Anaximenis Ars rhetorica quae vulgo fertur Aristotelis ad Alexandrum

251쪽

suadendi dispositionei docuit. V. 7. και χυτο Isa haec sensu carent, nec video iidvelit rom Uio meliores libri exhibent in ueniem απτους ω venii, mi res ei homines distinguantur a te lii similiab. e. Θαυμαστὰ, περιφανῆ perfecisse dictuitur sed vereor ne pravius insu inendunt. V. 8 ως γα ἐπιτοπολῶ τῶν οιουτων εἰδῶν ου ἀγω- νος αλλ' ἐπιδείξεως ἔνεκα λήγομεν οssendu τῶν τοιουτωνmina duo sint pro oλων τῶν. sed etiam cap. 36 -

γηra iam neque genitivus unde dependeat, video adverbii enim locum tenet ώς ἐπιronoλυ. haud dubie niel, tum, iii non lacile certo medearis, iii est struetur ut procedat, ad loca, vel ἐκ, tale enim desideratur.

equidem autori nostro vocabulum ἐπιδειξιν, io et laudationem et vituperationein comprehemlerei, ignotini suisse non dixi, sed ex his verbis ullum iure eum γένος ἐπιδε πιναν praeter duo illa constituisse probatumini esse negavi, et nuli etiam nego quod si ui cap. 36 ἐν δικανικω γένει, in hoc capite, pio utraque species X planatur, g r ἐπιδεικτικρ γένει scripsissei, res certa nec ulli dubitationi

subiecta essei; non scripsit, neque hoc eo sed de im lustria lacium, si initio non uia, sed duo genera arus

252쪽

IN CAPUT XXXV. 229

dedit nil ergo ex hoc loco contra mean sentelati amisi Obari potest. Ioc dicit autor, haec pleriIII, lue tractari non it in iudici ea adbibeamus, sed ut en augearnus et demonstremus, lare maiore inplificatione illi licere vidit enimanamas paries laudationis aut vituperationis euani in iudi- Hallinus causis versari, mai, si iii Aristoteles ἐπιδεικτικὰν γένος constituisset, ineptus erat, si nos eo pleriamque in iudiei lion uti moneret. Quintilianus IH 4, 11 veterunt sententias rhetorices 'eribus enumerans Isocrates, inmiti, in omni genera vinae laudem e vituperationem mathnarit hunc ergo, si plura distinxit genera, terii in illud ἐπιδεικτικῶν γένος inarie sim non admisisse constat, ne tum quidem, si hoc dicium non ad artis genera acconinio danaiis, sed ita intelligimus, ut quaeque res et amplificaII et extenuari possit, coiis interpr. ad Paneg. g. 7 eadem Gomae erat senientia p. cicer. Mut eap. 12 nemi veteres artis doctores, quos minis md ---- συμμιλεψικὼ nihil docuisse Platonis Phao imis docet, aliter iudicasse puto non imoramant si 'ωρααστικον το ψεκτικόν, sed genus esse rhetorices Oii crediderunt Isocrat. πεοὶ ἀντιδ. g. 45--50 e plurimis quose tam diei moποις, ἰδίαις τῶν λῶγω deligit quem ipse secutus est, a te has rationes esse oro in os mηνικοώς πω γυρικούς, τεχνικ- ἔχοντας sunt vero deliberalistineris dici opponitque iudicialibus raῖς περὶ

των διων συμβολαιων. hoc ipfiuin ei est ἐπιδεικτικόρ c. Panegyr. 11 deliinerativas rationes ἐπιδεικτικῶς,

253쪽

v. 11. μετὰ δὴ τὼ προοίμιον δει λελύμενονJ Hiam initrationem incerius Amatorii auior in Denumilia scripsis quivisimie Iineri leni se iuuiu, unde lacus enis suisse limamiliani eonileias is data propositione primum Mao-M 3.3-s,

ἐῶ - λόγων, id g. 21 σω*oossi minferiun legimus, ut non videam quomodo utor hoc in dii SpOSitionean recipiat; puto ab alio illa verba male inserta esse. v. 15. εἰς σοφίαν καὶ δικαιοσυνηνJ inverso or lino insta

explicat, supri eap. 1 ψιχη δ ανδρεία σοφια δικαιοσυναν. v. s. ἐπιτηδευματα -- Menander re p. 220. Pseudodernosui Epitaph. g. 27 ovσων ἐπιτηδευμάτων

συνηθεια.

