Virgilius collatione scriptorum graecorum illustratus opera et industria Fulvii Ursini. Editioni ad exemplar Plantini renovatae accesserunt Ludo. Casp. Valckenari

61쪽

LII L. c. vALcΚENARI EPISTOLA

supersunt φιλιων & φίλιςος' prius in Homeri Od. Υ,3 si . &-a67. quanquam & ab aliis obscuratum, &a Palmerio ad Hel FA. in Φιλίαν ad utrumque locum Sophoclis naenalis Eustathius, in cuius Aiace legitur V. 8Sa.

d armine Theocrisidis cedo: quain in prinio Versu &deinceps aliquoties Compellat Sirnaethia, Thellis , do:ninae in magico hoc ministerio adiutrix, ipsa erat Veneficioruna scientissima; quales habuisse plerumqtie videntvir in familia mulieres istius quaestus, citius fuit Simae, e eiusdem ordinis mulier, Σιμαίθα dicitur Aristophani, ACharn. V. F23. H F- use Σιμαίθα, εταίρας Μεγαρικῆς ονομα sic enim recte locum correxerunt Mustera s-No-1nen Thestylidis, usu servulae inditum, a S throne Theocritus, a Theocrito Virgilius acCeperat:

sed Virgiliana Thelm, quae sebas messoribus hem

ias contunduat olentes, Ecl. II, IO. ea ipsa est vet illa NenefiCa, non nominata Theocrito, quae an

fores nupersubsequuta spicas legerat , ita enim accipienda videntur in Eld. III, 3q.

'A πραν ποιολογευσα παραιβάτις --

n Ocriti Thel 1 lis postquam herae iussis obsequuta lati ros, malas hemas, pilam cithara lana incinetam,& cetera paraVerat, quae usui erant stitura, Magi

62쪽

Delphidis reflectendtim peragerentur, incipit Sl

Nunc nunc adeste.

quae postrema Theocriteum αλλὶ COInmode exprimunt. Seneca ip pol. qta. Hecate triforamis; eu ades coeptis favens. sed μελαν αυα hoc quidem in loco diu fuerat sti*ecium: memineram quidem, Veteres nigrarum pe- Cudum sanguine Deos inseros plaCaise, & Nigro h identes vellere atque atras boves in sacris filisse Magicis adhibitas; praeter ceteros etiam multam cecinitIe I Eleg. II, 6 I.

nocte serena Canetat ad Magicos hs ia pusia Deos.

neque tamen propterea mihi poteram persuadere, bolitiam pusiam dictam fuisse Theocrito μελαv αἷμα. Tandem, postquam ad me pet Venerat Thesaurug, quo nos ditaVit, & quotquot sunt atque aliis erunt in annis harum Literarum stlidiosii sitsi devinxit ti- trisue nostrum Amicissinatis & magnis stiis meritis

63쪽

fain, qttae Ossa nigro Velut amictu anapleotiriir, at- qtie adeo seTuumni dici lamsi r μ λ εἷμα. ntillus. Ciliclena locus est ad manum, in quo voCadiatuna εἰμα sic usu perier: Verum notiones sepulcri& 2'es menti talii se pernautari, hinc Tu Certe conssicias, quod utramqlle uni rei designandae adlathitieriiri. eoi pus vetustissimi Theologi non tantum carcerena sed & sepulcrum animae nonariarunt, quo di Vini Crista particula velut obruere ir: laoruna sententiana apti d Gem. Al . V. Strona. P. SI 8. Conan4CInorant Plato, & Philopaus Pythagoreus, inri ἁψυχα, in

Chirn insipice, si placet; ἀγγεῖον enina emendaUi,pro Util-gato αἴτιον & laoc quidem recte fecisse nae Censebis, kd Theocratum trae tanti negabis et se plailosophan

