장음표시 사용
101쪽
I4, II. ου το σημα in Θήνησιν ἐν δε- ξιῶ της Ἐλευσῖνάδε ώδου. Sinailiter V. S. 54, 31 544 : τέΘαπται δε προς τη Ἐλευσῖνι ἐν
rius et ΜOrellius cornina. POS uermnt ante ἐτώ7χανεν, Jungenda enim Vella τε Θυκὼς ἐτί χανεν ἐν- 'A. In aula Adonidis sacrificaverat Domithinus Minervae, atque ibidem Apolloniuna Pritnuni vissit. Uλυμπία νενικηκώς Primo obtutu Videbatur esse υλυμπίαν νενικηκώς, ac fortasse sic dedit scrip
4.3 vel ἐν Dλυμπέα, ut videbatur esse Ael. Η, Θ.tit. Περὶ Ξενοκλέους καὶ Κυριπιδου ἐν 'Ολυμπία ἀγωνισαμένων I. Singularia eniin Captat Noster,
102쪽
ato e esset liaec inetonymia Plane eadem, Ma
Hieroclem vulgarem dictionem restituit scribens τὰ Ἐλευσίνια), nec multum disseri, Pa Mi statim le-US πίνων τῆν εαυτου νέκην , ubI aliuS Scripsisset Θέων S. ἔστιων τὰ νικητήρια, cs. Plui. Agesil. 33Ρhoc. 20. Si inscrripsi tanaen Dλυμπία, iat quod ductu litterarum esset proximum. I 4, 22. ἁπηνέχΘη του υπνου. V. S.
82 , 3I 580 : 'AΘήνησι δἐ ἁπηνέχΘη τῆς ἐαυτοῶ δόξης 14, 23. τῆς 6στεραίας. V. S. I0I, EI 60M: e μελέτη δὲ τῆς προτεραίας προεωραμένη
4, 24. δε μους τε εἶναι. Cruditatem excusavit. ομος hac notione desideratur in I xicla. 4, 25. πονήρως τε ἔχειν πη. v. S. 93, 33 59M: ἐκώλυον αυτὁν οἱ πολλοὶ μάγειρον πολυτελῆ οψα πονήρως δρτυοντα, ubi oblitus Sumtunc indicare imitatione a s. allusionem ad Eupoli. dis dictu in apud Athenaeum OψQ πονηρω πολυτε
103쪽
ὰλλ' ἔστιν ἁ και ἄκοντες, ουτω δὴ αγρίαινε καὶ χαλεπος ήν ώς περιδραμόντι.d . και τὰς τετράδ&ς διασπῶντι. vid.
ήλικίας διεσπασμένον τε και μὴ ξυγκείμενον. v. A. I, 3, 6: ος μἐν Ουν ξυνῆγαγον ταυτα διεσπασμένα και ος ἐπεμελήθην του ξυνΘεῖναι αὐτὰ εἴρηκα , quo loco Nescio an non juie sollicitaverim διεσπωσμένα in Conina. ad V. S. p. 348. Is , I. ἔστε ἁπέκτεινε. ReStituatur εστε
et V. A. IV, Id, Iol: φαπι δἐ ἐνταυΘώ ποτε τονορφέα μαντικῆ χαίρειν, εἰς τον Ἀπόλλωνα ἐπιμεμελῆσΘαι αὐτών. Sic libri, prii eter uriitisi., Si Oleario fides, qui iii te dicit ἐς τον 'A. recepisse
se; inepta Sane Sententi;i, deo vaticinium cuI aenaisse. Fuit, OpiIior, a Philostri to Scriptium ες τε
τηρίοις, εστ' ἄν αισιον τι ἐσπλευσαι γένηται. Habent illinen Onanes codd. οσιον, exCepto soriaSSe, Par. 2596 et Bamcciano ac Laudi; no, quor m IEC-tiones Ol. tarn negligenter ex inar ne Morellianae excerpSit, ut ex Silentio ejus nil Onanino concludere liceat - linbent praetcrea εστε pio ἐστ' ἄν. Gu- eis. 25 etia in γένοιτο pro γένηται. 6, 2. Δὶ νωσία. cuna neSCIret gymnaSta,
104쪽
καὶ προσέταξεν ἐτέρω, τότε και προδύτην εἶναι καὶ κακ3νουν ημῖν ἀπέφηνεν, quo loco vide Prae Dissent iis et Schae ferus annotaveriInt, lati intes etiam Poppo ad Xon. Cyrop. p. 4 . Ρnugi . ad Eii-rip. Med. 910. Si inite Oxei pluria, Sed ita vive Suim, ut no in inativo, non accuS itivo adjiiugatur geri.
