Aeschyli Tragoediae recensuit Godofredus Hermannus

421쪽

EX INCERTIS FABULI s. 397

βορας βροτειας ερρυη κατα στόμα.

Codices ἐρρυηκόrα, quod Porsonus emendavit 354. Harpocratio θεοίνια ' Λυκουργος ἐν τῆ λαδικασis κροκωνίδων προς Κοιρωνίδας. τα κατα δῆμους Αιονύσια Θεοίνια ἐλέγετο, ἐν oli οἱ γεννῆται inc Οὐ τον γαρ Λιόνυσον Θέοινον ἔλεγον, ώς δ λοῖ Αἰσχύλος καὶ στρος ἐν α' Συναγωγῶν. Tetetetes ad Lycophr. 1247. Θέοινος ' ὁ αντιος Baeelius .iae θεὸς Οἴνου εὐρετῆς. καὶ Αἰσχυλος φησίν

πάτερ Θέοινε, Μαινάδων ζευκτῆριε.

δέσποιν Σκάτη τῶν βασιλείων πρόδομος μελάθρων.

Codices praeter ununi πρόδρομος. Aristides Vol. I. p. 17, 1. ed. Iebb.ὼ τῶν βασιλείων πρόδομος leodices πρόδρομος μελάθρων, Αἰσχυλν χορὸς ἰσε, τῶν τε Ουρανίων καὶ πατρφων καὶ τῶν ἐν rῆ ἡμετερύ μεγίστων, α -κτωρ μοι προυφαινες, δίδου μεν τιμας παρ ἀμφοτέρων τῶν βασιMων, δίδου δε ακρον εἶναι φρονεῖν καὶ λέγειν. 356. Scholiastes Apollonii Rhodii ad IV. 1348. στέρφος δε ἐστι τὸ δέρμα. ἔθενκαὶ το στερφῶσαι. Ἱβυκος δὲ στερφωδῆρα σζρατὸν εἴρvκε τὸν Moνrα

δωματα. διὸ καὶ παρ' Αἰσχύλ. ἀξιοῖσι γράφειν μελανοστέρφων γένος,

ἀπ ου μελανοστέρνων Ἀ ου γαρ μόνον τα στέρνα μέλανα εχουσιν, αλλακαὶ ἔχον τὸ σῶμα. Pertinuit hoc fortasse ad anapaestos quibus initium sactum erat. Pivinethei Soluti. V. Opusc. IV. p. 269. 357. Stephanus Bygantius Nχενος, πόλις χχαῖας καὶ Αἰτωλίας, θολυκῶς λεγομένη. Αἰσχύλος γραίσιον

COImptum γραίσιον. - pro qiid eo l. Vossianus τοαύσιον habet. Meinelcius in Καρσίν mutat. 358. Macrobius Saturn. I. 18. Et ne quis opinetur disresis dita Parnassum montem dueat tinn, idem Euripides in Licymnio Apollinem Liberamqua unum oundemquo deum esse su incans scribit δέσποτα φιλόδαφνε Βάκχε, Παιὰν unoχλον ευλυρε. Ad eandrin sententiam Aeschylus

ὁ κισσευς 'Ἀπόλλων, ὁ , Βακχεῖος, ὁ μάντις.

Ita ex eodicibiis scribenduIII.

422쪽

δράσαντι γὰρ τοι καὶ παθεῖν οφείλεται.

363. Theopli ilus ad Autolycuin II. b4. p. 256. ed. Vols. καὶ oτι μέλλει ἡ ros θεου κρίσις γίνεσθαι καὶ τὰ κακὰ rope πονηρους αἰφνιδίως καε αλαμβάνειν, καὶ το pro Αἰσχύλος ἐσῆμανε, λέγων

τό τοι 'καῶν ποδῶκες ἔρχεται βροτοῖς κατ ἀμπλάκζμα τρο περ υντι την θέμεν.

V. 2. alteritin καὶ oniittit cod. apud Theoph. - V. 3. libri apud Theoph. ὀπάζει et ἄλλο δὲ ἴσrερον, eod. Mon. Stobaei ὁπηδεῖ et δεχο δ' ἴστερον. - Sequiintur apud Τheoph. et Stob. hi versiis, qui non fiunt Aericli li. sortasse ne tragici quidein omnino : conveniunt uenandro : οὐδ ἐν καλύπτει io ἶJ Duiligo Corale

423쪽

ἐγκαλυπτει libri apuit Theopli. - κακῶς εἰργασμένων iser. ειργασμέ-ν 'o τι δ' αν ποιῆς, ἀn νόμιζ' τινά scriptum est apud Stob. τινάς, libri apud Theoph. o τι αν ποιης δεινόν, νόμιζε ὁρῶν τινα .365. Stobaeus Ecl. phys. II. I. i8. IIeer. in 10. p. 648. e l. Gais s. Αἰσχυλου

κοινὸν τ Vc γνώμη δε των κεκτημένων.

