Oppiani poetae cilicis De venatione libri 4. et De piscatione libri 5. cum paraphrasi graeca librorum de Aucupio. Græce et latine. Curavit Joh. Gottlob Schneider

4쪽

POETAE CILICIS

VENATIONE LIBRI IV.

PISCATIONE LIBRI V.

LIBRORUM DE AUCUPIO.

6쪽

AD LECTOREM.

Provinciam edendi Oppiani casu potius longe alia cogitanu

oblatam, quam aut delectam a me, aut spe praeceptaim, quo consilio rexer1m in magna mea trepidatione, culin& in brevissimi temporis angustias me conclusum Viderena, &ab Omnibus fere rebus prorsus imparatus accessissem, breviter nunc eXponendum mihi esse video, postquam pauca de ipso poeta eJusque scriptis priefatus fuero. Ρninum igitur satis firmis argumentis demonstrasse mihi videor in annotatione ad Halleuticorum libriam tertium, plane alium & siversum ab Oppiano Cilice aut orein habere quatuor de V tione libros, cum& ipse libri secundi versu 1 et . Apamea oriundum se profiteatiar, & praeterea carmen suum Antonino Cetiricaliae Alexandri Severi filio inscripserit, cujus quidem aetatem satis longo ten potis intervallis Oppianus Cilix antecesserat . Luna enim .imp rante Marco Antonino ingeniunt extulisse, non solum Suidas cum ebio & Hieronynro tradiderunt, sed confirmat etiam locus Athenai clarissimus, unde si naui apparet Oppianum Cilicem ne Conaniodi quidem ultinauin ina periuna attigisse. Deinde per utrumque carmen tanta ingenii dictionisque diversitas cuni cin toto corporis habitu , tuni in singularu In partium conformatione apparet, ut equidem ntilla unqua in ratione a sensu judicioque meo impetrare potueram , ut libros de Venatione &Ρiscatione ab iodem auctore profectos esse crederem. Illi eniingenere orationis horrido, duro & sicco scripti, vernaculo graecae linguae sapore prorsus Carent; sunt veluti naagnae picturae lineamenta, quibus pigmentoriana poeticorum color flos natinis deest. Praeter ni ruini in describenda an inialiuni som

7쪽

ma & enarranaa eo itin natura fidenari & csiligentlain , quae non ficile poteriit expectiri cin eo homine, qui Dianae Nympliariun qtre colloquiis interlae it, ct in tricipite parmasso sonaniasse

sibi visus erat, nihil est in ita , quod adnitieris ; plurima quae

reprehenssas; tota denique forma clictionis si exempIo latinae En e mpressa esse videtur. Neque vero hoc jiusicium meum novum alicui aut nitriis severum videri: potest , qui quaelumnae in inertit eandem lana otin a. Vno Clarissimo se Da p. sensio, in quo cinia sistrinia doctrinae elegantia non vulgariis hariam recinai intellii entia conjunesta erat, in Dissertatione in Nonni Dion, Isiaca positam esse sentenilam, quam tanaen ita divitici undana ella ex litinio, ut Oppiani Cilicis de Piscatione libros

a culpae hujus not elle censoriae coinna unitate seiungetiiuus. Hi enim laeto florul ae orationis frenere scripti , cum intro vestOruin splendore nitent, tu in multa sententiarum festivitate delectant. Est tanaen ubi carminis autor in captari sis rerum simisicia linitius, P aucupandis sententietirum argutiis magis ingenii foecundam luxuriem sectatus esse , qua in lectoris sitietatem regisse videtur. Nimius etiani est in cunnilandis verborum, ornamentis,& epithetoriana acu nainibus contorquendis; quae liceta vitiosis eleganti λ in nidicibus velut operis pretiosi crustae Aenaiaenaata lata lentur, si tarnen ad severam scribendi legem verumque pulcliri sensum exigantur, tanqtiam inepta atque aliena atque inaprobari debentia

