Virgilius collatione scriptorum graecorum illustratus opera et industria Fulvii Ursini. Editioni ad exemplar Plantini renovatae accesserunt Ludo. Casp. Valckenari

82쪽

AD M. RGvERVM I. c. LXX10M ' v. I 3o I. κλεῶα. &C. in quibus ου in ω mutato, a , vocalibus interpositum, fuit eiectum. Ceterum in v. 98o. pro μυθέξαι legendum esse μυσίξαι, Tu minime dubitabis. Illud Vero miror , cum saeptis me fuerit is La Onismus, quo a' pro O ponere sueverant, alibi obliteratus, genuinas formas in Arastophanis Lysistrata plerumque senaper ibisse Conservatas: sunt e

huius generis plurinaa, habet HGGitur Σ γη, ο - γανς Λάκαρες. ubi logi poterit Σίγην, θιγγάνειν lix e Σθε Cum Cl. Allertio ad HebG. P 69 s. n. 4. citu nonnulla etiaID atabilit p. I 4sq. n. 26. Hae Pn derunt insigni cγdiis loco emaculando. In pacis legibus, quas Lacedaemonii per Lictaana A1 givis proposuerunt. haec legunttar apud Thuc, M. V, C.

ρίοις ὁρκον, δῶμεν, αὐτῶς ὀμοσαι. Bene sit Vitis PraestantiiIirnis, qui, praeter Cetera, VM ias Codicum, lectiones nobiscum Communicarunt: pro συμβατι- σαμεν Basili. praebet συματίσει- CasPlanus σύ- ματος εμεν. illud σύματος, pro θύματος Laconico Inore positum, Verana lauius loci scripturam, aut V rae proXinaana patefecit: certe non negat iis Vulgatis nullis meliora esse seqtientia, e Vestig is Corrii intae lectionis havit dissiculter eruta: τερι δὲ τῶ τοῦ Σιῶ

83쪽

LXxis L. C. VALCKENAM EPIsTOLAEματος, σεειεν λῆν τοῖι Σπιδαυρίοις ορκει, δόμ9 δὲ H-τῶς ὀμόσα. Graece diceres: περὶ δὲ του του Θεου θύματος τιθέναι εθελειν τοῖς E. o. Coniecturam ab haCin nonnullis diversiana Codex Arundelianus, in quo pro συμβατόσαιμεν tantum συγματος legebatur, sub ninisti avita illa Prist ira Considerata, Credidi UC-ces κυτὴς δὲ ὀμόσαι, τας πόλιας Cuna sequentibus es e conglutinan, quae Ue Praecesserant hac possie ratione restitui: περὶ τω τῶ Σιῶ σύματος, λῆν τως

Σπιδαυρίως ὁρκιδδεμεv. adsacriscisam Apianni debitum ex b, Umidum vesie se se idaurios obstringere iurisiurandi re ione. ariicultus τω semel naale fuerat posithis: nam liOC quidem dubium non videtur quin

nonis quippe neglectu in Argivi speciosam habuerant Epidauriis besti inserendi catilain: Thuc tris

Apolline Ρythio nihil habebant caulae chir ement solliciti; de suo cogitabant Argivi: Apollo Πυθαεὐοvel Πυθαιεῖς, a Lac edacinondis, sed as Argivis exi-inia rεsigione Coleba tr. Hermione es teste Pausama II, P. I9ia. Πυθαεως Ἀπέλλωνος) ονομα μεμαθήκασι παρa 'Aργειαν. & p. i97 ci aditur, Asine solo aequata relictuilse tamen Argivos teinpitiin Apollinis Πυθαεως. Pausaniae xerba A ursius attulit Attic. itaque satis constet σωματος esse Thucydidi reddet Q una, de Ceteris iudicabis. Ipsa Foederis tornatila, quam Thu dides pri,

84쪽

Versus i3i9 Piaebet Παραμπυκίδδεται. Veisu I is. Inentio fit

1uandoquidena Aradoptanes in his libi condat,

85쪽

LXXVI L. C. FALcΚENARI EPISTOLatum , tribuendum potius esset Boeotis, quam L conibus: Verum constat Boeotos aliosque etiam adhibuisse formas istiusmodi vemorum in δδω. praeterea verba in ττω habuerunt & alii cum Boeotis Communia: 'Aγκυρίττει Cretensibus adscribit He 3-cbuo, apud quem eiusdem Classis reperiuntur: 'AΦ.

