Oppiani poetae cilicis De venatione libri 4. et De piscatione libri 5. cum paraphrasi graeca librorum de Aucupio. Græce et latine. Curavit Joh. Gottlob Schneider

21쪽

autoris innominati in cluos libros divisiam, qiram Venetiis manu scriptam nactiri erat, ab eodem Eutecnio RTiptam fuisse. Sed memoria Gesieritin hic fefellit, Cuna duos IXeuticorum

libros poneret; in libro enim de Avibus, cui paraphrrasin Ixeu-ticorum integram sed in plurimas lacinias cliscerptam inseriait, constanter ubique tres libros laudat, quos etiam G. I, indineius ex Codicibus suis prodidit Halaiae I i s. 8vo. foedissimis tamen

luporum erroribtis cori uptos, de quibus ubique lectorem a Lna Onere operie non erat. Inde vero factum est, ut versio latina ab Erasiro Win fingio adjecta , saepenumero ab Oratione graeca discreparet, & lectoreni magis i inpediret , quam inteLIectuna verborum adjuvaret. Substitutinus autem vetitonem Gesuriana1n ex opere de Avium historici collectam , non solum quod latinior nobis videbatur , sed illud etia in consequimur inde, ut judicari possit, quas in codice suo vir immortalis lectiones repererit. Singulis tamen locis, ubi dubitationis aliuquatri rationem habere inihi videbar, versionis Irindineianae mentionem feci, nec annotatiunculas Scineri in animadversiones nostras referre Omihi. Exemplum ipsiuin ex quo codice descriptiam silerit, Winclinhvitis his verbis in praelatione docet. Usus autem sum duobus M tis exemplaribus graecis, quorum alteriina manu avi niei paterni Erasmi in singit descriptum, alterii ni Bartholi Baristolini calamo eXaratum , mim in Italia esset, ad fissem Coclicis Vaticani, ut ex emendationibus Ima

ginalibus Lucae misenia colligere licet. De Bosenia eme dationibus laid sit, nescio. Nullae enim in 'x inclingit editione apparent. Mirari subit, Gesinenanae versionis ibi ne verbo quidem mentionem injici, inim alibi tamen Historiam Avium Gemetianam perlegisse videri voIuerit. Sed redeamus ad Ρaniphrasin C negeti corrum & Halieulicoriana, de qua dicere imstitueram. L metius igitur in Comment. de Bibl. Vindobon.

Τ. II. p. s 94. ait in bibliotheca Vindobonensi exstare Eutecnii Paraphrassin in Halleutica, Ixeutica & Cunegetica; sed ex

quinque libris Halleuticoriun duos tantum posteriores superesse, quam vin videlicet, cujus principium in Codice est 2 και μίξει

Laeuticorum denique Paraphrasis tam in principio Dana in fine

22쪽

nautila in raodice exstare dicitiir a Lauriretis, unde satis aperistum esse videtur, ipsum elietiiri Paraphrastae nomen in Codice omitu, quod de graeca Cynege bicorum Paraphrasi ad marginem codicis Me licet III. Plut. XXX. scripta assimnat Bandini in catalogo Bibliothecae IIur. Nei liceae T. II. p. 77.

mus initium refert : Σοὶ τους πω κυνηγεσ&ὼν ανατίθημι πόνε

λιότάφε βασιλεοῦ Aντωνῖνε. Deinde ponit octo versus janabicos ineant Ρaraphrasin scriptos, quos etiam LM testis nulla nie triratione habita prodidit; statini sequuntur in codice Mediceo versiis hexainetri sex, in ipsunt Oppianum scripti, plane barbari & inepti, quos non magis , quam alteros iambicos , qui huc reserantur, dignos censeo. Denique ex iis verbis, quibus librorum de Venatione parapsi rasis graeca in utroque codice . Mediceo scilicet & Vindobonensii, clauditur, satis apparet, id quod 3ani in annotatione ad finem Cynegeticoriam monili imperfectam eam esse & mutilani, quoniam intra finem libri quarti, qualis hodie exstat, subliliit. Lanieci tu alium etiam hibliothecae Vindobonensis codicena ni emorat, qui Oli in Iolt. Bras cani fuerat, atque in eo pr iter Oppiani poena ala ait exstare scholia graeca ine lita, partim in uiargine, alia inter versus

