Virgilius collatione scriptorum graecorum illustratus opera et industria Fulvii Ursini. Editioni ad exemplar Plantini renovatae accesserunt Ludo. Casp. Valckenari

51쪽

XLII L. c. VALcΚENAM EPISTOLA dein Canninis V. Io. mihi quidem displicuerunt ταφυκιόεντα τε λῆδα sive λῆδα. amitrabar TheocnIum

posuisse, τὰ φυmοεντ αγρηvα, & hoc in loco qtraerendam sedem Glossae He 'obis, 'ANηvα, δίκτυα interpretantis. HOC si minus probes, id tamen cer- tuni est, dictiones Tlaeocriteas reperiri plurimas apud Helbmium, quas alibi si ustra qtlaeras, nonnullas etiam aliter ac in emtionibus 1Criptas. Legitai rapuit He chium: Μαλλοπαραυος, λευκοπαρειος' scripserat Naλλοπάρηος, e Throcr. XXVI, U. I. ubi nostris in Edd. μαλοπάρηος ' pro uti etiam Eudat IIIus repererat, qtii ad s. H. P. Spo. V. q. et αρα Θεοκρίτη, inquit, Μαλοπάρηος, ἡ ἀπαλοπάρ ς. - Alibi Postierat He-δενμtuse Κυρίττιλος, κορύπτης, πλήκτης. non aliter scripsisse puto orocratum U, I 47. ubi Vulgatur κο-ευκτίλορ sed altera forma elit Dorica; Eid. III, S. pro κορυφη in 1 criptis Gellii Codd. etiana in Frane- querano redie legitur κορύξη' nec non in ota. quibusdam Theocrat i, ut monitiam suit in Vanno Critica P. qs7. - Supra 'Avαίλιπος, ἀυυποδητος. illud etiarn Vulgatae in F id. IV, w. ἀνάλιπος praetulerim: tibi enim Celen η, DoreS nonnilia quana κι pronuntiabant: reperiuntur autem ἀνήλιπος, vi λικος, & v, λίπους. H Fchitur Ni δύπους, ἀνυπόδετος. corrigendum N,1λιτους, e Sophoclis Oed. COl. V. 34 3.

ussitatior forma vἡλιτος neC ab Hesi)Gio praetermissa legi ir apini Apollon. Rhod. III, 646. Hodie ne-nainem latet, quonamvis Poctarum Veterum loca plurima ex Hebctio seliciter expoliri posse; quanavis paucae correctiones Prodierint, qualis nobiscum fuit ad Hessctium in V. 'Ἀθραυς α conamunicata. Constititeram Rovere Nobilissime, specinaen cori ectionum, quae sola paene Iutantur fidelibn praestantissimi,

52쪽

AD M. RouER ubi I. c. XLIII

mi, huic epistolae interteXere; sed postea rectius me iacturiarn duxi, sit ista liberiori spatio conrnaitaerem: illiusmodi correctiones, si non ratillitis sintinoimenti, Tu, sat scio, Censebis anteponendas notantillis Hesyclaianis. In Glos lis alitenachii, Piariun cubilui ' i X illla lκMIint lκ rex' tigati ne deprelaendi, citiplici via potest in lilii; alterana

53쪽

ad Alripi . p. 88. alia possent adiungi. Inprimis

formas in ομος stequentavit L cophron, & usitatissi--s clictioneS κευθμος, κλαυθμος, σκαρεμος adhibuit,& minus usitatas ἰαυθμος, μηλιαυθμος, τεθμός. quorum paenultimuin & apud Nicandrum Ther. V. 4Ia. Ultimum nuspiam frequentiusquam in Odis Pindari, qui rariorem euam sorinam Rus1θμος posuit Ρyth. IV, v. Ivηθμος, significans κάθαρσιv κοιλίας, dictio est Hypocratis, Erotiano & Galeno Commemorata. Ιαυρμους diXit Lyc phron, U. 6O6. & supra V. sH. mentinerat Μηλιαυθμει