στλιττονται. λαγαριττεται. Ληρύττειν. Μασχαλίττει.

ad eamdem rationem V. 823. ubi legitur φαντάζομαι, olim potius se Videtur φαντάδδομαι. G1 ana maticus recentior, Cuius notas aliquot Etymologico. interseruit Turrisianus 7. V. 4I . Θερίδδειν, inquit, ἀντὶ του θερίζειν, Βοιωτικῶς παρα 'Aριτοφάγει. respicit ex Actaaria. V. 946. ubi loci litur BoeotuS: Μελλω γε, θερίδδειν. Focinam Thelainam mendose scriptani H Aius in Lexicon suum recepit, suoque errore tra Vit Casiai o-ntem: ubi CogitaVeris, pro vulgata κρίζω Boeoti Cedici debuisse κριττω vel κρίδδω, non dubitabis eaorem GF ii Corrigere, & pro Κριαδέμεν rescribete: Κριδδεμεν, γελῆν Βοιωτία δε η λέξις. Locus, quo pertinet ilia glossa Hoctu, matridis est e Phoenistis,

Conservatus ab Athenara XIV. P. 622. A. eXemplis

allatis Cornicus ostendit, dictiones Tlaebanos usiar- pare ceteris Graecis penitus inusitatas; ipsos quip-

86쪽

Μ. RO VERUM I. c. LXXVII sic legendum pro Vulgatis γελεμ δε εκκμδδεμ ' sat bonus Strattiis Versum ex Hinhio cel sueiat reiicienduna p. 89s. Forinae LaConicae in αδδω &aδδω cum ellent ex Aris hane notae, mirum est, Cur non ατίμιαδδε posuerit Salmasius in Lacedaei no-nionam Senatusconsulto. qui de Hellen. p. 82. simius in illo restituerat τav κισαριξιν nam καθάρα scripserant Leopardus Emend. UI II. C. XI V. & Mali re ad Manil. p. 426. κιθάριξιν Ca vita. Anim. in Atro. VIII. c. XI. Ismari Busiratio, qui illud iam

iis in Theon. Smyru. subiecit p. 29s. & iam. hu . Antiq. Asiat. p. ia8. Sed ista si valeret ratio, inn/,nnullis LaConum dictis apud Plutarctum hae verborum forinae possent restitui; quas Hebratus nobis plurimas praeberet, nisi aut is in libros incidisseranei dosos, aut eius etiam scriptaira magis esset depravata. Quantarn Commemini, unicuinantum huius generis reperitur apud Hesych. emendate scriptum, quod L

κεῖ. quod pronuntiatione tantiam distabat a Bκάδδώ. Supra legitur Tκτετριαδεῖν, πηκύνειν ἱμάτι ' Λάκωνες. sed cor rigendtina: Ἐκπετρίδδειν He ychius habet Περαστριζε ἀω Uerbuna Κωμάζει haec nota antecessit: ΚωμαδεD, ὀρχεῖσθαι non dubitabis literani interserere, legend i Κωμάδδειν. idem remedium adhibem dum in Divitiis, καθῆ ai. Vetus lecto fuit odiatin Sub eadein latera prostant hae binae glossae 'Oμη- ριαδειν, Φεύδε αι. dc Dρπιλλει, ερκον ποιεῖ, ων .verba sic scripta recepit in Indicem Thes. H. Si

