장음표시 사용
111쪽
φησὶ τον Παλαμήδην μέσα φέρεσΘαι βαρέος 4Θλη-
36, 22. πλὴν τού ἁν απ αυOντ ος. I ruit clina de verritate hujus lectionis dubitis scribendi iiii Putarem τού ἀναπαλαίοντος, Atlaenaeo diice, PalXIV, 63I. b. ὰναπάλην sic describit: γυμνοὶ δρ- χοῶνται οι πάντες ἐρρυΘμους φορὰς τινας ἀποτέμνοντες malim cuin C. 4ποτελοί, τες' και σχή- ματώ τινα τῶν χειρῶν κατὰ το α παλύν. ἄστ' ἐμφαίνειν Θεώρημά τι τῆς παλαέστρας και του παP- κρατέου. Nunc Proclivior sttin ad tuendam illam, ea qui lena ratione, ut eth 4ναπα soν Sc. γυμνάσιον clicatur quod sessunt altiletana leviter exerceat. X
16, 23. κόνις δὲ α μἐν πηλώδης ἱκανὴ
ἀπορρύψαι. Idem de pulvere in univerSum stati it Lucianus Anach. 29, ubi pluribus, quae taSuSPhil veris coinitioda liabet, explicatis adclit: ἄλλως τε καὶ βυπον ἀποσμα και στιλπνότερον ποιεῖτbν ἄνδρα. Verbum ἀπορρύπτω restititendum
112쪽
ριττοῖς. Plo i Supra trito Vocabulo expressit ξον ἁγειν. Tales sunt, ut ait Liicianus Anach. 25. ἐς το σέμμετρον περι7ε7ρυμμένοι.
ἐπιτηδε ία - μεμυκότα. επιτήδειος diverea. notἰone et constriictione Occiareit, aut σἰsolute aut
clana relatione. Et absollite quidem Iin. II, 2 l. p. 88, 11 844 : κολωνοί τε επιτήδειοι καὶ στῆλαι καὶ κοῖλα χράμματα. ' Lindau Vest επικήδειοι, quid sibi velit la. q. επιτήδειοι Descire fassus. Est idei' quod σύμμετρος : satis maspat illinuli, ut Ini.
δ*Θαλμους τοῖς ἐπιτηδεiοις κύκλοις συναπιδντας. Antaeus enim hostibus devictis non laIDPraua ἔuni cis et prouinciuis in I Ono rena Sepulcra erexerat, praeterea vereor, ut dici POSSit επικήδειοι κολωνοί. Cum relatione usu atur vel sic, ut infinitivus addathii , id lue in lemmate liabes, vel adjuncto da
tivo, ut V. A. I, 22, 28. δοκεῖ γὰρ τῆ φύσει τι
τικτ6μενον καὶ et o τἐκτον επιτήδεια εἶναι diae. λοις, melioribus tu inen codicibus πρις εο τέκτον offerentibus, ut est V. A. iv, 36, I 50. σοφοῖς γὰρ προς σοφobς επιτήδεια. Si illic veruin sit πρbς, etiam τε τικτομενω Scribendi ani et 4λλήλοις delendirin erit. Alteriun lociun, V. A. IV, 16, IS G. Hern anulis cori'ut tuiti pirant intiavit Diss. de Adschyli Niobe, opusc. III, 48. atque, cum in Μore1luina ecl. laudetin' σοφοῖς ἐοτι γὰρ πρις πο- 'φοὐς επιτήδεια, tanquana Senarius ex Aeschyli Niobe. refinxit ea verba in leti'. troclutici formam: ως σοφοισι πρις σοφούς l εστὶ κηδεέα. Ulule
113쪽
Μoreli. liauserit notitiam Aescitvlei loci, nondum potui investigare, Scholiastae certe V. A. ex Pluri
collecti nil a litotaritiat illis vellis; haiul invitiis Viro Sunamo largiar Ρhilostriatuin ad Nioben respicere potuisse, lit horninem in Poetis VerSRtuin, Inodo ne dubitet de ἐλληνισμω locutionis επιτήδεια S. φίλα μοέ ἐστι πρ6ς τινα. cs. Malainger ad mnes. calv. enC. P. II s. et Heririlol. II, I 52. ατταλειτων τις Αἰγυπτέων - τω φαμμιτέχω - ῶς χαλκεοι ἄνδρες ἀπιγμένοι ἁ πο Θαλάσσης λεηλατευσιουδ πεδίον. 5 δἐ μα Θών το χρηστηριον ἐπιτελεέμενον φiλα τε τοῖσι Ἱωσι καὶ Καρσὶ ποιέεται, qui locus non recte explicatur: ,, benigne excistit, grata faeit . Vertet foedus icit curia illis. cf. et v, M. 8, 3. γεώδη μεμ α u φω. Cs Buttu . Griampl. I, 49. n. s. et Fritractae ad I liesilaophor. V. 282.
