Isaei Oratio de hereditate Cleonymi

11쪽

Isaei oratio de Aereditate

dican ; eae quiden laucles , quas de L3sia Tullius recitat, ex Dionysia gententia multo cunaulatiores Isaeo det entur. Et cI u o n i a n ex Tullio ac Dionysio itin strate Isaeum Coepi , illud etia in noto, nemine In magis a CiCerone laudarI , quan , ut Par est , Demosthenem. Recordor, impiat se in , me longe omnιblis uniam anteferre Demost aenem. Hoc nec graνιor extitit piis ιαm , nec callissior nec Le Feratior. Porro Dionysius Isaeum disertis verbis De mosthenicae gravitatis fontem appellat. De-ni Die idem Dionysius narrat, at ant fluo quodam causidico Pythea satis graphice de- Scriptum Demostheneni , eum hiinc ille diceret totum Isaeum eiusque rhetoricas te e II nas imbibisse. V. Hactenus Isaeum ex aliorum flententiis generatina laudavi. Nunc ut hanc Orationem , quae nunc primum integra excuditur , ego ipse Paucis Commendem; nulli quidem mirabilis omnino Videtur Isaeus, Pat in . tam exigua In ater a Copiosis adeo acutis clue argumentis ab ululat. Niliit enim , quod in liac causa excogitari Poterat, omittit : Omnibusque Oratoriis locis ita feliciter utitur , ut disciplinam

rin Orator VII. .

12쪽

Sirnili , a pari . a coniecturas. Quid Paul vel

ipse dicit vel Adversarius , argumentum Prose sollertissime iri te rapit. Adversarium quoque inducit ipsum se refutantem et cliten mata , entlIynae Inata et eiusmodi ' technas Versutissime usurpat, et Omnino Adversarium et ipsos Imlices opprimit argumentorum Congerie : homo ad excogitandum acutissimus ,

ad probandum evidentissimus , ad ConCIudendum acer mus. Quin et cum ipsis Ili citriis quod item olim Dionysius notavit iurgio certat Isaeus , adeoque suis rationibus videtur confidere, ut nisi Itulices sibi adsentiantur , eos InitIiores , qua in Adversa ri OS , R HIRCter Coargliat. Ceteriam in Isaeo si elocutionis struetur an , et dicemli modos, Et periodorum connexiones , nee non Ornt Ora Ostreansitus adtentius consideres ; Isocratig discipulum facile senties: sin veri a Contorta et aculeata , Cone Is RS Sententias , sonitrum,

vina; Demosthenis magistriana am ire vide- heris. Ita tanten ut ipse Demosthenes magistri gracilitatem obmat altitudine et maiestate orationis suae. DentPIe nemo non novit,

13쪽

r. EDITORIS

ruatidie ad Tullianae copiae rationem exquirendas. Brevitas enim ac sana quae laru et robusta siccitas Atticor in propriae laus est. VI. Age vero Pa una in hoc morix ten portam tantaque tu conversio ae studiorarin Re perturbatione vivamus ἔ Iuum tota Italia rei litterariae Coin Ponendae det operam ἔ quid o inportuitius fieri poterat , Pinin antiPIR exemplaria eaden Pie perfectissima extundi Uu- lena n1 porro genti Italicae secundior auramiani ab Graecis actiletur cIuoru In P lim fluctibua proxime alluatur, par est et doctrinis adspergi. Atqui ia ultu est cuin intern 1 fierpit Infinitrum malum graecas litteras veluti peregrinas et abstraasas fastidie iuti. O nomen dulce graecanicarum musarum i OIaus eximia atticorum studiorum i O lepos , o Cantua, o veneres Lycei , Heliconis , Rictu

Hymetti l Homeri Platonis , Xenophontas ,

Dentosthenis litteras tam infrevienti desiderio ab adolescentibus nostris expeti clitis non gemat Z miis non aegerrime ferat Z Illud, oro, meminerimus , Italiam nota semel graecarum doctrinarum splendore luculentissitne collu- Stratam. NauMIue et olim cum rerum imperio graeca eruditio Romam conuolgravit, et

14쪽

amorem excitavit.

Graiis ingenium Gratias dedit Ore rotundo Musa loqr Quare et ii prae ceteras gentibus in celsissimam sedem eruditionis ascenderunt, stud orian, Pre suor 1m Vestigiiε tutam rempublicani litteraria in impresserunt. Stilus me deficiet, si quae dici in Graecoriun laudem

poetis , de historiciε ,. de oratoribus , dograinrnaticis , de philosophis , de medieta . de mathematicis , de musicis, de scriptoribus

aliam Iudieris intinensa oratio est. Quin et inelinatis in peius temporarias, GraeCormnlingua numquam tot sordibus, Pacit latina, ob3olevit, suauMDie dignitatem studia eomam diutius retinuerunt. Ergo, Itali adoleaeontea, V has magnopere auetor Sum , ut in P aessionem graecae linguae pedem ponatis, eius cpie desiderium et amor in medullia omnium .ae visceribus It aereat. NunIPiarn. enim Italia delicatiore se usu ad humanas litteras fuit, PIam cum graecis exemplaribust vehementia

15쪽

ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

YΠΟΘΕΣΙΣ ΑΔΕΛΦΙΔΟΙ Κλεονέμου τελευτήσαντος ἐπὶ τον κλῆρον ερχονται, κατὰ γένος' τὰς διαθήκας ας παρέχονται εἰς αυτ ς οι περὶ Φερένικον καὶ Σiμωνα καὶ Ποσεiδιππον νάψαι, ὼς αληθἐς ῆν, - καὶ θεῖναι παρὰ τοῖς ἄρχουσιν ὁμολογούντες Κλεώνυμον , κατὰ

