Ethnika

11쪽

pliani, iustus invariana non fecit, usum esse cum per se consentaneum ium intelligitur ex comparatione excerptoriam

eum fruginensis integri operis. Itaque proprie quae exstant Biepnaniana sunt Mimia. Sed non pari ubique siligentia in ex-eei pendo versaliis est epilomaior Scilicet ab initio , ubi ini grae ares erauit, ipse quo nae uberior est a pene integer Si plianus sensim disservescente studio deerescit etiam epitome et quasi inareesin pedetentini atquo inde a voc. Πάτραι uspie ad messitam litteram a ad nuda sere nomina descenulit Iuno iterreni nucus nescio pio pacto viridus accrescit, uberior si atque copiosior liv. et D integer senique Stepnaniis evadit Ilit. Ω, id quod rem ex descriptione rerum ampliore iacendi

ration miniis concis illissecta nexu i0dani sentenuminiariisiciosius consorinato auctoriin1φae non nussis nominibus amplius, sed integris locis laudatis iam conclusit A. IVellaueriis an comita de extrema pari operis Stepli. d. viqiu in Frietam et Seed mise erit. 2 4. p. 692 sit. Multum hanc in rem saeuviod in eod. rausi novem prima capita Ilit. X decurtata I guntur hoc modis:

σατραπία προς φ υφράτ της Μεσοποταμίας Ἀριανὸς

ε Παρθικῶν - αιρέου πόλις Αἰγυπτια κατὰ ἔλλειψιν του πόλις ἐθνικὸν αρεωτις ς αεώτης - αιρώνεια πολις προς τοις ἄροις Φωκίδος το ἐθνικον αιρωνευς, το

λαιον πόλις Λοκρῶα το θνικον λαχαῖος Θουκυδίδης γ. - δεδία χώρα της Ποντικης Μένιππος ἐν, περι-π- των δύο τόπων - αλέστρα πόλις - ης περὶ τον Θερμαῖον κόλπον ἔστι καὶ λίμνη ρ πόλει μώνυμος.ωτι δὲ - πόλις ως απὸ λαλαστραiος αλαστραῖα ηαιν. η μεν παρὰ την λίμνη - λαοτραῖα, ἐν ἡ το λίτρον γίνεται.

Ex his, cum epitomen ipsam mimus declaristam esse non sit verisimile eo ere sicei librarius primum quidem in epi-ionae describenda perrexisse, sed post cum in ipsin Steplianum incidisset integra eius vecta usque rid finem proposuisse. Itaque cuna vera Stepilaniana in is cum excerptis coniuncta sin , eo minus dudnavi quae aliundelaberemus fragmenin

12쪽

IX integri operis praeeunte Beaelio in textum reelserre. Duobiis

ea locis leguntur s. v. usipae ad nnem Itit me s. v.

πηρίαι. Et prius iidem isagmentum copiosissimum et pretiosissimum primum ex codice Hiblioinsteae Seginem ae di- dii in notis Samuel ennulius Amsielod 1669. 4, deinde A. Bem elius minimannonis periplo et monumento Adulliano Liugd. Bat. 1674 8, atque partona quae tractat de Dodone Iae Gro- novius Laigil Bai. 1681. . Eundem codiceni post acetum eontuli Beniamius Monisaucon quasvie repperi Iectiones soras dedit in bibliotii. Coidin. p. 281-292, uitiae repetist Dindorsus . l. p. XCVI sqq. Meriam migmentuin servavit constantinus Porpii Ogenneta in lib. d. administr imper. e. 23. p. 76 sq. imper orient ed Banduri t. 1. Iam ut quo modo epi-iomator verba Stepnani eontraxerit lectores ipsi iudicare possint, loco istos ni subiiciam quenaalliodum in hbris epitomati le-