366. Stobaeus Semii. III. 1. Αἰσχύλου

ὁ χρήσιμ εἰδώς, ουχ ὁ αὀλλ' εἰδὼς σοφός.

Qui vulgo praecedit versus, α δεῖ παρῶν φρόντιζε, μη παρὼν ἀπῆς, eunt omitui optiinus codex. Post alteruin versu in lialiet, του αὐτουαμαρτάνει τοι καὶ σοφου σοφώτερος. Qui versus apti l Scho viiiiii et Gais sordii ini stit. III. 10. medius inter Menandreos est. Aeschylo tribuunt Grotius p. t T. ubi scriptuni est ex coniectura Grotii αμαρτάνει τι καί, et ed. Τrinc. sol. A. p. ult. vel ed. Τigiir. a. 1543. p. 20. in quibus legitur maerάνει τε καί. In altera editione Gesnerus lenima omisit. 367. Stobaeus Semn. IX. 23. Αἰσχύλου

Ita Gesnemis. Sed destini haec in eo licibus et in ed. Τmnc. Seholiastes Hontem ad Il. II. ll 4. κακὴν ἀπάrην ' ἔστι γὰρ καὶ δικαία, ῶς καὶ Αἰσχύ- χος ἀπ rne διααως Ουκ ἀποστατεῖ θεός. V Ea dein aptui Elistathium p. 188, 43. iiiii hunc versi iiii etiani p. 480, 43. commentorat. Sextiis in Disput. antiscept. in Galli opiisc. iiiγthol. p. 720. sive in Fabrieli Bibl. Gr. vol. XII. p. 626. Αἰσχύλου δε ζαυra,

Legitur εσος ἔποι τιμῆ, Dorice, etiatu in cod. Monacensi apud Titiem litu in in Act. phssol. Mon. I. p. 206. cui ea scriptura Daiuleiii se it. Gallus lios versus ex diversis tragoediis sumptos iudient. satius erat dicere, non positos suisse eontinitos. V. opusc. II. p. 329. 368. Stobaeus Serni. XVIII. 13. Αἰσχύλου

κάτοπτρον εἴδους χαλκ5ς ἐστ, οἶνος δε νου.

Sino auctore affert hunc versiun Athenaeus X. p. 427. P. 369. Stobaeus Serin. XXVII. 2. Λισχύλου

424쪽

καλὸν δὲ καὶ γέροντα μανθάνειν σοφά.

. In Menandri Monosti liis 297. γέροντι. 372. Stobaeus Sem. XXXIV. 5. Αἰσχυλου

προ των τοιουτων χρη λδγων δάκνειν στόμα.

καὶ πιστὸν Ουδὲν μῶλλον η καπνου σκιά.

Codires ἐφωερα. Vulgo ἐφημέρια, et ita Apostolius XIX. 19. apud quem hi vemus eum verat lius PhiIenionis male eoniuncti sunt: v. Mein. ad Philem. p. 376. Lobeckius ad Soph. Αi. p. 444. ἐφ' ηHeg. 375. Stobaeus Sem. CXV. 10. Λἰσχυλου

γῆρας γὰρ ωης ἐστι ν ἐνδικώτερον.

ζωῆς πονηρῶς θάνατος ευπορωτερος τὸ μὴ γενέσθαι δ' εστιν ξ πεφυκέναι

κρεῖσσον, κώχως πάσχοντα. V. l. alias leo αἱρετώτερος dicit Grosius apud Gais sordium. - V. 2. lege-hatur ro μη γενέσθαι ἔστι μῶλλον η πεφυκέναι. Delevit μειλον G tius. Reliqua addita sunt ex cod. Par. A. 3II. Clemens Al. Sm,ni. IV. I, 50. p. 211. ed. Ssb. s586. Poti. ταυτης τῆς ἐννοίας Pindari se . 250. ap. Boeelch. καὶ Λισχύλος ἐπιλαβόμενός φησι

του πονουντι δ' ἐκ θεῶν Oφεέλεται τέκνωμα του πόνου κλέος.

