Dionis Chrysostomi Oratines ex recensione Io. Iacobi Reiske cum ejusdem aliorumque animadversionibus. Volumen primum secundum

311쪽

dictis et Iactis vertistissimisas σῖτον τον ἀνὁρα - Casaxab. vult ουδενὸς --

312쪽

τός. εἰ δ' Ex εχων τινά μηχανην ξυμπροθυμηθείης '

a Iὶ τελαμωνες τε λύθρου ἀνάπλεοι fasciae sanie plenae.

313쪽

αλα σημεῖα της νόσου. αυπός τε ουχ ἡδυς ξυγγενέσΘM, ἴταν η όδύνη προσπέση, καίτοι λελώφηκε τω χρόνω το πολυ της νόσου, κατ ἀρχάς δε ουδα- 4o.

α) ab αλα incipit responsio respondentis. in αλα subaudiri debet ιρα, at vide. post μη videriar excidisse φανη. seil. Sopthocles. vide , ne deprehepdanu Sophocles. 3 Ο τις ari sic recte Ven. οςις άν Mor.

Disit ipso Corale

314쪽

et . Θως ἐξηγεῖσθ- παρῶ την δόξαν των πολων λέγειν ἔανάγκη. μη ουν δυσκόλως ἀκολουθησος, εὼν τρῶτον ζ το λεγόμενον, σκοπει δε, ει μη δεόντως λέγε- τ . λέγε τοίνυν, καμ ἐξηγου οπως σοι δοκν. ίκουν 3 O. λέγω το νυν σοι, θι ολον τὸ ἀγνόημά ἐτι περὶ τον μυθον, τὸ ἐπιχειρῶν τον κένταυρον συγγενέσθη

δοξάζουσι. quid ergo ' r dis homilium para nonue pν aue saepe sentiunt ' deinde excidit responsio να , utipu. tuin sequitiar inici rogatio : necessene ergo es, ut ille, qui οὐ is stingue post ἐπεχείρησεν inte posito inno intelTOgationis: negas vero N smu id facinoras tentasse' respondet

7) πεπειραμένον) Ven. et Mor. dant πεπειραμενου. 8 f. λογιζοίμεθα. 9 f. ἡ χερσὶ βιαζόμενος, aut ἐκ ol. Φασὶ βιαζόμενος, non

316쪽

Is) post λόγους videtur εὐτεχνον deesse vel simile quid.

solertia quoriandam e philosophis circa fingendas disputationes videtur inihi quodaminodo accedere ad sigillarioriain fictorum solertiam; nam leg. est τω των κορο πλά9ων, scit. ἐντεκνω vel φιλοτεχνω. et sic quoque

317쪽

DIONIS NESSUS

σιν, ομοιον - τύπω το εἴδος ἀποτελουσι. υν τά, φιλοσόφων ηδη τινὸς τοιουτοι γεγόνασιν, ωτε, ὀποῖον 3o.άν μυθον η λόγον λάβωσιν ελκοντες ηπι πλάττοντες κατα την αυτων διάνοιαν, ωφέλιμον ηπι φιλοσοφία πρέποντα απήδει ζαν ' οῖον δη μάλιπα άκου μεν Σωκράτην γενέσΘ . εκῶνος γάρ εις ἄπαντας 3 . δη λόγους ηm πάσας διατριβας κατόει, κομ πρός ητορας, κοΗ πρὸς σοφιτάς, ηομ πςἰς γεωμέrρας, ηπι μουσικους, κοΗ παιδοτρίβας, κM τους ἁλους δημιουργους ' η ἐν παλάῆραις, ημ έν συμποσίοις, O. ηος ἐν ἀγορα ουκ ἐκωλυετο ἐξ απαντος τρόπου φιλοσοφεῖν, κm προτρέπειν επ' αρετην τους συνόντας - ιδ αν εἰσQέρων υπόθεσιν, ουδὲ προβλημα ἐσκεμθ. μένον, ἁδύ αεὶ το παρουση χζωμενος, ΚΗ ταύτην - - προσάγων προς φιλοσοφίαν.

την Θυγατέρα του ἱερέως, ης εὐθύς ἐμνησθη κατάρχἀς της ποιησεως. . μὸν γάρ Λγαμέμνων, ου μόνον r ὀ δὲ δεινότατόν sim Casi .

318쪽

IS. μόνον τό ῖδος, αλα καμ τρόπον ἐπ-κῶν εοικε τῆς παιδίσκης. λέγει γαρ , ως ήδοῦν εἴη τοις φρένας χείρων τῆς αυτου γυναικός ' δῆλον δε ως εκείνην ρι μννος νῖν ἔχειν b). εἰ δἰ ουκ αδλως τοῦτο εἴρηκε, διοι