254쪽

m APUT XXXV.

aut in mutatulum in o. non placet faeillima medendi

v. 5. αναλωόν . .. περι--d viuuii saetis corrigas in/αλαβόντας , sed ne infra singolarem numeritin προφασι- σὰμεm mutemus, reponenduin potius mλαβύντα, insinitivus H, διελθεῖν ex initio Ad dia dependet neque iadumis scribendum esse videtur. linguae indole clare possit, indicativus, nisi apud posteriores scriptores, quibus noster non est accensemius, non siserendus unde facile corrigas συμβεβήκv, sed hanc Orinaniatu, legere non me it, ut sin ira scriptum esse eredam. --πρωτους το αντον τροπον διε ι , τους δε-Uo totaismis Put Isomis Euatuerit ultimam Ormginent, Iovem usquo ad euertim, laudat, resimis iactis omittit. v. 1. ros roις δεῖ γενεαλογεῖν his i. e. ut hos asser

iuus et laudemus, non Vero Oυτου h. e. ut eorum genus

explicemus ei maiores elebremus a te haud scio an omnes odices si iis Metiri is inspexerit, ocim prae- v. 17. ἐπιμεινJ debebat dicere gnιδείξεις, dependens ex verbis λέγειν οτι ditiae agitat particula iuniisi et Moppositio. re id exemplum Isocrat Panegyr. s. 75 seq.

255쪽

232 c MENTAMUS λέγε ώς αὐτός ἐστι γε, αι ' aut ibi uerenti. III, 7 si bono

p. 70, 5 H δε ἔνδοξον αυτ διὰ τὴν τύχην πῆρξε,

vide quae genuinus Aristoteles II, 12-1. docet et orat. ad Pison. v. 153. coniicias eum, ut supra auiorem Dὁ νῆ Mota se ipsisse, sed parum probabile hoc est, rudiina Onirarium uinoi ali modo huic loco sueeur

H Satippe epist ei4t. p. 50 Iui post in 7 ea excidisse putat ilibus litor Stendet ut, quoniodo orator de donis fortunae, I bore, pulchritu line, divitiis explicare posset, et

quibus irransitum sedit ad ea quibus deinde de bonis animi reeis explicandis laudandis exponii. a εὐγένει ipsa διὰ τυχη est, uiuio diei non potuit , τι δε ἔνδοξα -

256쪽

IN CAPUT XXXV. 233

transiliis ab externis ad Interita bona Sequentia Ma*υMr-

ντα πῶς πρέποντα οnupta sunt, ei iam veteres turi, mini et eorrexerina, tum plures orari et si non e lubeant, scilicet ut apium reddereni transitivii; nam mala interpolatione natum esse linc mihi persuasuri est scribendum videtur &rωυλάττειν ὁπως πρέποντα, vel, ανυλει- τειν, ut I p. 22 παραφυλαττε, μάλιστα οπως τὰ γη τῶν λύγων δμοιον τοῖς νυώποις δυνήση, nisi excidii verbum, unde accusativus dependeat, . . uryε v. Apiissimiliti triuisitum a generis nobilitaruis omni qui

μὴ μώνα υ νώσει μετάσχοιει ἀλλὰ καὶ τως μαίνοις.

dei tute paucis interieciis quen sequatur ordinem in rebus exponeri lis ipse indicat S. 15, ut secundum reriti naturam primum puerilem, deinde virilem aetatem tractet noλλὰ