Verum laic dubitari potest, unde tamen nata sit illa quidem manifesta similiti ulo, vae plurimis sane locis cum insin palumna vectorum fiscina & usu, in quibus nonnulla sunt a vulgari consuetudine remota , tum in quibusdam sententiarum figuris, quatuor de Venatione libris cuna carmine de Piscatione intercedit, & a quovis etiam facile sentiri atque intelligi potest Multae possunt husus rei fingi atque excogitari rationes, quarum ranaen illa mihi omnitim simplicissima esse videtur, ut dic inus fuisse aliquem hominem , qui, cum aut ipse ingenio suo dissideret, aut in alieni notninis famam irrepere vellet, in eo

plurimuin elaboraverat , ut omnem carminis de piscatione sp eieni & formani, quam maxime fieri posset apte & congruenter Oppianus enim elegatu poeta saepe λατινίζει. Quod nec lyta caesar Sualiger tam magnus admirator illius notaevii Diuitiaco by Corale

8쪽

PREFATI in v

verborirna sentcntiarum siue inritatione eXprimeret. quidein in re quicqtiid etiam tentaverit, apparet talnen Vel sic autorem, ad hanc carnainis operam eXiguum linguae glaecae usum , ducendi vero cogitationem pene nullam attulisse. Ηλuit ingenis vires ille qindem, sed agrestes & horridas , sine nitore & p hestrae. Piod si forte quis existimavern, ipso Oppian

Cilice primas lineas carininis de Venatione ductas , de summai rerunt capri a tantum adumbretata fuisse; deinde vero iccessisse nescio quem scriptorena, qui interruptas operis parteS conte-Σuerit , & carmen inchoatum absolverat; tum vero equi deni plane non intelligo, quid hominem istum impulerit, aut tanta in eo fuerit incuria, ut mentionem Ap. meae patriae suae: peregrino monuinent nsereret,. atque ita edendi officio sit spi- Cionem fraudulentiae ad ungeret. De Autore libroruni de Aucupio satis a me clisputatum esti in fine annotationum ad, paraphrasin Eltteolii vel alius cuju dana sc riptoris, quem aeque atque alteruna illum ignoro. Hic vero dicendum aliquid videtur de magno ct multifacio hujus opusculi usu. ad historiam avium, qualem a vetustis sCmptotabum

traditam habemus, illustrandam. Neque mina sol uni intelligi potest ex eo, quid secior aetas inventi, Aristotelicis adstruxerit; quo & quam vario, modo viri docti in ipsa Graeciae nati plurimae summi philosophi loca librarioriana ignorantia corrupta, aut

dubii & anabimi sthsus interpretati sint; sed cognoscimus.

etiarn inde magnam nominum vaciet atein, in quibus sunt quaedam variis regionibus' populisque peculiaria, alia lapsu temporis & loquendi usii tinnititata atque innovata. Ilabenaus dein de in ipsis his Ixeuticis exempla nominum , veluti Ρelecini, forte etiana Olidis ,. quae a genere suo ad alienum populari

errore traducta, universiana de natura aviuna doctrinam. mirifice conturbarunt. Apparet denique, quantum quamque Vanum fuerit Onani aevo hominum. studium, quo omnia, quae vel ab Aristotele, vel abi aliis de naturae & moribus universi generis alitum Curiose quidem, . sed non semper vere observata fuerant, ad similitudinem humanorum consiliorum , ct prudentiae certam rationena definita referebant. Atque ab hoc fonte vel nHXinae pronianasse inihi videtur illa de hominibus olim in aves trans

mutatis ridiculae opinio; quam deinde disciplina auspiciorum

9쪽

susceptam, & publica superstitione consecratam, variis inodis en ornavit. o factum, ut nulla historiae naturalis pars magis quam haec nostra fabulariam incredibilitate opprimeretur atque obscuraretur. Vertimininen ab isto tam puerili auspiciorum disciplina initia lilitoriae avium velut ab incunabulis repeterula esse miri videntur. ain quidem meam sententiam cum nuper aliquo loco cum censura Antonini Liberalis 'Hievi ia ii propositam satis copiose explicassem, atque idoneis argumentis confirmare studuissem, non multo post ex indice publico pra lectionum in Societate Regia Gaettingensi habitaruin intelle ci, idem videri viro sumnio, Chr. Core. Reynio, qui clisciplinam auguralem universae liis toriae naturalis inflantiam recte appellavit. Ρroperat oratio ad ea, quae vel maxime hoc loco a nae expectari sentio, breviterque ab initio laistoriam editionunt Oppiani enarrabit; quo facilius sit ad judicandum , quousque crinticam tacem ab aliis traditani nobis pertulerimus. Primum igitur prodieriint Oppiani Halleutica ex latina Laurentia Lippii versone, in oppido Colle, municipio FlOrentio, apud Gallum cognornine Bonum impressa I *7. 4to. Hanc suam interpretationeni, in qua elaboranda abusus esse videtur consilio Operaque praeceptoris sui Lucae Antonii de Sancto Geminiano, ut apparet ex iis, qhae habet Fr. Ant. Gestaria in Itinere Litteratio per Italiam p. 67. eant igitur adjunctis variis canni 13ibus latiniis Laurentio Medic eo dedicavit; quam detritae operis inscriptionem cuin veris bus pilitibus latinis, qui rem medicam magis qlia in Oppianum spectant, Onaisit Aldus , cum latina Uppsi cuni graecis Oppiani italicuticis a Junta pri-