stripla , ubi in fine libri primi laudetur Theb altis physiologus,

cognomine Scholasticus. Quoniam vero in eo codice eadem Euteonii praefatio, quana supra ex Lauigio & Baridinio nimmoravimus, CV negeticis praefixa legitiir , inde vir doctissim eundem scholiorum & praefationis esse autorem. Euteonium nempe , suspicabatur; quod tamen de universa illa scholiorum farragine pronunciare non audeo. Saltem in

libro Regio et 3 qui eadem scholia cum codice Brassicani habere videriar, reperi Joh. TZetetae versus rubrica in margine inter scholia i graeca scriptos, quibus ineptum etymologiariam stitilium, quo tamen ipse magnopere delectabatur , in grammaticorum scriptis irridet; unde probabile mihi fit , plurima sequiore aetate a Taetete aliisque grammaticis vetustioribus scholiis, quae & ipsa recentiores autores habebant, fuisse adstructa , inepta pleraque, & ridicilla. Qua de re vel ex farragine scholioriana, quae a Muershusio ex tribus codicibus prodita,& glossis interlinearibus permixta exstant, judicare licet, qu riam maxima para etiam in libro Regio . habetur, unde passim

XXX a

23쪽

an an in aclveis Oncs nosti Is retilliinus glossiis breves, que in ver e lectionis vel Hesma: n H. permuXqrant, a tu alicitia in ieetionis variet;itena latit i latena prodere v lebanthir . Sunt vanaen aliaqtiae lani in scholiis hiis , vite hic defetipici in eoriana graticina ponant, qui onania solerter indagant, & cupide prodii iri, qim quantumvis levia aut inepta in vetustis libris exstant scholia in

voce α Σελγ ex Eusaltus ad IIonier p. 6 a. inter fragmenta No. 34'. rettulit N. Lentuli. Absque ejus autoritate gloIJ in1 habet Elymo . II. p. lao I. χ6- & p. 3 3 I. I. 4-Jam olim 'DE' Gefiet tis , qui conices Oppiani manusta Lptos cona plures reactaverat, hinc te varias lectiones & castiga- . tiones in poetam nostr ni pro ime se proditurunt promisit in Bibliotliem , de scholas graecis, quae mari inibus & inter ipsos utriusque pocinatis versus sparsim adstripta repererat, ita sentiebat, ut loco supra laudato nonim ingresa, Bd non magni morirenti pronunciaret. laena in praefatione ad Hist piam Aquatilium sic ait: Oppiani Batira tica innorniniatus pridani Scholiasci graecius scholiis explicavit, Vt AE ad Ner-ν horum cognitione i adip id forte Merint, ad res υero G enoscendas riihil aut mininit r. Me nivi Grim in nranimcria