258쪽

aetatem, ut Philelphus velit diles hane partein in adolescentis aetaten te Illinaι' , at multo melius novum caput incipii

v. 15. καθήπιρ α με πρότερον ἐν ἀρχαῖςJ p. a. v. 18. φενεκα τούτου desideratur lio su 1 cap. adedit υκ νευ τουτου. Iaa verba excidisse videntur; nulla enim est a Isa, cur hic omitiantur. Ortasse scripsiteliam din τουτου του επιτηδεύματος.

v. 20. και περβάλλειν ταύτας ἐκείνωνJ a quin*ie meliores libra, in cum sensu contrarium esse videretur, inde καὶ πεοβάλλειν δεικνύναι τὰς τουδε τών κανων

interpolarunt, quod editi omnes praebent, nisi iod Sylbiu gno autore B- τω mutavit in rὰ quod eklcerus 'etinuit; debebant certe nερβαλλοίσας seribere cap. 3 εἶτα παρι

aique haec illorati saeta debes superare ei inferiora reddere, maiores esse eius res gestas quem tu laudas dent On- stram, ut v. e. Isocrates Euagoram eum Cyro comparans

259쪽

COMMENTARIUS

3. 33 - s. probo igitur ταύτας ἐκεινω neque τὰς κιόνων reponendum esse videtur.

σου λεγόμενα Ουr μεγώλα σαίνεσθαι, h. e. sequitur enim, ut ea quae tu profers, si componantur cum inomini claris a minoris momenti saetis, maiori appalleant.

ωδε cur semper lio laetendini est, ei iis hoc domiti' no uni est praeceptuin quo uer utaris, et reponendum δεῖδε. cap. . de eadem re omδἐ και εἰκάζοντα συμβιβάζεινκει ἐποικοδομουντ α προν ἐπι τ ετερον Μειν. eoos. ad cap. 29. v. 5. καὶ οἱώς - eum meliores libri exhibeani sum μένει- τοιουτός τις, non dubiis quin auior scripseri καὶ

260쪽

του ώματος καὶ ταῖς της ψυχης ἀρεταῖς διηλεγκεν,

as ' κτλ. neque tamen Isocrates in hac laudatione sinu lasvirtutes examinat, ut Maximenes, autor ad Herenn. alii

praecipiunt, sed aliam rationen secutus est, ut primum qua ratione Euagoras regnum assecuius esses, ins ri deinde quomodo illud admirustraret, o κατε-ι, exponeret, in iisque idolaν ωοδνησιν συμπασαν την Οετην sons. S. 65 declararet. In Nicolle vero g. 29 paucis quae huc pertinent praernis sis λοιπον ουν ἐστὶν ἄν προ-μην, περὶ

ἐμαυτου διελθεῖν ν' στη ' ὁτι τοιουτος ἐστι λιμῶν δμολενς δε - μονον διὰ τοις προγόνους, ἀλλὰ καιδι' ἐμαυτον δικαιως - καὶ μειονος τιμήλη τηλικαυτης

ηξιώ - , causa etiam cur Gωσsos si V δικαιο υιη, mi runt hae 31 - 35, illa g. 36 42 exponitur, praestent caeteris ostenditur bigis s. 29 de Alcibiade δοκιμασθεὶς

δεῖν δι αυτον καὶ τἀκείνων ἔργα μνημονευεσθαι. Acule Epitaphii autor in Demosth. g. 17 8 p. 139. Onanem a tutem qua mortui titebantur paucis defctu it: ἐπειδὴ δὴ εἷς

ἄνδρας ἀνίκοντο, ο μίνον τοῖς πολιταις γνώριμον τὴν αὐ- ωὐσιν ἀλλὰ καὶ α ιν ανυωποις κατωτησαν ἔστε

라틴어 텍스트