Athenaei Deipnosophistae libri 15. cum rerum et scriptorum indicibus, ad optimorum fidem accurate editi

발행: 1834년

분량: 596페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

281쪽

' φειν, και μη ταυτα πομῖν τοῖς ευχομένοις, αλλά τοῖς των ' Ddεχομένων αντε σμένοις. 3 118. Wς τοίνυν τώπων, εἴ τις διεξίοι τους Τ μαιρος α οῖ, και τους Γοργίας,. καὶ τους αλλους ει τους τοι τους διαλόγους, εν οὶς καὶ περὶ Των ἐν τοῖς μαθη- μασι διεξέρχεται, κάὶ περὶ των κατὰ φυσιν, καὶ περὶ πλειόνων ἄλλων, ουδ' ως διὰ ταυτα θαυμαστως ἐστίν. χχει

γαρ τις καὶ παρ' ετέρων ταυτα λαβεῖν η βέλτιον λεχθέντα, η μη χεῖρον. Καὶ γὰρ ωεόπομπος ο αῖος ἐν Φωλ κατὰ της .Πλατωνος διατριβης ,,Tους πώλους Θηση των διαλόγωναυτου πρείους καὶ φευδῶς ἄν τις ώροι' ἀλλοτρέους ει

του Πρακλεωτου. AH; - κατὰ τον ἄνθρωπον ἴπερ ἐπαπώλμαι, καὶ Ῥεῖς ζητουμεν εκ-έκείνου λόγων, οπερ Ουχ ευρίσκομεν ' αλλο συμπόσια μD και λόγους-ἐρ ερωτος ειρημένΓλυς και μάλ' απρεπεῖς, ους καταφρο- νων των ἶναγνωσομένων συνέθηκεν, ωνπερ καὶ οι πολλοὶτων μαθητῶν αυτοῖ τυραννικοί τ ες καὶ δι λοι γενό

282쪽

Disi tiroci by Corale

283쪽

χων, υποκτείνας αυτον, και αφος ἔυραννεῖν ἐπιχειρη-

σας, ἐπεσφαγη. Συπον ὁ Ααμφακροὸς, ως φασιν πιρύπυλος και Λικαιοκλης ὁ Κνίδιος ἐν εἰκοστω καὶ πρώτω Λιατριβῶν, ἔτι δἐ sημοχάρης ὁ ρήτωρ - του υπερ Σοφοκλέους προς Φῶωνα, δανείσας τῆ πατρίδι αργυριον ἐπὶ ἐνεχυριν ἀκροπόλει, καὶ α στερησας, Συραννειν ἐβουλευσο, εις, συνδραμόντες ει αυτὸν οἱ Ααμψακη- 509ὶ νοὶ, καὶ τα χρ ματα αποθονπες, ἐοέβαλον. Tlμαιος

καὶ σῖτον ἐπιδους τοῖς πολίταις, κω δια ταῖzα πιστεμ,

θεις ἀναι χρηστος παρὰ τοῖς μοῦιαφῶς, μιαρὸν επισχών χρόνω ἐπέθεro V πολιτάοε δι υμαίου. κριθεις δε, καὶ ωλους, καὶ ἰδοξησας , ἐν μεν τy πόλει ἐπέμενε παλαιὸς και γεγηρακως, ἀτίμως ει καὶ ἄδοξως διαζῶν. Tυι- οῖτοι δ' ει Η καὶ νυν των 'Ἀκαδημαῖκων τινες, ἀνοσ&ος

καὶ ἀδόξως βιούντες. μημάτω/ γάρ ἀσεβεως καὶ

παρὰ φυσιν κυριευσαντες διά γοημείαν, νυν ἀσι περφλ σαοι' ωσπερ καὶ μόρων ὁ Πελλη ευς, - ου μόνω Πλάτωνι ἐσχόλακεν, ἄuὰ ,και δενοκράτει. καὶ οLoς ουν, της πατρίδος πικρῶς τυραννησος., ου μόνον τους ἀρίστους τῶν πολιτῶν ἐξηλασεν, ἀλλὰ καὶ τῶς τουτων δου- λοις τα χρημα- των δεσποτῶν χαρισάμενος, καὶ τὰς ἐκε