ntiis rutato, is hoc ortas verum es, quodsi iis piscia

24쪽

prinita in cle piscatione exstare in codice Regio a 3 ῆ post ipsum Hallei ilicorii in carmen libellum, qui statim ab eo loco , quena Geres 'rms huine ex codice suo Liticlavit, verbis hisce finitur :Tέλω συν Θεοῦ τῆς εξηγήσε ώς των έ βιολ-ν. At ille ibi vel ba illa, viae ex G streo latine posuimus , ita gr e leguntur : καλεῖται γε ῖν ἡ συνηθεια γαλα, ὀνομαζό Sed est alius locus, quem e Gemaero in versionem nos inani libri secundi de Pischatione p. 286. rethi limus, hirtale pl. ne cognovit nus, parui lini bi ista iii in GVieri Coclice pii tribus argumentis auctioren cxlύ-tisse , qtiani in libro Regio est, ubi mistra Dagiarenthina de gla- dio pisce quaesii larius. Nec ulla capitu in divisio in libro Regio app iret . biarn fortassides ipse G snerias in cossice suo instituit; unde s p us in opere de Aquatililbus Oppiani paraph millen annotato etiain capite conana emorat. Vide locum cle B tnaeo P. 4,o. de delphine p. 392. de gladio p. 4H. Ad modiam mihi probabile videtur, lithellum istum , seu malis paraplirasin,. aTetetae prolaetum esse; quoniam initio libri tertii eaedem nugae de pane &Tvphone repetuntus, quas in scholiis niamini codicis Regii aclicriptas reperiurus, etain a Rine ,hus1O EX COdicibus Palatinis tu Sylburgiano ploditas. Ubique per totum libellum verborum etymologiae, tu allegoricae fabularum explicationes, veluti Tuphonis Arionis, quent in Jonam prophetana Pi transforinatum risi, cum ipsis Oppianι verbis per

proverbium apud Stridani aliosque reperias- Narrat etiam Marinolitis in Africa Era T. I p. 64. ἰ allicae vetitonis, exustimare regionis illius incolas carnibus testudinis per septem continuos dies corneliis lepram curari

25쪽

ΡOstreinum est, ut de versione Cynemticolum & Ηalieuticoruni latina dicamus. Libros ii itiir de Venzitione quatit Ore X latinia Adr. Ttimiem interpretatione posui, pallina interpolata& diligenter entendata, ubicunque vir doctissimus, duin nimis curiose singula verba graeca latinis reddere studebat, a veritate aberraverat, aut novae naeliorisque lectionis fundum codicem Regium habebamus. a quidem in re non tam tempori meis peperci, cujus magnam partem in exigenda vectoriam latin

rem vi veluti pFtissando absunipsi &perdidi, quam dare aliquid tamen mori tralaticio volui, & voluntati quorundam hominu in obsequi, qui versionuin oraculis, qyali lippus oculis , manum abstinere nequeunt, dum si bi aliisque perquam graece docti videri volunt. In libris de piscatione latine interpretanssis

longe alias rationes secutus suin, naihique discedendum esse existimavi a more illo, qui turpi viroruni etiam doctissimonini consensu ad nostram aetatem propagatus effecerat, ut Oppianus, cum jam a paucis gri e legeretur, ne latine quidem intelligi posset ab iis, qui retii in animantiunt lue naturae indagandae studi uim autoriam veteriam Ieetione vel adjuvare vel ornare conarentur. Horiam igitur votis uti satisfieret, simulque publico literariam bono consuleretur, eam mihi in interpretando operam sumendam esse censebam, ut Uaae a poeta verboriam translationibus frequentique rerum similium comparatione exornata, aut longo dictionis anabitu diducta sunt, oratione plana & concisa complexus explicarem, saepius interpolita brevi admonitione , qua ieetores in verbOrtina proprietatem, rerumque veritatem quasi in rem praesentein deducti, non opus haberent, ubicunque dubitationis aliquid increterit, ad commentaru Opem decurrere, quem a vana ingenii Ostentatione, omnique verborum prolixitate alienum esse volebam. Ingenue autem profiteor multun nae in interpretando hoc carmine

fuisse adjutum cliligentia & scriptis Gyllii, Rondeletu, Gefieri,

quorum adeo ipsa verba , ubi quibus ipse melius aut rectius sensum Orationis graecae redderent, non reperiebam, saepenumero in versionem latinam praescripto tamen nomine meo

transhali. a quidem in re non dubito fore, qui viris illic doctissimis majorem a me factam fuisse insuriam clamitent, quam quod olim Dionysius iusculapio barbam auream demere