μαῖος καὶ Λυμαία λέγεται καὶ χυμιος τέμαχος Καυκωνιδα ταυτ πηοιν ἀπο Καυκωνος ποταμου. Aυνδασον, πόλις Καρίας. το ἐθνικῖν Λυνδασευς. Aυρβαῖοι, ἔθνος καθηκον εἰς Βάκτρους και δικην. Κτησίας ἐν Περσικῶν δεκάπρ χωρα δε προ αυτὀν προσκειται Λυρβαιοι ευδαίμονες ανδρες καὶ πλουσιοι και δίκαιομου ἀδικουντες ουτ αποκτιννύοντες νθρωπον ἐὰν ευ-

ρωον εν ῆ ὁδω η χρυσὸν φαλλο τι.Aυρράχιον, πολις Ἱλλυρικὴ, Ἐπίδαμνος κληθεῖσα

-ο Ἐπιδάμνου τούτου θυγάτηρ πιλισσα η και του IIούειδωνος Λυρράχιος ἀφης τοπος Μελισσώνιος, ἔνθα ID- σειδῶν αιτο συνηλθεν Ἀλέξανδρος δ' ἐν Ευρώ -υύράχιον αυτὴν καχεῖ μετὰ του σμήσραχίουὰ Ἐπίδαμνος ἐπ ἀγχιοχου χθονὸς ακτης. ἔστι κα αλλη Λακωνικὴ μία των ἐκατόν. a Wχωρα της Ἱλλυρίας Λυρραχία, ης το ἀρσενικον Λυρράχιος νυν ε

ρραχηνοι λέγονται, ώς Ἐρέννιος Φέχων ἐν τοις ατρικοῖς

Φιλωνίδης δε ὁ Avρραχηνὸς ηκουσε μεν Ἀσκληπιάδου, ἰατρευ- cuid is p πατρίδι ειδοξως συνετάξατο βιβλία με.

Aυστος, πόλις Ευβοίας Θεόπομπος ἐν Φιλιππικῶν εἰκοστοτετάρτy το ἐθνικὸν θυστως.

13쪽

δωναῖος Ζευς, καὶ Λωδώσης μεδέων δυσχειμέρου. Φιλόξενος δε δυο φησί, Θεσπρωτικην καὶ Θετταλικήν, κακως. τον δε Λωδωναῖον λεγον καὶ ΒωδωJναῖον Ζηνόδοτος δε γραφε Φπωναῖε, ἐπεὶ ἐν Λωδώνρ πρῶτον φηγὰς ἐμαντεύειτο ἀλλο δε γράφουσι Βωδωναiε πόλιν γαρ DR Bωδώ- ' που τιμῆται. ειρηται ἀπλ δώνης, μια των Ἐκεανίδων νυμφῶν η ἀπο Λωδώνου του Λιὸς καὶ Ευρώπης, ἀπὸ Λώδωνος ποταμοs. λέγεται δε καὶ Λωδών, ἡ τ ι ιαμ υχωρηται, σχηματίζεται δευωδώνιος το δε θη--ν Λωδωνίς ἔστι δε καὶ παροιμία Λωδωναῖον χαλκειον ἐπὶτων πολλὰ λαλουντων η τι το χαλκεῖον πληττόμενον χεῖνπο μάστιγος, οτι ρ ip των ἀνεμων χεῖ ἀφ ου

παροιμία.

καὶ Πτελεῖν και Ἐλος και Λώρων. Λοσίθεος ἐν αὐτοῦ τοῦ πόλει φησὶν π Θαμύρα υρ θῆναι την Λώριον ὁρμονων. Ἀλεθνικὸν χώριος και Λωριευς και Λωριάν. και θηλυκον Λωρίς.Aῶροψ, πόλις Φοινίκης, ῶς καὶ 'Mσηπος καὶ χλοι. το εθνικῖν Λωρίτης. Ιαυσανίας δε Λωριεῖς αὐτους φησιν. ἔστι και Καρίας πόλις. Λώτιον, πόλις Θεσσαλίας, ὁπου μετώκησαν οι νὼ διοι, νή χώρα Κνιδία ἀπῖ Λωτίας τῆς Ἐλάτου κληθεῖσα, απὸ ιπιο η ἀπὸ Λώτου ὁ πολίτης Λωτιευς το θηλυκῖν Λωτηίς καὶ Λωτιάς.