to, quae Galenus et alii sci ii Semant conti 'ci gyinna-Εticae, ut tu in temporis exercebati P, vitia.
105쪽
κλέα ἐοικος λέγειν καὶ ρωννὁς αυτον Tu υβρει excusari quidem potest αυτον, ut secit Iacobsius not. ad h. l. , Sed aptius Vuletur, Antaeum ipsumma se contumelia cor roboriu'e , quam Herculem ex illius conviciis plus virium Capere. Ita lue Boi SODassio aSSonSerim, accedente auctoritate codicis
Μonaeensis 242. scs BoisS. ad Heri p. 399. Is , s. ἀνηβήσει τα στάδια. V. A. IV, 2I, GI: ὁΘεν παλαῖστραέ τε ἁνήβνσαν καὶ σπουδαι Vulg. σπονδαὶ , male καὶ τα φιλιτια ἐπωνηλ Bε. ib. V, 40, 225: ἐπανηλΘoν αἱ πόλεις ἐς hΘη Δωρικὰ και 'Aττικὰ, πάντα τε ἀνήβησε ξὐνώμονοία των πόλεων. Ep. I 4 920 , quae vulgo inscripta est μειρακέω, incipit his verbis: οἱ ἐρ- τικοὶ των ποιητῶν ἁγα ὶ ἀκρόασις καὶ ἐξώροις , ἄγουσι χώρ αυτοὐς ἐς ἔννοιαν του ἐραν ώσπερ ἀνηβηκότας. Recte igitur Κi in ecloticius cujus nota S ex apographo possideo, cs. Praes. Ol. IX. hoc j mlicavit: v Inscribitur μειρακέω haec epiStola, cuin arguinent una epiStolae POStillet Potius γεροντίφ, nisi noloen ali illuul propriunt tinponi debeat, Piraeo quod vulsettuna eSt Iemnate, μειρακέω. κ COnfirmati P ea suspicio ex cod. Laur. UX, 30, tibi epistolae titulus est Κτησιδήμω, in quo etiam Se- clitentia bene habent u h δη νόμιζε σεαυτον υπερη- μερον τqς τούτων ἀκροάσεως.