λaν εἷμα,& in Magi Cocarini ne Hecaten Celebrare,

64쪽

Μιδίαν, q/υχαῖς unlύων μετα βακχευουσαν. Veneficae, quae maneS dira detestatione eVOcantes

sepulcris eliciebant, peragere sueverant in sepulcretis sacra nefaria: Medea dicitur ἀλωμεν,1 ἀμὶ νεκρῆς Apollin. Riad. IV, I. aderat sacris, & per sepulcra vagari credctatur Hecate, sive Luna, a Venefica solemni ritu excantatae hoc quum suerit Verbum in ista re proprium, atque illud pernovent Erotinu-Aus ad Prosere. III, El. II, q9. mirabar Uinam E- . legantissitatum, Versum Propera, IV El. R I 3. Audax cantatae leges imponere Lunae, praetermisisse intactum: non sane nego Lunam dici posse cantatam, aut ignoro Horatianum audax serpeti, quaeque si lira, Horatio inpriniis lamiliana,

dudum ante denti*um collegerat Lamtinus ad Horat. IV Carin. VIII, V. 8. sed quoniam, sia unum

locum excipias IV EI X, qa. huius generis nihil

repereram apud Properatum, Contra noUerana sae

pe infinitivis iunxisse ausus & ausa, Veluti II i, El.

IX, U. I 3. & V. AIAufa Iovii noWro latrantem opponere Anubm, IV, El. VIII, 22 Ausa per ravuros frena movere locos. censebam equidem in altero etiam Versi, citius sensus pendet a sequentibus, corrigi debere: Ausa excantatae inponere Lunae Is, cuius mentionem ieci, Ermiet usius ostendit ad

Musi. I El. II, sa. in istiusmodi sacris Hecaten apparitisse canibus comitatam: propterea dis mini

65쪽

ταν και σκυλακες τρομέοντι

H qtii dein extrii climitivionena polirilina art)itror, rari icipium καππυρίσασα non es e Tire acclitetim: lorte duci una gera crina lectio Titii in naent In Venerit: dicam tamen, qui id naihi stiper laoc loco Continiati incident; evenit enina, nec Inlruna, rarissime, Ut in ea lena duo incidamus cogitanssi vestigia. Male putabana Coaluiise, quae suerant disiunge:ada; lκὶ-1uil se autern NI cratum καππυρος εἶσα' Vides, ευ in α miliato, qtuim facile hin C enaici potuerit vitiga ta, a qtra paululuna disdedit lectito DFmongi in V. Δαουη' titrique Certe fateberis anteponendam, quarn positi. Laura socia Igna inposita, δάφνη κα- σα πυρἰς ουσα, TheoCntea Consilereuline, δαο να - καππυρος εἴσα. Participium ευσα Dorico isto fleXta recurrere apti l Theocritum, e κατὰ hoC

sensu cas ii etiana secundo iungi pernosti: καππυρὸς, pro Raτὶ πυρος posituran, videri poterit insolentius :

66쪽

Lvu& sateor solam ad illud fimandum habere Ine analogiam: usus enim Veteri Lingila loquentium permisit, ut, praeter alias, Praepositio κατὰ non tantum Cum verbis, sed cum nonainibus etiam, quibus 'fuerat adponenda, coalesceret, sic contracta, tit eius pars secunda transiret in Consonam notninis pnniam, nili quando conclursus alpenor leniori videbatur litera imolliendus: notis Iima sunt κογόυυ, κακκεφαλῆν, quodque propiuS accedit καππεδίον. Nunc adponam Theocriti locum, qui praetercalaborat interpunctione, siC scriPluim, ut enaendandum amitrabar: Δελ*ὶς εμ' ἀνίασευ εγυο δ' ἐπὶ Δελφιδι δάQuau

Κ, ξα-ης ἀ*θη, κήδε σποδὰν εἴδομες αυτας, Ουτω τοι καὶ Δέλφις ἐνὶ φλογὶ σάρκ' ἀμαθύνοι. Epod. U, 8 I. amore sic me i es, uti Bitumen atris ignibus. cum bitumine lauri fragiles in s una coniiciebantur magicum; ut eo celeriuS flananaam Conciperent, ac fumo igne comungerentur, quae verba sunt Servis

ad Virgim pharinaceutriana V. 82. Plura attulit Erouirausius ad Tibustum I El. II, 6 I. & Nemesia eslocum ex Ecloga IV, cuius versias O & 6s, vocibus aliquot transpositis, sic Ornnino legendos eximimo: Lustravit, vivo crepitantessu hure latreos