284쪽

5 10)-αθρ-ος εἶναι μοι Κορφαῖος δοκεῖς, κατὰ τὸν 'AH Mς Ἀνδάρεων, Βάψε Dμόκραπες' κἀκεῖ γάρ, ἄν τις ἐπὶ τὸ δεῖπνον ενα καλὴ, πάρεισιν ὁκτωκαίδεκ' ἄλλοι, κάι δέκα

ωπι ην κράτιστον, μηδε καλέσαι μηδένα. - δ' ν κράτιστον σιωπών, και μη ἐπι τ σολοπ

285쪽

ρως ημας ἀπαιτεῖς και τον περι των ἐπὶ τρυφῆ δια φων, γενομένων λόγον, καὶ της Τολων ηδυπαθεἱας. 2. γαρ ἀπόλαυσις δ= που μα ἐπιθυμιας πρώων, επειτα μεθ' ηδονης. Kαἱτοι Σοφοκλης, ὁ ποιητης, των ωπολαυστικῶν γε εις ἄν, ἴνα μη κατηγορο τον γηρως, εἰς σωφροσύνην εθσο την ασθώμιαν αφοῖ - περὶ τας τῶν αφροδισίων απολαύσεις, φησας ασμένως ἀπηλλάχθαι α/ώW, ῶσπερ τινος δεσπότου. Ἀγὼ δέ φημι, καὶ - του Πάριδος κρίσιν υπὸ τῶν παλαιοτέρων πεποιησθαι ηδονης προς ἀρεr ουσαν συγκρισιν. Προκριθεόσης γοειτης ' ροδίτης, αυτη δ' ἐστὶν η ηδονη,ὶ πάντα συνεΤαράχθη. και μοι δοκέῖ και ὁ καλος ημῶν δενοφῶν τον περὶ τον 'Πρακλέα καὶ την ἶρπην μυθον ἐντεῖθεν πεπλακέναι. κατὰ γὰρ τον Ἐμπεδοκλέα μει τις ην κείνοισιν υρης θ εος, Ουδἐ κυδοιμὸς, - ουδἐ πιυς βασιλευς, -δἐ Κρόνος, Ουδἐ Ποσειδῶν, ἶH; κυπρις βασίλεια. Thν Α γ' εὐσεβεεσσιν ἀγάλμασιν ἱλάσκονται, γρα πῶς δἐ ζώοισι, μυροισέ τε δαιδαλεόδμοις,

σμυρνης τ' α Που θωσίαις, λιβάνου τε θυώδους, ξανθῶν τε σπονδὰς μελίτων ὐίπτοντες ες ουδας. Mi Μένανδρος ἐν Κιθαριστη, περί τινος μουσικεν μενου λέγων, φησι, i

ἐκ του πάντα ζῶα δεδουλῶσθαι ταύτη, ῶσπερ πιυχι καιδειώας και φόβου και τῶν ἄλλων παθημάτων κοινῶς μiν. ἐν λασιν οντων, παρά δἐ τῶς λογισμου χρωμένοις απο-

ATHENAEus III. - Ν

286쪽

προς τὰς ἄλλας διαγωγάς. 4. πιλάτων δἐ έν τω Φιληβω φησίν ' , Uoνημω γὰρ

ἄπαντων ἶλαζονίστατον Nς δἐ λόγος, και ἐν ταῖς η - ναῖς ταῖς περὶ τα αφροδόσια, δ ει μέγιστα δοκουσιν εἶναι,

288쪽

προς τε φρόνησιν καὶ πρὸς το συπρονεῖν, ἀρά γε δοθῶς και αναγκαία ἄν καλῶro; 'Oρθότατα ι ἐν οἶν.ic '5. Ἀρακλεῖδες δ' ὁ Πονrικὸς ἐν του περὶ ἡδονης ταδε λέγει ' ,,οἱ τύραννοι καὶ οἱ βασιλεῖς, των Θαθυπωπες Ἱριοι, και πάντων ειληφότες πεῖραν, , τυ ηδον προκρίνουσι, μεγαλοφυχοτέρας ποιούσης της ηδονης τὰς τῶν ἀνθρωπων φύσεις. υπαπιες γουν οἱ τη ἐδον τι- μωντες καὶ τρυφῶν προIρημένοι μεγαλόφυχοι και μεγαλοπρ έῖς εισιν, ως Πέρσαι καὶ Μηδοι. Μάλιστα γὰο υναλ ω ἀνθρώπων την ηδον Οἴτοι καὶ το τροπῶν ἄσιν, ἀνδρειότατοι καὶ μεγαλοφυχότατοι των βαρβάρων ἔντες. 'Bστι γὰρ τὸ μἐν ηδεσθαι καὶ τὸ τρυφαν ἐλευθέρωπι ἀνίησι γὰρ τὰς φυχὰς καὶ αυ ει' το ει πονεῖν δουλων καὶ ταπεινῶν ' διὸ καὶ συμέλλονrαι Ουrοι τὰς φλ α καὶ η 'Aθηναίων πόλις, εως ἐτρυφα, μεγίστη τε