Lex. ed. III. p. I S. nunc auctoritate optimi La rentiani confirmatur; in Μonacensi ex correctione legitur. Ad rem cs Luc. Anach. 29. Supra citatum
114쪽
τοποι α προσκεis θω. Sic ibi ex optimo libro Pur. 801. lege ham, quum ceteri codd articulum ante μήπω omittant, Ol. etiain καὶ , sed idem hic scopum seriit rat a felicitate, adnotans: , nisi quis legere malit καὶ τὼ μήπω διεστώς, quod Graecum esset et ingenio Plailostri ti conveniens. si Vide de explicativa notione particulae καὶ Pule adjeci a I
115쪽
δώς χὼρ τι περὶ των φοινίκων λεχόμενον, καὶ ὁτι αυτῶν ύ μεν ἄρσην τις, η δε Βηλεια, uncinos abeSSe vellem, ne Ne in Secmentibus Florentinolimro Obtemperaverun , in SuperioribuS autern Scripturii initus coclicis unice vera videtiir οἶδας et
rum enini Sic allo Pii Solet eum rator. Deinde Seribo ἀφ' ἐκατέρου Ofν ποῶ χένους κτέ. TIS, IO. ἐπιπάττοντα. Iin. I, 20. P. 34, 943: a Bh δε ἐπιπάττουσιν. Litc. Anach. 292τον ἱδρῶτα συνέχειν δοκεῖ si κόνις ἐκχεόμενον ἐπιπαττομένη. Alteriain VeIthina διαὶ ραίνοντα intellige de levi conspersione. V. A. IlI, 48, I 34: πέτραι ἐστιγμέναι ταῖς του χρυσοδ ρα-
116쪽
Es scheint dalier sπεραέρουσι oder ὐπερβαινουσι gelesen xverclen m nisiSsen, Welches leutere HerodotΗ, I3. I 4. voti dein uberatr6men len Nil braiicht. aEtiam πιαένουσι, quod ingenio conectoris illius deberi videtur, ipsam exundationem non exprimit. Solus Paris. IMI. servavit veram Hiilostrati sc Pturam ἐπιρραένουσιν, ad Paam Viri Summi conjectura proxime accedit. 8, II. αχνη, gluuia, quod est in pulvere tenuissimirin, ut ἄχνη in καρπω, CL HOm. II. ε. .