hoc naendose scriptum in Elymologo, squi praeterea compossitum subministrat P. 3ga. V. 3 F. praetermissum 'Eνιαυθμός. Apud Suidam & Helymium cum recte legariir Ἱαυθμοι, hic alibi depositit e mendoso codice Iαθμος & αθθμος. Hesyclaiana , qtiae

istam Claflena laertineant, cuna plura possent de- pronai, spectiminis gratia nonnulla depraVata attingarn e litera Δ. Ulligariir aptio He Fulum Δαίημος, διαίρεσις, μερισμός. J Recepit illud tan- qinina GraeCUID H. Stest anus, eo potissimum inductus, quod legerat arilad Hoctium Δαιεοιμι χοι. Sed hoc in Δαχοι, alterum Δαίημος, ex a

filixetatnt, dividendi sagnificassia nota, Δαίω, Δαίζω, Δαζομαι. hinc δασμοe, a Δαίζω, δαῖσμὸς, Δαιθμός. hanC Veterem formam DonCam, in libris certe nostris non Ob Viam, vetusta tabula Messanae inventa fideliter adservavit apud Gruterum Thies. Inscript. Antiq. p. cXI II. leges ibi V. I 8. Δ Al SMΟΥΣ,& p. CCXII. V.q.errore Vulgari positum ΔΕΘMOTΣ. Supra legitur a-

54쪽

XLV AD M. R6VERVM I. c.

pud Hoctium recte scriptum, da θμον, ἐμπρη μέν, Succedat alia glossa depravata.

Δυὐίλαι, θαλάμαι, καταδυσεις.J Certissme corrigendum: Δυθμαὶ, θ. lustra sunt ferar m. Error

fuit librant, totidem paene ductus M & ΙΛ commmientis. Ad observati grammatici tristitiam iminuendam, aliud quidpiam iuvat interseruisse. Plurima latent Veterum loca sula eodem errore Obscur ta: pro Μ positum IN Corrupit Versum Mophanis

VII I, p. 343. 8- Που Κόρυδος, η Φυρόμαχος, η κοαου βῶ. restidiri debet: - ἡ Κόρ- βία; Cormus, parasitus gulosus, quique manus habebat piCatas, e TimoclislOCO VI, P. 2aO. F. mihi innotuerat: Is per iocum Comicum eleganter dicebatur Κόρμου βία. radum Gesinerum, & Capitalia Matigeri & Cafau-honi ingenia Hastra eXercuit eodem errore deformatus Arrae irati locus apud Athen. VII, p. 3OI. D.

Si pro IN reponamus Μ, Arctfrati manum recu-

pGabimus: emendandum enim sitne ContrOVersia, Καὶ Λεβίαν λαβὸ, Μόσχε , τον ἡπατον ἐν περικλυς

Mos o dc Geandro poema suum anscripserat Arct stratus, monente Athenaeo P. 278. E. M Mum e iam alloquitur apitii eunulem II ΙΦ. III. F. Geandri nomen sub silens perVerse scripus latet VI I, p. 322. C. Τατα ia πάντα Κύρη φράζων , καὶ π ς υ Κλέαινε.inopinatus ille Orus virum Magnum debuerat ab errore reVocare; notus est Atticismus, λέγωs κυρῶ, vel κυρῶ φραζων. reponamus itaque:

55쪽

Δεελος, δεσμὸς, ἔμμα J Nisii fallor, He Ictium de-ccpciat libralitis, qui pro Μ scripserat Λ, i ro Θ au- tein ε. laarum etiarn literaruna adfines esse ductus in scriptis codicibus & in imonumentis lapideis vindoes saepe monuertant: nec veteres Criticos ista talia neglexisse liquet e Porphyrianis apud Eustath.