26쪽

ausus filii. Verum hos rogatos velim, ne eX suo otio nostrum spectent; nec in eo consilio me feci illa putent, ut vano elogiori lieni operis gloiiana ustirparent; sed simpliciter volui Iectori

praestare interpretationem ' quain ciun tenipotas angustiae, tum

ingenii naei sterilitas adoptare me coegerat, atque ita ςensurae periculum in irae suscipere. Ad libros quicleni de Venatione diligenter annotavimus opiniones virorrum doctoruna, qui studium suum aut in entcndandis poet: e verbis, zi ut in eXplicanda animalium ab Oppiano

descriptorum natura cuni fri1ctu aliquo collocarunt. . Verum,

mutui assii uc sunt in ea saltem operis parte , qua ilhistoriam an inialium spectat, quae ut intelligi atque explicari possent. majore ni naturalis historiae scientiam, quam quidem in nolbis est, feliciorisque ingenii opem desiderabant. Deinde in animadversionibus ad quin titie de piscatione libros illud inpriinis

egi, ut cliligenter con pararem loca JEliatii, quae vel ex Olmpiano e Xpressa, ut fere per totuna libriana nonum sunt, licet eunt nuspiain nominaverit, vel aliunde tramlata, nomenclatura in ii istoriamive & capturam piscium ab Oppiano tractit:ini illustrant. Neque enim onmesa ille sua ex poeta nostro duxit, sed ex alienis quoque fontibus plurima derivavit argumenta, eademque haud raro turpi verborum profluvie, sententiam lue ineptis arnitiis conturbavit. Fieri etiam potest, ut quam plurimis locis , quae non sitis caute ex Oppiano translata essurirmavi, alium quendam autorem sequatur , quein poeta noster pariter carmine suo exprcilii. Exstiterunt eniim ante Oppianum plurimi, qui universam piscandi rationein cuni versibus uini prosaica oratione CXposuerunt, ex quorum numero eos tantum laic COmnaemorabo, quoru in praeceptis 2Elianum usum. esse cereis argumentis doceri potet . princeps horum est Lemni Hrs BFZantinus, Metrodori filii io, queni utrunaque rei pμicatorriae peritissimum in Epilogo historiae antimalium Elianus praedicat. parvo teniporis intervallo ab Oppi ini aetate eunt abfuisse cum ex Atlaenaeo L. I. p. I 3. intelligitur , tuni vero clarissime apparet exinde, quod Leonidus apud ianuam II. 6. eadem de amore delphini a se visi in puer uin insulae poros elenes refert, qu e Oppianus Halietit V. 4s9. memoria sua accussisse alta Ex hujus i tur tibin, quos oratione prosaica scriptov

27쪽

fuisse testatur Athenaeus, transtulit Slianus qhiae L. ΙΙ. c. so. de gobsi,. draconis, hiriandinis, & pallinacae 7 ili urin veneno habet; deinde, quae L. III. c. 18. de physalo inaris eryllaraei tradit; denique capita 42&43 Libri XII, ubi varii piscationis modi atque instria naenia cum vario escariam usu exponuntur, ex eodem Laeonida ducta sunt. Sequatur hunc Seleucias Tarsensi quem ante Oppianum de piscatione oratione pedestri scripsisse idem Athenaei locus, quem lapra indicavimus, demonstrat. Atque hunc interduin adhibuisse postam nostriam, satis probat Liis comectura ex eo duci potest, quod Athenaeus L. VII. p. 32o. R. de scati senino diurno Seleiun Tarsensis, u pote vetustiorris, . autoritatem praefatus refert, quae sine dubio etiam in Oppiani Halleuticis L. ΙΙ. 66 I. legerat. Diversus autem ab eo, &recentior videtur Mleucus Enaesenus, quem versabiis heroicis Datuor α παλιwmκων libros scripsisse tradit Suidas h. v. In Scriptoribus, quos post Oppianum denium de re pisc toria scripsisse , & ab iuliano adhibitos fuisse conflat , primus mihi occurrit Demostrat tu, ex CujuS λόγοις άMευτικοῖς Π ir bilia quaedam de tritone a Pat sania etiam viso &descripto L. IX. c. et o. relata legimus apti l graecum Sophistam L. XIII. c. a I. Deinde quae de luna pisce L. XV. c. 4. de grue marina L. XV. c. v. de testudinum libidine L. m. c. I9. tr duntur, ex eodem autore deprointa sunt, in quo praeter omdinis serratoni dignitatem, atque summam rei piscatoriae peritiam, dictionis venustatem triagnis laudibus essen. Scitieet is est, quent Suidas de Ρiscatione libros viginti, oriatone ut videtur prosaica , de divinatione per aquam , variaque alia historici argumenti volumina scripsisse tra sit; unde patet sensus verborum Hliani XV. c. I9. ubi de Demostrato ait: εἰ δέ m οἱ