σὶν αγαπασΘ- κατ αἰξίαν υπο των ἐρωμένων' ἁλ- s. λως τε prαν ωσι κρείττους τοσοῦτον, ηπι συνόντες μετ' siουσίας. ταυτα δε φημι συμβαίνειν τοῖς φαυλας εραταῖς. εἴτε ουν σπουδαιος - ὀ Λγαμήμνων,ορΘως ἐγ-ωσκε περὶ αὐτης' εἴτε τοῖς πολλοῖς ο-3 P. μοιος, ου ραδιον φαύλην ουσαν, αὐέση τω τοιώτω, ωςε αγαθὴν υπολαβῶν. φέρε δη ηπι ταλα ἴδωμεν. ηm τίνα αλην απόδειξιν εχεις παρα γε 'Ο-μηρω του τρόπου της γυναικος ουθοῦν γῆν πεποίηκεν αυτην πραττουσαν η λέγουσαν, ἀλα σιγν τω3s πατρὶ διδομένην. τί γαρ εκ των γινομενων περὶ αυτην ουκ αν τις συμβαλοι την διάνοιαν, μη πάνυ απλως μηδὲ ευήεις σκοπων; ἴσως *ὶ ποτὸ ο, βατον Xρυσην, ακουσης της Ουγατρος, εις τo τρατοπε - ΑΟ. δον ἐλθεῖν μετα λύτρων, αμα τα τέμματα κομI'ζοντα του λου, καμ τὸ πληθος ἱκετευειν, κα τους βασιλέας, αφιέν- αυτ ν' η τουναντίον, εκείνης

ih) post εχειν tacite repeti debet e superioribus λεγει. malle in ta inen hoc adesse. s) ἴσωςJ forsitan. scit. ex iis, quae seser ea fuerunt acta, licet de ipsius anιmo facere tonis turarn ut haec sit responsio ficta foeta inae. eum qua se Dio colloquentem fingit, et tuna per i Dio πὀτερον οἰωμε-γα. licetne nobis auru- mare ' ι

Disitiroci Cooste

319쪽

γαρ συνεῖν Π τω βασιλεῖ την Xρυσηίδα τεργομένην, Eχ ηττον τω Xeυσν συνέφερε- γαρ η χωρα ηομ το ἱερὸν, καμ αυτος ὐπο τοῖς Λχαιοῖς ἐγεγόνει,κάκεῖνος ην αυτων κύριος. ετι οὐ πως παραχρημα IO. μεν ἀλέσης, ουτε ηλθεν, ουτε ἐμέμνητο περὶ λυτρων,οτε εἰκὸς ην χαλεπωτερον φέρειν χρόνω δε υτερον,της μεν λυπης ἐλάττονος γεγε)ημένης, συνηθείας δε προς τον 'Aγαμέμνονα πλείονος , Δεκάτω γαρ IS. σει της πολιορκίας ταυτα συμβην φησὶν Ο πο - της , τα περι την ἄφιξιν του ἱερέως, ηπι την κομι δην των λυτρων. τάς δὲ περιοίκους πόλεις, καμ τας 2O. ,ελάττονας, εἰκός m ευθυς ἁλων- κατ' άρχάς του. πολέμου, ων υπηρχεν η Xζυσα, ηπι τὸ ἱερον. ουκουν ὀ λόγος μος πολην ἀτοπίαν επιδείκνυσι, κα ε της Xρυ ἰδος, τω πρότερον μῖν αἰχμάλωτον ουσαν as. ἀνέχεσθοψ, προσφάτως τερομένην του πατρὸς, ηομ

πλουσιώτατον, βασιλέα μεν των 'EAηνων ξυμπαν- των, μεγχην δε ἔχοντα δύναμιν ἐν τοῖς τότε ανΘρω- ποις' κυριον δε ου μόνον εκείνης, ἀλλα ηο του πα- 3 . τρος ηομ της πατρίδος ' ἐλπίζοντα δὲ κρατησειν οM-γου χρόνου κή πης Ασίας. το γαρ ' Iλιον φαυλας εἶχεν ἡκ πολλου, κή μόλις διεφυλαττον αυτην την πόλιν ' ἐπνειοι δἰ έδεὶς εἰς μάχην. Rou ταυτα ου πω ΑΟ.ρέργως εχοντος προς αυτην ρὶ του βασιλέως, αλα κομ

s) διελθόντων δὲ δεκα ετωνJ Ven. et Mor. Omittunt δεκα, quod saeile pomit ola praecedens δe excidere. 6 εχοντος προς αὐτηνJ V. P. 3I6, 3. Ven. et Mor. Omit.

320쪽

, το μέγιτον ἔρας , s μόνον βασιλέα μέγαν κομ ανορεῖον

λων των Λγαμέμνονος, εἴ γε ἐμελλε γαμεῖσΘ των ἐγχωρίων τινὰ, πως ἡκ ατοπο , το γα p) αἰχμαλωτον Πν , ηαμ δα τουτο μη τέργειν τον λαβόντα,

το γαρ -J videriar lociis sanira esse. neque multuin pugnabo eum asseuerante. visum tamen aliquando fuit aut ante aut poli αιχμάλωτον deesse λέγειν vel Φάνω, aut post ειvM deesse πρὸς το. non sui Rit dicere eam esse captiuam ideoque trerum non amare. aut quod captiua sit, id non satis eo valet, ut i eriam non amet. ) Loetu hic suspectus Casaubono prateter meritum fuit.. sanus est: Iaaee sententia: id aiuem ratiociniis haud obissc ris neque valde absconditis colligitur. 9 post παρα τω 'Aγαμέμνονι sistatutiendum esse ν. -- νειν lignificauerat V.D. in marg. Uen . ego vero aut addendiun esse existimo, aut Ieg. παπα τα παρα πω 'μαμ