- καὶ μεγαλοφυχοτάτους ετρεφεν ἄνδρας. χουργη μν

289쪽

νικησαντες μάχη , καὶ μόνοι - της υσίας ἀπάσης δλα- μιν χειρωσάμενοι. Καὶ . ἱ φρονιμωτατοι δε, νησὶ, και μεγίστη δόξαν επι σοφία εχοντες μεγιστον αγαθον - ἡδο- εἶναι νομίζουσι Σιμωνίδης μεν Ουτωσὶ λεγων 'πις γαρ αδονας ατερ θνητ- βίος ποθεινὸς, ηποία τυραννίς; Tας δ' ατερ

φέρτιστον ανδρὶ τερπνὸς αιών. 'Oμηρος δε τηη ευφροσύνην καὶ το ευφραίνεσθαι τέλος φησὶη ειναι χαριέστερον, οταν δαιτυμόνες μἐν αοιδουοκουαζωνται, παρὰ δε Πληθωσι τράπεζαι. Tobς δε θεούς φησιν εἰναι ρεῖα γοντας ' τὸ δε ρεῖα ἐστιν απόνως ' A περ λδεικνυμενος, ὁτι μέγισrω ἐστι των κακῶν η περὶ et bω ταλαιπωρία , και ὁ πόνος . 6. Λιόπερ καὶ Μεγακλειδης επιτιμα τῶς μεθ' 'υμη- ρον και 'πιωδον ποιηταῖς, ὁσοι περὶ Πρακλέους εἰ κα- , σι ,. ώς στρατοπέδων ηγεῖτο , και πόλεις ηρει ' δς μεθ' .ηM,χς πλείστης τον μετ' ανθρώπων βίον διετελεσε, πλεἱ--ας μἐν γυνάῖκας γημας, εκπλείστων δἐ λαθρα πωρθίνων

290쪽

εἰ μη τά περι τας ηδο-ς ἐδοκίμαζεν; η διὰ τι τα θερμώλουτρὰ τὰ φαινόμενα εκ της γης πάπιες 'Πρακλεους φασὶν εἶναι ἱερά ν η διὰ τί τὰς μαλακὰς στρωμνὰς Ἐρα-

κλεους κοιτας εἰώθασι καλεῖν, εἰ κατεφρόνει των ηδεως - ζ - ; Tουτον οὐν, φησιν, οἱ νέοι ποιητάι κατασκευαζουσιν ἐν ληστοῖ σχηματι μόνον περιπορευόμενον , ξυλον

513) χησίχορον τον Ἱμεραῖον. καὶ Ξάνθος δ' ὁ με-- λοποιός, . πρεσβυτερος' - Στησιχόρου, ώς και αυτὸς ὁ Στησίχορος μα πρεῖ, ως φησιν ὁ Μεγακλειδης, ου ταυ- ν Δυτψ . περιτίθησι ' πολ , αλλὰ την πιμηρικην. Πολλὰ δε των Σάνθου παραπεποὶηκεν ὁ δεησίχορος, ῶσπερ και την Θεστεων καλουμένην. 'Anισθένης δε, et

ηδον. ἀγαθὸν ἄναι φάσκω , προσέθηκε ' ἀμεταμ

Ου γὸρ ἔγωγέ τι φημὶ, τέλος χ ριέστερον εἶναι, η λαν σφροσύνη μἐν εχη κατὰ δημον ἄπαπι δαιτυόνες δ' ἀνὰ δώματ' ἀκουάζω'αι αοιδοῖ, ' ημενοι ἐξεχς, παρὰ δἐ πληθωσι τράπεζαι

SEARCH

MENU NAVIGATION