veteri iiiiise Gloissario: Δεθμοδε δεσμοι πλέκαμοι' literana pnnaapa postea a lilbrario praeterinissam. Incidit Hesstreius in libriana, in quo pranaae dieitonum literae nonduin iberant adpositae, quumque non a-

56쪽

Cute cerneret, huius genens mendosa non pauca recepit in suum L exicon. Talia plura clodie restituit γόνιμος Κριτικος Danues Tolor, in docto L c-ctonum Lyliticarum & laborioso libello, C. IX. Lexicon au em Graecum, in quo persaepe pri-ina vocum litera deficit, in angulo Leidanae Bibliothecae latet. cSed sit Veriam eli, quod supra posui, quid reliquis Συοι πολλοὶ, faciendum y recte de

ciscedam: Heb is nota est: Δέκμος, νόμος, ἡ δεσμός.J Insta legitiar: Δείμειορ. μος , δεσμός. Quod e Suida eXcitatur Δεμος, νά- e ἡ δεσμός legitur in huius libro post vocem ρεξιοὶ, atque adeo patet e serie literarum Surdam non Δέμος , sed Δεόμενος aut Ceri e Δίομος scripsisse. Ista

tria, Δρημος, Δείμαος, Δεομος, minime Graeca, cliversam tantum exhibent eamque Inendosaim,

. quam

57쪽

XI. v III L. c. VALCKENARI EPISTOLA

qtlana in stans vetens dictionis faciem

nere i aluerunt Δερμος, atque adeo Δεθμος recte vόμος ἡ δεσμος potarit eXplicari. Qui Cen is Vestigiis institerit, ea via per diVersas Unguae ditissimae partes pergendo, Plurima poterit noVa-Redeo ad Theocritum,& missis ceteriS eX unico carmine sectando nonnulla attingam.

In parte postrema carminis istius magici, qua Myndii Delplaidis amore se deceptam quentur Sina aesta, Deae, quam Coelo deUOCaUerat, paucis Versibus enarrat, quid eVenerit, post eaquam Officiosa Thestvlis palaesintam perduXerat ad Obsequium suum: nimirum mane istius diei, cuius vespera carmen illud decantabat, Venisse Uetulam, ἐνθεμοι, in sit, V. IqF. --. ἀνθέ μοι α τε Φιλοας

58쪽

. Σαμερον,

quae muliercilla speculatriX vestigando cognOVerat, falliatiostina adolescentem G ipsa alienariam alio transtillisse arnorem sitiuna; Vera autem es sit, quae fuerant a vetula naininae mendaci relata, laoc argu-Inento conficit Siniael laa, qti Od per solutos dies duodecim ne semel qlliclena ad se diverterit Delptiis, qtii antea ntillum diem intermiserat, quin saepius

veniret. Haec Vis 1ententiae Theocriteae in duabus sitens mese distractis latet: sic inligvur V. Is s. 'H γάρ καὶ τρις καὶ Πακις αλλοτ' ἐφοίτη, Καὶ παρ ἐήν ἐτίθει ταν Δωρίδα πολλακις ολπαν. Nυ9 δε τε δώδεκαταῖος ἀ*' ίτέ νιν siti ποκ' εἶδον. illud γάρ μοι minus attendenti blandiri potent; sed si sententia peniciis introspiciatur, μοι lOChlna minime it reditiar: nam δωδεκαταῖος , & illa τρις καὶ τετρακις aliud quid reqintaint, quo reserantiὶr, aCnaonstrant, praecessissu nuper, traximis h is diuus, νεωςὶ, αρτίως, .Vel silmile quidpiana. Quaerendi sollicitiadine liberabina tir, udii facilena medicinana, quaIn tot Veteritna locis piaeter ceteros felicisIinae admovit at onus , huiC etiana loco adpliciterimus: e Voculis enim γάρ μοι notaS enascetur il ἁρμοP Vocem 'Aρμοῖ a Theocr uo I U, SI . phrone VLIO6. ustirpatam, pro νεωςὶ, ἀρτίως, SjTacusanana eme pronuntiantibus Grammaticis eo non illibenter fidena habuerim, plane constet, esse de Vetera L ingliae res illis, eiusdena analogiae, Cuius sunt dictiones Syracusianae, Certe Doricae, ἐν-δοῖ, εξοῖ, πεδοῖ, de qtilibus Variis in locis ex Alexandrino Her. Iclide nouit Lusiati Ius. Αρμοῖ vel 'Αρμοr