βηρία, δυο, ιμεν προς τὰς ' Ηρακλείους στήλας, ἀπὸ ψηρος ποταμου δε τέο προς Περσας ἐστι καιτο θνικὰν ψηρ. καὶ ἀπὸ της βηρος γενικης βηρῶς κοι βηρικὸς καὶ ὁ Ἱβηρος φασὶ δ' υτους δροποτεῖν, ς

Αθηναιος εν δειπνοσοφιστῶν δευτέρω και μονοσιτοsσι διαμικρολογίαν και ἐσθῆσι κέχρηνται πολυτελεστάταις ώς πλουσιώτατοι Praeterea in libris vi illeiam etiam quampiam linore

14쪽

non nominato si uanum exscripsit idem consimilaus, velut iv Αἰγαῖον πέλαγος I. 17 Ἀρμενία I. 2, ρρκη II. 1, Καπιπαδοκία I. 2, Κυπρος I. 15, ακεδονία Π 2, Παφλαγονία I. 7, Πελοπόννησος II 6 Σάμος Ι. 16. Immo integriin eum adhuc tractasse Siepnanum apparet ex II. , ubi quae do

Durrnacia inde ad verdum pene conspirant cum Veris Stepn .neis. Denique sit ipso Stephani nomino satis longilua Dagmenium de Sicilia affert ibid. II. 10. hoor En d την στορίαν του καχεῖσθαι Σικελία ἀπνίστωρως τοι αύτης, καθὼς ὁ γραμματικος Στέφανος γράφει. κελέα ἐκλήθη, ως φησιν Ελλάνικος ἱερείων της φας με δε τω υτω χρόν καὶ υσονες υπὸ των Ιαπύγων ἐξ ταχέας ἀνέστησαν, ων ρχε Σικελός, και διαβάντες εις τηντησον την τε Σικανίαν καλουμένην περὶ την Αἴτναν καλ- μενοι κουν υτοί τε και ὁ βασιλευς αυτῶν Σικελὰς βα- ωλείην ἔγκαταστησάμενος, και ἐντεsθεν ορμώμενος ὁ μαελος ὁτος πάσης ὁ της νησο τότε ταύτης Σικελίας καλουμένης ἀπῖ του Σικελο τούτου, ς και ἐν αυτῆ βα-οίχευσε. καὶ Μένιππος δὲ ταυτά φησιν ἐλθόντες ει Σικελίαν στρατὸς πολὐς ἐξ Ἱταλίας τούς τε Σικανους κρατησαντες μάτρ ἀπέστειλαν εἰς τα μεσημβρινὰ και τὰ σπέρια μέρη αύτης και αντὶ Σικανίας Σικελίαν την νησον ἐποιησαν καλεῖσθαι, και - κράτιστα η γης κησαν ἔχοντες.

μεγίστη δὲ ἡτη μαρτυρεῖται των πτά, 2αθά φησιν 'in tiς ο κωμικός' των ἔπτὰ νησων, ας δέδειχεν η φύσις θνητοῖς μεγίστας, Σικελια μεν, ς λόγος, ἐστὶ μεγάλη, καὶ δευτέρα Σαρδώ, τρίτη ρνος, τετάρτη δε η ιῖς ρητη τροφός Εὐβοια πέμπτη στεινοφνης, ἔκτη Κύπρος, Λέ6βος δὲ τάξιν ἐβδόμην λαχουσ' ἔχει. τὴν δὲ νησιωτῶν οἱ μεν θαγενεῖς πάλαι Λίγυες ἐξ Ιταλίας Σικελοι λέγονται, οἱ δὲ ἐπηλυδες Ἐλληνες εἰσι Σικελιῶται,

ως Ιταλιῶτal. 9uom in excerpus vix vestigium eo aret, ita ut non ausus sint in ipsum textum ea recipere. Integriti uena Stephanum ante ocillos habuisse viderer auctor Elymologici magni, qui s. v. Σφηκεια a cliadetr

