Antiquitatum Romanarum quae supersunt

4쪽

RECENSUIT

6쪽

AMORIS CAUSSA

8쪽

xauca tantum nouae huic Dionysi antiquitatum editioni praetanda sunt, cum accuratioren de ipsius operis conditione fi lioeclive codiciDus sisputationem urgento itinere Italico in alium locum dissere coactus sint. Quod uero Dionysium innumera Ditiuus sero locis emendatiorem proponere mini licvit, id totum riderici Ritscholi praeceptoris dilectissimi tenenci effectum est, quimini quae ad emendationem huius scriptoris collegerat tradidit omnia me vi ut oditionem, illiRIn ipse quondam paraturum se esse pollicitus erat, susciperem Dene uolentissimo exhortatus est Atoae sano ea est homini monumentoriim conditio ut is quoque vii minus ingenio alvi doctrina uadeat tamen facii negotio optime docis inereri possit. Ex ouo enim onerius Stepnanus primum graece Dionysi opem Parisinum liumana uinimo deterrimum secutus arissi a. 1546 edidit, nemo fuit qui erua scriptoris ad Donorum codicum fidem recen- Seret Fridericiis enim SylDurgitis, cuius editio prodiit n. 586, uuamquam nonnullis usus molio iuncti Dris

ROInnno Venetoque pauca tamen in ueruomam ordineIII recepit, plurima in adnotation tantum commemorauit.

Hudsonus aero si plus centum annis interiectis a. 1704 nouam instituit editionem optimi sit,ri Vctinatis auxilio adiutus, nomo fuit tam caecus et neglegens ut init prorsus ad emendandum Dionysium contulisse iudicandus sit. Hirtasoni exemplar expressit ea vias a. 1774 Lipsiae una cum Reifici adnotationidus prodii editio. QuRmouam enim Reificius uir ununi ingeni phiriniis locis Dionysi uero omendauit foedissimaquo menda

egregie sustulit, tamen mendationes DNIS uer Rurene

in notis textui adiectis delitescentes eum qui solus postea nouam editionem apud incliniigium O. 1829

9쪽

curauit fugeriint. Iacuit igitur Dionysius neglectus us mio ad annum ii. s. XXXVIII, Io Ritscnelius nouam antimittatum recensionem coniuncta Anaures opera insti tuturiis prooemium lium prina adiecta disputatione de codicium fide et mactoritate publici iuris fecit. Quod consiliuni etiamsi non persecutus est, tamen et ipse postea nouum odidit specimen Dionysi Halicarii ensis

ex optimis iuris emendati' Ι 846 triginta libri primi

capita priora complectens, et Amorosius Ompluri Dus continentationi Dus academicis totum fere alteriam linoim et magnam partem iiDri primi emendatiorem proposuit. Quae cuni ita sint, Dreuiter mini su idia aluus ad emendandos hos ituros usus sim indicanda sunt. Praesto erat primuinoctinatis codicis n. 10 saoeulo X uel XI exarati collatio Aem Brauni opera confecta, deindo Cnisianus livor saeculi ais a Anolo ea et Braunio viligentissime excussus, Parisinoriun deniqDe duorum Coistiniani 10 et Regii 654 recentioritu discrepantia Syposoino notata vias copias omnes sinati cum Pnughi tedanensis senodis manuscriptis iueneli insigni debeo lit,eralii in Cui autem nisiani libri anti-Ῥ1issimi auctoritas apud Ritscneliis Am Drosium Pacttantum ualueri ut ad eius Niecipuo dem scriptoris uerba exui posse existimarent, mihi res longe aluerses hanere uidetur. ruinatis enim praestantia Iamnis leuioris cuiusdam interpolationis commaculata uestigiis ea est ut emendationem totam sero ab lio e lidro repetendam esse India persuasum sit. Eam igitur legem mini proposui ut Vrbinatem 1antum fieri posset fideliter exprimerem, In in ro id magniti mini interdum creauit molestiam, quod haud paucis locis Brauni collationem non ea qua par est κριβεία confectam esse cognoui. Saepe enim ea cluae in Hudson collation a Joseptio de Iuliis inchoata et a Tneodoro Calliergo soluta recte notata esse nisiani arguit consensus, Braunius omisit. Quod ne in relicuis quoque Euris fraudi sit, per itineris Romani opportunitatem eane Do. Relicuos ituros Coistinianum et Regium, si plurimas mutationes an ipsius ut uidetur Stephani manu perpessus est, tum

10쪽

VII denuina ui optimi me deficerent consules, Lapi uerouersionem, cui summam tri Duit Ructoritatem Anaumsius, cum ex apograpno codicis ruinatis expressam esse intellexissem, prorsus neglexi . toto cum id praecipue sectare ut tandem talem ituri optimi extituerent Dionysium patefiicerem ita te eis a nunc in Dionysio

damentum, codicum ndem secutus inconstantiae cuiusdam uiuunt emigere saepe nec potui nec uolui. Quod uel maxime cadit in omne genus Ortnograpnicum, cum in scriptore aetatis recentioris, praesertim in re per se tam duD1a atque incerta , omini 1 nuper o Det aliorumque uestigiis insistentes omnia ad unam eandemque Tegulam reuocariant exemplum selii noluerint. His igitur copiis instructus ad scriptoris emendationem accessi, in qua si tae minus recto egisse uidear, id inde exeu- satum iri spero, io hae opera, primum uirium meRTiun feci periculum. 1od auten naud pauca recte emendRSs me perSuaSIun a Deo, priuirum Augusti Moine hi iuri celeuerrimi propensa in me heiaim est uotiuitate Pia nos iuro mea caussa perlegit Malias-MI mecum emendatione certissimas communicauit,

deinde uero Francisci Bra Beneler et Hermannius o mea Lamcitia, Ῥ1orum ille taedium singulas plagulas perlegendi et corrigendi ita sustinuit ut plurima praeelare emendaret, ni consiliis madentissimis per sermonum domesticorum consuetudinem perpetuam datis maxime me adiuuit.

In adnotatione viae sequitur cruica id egi ut Piston Vruinatis Dr scriptura recederent accurate indicarem, omissis tantum errori Dus ortliograpnicis. Quod ita institui ut uuicunque Vrdinatis auctoritate reiecta alios codices inprimis Chisianum secutus essem, id nonndnotarem, diligentissimo uero quidus locis uecta scriptoris ex ingenio correcta essent significarem.

Borolini in Ioachimico Ididus octo Dridus Io DCCCLX.