In una vulgatiS repeteret Venetiis Is I . 8, ite naque Hachianus

Turatcbtis, qui Oppiani Halicutica ex latina L. Lippii versione. acta ita stra Uvnegeticorum interpretatione , prodissit pariliis MDIS . apud s; tin. II oretium in*to, & denique D. Caesaritis, qui Oppiani Halleuticon seu cle piscibus libros V. ex graeco traductOS, atltore Laur. Lippio, cuna plinio & Iovio de Ρiscibus emc sit Argentorati is . quean ta inen librum mihi nullibi in hac ipsa civitate vi tere licuit. Grpece vero primum vulgati sunt

Oppiani prinpie de Naturar seu Veliatione Pifestini Libri

Florentiae Isis. in R. a Bel nardo Junta, cujus hiec in praefatione ad D. ylarcurn Musti tum verba memoranda sunt: in Duiligo 1 Cooste

10쪽

te tribus exemplaribus no Ini tua ope casigatius reddit nfuit , totidem hic quo pιe apud nos verisi Iniis codiciluisitiligent lare exancinatiinr ese non ignorent. Atque haec qui- dein editio princeps, quam diligentii sinae cuin receiatiorius contendimus, nobis omnium Optiina & einendari illiinii visi et Excepit eam Aldina , quae quatuor de Venatione libi in pnnii: nigraece protulit, sed innumeris & foedi Trinis niendis olbsitos, in quibus etiam versiis quinquagesimus octavus libri priini omissus est. Nolini tanaen onania lectionis vitia emtoris soco taliae tribui; sed magis ineptam Alcli religionem reprehendendam exis bino, qui nimis sancte autoritatent codicis sui secutus est, plurina L. que scriptiirae aberrationes nobis obtria sit, quarunt n3ugna in partem etiam in vetustissimo libro Regio reperimus, neque i-men Commemorare operae durimus, praeterquam sis locis, ubi codicis utriusque corniptela nos in lectionis verae vestigiurn perduxerat. Aldinae editionis curam gessit Fr. Asulzinus, cujus in Ρraefatione ad lectorem verba ponere hic lubet: In horti n

eationis nosrae N miltomini perniceres diligentiωri, quialem mos consuetudo nosra Posialabat, de ravatiosperioris editionis, quae alibi facta es, ni erebatur. Nani litalia oniittana loca, quae enites ere positiit a nobis resi&ιt index operis, plod Halleuticon es, non tractationeni de Venatione expriniit, plodiverioris editionis emendatoruprobariant , Ied de Pincatione. Od ut certius consaret , alteriam de Venatione poema adminxinius ah eodem Oppianiano confectum. Miror Fr. Mulanum adeo invidiae, qua in Narcii in Musurunt ferebatur, indulsisse, ut in Juntinae ecliti nis inscriptione, quam supra posuimus , verba de Natura fierinatione Pi uni tam maligne criminaretur; sed vanam hominis jactantiam detestor qui Iuntinae editionis vitia a se cor recta gloriatur, cum utraque editione diligenter invicem comparata mihi certissime constiterit, Fr. Asulanum fere Omnia ea loca, ubi a Iuntinae striptura discessit, magis depravasse quam correxisse; quod quidein ex varietate lectionis in annotationes nostras relata facile apparebit. Ρromiserat etiam in praefatione

ad Pindarum Aldus Manutius se scholia inedita in Oppianum