ήκει η Κύπρος πρότερον γαρ Σφηκεια ἐκαλεῖτο, ως φησι Στέφανος ν φ περὶ Κέκρου- ἀπὸ των ἐνοικησάντων ἐκεῖσε ἄνδρῶν, οῖ καλουντο Σφη ες. λαλεῖτο καὶ Θ

15쪽

ραστω, ως Μένανδρος ἐν τῶ περὶ Κυπρου λέγει, δια τοἐνοικησα αυτλανδρας ονεῖχον κέρατα ῶς δὲ Σεταγόρας ἔν τω περὶ νήσων, δια το ἔχειν πολλὰς ἔνοχὰς ας κέρατα

καλουσι Κεραστία νομάσθη uilniscuit conserenda sunt viae hilet epitoine s. v. Κυπρος, μήκεια, qtiiuus assinia

erant, nisi fallor, iae scripta erunt s. v. Kεραστία. Eudociam conbra integrian Stephanum habuisse cum per se non admodum est credibile, tum intelligitur ex eis viae habet de Dodone p. 126, quamvis ibi laudetii kτων ἐθνικῶν κατηρα- φευς. Idem valet de Suida, ex a quae osin s. v. μαω-m et M essula ellinteograptu nomine ex nostra epi me deprompta legebantii nuper eieci Gaissorianis. Denique pleni tanquam testem proseri Scholiasiam ad epigrammata graeca eL

Brodaei Francos 1600. lib. 3. p. 302. v. Γάδαρα et illi. 2. p. 239. ad, Γάργαρα Berkelius in praelauione, quibus locis addi potes lib. 1. p. 119. a v. ρροιβου et alii fortasse,

ubi sub nomine Stepnani Naeum lieni ex nostra epitonae a serrantur, nunc iam procul linire iistemus, uippe leni gra culum recentissimum esse iam intellexit Holsienum in noti p. 81. a.

Difficillior ali iani quaesito est de Eustathi, cui malus

Iocis commentariorum ad Homeri Iliaden et ad Dion ii peri-egesin seriptorem innaeomina diversis mouis laudat eiusque velada adducita uod quoniam multum valet ad epitoniennostram illustrauulam alvi enaenaandam, indicem locoriana, suos uidem molem istam indigestarii ei volutanti invenire contigii ldo subisiciana Eustativus igitus scriptorem innicorum laudat s. v. Ἀβυδο ad Dionys v. 513 κατὰ τον

γράψαντα τὰ ἐθνικά) s. v. Ἀγάθυρσο ibist. v. 310 ὁ ταἐθνικὰ γραψας), s. v. Ar κω ad Iliad. 2.697. p. 324. d. Rom. ὁ τὰ ἐθνικὰ συλλέξας , s. v. ureato Dion V. 954. τὰ ἐμ γρ. , s. v. Ἀδραμυττειον Iliad. 6, 397. p. 649 Στέφανος ἐν τοις ἐθνικοῖς , s. v. Ἀδράστεια st id 2 828. p. 355 ὁ των ἐθνικῶν γραφευς , s. v. Ἀνύ- ibid. 10, 268 p. 804 κατὰ τον τὰ ἐθνικὰ γράψαντα), s. v. ἰγιαλός ibid. 2 855. p. 362 ὁ ἐν τοῖς ἐθνικοῖς ειπών , s. v. Αἰθικί ibid. 2, 44. p. 334 so τὰ ἐθνικὰ γράψας), s. v. AIνος, ibid. 2 749 p. 335 κατὰ την ἀναγραφρο - 4θνικῶν), s. v. ια ει α ibid. 9, 152 p. 743, s. v. AIπυ ibid. 2, 592. p. 297 ὁ των ἐθνικων γραφενς , s. v. Αἰσυμη tad 8, 304. p. 714 ὁ τὰ ων. q. , . .