καὶ αλο ἐσατύ κται του δε Mzαρύ τερον, και σοφίας της στερι την ψυχήν προσε Iαυσε, Θαυμα πια αυτοῦ. i. e. piem miramur etiani in eo ,

stilod hae laude sitientiae rei pi .atoria non contentus , graviora etiam arguntenta tractauit, eatri tu sapientiaepa tem, qlla antinam nostiarn contemplatur, ingeni ιο attigit. Eundem esse puto Demostratum Apameensem , quem de fluviis traclidisse quaedam referi: Autor libri de Fluviis in Operibus Phuaresia T. H. p. IIs 3. R Iis s. ssitatem hominis cum silentium Athenaei , ubi scriptores rei piscatoriae enumerat,

satis

28쪽

satis argult, tum vero vecta Tliarii, quem sub Alexandro Severo scripsisse historiam animalium Peritonius docuit , claristinae

demonstrant, eum iam tum vita destinctum fuisse. Ulinus esti ominatus carminis de piscatione autor, Mi lene oriundus, quem novisse se ait, & narrationis autorem perhibet Hlianus XIV. 29. De enim Atracio , qui de eodem argumento oratione prosaica tractaverat, praeter nomen i2 patriam, nihil tenemus; est tamen admodum verisimile locum Suidae in voce ΚιλίMω es,i Agathoclis mentio fit, ex integriore Athenaei exemplo L. I. p. I 3. eXscriptum esse, adeoque hunc scriptorent Eliani aetatem praecessisse.

Atque haec sere sunt, quae de instituti nostri voluntate ut

paulo copiosius exponerem, cum mea tum lectoris plurimum

interesse putabam; ne in subita commentatione inclementius reprehendat, quae per nimiam festinantiam omissa aut incuria nostra peccata fiterint. possem quidem & ipse, si luberet annotationes paulo diligentius perspicere , multa corrigere, &quicquid reduviariam relictum fuerit, curare ; sed prosecto animus meus prorsus abhorret ab eo consilio , & nolo jam repetere mare illud panam quaestuosum, in quo sors mea me Plautini illius cacisti exemplo ad otiam alligaverat, ut semper piscarer, etsi esset tempestas marima.

29쪽

πατήρ AH σίλαγ τα τε αλα πλουσιγ ιον , καὶ των ἐν τῆ πολιτεια ῶς, πατρι δρο αυτοῦ πρωτω νενομισμένω, πικιδεία τε διαπρεπων, και φι- λίσοφον βι ρν ζων, ἐν τοῖς αὐτοῖς η ησε τον υἱον παιδεύμαG, τῆν si κύκλιον σπασαν παιδευσιν, μου cην τε καὶ γεωμετρίαν, καὶ τα λοιπατων μαΘηματων ε κπαιδευσας, μάλιε α δε γραμμούικην. Ηn v --πιανοῦ περι τοιάκοντα ετη γενομένου, επεδήμησε τη Aναζάρα , η τητων Κωρυκίων πολει, Σεπρο- ο Ρωμαίων βασιλεύς ' εαε ιδη δε πανδας τους στοχώτευομενους α πανταν εδει του βασι ῖ, αμελησαύα τοῦ ἁπαντφνAγησίλαον, ως δὴ ψιλοσόφως ζωντα , καὶ κενοδοξιας καΤαφρονοῦντα , χαλιπηνας ο βασιλεῖς ἐξώρισεν εἰς Nελίτην νῆσον του Αδρίου ' ου δη συνωνή παθρὶ ἰ ποιητης , ἔγραψε ταῖτα τα ποιήμαῖα αξιολογωτία ore