Ibanus. Pro ' κίλλει sine controvas i legenduna

87쪽

potiui: potitit enina isto signi licatu a Poeta poni

potuissent sit mari; in unica, Paee Tila, na Orabor aliquantulum. Vtalgarilr apti l He γ iume'Eπεβαλλομενη, δεθεαζομενη. J Ubi leguntur, senes literariim poscebat 'Eτη s. lao C si vulgatae lectionis sedem occupas Et, dilhCulter genuina Veteris Grammatici scriptirra potuisset erui. Simul atque in mentem Venit literas etiana a &υ fi qtienter per-

tissimam esse Correctonem e Cacillimi Doctoris li-tens intellexi, qtli eamdem duduna deteXerat. Commotis excita sacris Thyas, Eur*idi in Bacclais v.

88쪽

omphata note furebant ob haret antra Evob, c ita iusteri eutes.. , copae saxeana bacchantis effigiem laudat Glaucus

Anthol. IV. C. III. ep. s.

Σεμελην, - Θυά vην καλου τιυ, ἐπειδη Αἰσχύλος ἔγκυου αυτην παρεισήγαγει si v καὶ ἐνθεαζομά v. ubi Cor rigi debet: παρεισηγαγε θύουσαν καὶ ἐνθεαζομένην.

Bacchantitim uitalariis in libris scribathir εὐοῖ, ἀa ScHiari Ebοι σαβοῖ legitur in loco Demosthenis, quoad verbum εὐάζειν usus est Celeberr. Messeiangius xl Diodis. Sic. I, p. 248. Credo lectum alicubi Ebas σαβα, ouod apud He Ictium degeneraverit in Eἴσα-

89쪽

: Eυῖον d. Διόνυσον - ἀ. τιμαῖς. hac ratione censebam reiicienda:

in Sophoclis Oed. COl. v. 673. Bacclatis Celstratur θείαιο ἀμΦιπολων τι δήναις, quem in Oecl. Tyr. V. 22O.Eυίου Μαιναδων 4μωολον. Quando saepius phes mentionem 1 Ci, non erat praetermittendum, in Orphei Precibas ad Musaeum V. 3q. mendose te,

Sed tandem tamen destino. Vale Vir Nodi1lissime,& epistolam Vectosam, aut, si mavis, dissertationem, Tibi inscriptam, aequi bonique consule.

90쪽

anno I 67. strina sua enisserat Fur vii 'fini sebritans, ut Studio orem com moris ruferviret, suo sumpsi. renovari curavit Gulomus. Hums estio,. Vsorum nitore commendiabIIIs, 'Plantinianae antepo, nenda est, Ursini adnotationes in illa ad unam tantum editionram Virrol is, in hac, indicatis versuum numeris, ad recentiores omnes ut citra suer intaccommodatae. Duo ad essentes , is in literis non param exercitati, dedemni operam, ut exemplar mantini Metiter exprimeretur. Horum i

gent ia vitia quaedam typographica, quae Anorem . eitionem deformabant, sue ni sinata. In error, .hus Vrsini init novara placuit. Is Auctoru- Aea saepenumero protulit , prouti legebantur in editis.-hus sius aevi perverse scripta; nonnunquam tb-men e Gris vetusis metiora quam leguntur in edi

tis. um flua sponte peramotus opinuli editionem. eo ituerat iterare Coulonius , Aisor ipsi fui, ut

. nec e libris vinatis loca corrigi, neque editionem Plantini quomo cunque interscari pateretur rum . quum Ginum revomatum evolverem versus nonnunquam perperam stparatos. alia cymue non pauca deprehendi, quae modeste potuerant , nonnul- . Ia, quae omnino corrigi debuerant. Nomina propria mel semper ad veterum editionum normamfuerant repraesentanis', vel nunquam. Os cuis Euram

suseipere , o qi aerere recus veram, in quibus Auctorum verba legerentur, Et Vrsino allata. ID