425쪽

EX INCERTIS PABULIS.

νος Λἰσχύλος ἐπὶ του θεου σεμνῶς σφόδρα φησίν

κευς τοι τα πάντα χωτι τῶνδ' υπέρτερον.

οἴκοι μένειν χρη τον καλῶς ευδαίμονα, καὶ τον κακῶς πράσσοντα καὶ τουτον μένειν.

Pi tot eni versum lialaei Stoliaeus Seriit. XXXIX. 14. tmini tuin Soplioeli. Ii,i δεῖ scriptiun. Menandi i in Ιleautontiniorvineno i initationein indicavit Clemens. Toν καλῶς ευδαίμονα legitiir e lituit in versi Mis Τlieopoinpi apud Ath. IV. p. 165. B. 'et in Versibus CI'atini apud eun te in XV. p. 669. A. PONest his lociis suisse in Danaidibus. V. Opusc. II. p. 329. 381. Libanius epistola l75. p. 84. ed. Wols. ακουων δὲ Α σχίλου λεγοντος εκτων πόνων τίκrεσθαι ἀρετας βροτοῖς. I leni ep. 6ll. p. 294. εἰ δ' οὐν καὶ πονουντα δε σει διωτελεῖν, Λισχύλος σε παραμυθείσθω, τας ἀρετας εκ πόνων τίκτεσθαι λέγων. Tangit hoc etiam ep. 35 l. p. 17 l. εἰ οἴει

δεῖν α φαμεν ποιεῖν, μη μελλε, Πειθόμενος Αισχύλν καὶ εrι πρόrερον Ἐσιό . Sintilis sententia D. 377. 382. Hei odotus II. 156. Λιγυπτιστὶ δε υπόλλων μεν 's ρος, Λημοτ ρ δε Ἱσις,

αδικεῖ καὶ λυμαίνεται την αxξησιν. ἴrαν γουν ἀναδραμόνrα μέγεθος λάδε, καὶ διαφύγιν τὸ βλάπτεσθαι Cub των επιγενομενων, φυρωζλα καλεῖζαι. τὸ δε μαρτυριον Αἰσχύλου. AESCII US I. 26.

426쪽

Polliix X. 180. καὶ στέγαστρον δε ὁ τις ἐθελοι ὀνομάζειν, ηπερ ἡ πολλὰ

427쪽

EX INCERTIS FABULIS.

Eustalli ius p. 440. 25. 334. 35. 3 ἐκ δὲ του μυζειν καὶ ὁ μυκτηρ λέγεται καὶ ὁ μυγμὸς και τὸ μυχθίζειν παρά τε Αἰσχύλου καὶ αλλοις. I letu li. 1965, 48. i84l. 15.ὶ παρὰ τὸ μυζειν, εξ ου καὶ ὁ μνκτ ρ καὶ ιδ μυχθίζειν παρὰ

Αἰσχυλτ. In Proniet lieo v. 744. συ αυ κέκραγας κdMVt θ ἱζει. 399. Eustathius p. 827, 31. i758, 57. 3 οἴτω in καὶ Αἰσχύλου μάχλον, φασίν, ἄμπελον εἰπόνrος την ἐεομένην, ἡ κωμφεια μάχλον εἶπε τὸν Mn ὁ καταφερείας δίυγρον. Fortasse ad unani ex L iurgiae sabulis pertinuit. V. Opusc. V. P. 19. 400. Eustathius p. 1923, 59. 780, 50.ὶ σάκος δε γέρον τὸ πάνυ παλαιὰν και ώς εἰπεῖν γηρῶσαν. αξ δὲ καὶ Tovro εἶπεν ὁ ποι ro. λέγει δἐ πού φασι καὶ Αἰσχυλος οἴνω τὸ γράμμα, otiν μώς λέγει γέρον re ἀμμα, 'roDrέσrι λόγος. 40 l. Selioliastes Euripidis ad Phoen. 942. οἱ περιλειφθέντες τῶν Σπαρτῶν, ώς Αιπυλος φησίν, ησαν πιόνιος, Ουδαῖος, Πέλωρος, Ἐπερηνωρ καὶ 'Ezίων. Male haec ad Plioenissas Aeschsi relata sunt. V. opusc. VII. p. 192. 402. Seholiastes Aristophanis ad Eq. 361. σχελίδας ' βοὸς πλευρά. n ἁπλῶς τὰ πλεxρικὰ τῶν βοῶν, ώς Αἰσχυλος. 403. Seholiastes Aristophanis ad Aeliarii. 75. ω μαναὰ πόλις rotito rcrριπται ἰ πὸ τῶν παλαιῶν. και Αἰσχύλος γὰρ και Σοφοκλῆς ἐχρήσαντο τι λέξει. Ita Εum. 993. παῖδες Κραναου. 404. Seholiastes Aristophanis ad Av. 1679. καὶ Αἰσχολος r. βαρβαρίζειν γελι- 26.