μ α. De halteriun figura et usu vid. inpriuus An Ullum in collectione Oribasii ecl. Metiit h. Pag. III. E m. Magri. TI, 20. Luciari. Anachara. 2z: καὶ
106쪽
I6, 8. ευροται δἐ ἐς το ἁλμα. Utilita tein baltertina dei nonstrat Aristoteles Problem. V, 8. I 6, 9. το πηδημα χαλεπώτερον ἡ του -
107쪽
Nem: VIII, 19 32J: ῖσταμαι δὴ ποσσὶ κούφοις,
ἀμπνεων τε πρίν τι φάμεν Plato pertinere ad sal tum, maena Pii Statina ausiariis est, leviluis insistit pessibus, quare scholiasta dedisse videtur: μεταφέρων απb των πεντάΘλων φησίν. ἔσταμαι πριν πηδησαι Pro παλαῆσαι) ει τυχοι, το πνεύμασ21λλεγόμενος. Mutuam luceni accipit et praebet hic lociis altera Pindarico diem. V, 16, ubi poeta Dolens proseree causam exilii Aeacidariun addit:
tiun facturias est ad alia tempora et alia S res, ea que vera cauSa nunc est Ioetapliorae, quae alio-
ain mira videri possit in carmine, quod pancratiastae Scriptuna, non quinquertioni. v - et paullo post: v revera ricit etiam permagnuin Saltuna a nece Phoci ad nuptias Ρelei, Caipis tarnen Vei'ain rationem monStravi in introductione. v Αt lioc plane a mente poetae alienuin, Piae sit licior et 'haec est: Pindarus tacet, nec longi ius pi Ogi edit hii' στασομαι, in talibiis facinorabiis enat ramitis, contra si vires, sortillulo, felicit;is Aeacida ruin prile
108쪽
cscanclae sint, ex hoc ipso loeo αὐ τμεν tibi modo restitit, maximo facto saltu vincet adve
109쪽
ib. πομπους τε Iὰρ τῶν χειρῶν απφανλής. Ipsae autem manus dicuntur αγαBαὶ πομαοὶ
πες - τοὐς λέοντας απ' αὐτῶν ἐρέκουσι. .
dum Potitis Vuletur o ἴτε κελαρήσει sos καὶ προς τον rei λδν έ-σεται . Friastra exspectabis; fons tibi non muratiui abit, nec succinet tityiae, est aenim paene irninonis, ut tibi piro speculo esse possit: nec vero Clel'Sycli cie vices sustulet, Prime nos su-
110쪽
dierulo non satigabiniur. Ρari 2596, si recte legi, κελαρύστει h et, ut videatur vera lectio esse κελαρύσεται, cs. ΗeSyCh. S. V. 16, 17. ἡν μὲ - ίχνους. nisi sciniter insistat talis post sali tun, iic βῆμα eius ἐδρῶον καιεύσημον deducatur in teream. I 6, IS. γυμναζουσι - δακτύλους. Nova haeo est, ni salior, halteriun distinctio, Pausanias certe V, 26, 2. solos σφαιροειδεῖς novit κύκλου παραμηκεστέρου το ἡμισυ. Hallerem agnoscit Boettiger Κl. Soliristen II, 47. in Auguste δBeklcem Tal . CIX. - Dorsum coiro, ri ci l ac halterii in exercitatione disclinus a Galeno υγιεινων β. ca P. I l. ἔνιοι μἐν κατα Θέντες αλτῆρας ἐν τῶ προσΘεν διεστῶτας ἁλλήλων δργυιὰν, εἶτ' ἐν μέ-
μἐν δεξια χειρὶ τον ἐν τοῖς αριστεροῖς, τῆ διοριστερῶ τιν ἐν τοῖς δεξιοῖς, καὶ α6Θις ἐκατερον εις την οἰκείαν κατατέθενται χώραν , και τολτο δρῶσιν ἐφεξῆς πολλάκις ἀτρεμ iζοντες τῆ βάσει, τα δἐ πλάγια μέρη τῆς ράχεως ή κίνησις ήδε διαπονεῖ μαλλον, ώσπερ α προειρημένη παχατ' εὐΘέ Hinc intellio es Uaemisi. Or. 23. p. 29 I. δν 4Bλhτῆν οἱ πολλοὶ ἐΘεάσαντο ἐν τοῖς γυμνα σιοις τραχηλιζόμενόν τε ραδίως καὶ μεταφήροντο τοὐς αλτῆρας, et An ll. Ombas. 125. κατὰ σύννευσιν τῆς ράχεως ταῖς χερσὶ παρακαμπτύντων πων Τυμναζομενων. Plura dabit Μercurialis pag. 256. et Nelcher i. c. Is, 20. παραληπτ έον εα τους αλπῆρα κοέφοις και βαρέσιν, inSolentius Pio: κούφων και βαρέων ἁ Θληταῖς , ut Heroic. 15 Boiss. Ist):