16쪽

XIII

17쪽

ἐθνικῶν συλλέκτης), s. v. Θέσπεια ibid. 2 498. p. 265

729. p. 330 κατὰ τον ἀναγρσφέα των ἐθνικῶν), A. V. Ἱμ- βρο ad Diotrys v. 424 ετ τοις ἐθνικοῖς), s. v. Ἱρά ad Iliad. 9, 150. p. 743 s. v. Κάλυμνα ad Dionys v. 30

18쪽

κατὰ στοιχεῖον συλλοα τῶν ἐφ ικῶπι, . . Πυρασος ibid. 2.696 p. 324 κατὰ τον ἐθνικογράφον), s. v. Σκάνθεια d. 10, 268 p. 804 κατὰ τον τὰ ων. γρ.), a. v. Σκάρφεια d. 2, 32 p. 277 τρο τὰ ων. ρ. J s. v. Σμίνθη ibid. 1, 39. p. 34 τὰ ἐθνικα ἐπιτεμών , s. v. αὐχει σν ad Dionys v. 811 κατὰ τον τὰ ἐθν. γρ.J s. v. Tάρνη Malia 6, 44. p. 520 ὁ γράφων τὰ s. v. Τέγεστρα ad Dionys v. 356 κατὰ τον ἀναγραφέα των ἐθνικῶν), s. v. Τελμισσός, Τερμισσός ad Dio s. v. 859 s. v. Τιτανα ad Iliad. 2, 35. p. 332 τῶ γρά- ' ψαντι την των ἐθνικῶν ἐπιτομήν), s. v. 'Υρμίνη ibid. 2, 616 p. 304 ο τὰ ωνικὰ ἐκθέμενος , s. v. Φαιστός d. 2 648. p. 313 ὁ νικογράφος , s. v. Φάρις d. 2, 582. p. 294 ὁ τὰ ων. γρ , s. v. Φέα d. 7, 135. p. 6TI εν ῆ κατὰ στοιχεῖον αναγραφῆ των ἐθνικῶν), s. v. Φενεός ibid. 2 605. p. 301 κατὰ των ἀναγραψάμενον τὰ ἐθνικά), s. v. Φθία d. 1, 155. p. 71 ὁ τὰ ων. γρ.), s. v. B l ibid. 2 868 p. 368 ὁ θνικογράφος , s. v. Φέα d. 7, 135. p. 71 s. v. Φλεγυα d. 13 301. p. 933 s. v. Πλενος d. 2, 17. p. 304 ὁ καταγραψας

τὰ ἐθνικα . Accedunt in viroque commentario loci pene in- ninnualudes ex eodem sonto, sed auctor non nominato, ple- nvae sit nomine ων παλαιῶν es. Const. Pon h. inem 2, 9. deprompsi, vios diae Immer at pie Dionysio facile ipsi lectores invenit o poterunt. In is pleromae nini epilom Si naniana ad vectum eoncinunt, ut dubitari non possu ain, sicut apud anulisios

eici sit Stephanus noster Bγκansius. Sed inpranais auenden 'dum, usininium nunc epitoniaiorem s. v. Σμίνθη et ILταναJ, uno apsum ilinaeoriam aueiorem, quin semel etiam s. v. 'Aδραμυττει- ipsum Steplianum nominaum advocare. Seiliret Eustathius et iniemini adhu Siepnanimi et eius operis epitomen tractavit uuamluani cur utroque uti maluerit quam ex uberior Stepnano sua omnia depromere ob-

19쪽

Di, alussus, epitomatorem non nominare eum nisi ubi ab eius opinione reced i. Sed Rem a Steptimo nonnunquam discrepat cui s. v. Φέα, Φίά , nedue si quid salsi dieiuni est id epitomaiori, sed ipsi quem excerpserat lo scriptori in culpam vertenditam eras a pie opinetur aliq iis, usiailuum

credidisse, ista s. v. sin et Tisis ad epitoniatore de suo adiecta esse. omini sic quodue quominus te ex hac di Multate expeditas obstat universa epitomae natura tuae indoles. Erat igitur cum crederem, sua omnia Eustainium ex nostra ethnicorum epitoni nausisse Vertini a na quodue opinione mox ree si, citi viae ille lictet a nosti is naud raro valde discrepare intellexissem, ita ut nihil iam residuum esse videatur uuam ut ponamus, E lautium premiscite pri,ut scri- veni ad manus essent libri nunc integriti nunc demi tum opiis adlictilisse.