59쪽

utro modo pronuntiandum sit non Convenit inter Technicos olim in exemplaribus AloVon. R Dd. I, 97a. ubi ad ' Ισον που -- Mohasa, γράφεται ti, inclint, 'Amir του κήκείνη ὐτοςαχύεσσιον ἰουλοι. ἀυτὶ τἄ, ἀρτιως, νεωνὶ ὐτηυξ ρο, ὐπη M. qui locus sorte perspicaciam Benties et irgit ad fragin. Casii.

Aρμοῖ που κἀμαίνη επέτρεχε λεπτος ηουλος. Theocratus autem Cum ceteris irequenter adhibet

voculas si & ubi socintilis interiragandi, sed

di tibi sitne interrogatione res Ceria acti arula est, veluti in huius caminis V. 6, II 4, I 23. Eid. III, Is. &c. propterea scribere inali ni si ν' --μοr, in loco nostro, sic mea sentcntia reficiem do:

ni di tu ad me Densu, ct saepenumero Doricam donis meae deposeusset ampuliam: sed num integri Hes e xerami duoderim, a quo ne semel quidem LAssum viderim. Non ante despectam se fuerat suspicata Simaetha, neque adeo revocaVerat ad aninium carissimi Delphidis absentiam, quam esset de ipsius aninao mutato admonita a tibicinae Inaue. Huic mulieri quid fiaerit nominis ignoramus; ne ei tu illud etiam memoratu dignum: sed quamobrem, oblecto, binae istius miliens filiae Commemoraren- . tur 3 ita tarnen, quOS quidem nOVema, locum su- pra politum,

60쪽

Interpretantur, ut Vettilae salias nonianent Philistam& MEI onem. Credo Philisum S;Taci ianun eo viros doctos induxisse, ut COInnaodulii nauliebre nonaen Doricum ita versum Inaeocriteum introducerent: atqUe illud, quamViS alienum a mente Poetae, facile tamen elat ferendum; sed vix seras Primerii Comnenturin, qui tibicinae Theocriteae substituendam αλετρίδα, e more suae gentis itidic Verat: Verum plerique iatebuntur, inveteris Graeciae rebus Valde eXerCitaliam, in poeticis elegantus Cernenius non halbuisse νῖνα κριτικήν.

In posterum, si γ' ἐμῆνικῆ, de sola Cogit b: inteam va Simaethae tibicina MeliXone. Per venustestnpserat, ni fallor, Theocritus

inquam Melisus. Illud α γε repetitum qilantiam linco venustatis conciliet, Te persensuritim Contido. Si vel nuspiam in libris nostris carismus diceretur Φίλιςος, eo non minus creelerenatis, Olim fuisse, apud Donenses praecipue, perVulgatum: nonaina propria bene ominata, Φιλίς ος, Φιλις ιαν, & muliebria Φιλι η vel Φιλχα, & Φιλ-ι , qui tandem in usum fullsent recepta, nisi a φίλος iocinata φιλιων & φοι- e innotuissent Ρariter utique ἄρουος tranini in no-rnen Ἀρχο:, seseque in Varias formas distucit: mc- morantur enim 'Aριςις, Ἀριςεῖς, 'Apιςέας, Ἀρί is 'Atis ιων, mulieIes etiam Ἀριςa, Sc 'Αρί v. Sed&