499: ῶς δ' ἄνεμος ἄχνας φορέει ἐερὰς κατ ὰλωὰς
πάλω. - σπυρὶς κόνεως exhibita est in mM Pio Clem. V, 37. Zoe . Anagl. L m. Gal. di Hrentestat. T. III, I 20. et sitit in imagine a Philosti'. de-εcripta II, 2I. p. 88, 8 844 , casus capitis initium hoc fuisse suspicor: κόνις, οια ἐν πώλαις, ἐκείνη ἐπι πῆ7h ελαέου κτῆ. Vulgo ἐκεέναις, quod re lationena non liabet, una enirn lucta Herculis et Antaei conspiciebatur in illa imagine. Eugenicus 'ἐκφρ. III. αἱ σπυρέδες ἐκεῆναι καe 4 ἐπ' αὐταῖς i
I8, II. κώρυκος δἐ ἀνήφBω μὲν καὶ πυκταις. Locupletissinius auctor de solle pugillatorio est Antyllus apitit Oribasium ed. initthaei p. 124. et Jam a Mei curiale de ramnastica. II, 4. p. 86. adlatinitus: κώρυκος επὶ μἐν των ἀσΘενεστ ρων, ἐμπίπλαται κεγχραμίδων η αλεύρων, επὶ Mτων ἰσχυροτέρων ψάμμου, το δἐ μέγεΘος αὐ-s πρός τε δυναμιν καὶ ἡλικέαν συναρμοζέσ2γω. κρε-
117쪽
τέραις αὶ Ουσιν οι τυμναζύμενοι, την μεν πρώτην ἐπυκως, ἔπειτα σφοδρότερον, ωστε καὶ ἐπεμ .βαiνειν ἀπο ροῶντι αὐτῶ la. e. ut etiain insultent abeunti, non ut Μercur. et Mattha: ut bimum Tec . dentem cODSequantur) καὶ πάλιν προσαντος et πεί- - κειν ἐζω Θουμένους sπο τῆς βίας. τι δε τελευταῖον ἀφιῶσιν αυτιν ἐξωΘεν των χειρων ἀπω- σαντες, ωσzε έποστρέψαντα σφοδρύτερον ἐμπιπτειν που i σώματι ἐκ. τῆς προσελευσεως. τα δὲύστατα ἐπὶ πλεῖστον οἰκίσαντες fminus recte missi. αἰκίσαντες, rePairitur vectum, quod retractionem Significet, e. g. ἀνελκυσαντες) αυτιν ἀποπέμπουσιν, so τε ἐκ τῆς προσόδου, εἰ μὲν σφύδρα προσέχοιεν, ἀποστρέφωΘαι verter ut rediens nou attentos loco moVeat . ποτὲ μεν οὐν ταῖς χερσιν αντιβαίνουσιν αὐτου προσιόντι, ποπιδι τφ στέρνω et M χεῖρας ἁναπετάσαντες, δε τε δ' ἐπιστρέφοντες κατὰ με φρενον. δυναται μὰν οὐν μυῶσαι σῶμα και τίνον περιβαλεῖν και ωμοις καὶ. παντὶ τῶ σώματι δυνατον Μattia. τοὐτο το γυμνάσιον, σπλώγχνοις δἐ πῶσι κατάλληλον immo πῶσιν 4κατάλληλον διὰ τὰς πληγάς. De
ScrIPSi totum caput, coinpurationis causa. Apud INostraim nova est cΓεtinctio κωρυκων πυκτικων et, παγκρατιαστικῶν- - Obiter corrigam Schol.
118쪽
18, 13. τοῖς ἐπὶ το πα7 κράτιον φοι-τω σιν. Im. 4, 20 63 : παρεῖχεν λον ταμειράκια φοιτῶντα ἐπι τὴν οικίαν τοὐ ξένου. V. A. I, 2, 3. Θειότερον ἡ ὁ ΠυΘαγόρας τη σοφία προσελΘών ilicitur Apollonius. IS, I5. ἐπει δὲ καιρου γυμνώζονται. Si verum sit καιρου, Significabit pugiles Solas manus ad dexteritatem pugnandi ad καιρίας πληγάς exercere. Sed accentus in morentino libro omissio
Philostr. κωρύκου. Pluribus exeniplis probam po est ea verbi γυμνάζομαι constructio. Ina. I, 2 Pag. 39, 6: Λακωνικὸν το μειρύκιον καὶ τὴν κνήμην ὁρΘον καὶ δρόμων οὐκ ἁγυμναστον. v. S. 92, 9 592 : ἱκανως ἐ7ε7υμναστο την τλωτ ταν της ἀττικιζουσης λέξεως, ubi cs notani. v.