Seniret quod duxi, plerosque lotas ustallitanos mini

epitonio nostra vertiti concinere, non si accipiendum est, quasi vellem ea omnia ustainium ex ipsa epilonie, non exuberiore opere deprompsisse, quanimiam noc etiam inirinanu

non magnopere repus narem manupremam non esset cur ad

illustrandium Homerum tui Dionysium totum Stepnanum deseriberet, ipse quoque Maodam modo epitomatorem egit a vi ex ethnicoriina opere potissina viaevio excerpsit id quod ex eo quoque apparet, quod saepe numero ordinem rerum exardum pervertu), ita ut non mirati esse debeat, sicuti in eadem cum Hermolao vecta incivit. At leguntur tamen etiam in Eusiainium Sternaniana, viae in nostris exemplarilara

minum quidem noliIs multo integriorem Sieplianum habitu Eustathius. Ingens enim. nostris in libris lacuna est post v Kέλαθρα; desunt ibi quae liueris M, M. incipiunt omnia et pars comina quae liueris K et M aliae minores lacunae sunt inter v Λάρισσα ει Λῆμνος et iniervv. ρεστία- Παλική, quamquam namini nullum uod sciam exstat in libris manu scripus vestinum. Haec integrit, ut

videtur, aduit Eustastius, certe a Buid 2 847. p. 359. hae asseri: Κίκονες δε ργικὰ ἔθνος, πράγματο φ'Oδυσσεῖ παρασχόν, λη οδυσσεια δηλοῖ - μακρὰν δεησαν ουτοι Μαρωνειτῶν, ς δηλοῖ κανα τον ἐθνικολο

20쪽

XVII νονας ους ἐκτί ενται οἱ παλαιοὶ ο και δύο φασὶ γενέσθαι ' Ορφέας Κίκονας - μευ το Οἰάγρου παλαιὸς καὶ πολλ προγενέστερος του στέρου, και ς αυτοί φασιν ἔνδεκα γενεαις. Idem ad Iliad. 2. 571. p. 291. Ορνειαιο η δίχα του χροεαι, τοsτο γαρ μάλιστα ἐν κοινοῦ χρή- σει κεῖται, κώμη ἐστι ν Ἀργείας κατὰ τον γεωγραφον. ἔστι δὲ και τέρα με-ρ Κορίνθου καὶ Σικυῶνος. - δὲ ὁ τα ἐθνικὰ γράψας πόλιν λέγει, ου κωμην πληθυντικῶς δε και αὐτα λέγονται, ώς - αἱ Κιωναί. γράφονται δε δια διφθόγγου αἱ γειαι, ς καὶ Βρυσσειαὶ καιAυγειαι καλεῖται δε -τως η ἀπὸ ρτέως υίου Ἐρεχθέως,

μως ρτέα τω ποταμφ, . . a. It que haud scio an Memquae uinet Eustastilis, Dionys perieg. V. 288. S. V. λ-τos, bid. v. 494. s. v. Κέρκυρα, ad Iliad. 1, 38. p. 33. s. v. Kύλλα- ML 2, 570. p. 290. s. v. Κλεωναί, ad Diox s. v. 536. s. v. Λέσβος , d. v. 78. s. V. ΛευκηΠέτρα, itid. V. 14. s. v. ρθωσις, id*ae genus alia Elephano nostro parum tabeantur. . .

TlIn Elian in eis ille etiamnune exflant siris uberium luituit talis patieti Eustatiuiis. Miuo Iocos eos quiduiobus minisve vertiis tantiin auctiores sunt, ut v Kορυ-

sint dubitam vel naxime potest, ut v Γ φυραι ΛακεJαι- μων, 1ansiam recte hine Beaesius epitonae supplevit, alia. Graviores autem et ad nostran rem illustrandam agesen n G- sinores suiu hi Comni ad Dionys v. 78 ad V. υσώπι