectui. s. v. Diverso sensu eodem vocabula nostrum usum esse non mihi persuadeo.
v. 10 κῶ ταις διαις μιλια-J si e p γ περὶ ἐν οὐ τού λέγειν ἐντέχνως καὶ ἐν τοις διοις και ἐν τοι κομνοῖς ἀγῶσι καν ταῖς ποος τους αλλους μιλίαις, cap. 7ἐν μεν οις πολιrικοῖς συλλόγοις - ἐν δ τοῖς ιδίοις - ἐν
126쪽
IN CAPUT I. 103ει τοῖς δημοσιοις, n primum non satis aptum videtur, quo iudiciale significetur genus Gorgias p. lat. p. 15. 452 romuει εγωγ' Αν τ' Ανοι τοῖς λόγοις καὶ ἐν δικαστηριωδικαστὰς καὶ ἐν βουλευτηρι βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησι ἰκάλ--οῶς - ἐν ἄλλω ξυλλόγφ παντι, στις αν πολι- αῖς ξυλλορος γιγνηται. auior noster Platoneni secutus est qui in Pliaedro p. 6 Behlc. 261 Steph primiis Minnas iaOνον ἐν δικαστηρίοις καὶ σοι ἁλλοι δὴ μόσιοι συλλογοι, αλλὰ καὶ ἐν δέοι eandem esse doctiit, atque tertium duobus illis addidit inde factum, ut idem
ni --M μῆν iam in Sophista p. m i. 138 Be ch. ωνικὴν μηyπικὴν και προσομιλοπικη esse ineat; Plato ergo G ἐπιδεικτικὰ γένος - ignoravit aut in v. 13. τὰς δυνάμεις αυτῶν καὶ τὰς χρήσεις και τὰς πρου-ςJ ai verba καὶ τὰς πρώροις velint nescio, neque haec cap. 28 ubi eadem est sententia apparent: τὰς κοινὰς δυνάμεις μα- τών εἰδων καὶ τὰς διανορὰς καὶ τὰς ηορις αυτῶν ἐκ το προειρημένων .-τες. at ille ipse
loeus certam pretiebes emendationein sequitur enim ώς δ' ἐπὶ τοῖς Μεσι χρῆ τὰττειν του λόγους ωματοειδῶς ταsτα πάλιν δηλώσω. et innia inde a cap. 29 usque ad sinem eap. 37 ssispositionem tractant, unde τάξεις correximiis eadem verba insta cap. 2 in libris emuniuiantur.
s verbis καλλωνος καὶ πολιτικωτέρας της δημητ οικῆς πραγμαμως ἴσης η τῆς πεοὶ τὰ συναλλάγματα
aperta est Noster Isocratem secutus posteriores ut
127쪽
autor ad uerennium denuo iudiciale primum exponunt. eons Sopater Rhet. Iv M. in hac re Solum probatum, ut c. 2 sine τό τε ἐγκωμι---
indice verborum IX, 11 s. v. ελ. κεν. Ongestos, quibus adde egregium fragmenllini Ilis Ilios Ariglisti insertiIn est,
casu factum est, ut veleres quaedam et ili sines usque ad Be veruin διήλαωμεν α exhiberent; laus nin Diterarum mendο διήλ-hoνμεν α dedit, Veneta uena eri or διέλχ μεν ν, indo teri
128쪽
Hae quoque quae nulla acta distinctione omnia deliberativo generi quasi innata et insita esse dicuntur, mulium ab Aristotelis discedunt seniens qui primus euiusmi genem arcios ne deseripsit, ut deliberativum semiatur osυυσέρον, iudiciale δίκαιον, deiimnstrativitii G καλόν,
teli lii et vero veluti cumulus accedant; I, 3 ιεν γα προ-
φορα συμβουλεύουσι ι η α σελίμων ποτρέπουσιν υκαν μολογήσαιεν, ς Ου αδιχον τους στυγείτονας καταδουλουσθαι καὶ τους μηδεν δικουντας πολλώκις--ειν φροντιζουσιν. Quae ui verissima sunt, ua Orator parum mirat nain, utilem rem quam suades o Hero non potest, x iam gloria maioriis dignam, alia, atque ex ius reipublicae utilitatem pendere probat non numini itaque
veteres illi in oratorum usuri artem composuerint, illum docendi Iliorem seculos esse cons cap. 34. Ex his locis hiicydidis rationes elaboratas esse con
etia in συμφέροντι, ille in his locis exoritandis Thucymitis ais a sophi Sitis et ritelori laus tradii inpri init, Iucel. Isocrates Philippum ut contra Persas ins itaret,iaeeorum
129쪽
civitatium, Arovorum, Lacedaemonioriani, Thebanorum, Atheniensiuni antinos sibi esse conciliando nionet, Phil.3 30 eorumque ἔνστασιν 1 αδύνατο lio esse clamanteonsulat s. 39 τάχ' ουν αν τις ἐνστῆναι τοῖς ρημόνως τολμήσειε λίγων, ἐπιχειρήσε πιι γειν ἀδυνάτοις ἐμμαι - πράγμασιν. siquain s. 39--56 docuit,
μάτων οἶμαι σε γνῶναι ποιήσειν 57-67, denisis eruum addit m resori midiniam gloriam hoc Philippo afferat: σκώψα δ' ς ἄξιόν ἐστι τοῖς τοιούτοις τῶν Θων μάλιστ'
πόλει συμφόρει, δοκεῖτε μοι τύχιστ' ῶν ἐκεῖθεν καταμαθεῖν. Alia multa praebet exempla Isocrates egregie quani Ilu
130쪽
prius enim docuerat . 12-15. Demosth. Megalop. 10 δεῖ δε κοπεῖν καὶ πράττειν δε τὰ δικαια, συμπαρατη-οεῖν δ' πως καὶ συ μωέροντα ora rasra de corona g. 193. U. Stob. p. 10. Oratio in Aristocratern φηνισμα esse
δες hic propter ipsa ni rei praecedit oratia arύν, sequitur G ήδων, contra IluIn ordinem supra et infra laserVat.
V. 6. στε μηδετέραν των ποθέσεων χονr λίγων πεῖνJ haec verba hunc sensiti praebent ut qui neutralii lanea propositioneni, non trahea Mod dicat, unde hanc sibi conquirere scientiam necesse est in quibus imale abe set articulus orε τον μηδ. praeiere line inepta sunt; inane est uni Billilio μηδ' τέoa distingitere, nisi scrripseris μηδεν την ἐrέραν. Philelphus: ιare dubitandun non eat, ii orati harun alterain eontineat, et verbis invitis ei contra sensum qui bis inesse debet est veri hic: iam sieri non potest, quin sive hanc, sive illam sentensiani de senilas, argumentis ei oratione abundes. Delendum L νω.