30쪽

Vitam hanc ab autore innominato prosectam, & Varie ex variis codicibus proditam, de pluribus exemplis in unum hocce redactam posu' pluribus spuriis & plane ineptis, qu e sequior

aetas brevi scriptiunculae adstruxerat, omissis , non quod eaoinnia , quae in nostrum exemplum admisimus, vere tradi exustimaremus, sed potius eo consilio id fecimus, ut quo variet tem lectionis & narrationis ex codicibus natani referremus, velut indicem aliquem haberemus. Omnia fiere in scripto hoc a nugatore alici uo conficta & falsa esse, vel ex eo patet, quod Oppianum Cilicem, Cotγco oriundum, qui carmen de pisc tione Marco Antonino & Commodo dedicavit, cum altero forte cognomine poeta, Cynegeticorum autore, &Apamea ad Oromtem Oriundo, qui carmen suum de Venatione Antonino Car callae inscripsit, turpissimo errore confudit. Nec etiam Suidas omnem erroris culpam a se removisse videriir, dum eidem Ompiano, Corycio, quem cum Hii is imperante Marco Ant nino vixisse recte tractit, Cynegetica & Ιxeutica adiudicat. Hinc adeo incereum est, de Marci Antonini, ut vult Suidas, aut Antonini Caracallae, ut Vite autor perhibet, liber litate & munificentia in Oppianum collata narretintur, deinde quae de patris Agesillai reditu in patriam ab Oppiano impetretita,

in Vita nac traduntur, ad Cynegeticorum autorem Apamee seni, an ad Oppianuni Cilicem Halleuti coriam scriptorem referenda sint. Sed breviter lectio di varietatem enotemus. Ρmnium igitur in eo Codices dissentiunt, ut Iunt. Turn. Reg. Sytb. constanter μο Αναζαρζου τῆς Κιλικίας praeferant; addit v ro Sylli. ἡ κναζαρω- τελεῖ τήν ἐπαρχίαν τῆς Κιλικιας ' πλη- σιοχωρtῖ δὲ τω Κωρύκω. Uterque vero Ρalatinus dubitanter: απ.Κωούκου ς απο Aναζάρω τῆς Κιλικιας. Addit Ρ. 2. εςι δὲ η κνω Κι ρυκγ Κιλίκων πόλις. Deinde Regius i. διὰ της πατρίδω αὐτοῦ. ubi αυτοῦ in Turnet,. deest. Ρ. a. S. haec verba plane omittunt. l. 4. Turneb. τα πρῶτα νενομtimis . in varietate tamen laudat αυτου μὲν τεθραμμένω, ποιιδεία ubi etiam Junt. cum Reg. δὲ praefert. Sytb. τα πρωrα φέρων, καὶ πρωτορ ιρὶν is

σκύτη νενομιισμενος l. Sytb. εν τοῖς αὐτοῖς καιροῖς ἱμώοκ ησχησε παιδεύμαm' καὶ τήν. Turneb. την εγκυκλιον. Regius, Junt. Sytb. Verba και τὰ λοιπα των μαθημαυιν ἐκπαιδευσμ male omittunt; sed Juntina tamen παιδεύσας την ἰγκύκλιον &c. habet. Ρ. a. simpliciter habent: M v υἱον ἐν παιδεία τῆς εγκυκλίου παιδεύειας p. a.

μαθησεωδε δέδωκεν. Ρ. 2. δίδωσιν) l. . Reg. καὶ ηγη δέ. p. a. rοῦ πιανοῦ. junt. κγη δὲ καὶ Ore re. Deinde γενομενου dedimus ex p. a. Reliqui γεγειοῦτο-. Regius πω τριάκοντα habet. Ante επεδμησε inepia p. a. καὶ τοῦ στατ ος Gyrγ rri inferciunt. l. 8. Ρ. a. ἐτεδή