428쪽

λιν λέγουσι. καὶ Aισχύλος τὰς Βάκχας χαλίδας ἔφη. Scitolia pini in edita Αἰσχύλος δε καὶ rὰς Βάκχας χαλιμίας φησὶ λέγεσθ'αι. Scribendum καὶ Αἰσχυλος τὰς Βάκχας χαλιμάδας λέγει vel Λἰσχύλος δε καὶ τὰς Βάκχας χαλιμάδας, φασι, λέγει. Etyan. u. p. 805. 10. καὶ τὰς Βάκχας χαλιμάδας ελεγον, rὰς χΠλωμενας προς συνουσίαν καὶ χαλιμάζειν ἔλεγον ro περὶ Τὰς συνουσί- πείθεσθαι. Sitidas χαλίμα ἡ πόρν , απὸ τοὐ χαλῶσθαι τὼ σῶμα απὸ μέθος ῆ μανίας. Eittendatius scriptiun apirii Eustathiurn p. 147 l. 3. χαλιμὰς γννῆ, ἡ υπὸ μέθης χαλωμένη rὸ σῶμα. Hesychius χα-χιμάδες, αναίσχDνro ι καὶ θρασεῖαι. Fortasse χαχειμάδες, Maivestes, dictae sitnt. Sit spicari possi inius suinptum esse hoc vocabulum ex Edonis. V. opiisc. . p. 18. Seq.

406. IIarpocratio μαλακίζομεν. I μοσθένης θ Φίχιππικῶν φησί μμένομεν καὶ μαλακιζόμεθα. ' ἐν ἐνίοις γράφεrαι μαλκίομεν, ἔπερ δολοῖ τὸν ὀρρον φρίττειν. Αἰσχύλος ἐλλαδίν iunus liber ἐλαμωὶ κεκμῆrι μαλκίων novit. Scril, nil lini Αἰσχυλος

429쪽

EX INCERTIS FABULIS.

430쪽

EX INCERTIS FABULIS.

σχύλον σπίδιον Πεδίον, o ἐστι μακρον καrα τους παλαιους. Pretinuerunt haec vertia fortasse ad Heliades. V. Opusc. III. p. 139. seq.

ζεῖγος τεθρίππων.

Potest lioe petetinuisse ad Glaucum Potniensetii. V. Opusc. II. p. 64. 431. Elyinol. M. p. 450, 36. θίς -. καὶ ἐnὶ του σωρου θηλυκῶς παρὰ rip ALπυλεν θινὸς ἐμβολὰς ὁλός. ' Scribem1um videtiir, ut semiuiuum genus appareat,

432. Etyiuol. M. p. 537, 47. καὶ νεοκρίrας σπονδὰς Αισχύλος, τὰς νεωστὶ ἐγ-YD9είσας. Sintile vocabulum Aeschyli Eustathius eo ninieniorat p. 147i, 2. 132. 10. εἰ δε - διάφοροί τινες ισαμ αἱ καx Λισχύλον - ον ι χαλίκρη ro ι, Arvrίον. τοιαῖrαι δὲ αἱ ἐπὶ Aιονυσίεω κραγεῖσαι. χάλις γάρ, φασιν, ὁ Λιονύσιος. V. de his adiectivis Lob. Pat alip. p. 222. 433. EtSiliol. Gud. p. 85, 44. et emendatius codices Parisienses apirii Bastium ad Greg. p. 825. Gais r. ad Elymol. u. p. 158, 29. Craniemini Anecd. Paris. IV. p. 61. 18. ασζεμφζς καὶ ἀσrεμφέως, ἀμετακινῆτως, ισχυρῶς. παρὰ τοσζέμβω, ο σημαίνει τὸ κινεῖν συνεχῶς, οὐ μέμνοναι Λισχύλος. ἀστεμβζς οἶν ὁ kκίνητος, καὶ ἀσrεμφῆς. o Drω uuaόχορος. 434.