Incra dens, cinere que aversa est uit in amnem.

ubi T tius Theocriti meminit & Multi; huius in i r. El. V, Versius 8 I. Et succensa sacras crepitet bene laurea farnm L,

67쪽

stinat in Theocrito λακεει μάγα' Horatianum autem hisumen atris alteriun καππυρὸς εἴσα. Si Tu 1orte, litens iisdena servatis, Pribere malueris κάττυρος ευσα, quod pro καταπυρος adhibuerit Theocritus, Cum sensus paene idein maneat, ita cogitatui non reluctabor. Sed illud satis certum puto, a Theocriso Moni non potuisse καππυρὰ atra. Hic de-hucrarn subsistere, Teque scisum legendo dimit tere; λίμην δ' εχοροά μ ἡ φύσις βιάζεται. Verum, si Te cliutius detineo , quana par erat, ita ciuaeso cogita, hanc ubi Epistolam perlegeris, nihil causte habiturum, Cur 'sini libelluna revolvas, cui hac opera ViX quidqllain aCcessit ornamenti. Si Citaque conabor labeficiare illud καππυρβασα , titnova quaedam lux Theccrito, & Linguae in universum videri possi accessissE Quod in Scholiis

legitur πυρακτωθεῖσα non utique lectoni Vulgatae , quidquid narret Aem. Portus, sed potuit in servire participio Dorice 1 cripto Καττυριχθεῖσαρ Nam si statuas vemum Diise καττυρίζω, ad eam rationem Dorice debuerat illud inflecti. Quaecunque Vesta vulgo apud GraecCs detinebant in & ίζω, imo vero etiam squamvis haec pati Cistima fuerint in usum recepto in εζω, ογ, ύζω, Dorice es eruntura Theocrato, in GD, ισδω, εσδω, έσδω, ωδω. Cui quidem huius generis TheoCritea ObVersabuntur, librariis inputare non dubitabit paucas sorinas vulgares, quae insident ediciones nostras Eid. II, II 3.

Supra legitur λάσδεο, VIII, 84. Hel Ichius, apud

quem talia reperientur paucissima, praebet Δισδημαι, ζηταρ hoc facit, ut pro δίζημαι minus cunctanter

68쪽

Δίσδημαι scribendum Censeam in XVI, 6 I. & nrδη v VII, 48. Istiusmodi verba Dorica in σδω ad hanc normam Certissimam fleetebantur in sitia tempora

sed Corrigendum, παρὰ τὴν Ἐπιχάρμου, ut Dorica Theocriti dialestus lenior dicatur prae illa, qua usi fuerant Epictarantu & Sophron. Verum fac in pane nilail habuit Noster, quin ipsi fitent Chana Sophrone, Misaram, Ceterisque, qui quidem CS-sent Donenses, Commune. Sophroni verbum mininae Doricum ἐκρατηρο αμεν Vel κεκρατηρειαμεν tribilit; aubonus Anina. in Athen. p. 8a I. Vulgartir aptul

πίμειμεν. monstra facile poterunt profligari: litera ν in κε Commutata, fac ut reliqtiae naa e ditetiliae Coalescant; hoc ubi seceris, Veterem, ni fallor, recuperabis scripturam Sophronis, & Athenari, qui dedorat : κεκεκρατω χη ς, ἀντὶ τῶ καὶ πιτάκειμεν. uod in se one vulgari diXissent καὶ ωκρατηρι κει- μευ, id Sophran diXerat in suis Mimis: κῆκεκρατηρίχημες, a recepta inter suos consuetii line non recedens, nisi quod paulo insolentitis, ql tanqtram ne id qt iidem 1 ine exemplo, - χημες Postlerit i ro- χειμες Fornaae istae in - μες, in fragnaciatis Doricis pereulgatae, quinqilies recureunt in Epistola perbrevi Arclytae Tarentini aptici Diogen. Laeu. III. 8O. in qua Pro τοὶ περὶ Δροησκον viri Docti habui