στρεφοντες. μεταφρενον εῖυμναστο τὴν γλ νς, ubi non erat, ProclΜag. V. 7εγυμναστο)
119쪽
18, 2I. ἐς αντίπαλόν τι παέοντες. quod Dasi antagonistae sustineat vicem. Scitoliast. ad Pind. Istiana. IV, s . χερσὶ δεξιδν, νύω αντέ-
παλον - Sic enim prave interphinxit - annotat: τουτέστιν ἴσα ἐπιτά7ματα ἔχοντα ἐν τω νοεῖν καὶ τοις ἐπιτάγμασι των χειρῶν. Verba corriapta sic restituerim: ἴσα επιτεύγματα L ἐ. τ. νοεῖν τοῖς ἐπιτεύγμασι τ. λ
objecto legitiir verbiun Luc. Anach. I. ΔΘΟὐσέ τε ἀλλήλουc συννενευκότες καὶ τα μέτωπα συναρά τουσιν ωσπερ οἱ κριοέ. Ph. I in. I, Ia. p. 23, Id 783) εἴ τις - ἐναράττει τρίαιναν ἀφέλωμεν του λόγου. Ilic absolute ustirpatur. cf. Sinailia exeinplacollecta a Lobeckio ad Soph. Dc v. 250: Sunes.cΡ. 4. IGI. ανεικος ἐπαράσσει. Strab. XIV. 669. ποταμ4ς καταρά et των. Aristot. de mundo III, 392, 2. ed. Belch. ὁμβροι καταράσσουσι. ib. καὶ πάντα d ἁBλητὸς - είδη. Dicit Philostratus, κωρυκομάχον oinnia Pancratii gemnera, qui ruis pugnatur erecto corpore a Pancratiastis, linitari debere, ut κώρυκος antagoniStae vices Sustineat. Dician. Anacta. S: το παiειν ὰλλήλους
sicut ille exercendi corpo i a Peritus, non Si docendum pancratiasten 8uScePerit, Pugno ferire vel ealce tant tun, aut nexus naOdo, attae in his cer-
120쪽
tos alio IOS docebit, Sed ornnia, Piae sunt ejus
τ ὁ πράττοντες. Participium adlubet pro indicativo, ut Ep. 33. τι παΘύντα τα ρδδα; V. S.
Ἀσέαν στρατευειν κτἐ DCObsius explicat πείΘων per εστι, et id ferendum erat, nisi pretiecedentia impersecta διωρΘοῶτο et ἀνεσκεύαζεν etiam hic ἔπεGεν legi postularent. Vellementer autem e rant ii ii sequentia cum illis in unam periodum Connectunt Oύτος μἐν Ουν, εἰ καὶ κάλλιστος λόγων, αιτέαν Oμως παρέδωκεν ώς ἐκ των Γοργίε σπουδασBέντων ες τhν αυτ hν έπώΘεσιν συντεΘεός, sic enina inter se maxime diversa confiniciuntur: lollitur Ph. prinium de conSilio ISocrateariana oratio niani, deinde judicat de I laetorica eariana compositione, postremo de ejus discipulis. 18, 25. ἐν ἁπαντι τω ήλiω καὶ πάντες. De diversis Solibus S. aestibus agit statim seq* Atque sic πάντες oppOSituna eSt sequenti
ib. οἱ μιν γὰρ βύρειοι των α λέων. cf. Thucydid. VII, ST: τους δ' ἐν ταῖς λιΘοτομίαις οἱ Συρακόσιοι χαλεπῶς τους πρώτους χρύνους μετεχειρισαν. ἐν 7ὰρ κoiλω χωρίφ ὁντας καὶ ὀλέ-7 p πολλοὐς οι τε ἡλιοι τb πρῶτον καὶ πνῖ7ος ἔτι