69쪽

LX L. c. VALCKENARi LPisTOLA haud dubitanter correxissent τοὶ περὶ Λαμίσκον, si praeter illam Arct ae apud Laen. III. 22. meiminissent

Epistolae Platovis septinaae, in qua P. 3 O. B. A chytas Sc Tarentini misisse dicuntur ad Dionysium

legationis duCena Λαμίσκον, αὐτῶν ενα. - Ad Uer-buni Sophronis eXplicandum posuerat Aramaeus επεπ. si1Ve πεπάκειμεν, litera prima, more satis usitato, neglecta. Sophronis illud κἡκεκρατηρίχημες ronis Verbis apud Nonium p. 3a I. IXenS Cr poculis nos Invitaveramus large atque ben igne. Quod Lingua subministrat vernacula, GraeCO Uemo κρατηρίων interpretando Conanaodum, Cl. Alberatus adnotavit ad glossia1n Hes h De Ἐκρατηρίσθη- , ἐμεθυσθημεν. Censeat sorte quis, in veteri gloisatio dictionein Sophronis Σκεκρατηρίχημες , eXPressiam Per εμεθύσθημει, deinceps in Ἐκρατηρίσθημει degeneralib. Quamvis enim Veiuna κρατηρίζειν conabibonitatis the-.quenter Videri possit usurpatuna, in libris tanaen veteriam rarissime repertuna ex Athenaeo manifestiunest; cum enim Grammaticiis Leonides dixisset, κρατηρίζωμεν, ἀνδρες φίλοι , ne quis Κειτάκειτος Verbuna

apud veteres legi negaret, solius naOX auctoritate Sophronis illud firmavit: quod sub teste L fania ita legendum pro Δυσ. Pro It -Herodoro, satis

erat vulgatum: nain 1iCut alii palIlIn παρ οἴν*, Vel ναρ οἶνον' ita παρὰ κρητῆρα, παρὰ κρατῆρας, & παρὰ κρητῆρι dixerunt Pindarus Nem. IX, IO7. Eurasides apud Stobaei m p. soa. V. s. Telestes Selinuntius apud Athen. XIV p. 626. Α. Astagon. Rhod. II, IS8. Theo-guis V. 493. & 643. Ceterique. -- Quando mentionem feci Sophronis, nunC in e ρη iv exspectas

Epictarant; sed hanc partem servari praestat integram Adriano in quo Eruditissimo Medi

70쪽

AD M. RU VER v Μ I. c. Co Nostrate discipulum agnosces. Ponam itaque, huc periinent, Theocritea. Eid. III, 16. Curei Vulgo legatur εθήλαε, genuinaln

σπίξασα, XV, 63. In Eid. XXI. 32. Venustum dictum resti iit Scaliger 'ος γαρ αν εἰκαεῆ κατα τον νόον, ἔτος ἔριςος .

Non ignoro, Praestantissi. Maisamum in opere utilisI:nno Dialectis horum nonnulla lassi attigis-st: st d illa erunt in sequentibus pauca, & facile ani IaadUerieS, utrisque nostrum diversissinum esse instit una. 'Aμφεπίαξε legitur in seXto Theocriti epigrammate, πιαξας in Fid. IV, 3q. Attica Vestiforma πιεζω' Dorica πιάσδω haec mutata in πιάζω transiit Cum plurimis Doricis in sermonem Communem; hinc τιάζω apud Hesi=ch ium aliis x rhiis explicandis frequenter inservit. Duo spnt apud Theocritum γελάξαι & κλάξαι, quae pnma specie videntiar a reliquis diversa, Cum γελάω & κλείω adhibean-tiir in sermone Vulgari, non item γελάζω & κλάζω. nec tamen discedunt a ceterorum norina. Γελαξας legiriar Eid. VII, V. qa. & V. I 28 eX emendatione fauhanie ad eamdem legem γελάξαι, U. IJ6 reponi potuerat. Auctor Βουκολισκου, 1ive Theocritus,1cu alius, sic orditur Eld. XX,

Vesta in is, cum non nisi paucissima, forte quin'