την προς Δεινiαν τον εατροπον αυτῶν ὀργῆν ωστερον δῶ επιχειρησαν τα λέσαι', καὶ μεταπεμψάμενον τον αστυνόμον, ἐξαiφνης ἀποθανεῖν tu. Και Πολυαρχον τον πάππον αυτῶν, Κλεωνύμου δε πατέρα, προστάξαι, ει τι πάροχοι Κλεώνυμος, δουναι αὐτοῖς τα υπάρχοντα. Η στάσις δρος διπλους κατὰ αμφισβήτησιν. Oι μἐν γὰρ ἄλλοι ταῖς γενομέναις ερ αρχῆς διαθήκαις διισχυρίζονται οι δἐ λέγοντες φασὶ, ἔτι μετεκαλέσατο τον ἄρχοντα, ἔνα λων αυτὰς' καὶ τελευταιον παρώτου Κλεωνύμου γενομένοις.

16쪽

ARGUMENTUM CLEONYm extincti Nepotes ex fratre hereditatem iure sanguinis adire volunt. Fatentur Rutem, testa Inentum quod contrii ipsos proferunt Pherenicus et Sinion et Posidippus , CorMIitum quidem revera fuisse et apud magistratus depositis In ; Verum id tactum aiunt ex odio in Diniam curatorem suum, idemque voluisse Cleonymum abrogare, nisi, Cirin aedilem arcesset at, repente effiet exanimatu .

Aiunt praeterea, Ρolyarctium a Vuln suum , Patrem Cleonymi, iussisse, ut siquid liunianum Cleonymo acculeret, hona ipsis ab eo tri- Interentur. Causae status sinicione duplici continetur , prout seri controversia. Litigantium enim pars altera tabulas olim conditas tuetur: nisera vero contendit, Cleonymum eas rescindendi causa arcessivisse magistratum; et Postremis eiusdem Cleonyini gestis innuitur.

17쪽

ΙΣ ΑΙ ΟΥ

ΚΛΕΩΝΥΜΟΥ ΚΛΗΡΟΥΙ. ΠΟΛΛli μεν. η μεταβολή μοι γεγωνεν , ω ἄνδρες, τελευτήσαντος Κλεωνυμου εκεινος γάρ ζων μεν ημῶν κατελιπε τηνουσίαν, ἀποθανων δε κινδυνευειν περὶ αυτης πεποίηκε' και τότε μεν ουτως υπ αὐτου φρόνως επαιδευόμε, , ωστ οὐδ' ἀκροασό- μνοι Ουδεποτ ηλ γομεν επὶ δικαστήριον , νυν δε ἀγωνιουμενοι περὶ πάντων ηκομεντων υπαρχόντων. οὐ γἀρ των Κλεωνυμου μόνον αμφισβητουσιν, αλλὰ καὶ των πα-τρωων ὀφείλειν επὶ τούτοις εκείνω φάσκοντες ἀργύριον. Καὶ οἱ μεν οικεῖοι καὶ οι προώκοντες επὶ τουτοις οἱ τουτων ἀξιοῖσιν ημας καὶ των φολογουμενων, ων

18쪽

O RATIO

I. INGENS mihi, o Viri, accidit conversio reriam extincto Cleonymo: quum enimis vivens facultates suas nobis se viceret relicturum, moriens litem de ipsis excita- it: quumque hem adeo pudice ab illo tunC educaremur, ut ne am litores quidem ad litiscia lini Iam ac cederemuSuunCcertaturi de rebus omnibus adsumus. AMVersaru enim non Cleonymi tantum bona adpetunt, sed ipsum nostrum patrimoni uin, ex Do pecuniam deberi Cleonymo aIunt. Et Adversariorum miidem familiares at-wae propinqui in laac p rsus sententIa erSantur, ut eoriam bonorum, cimae illis a

19쪽

DE HEREDITATE Κλεώνυμος κατελιπεν αὐτοῖς , τουτων ἰσομοιρησαι' ουτοι

εις τουτο ηκουσιν αναι

λεοαι ζητουσιν η ἰς, οὐκ αγνοουντες , ia ἄνδρες, το δίκαιον, ἀλλα πολλην ερηφαννων καταγνόντες.

ΙΙ. Σκεφασθε γαρ οίς εκάτεροι πιστεύοντες ως υμἀς εισεληλυθαμεν. Ουτοι μενδιαθήκαις ἰσχυριζόμενοι τοιαυταἰς ας εκει, νος δη υπελτο μεν, οὐχ ημιν εγκαλων, ἀλλ' οργισθεὶς των οικείων τινι των ημωτερων ελυσε δε προ του Θανάτου πεμψας Ποσεβιηπον επὶ την αρχην. Ἐμεῖς δε μ ἐν επυτατω προσηκονυς , χ8ω μενοι δὲ εκείνω παντων οἰκειοτάτω , δεδωκότων δ' ημῖν καὶ των νόμων κατὰ την αγχιστείαν , καὶ αὐτου του Κλεω- νυμου δια την φιλίαν την υπαρχουσαν αὐ- , ετι δε Πολυάρχου, του πατρὸς Κλεωνυμου , παππου δ' η μετερου προστα- ξαντος, εἰ. τι πάλι Κλεωνυμος ἄπαις, νιν δουναι τα οὐτου. Τοσουτων τοίνυνημῖν υπαρχόντων , οὐτοι καὶ συγγενεις

20쪽

CLEONYMI

tionem nos Uaolae adfecissantur; illi amem tanta iInpitilentia esseriantur, ut et patria nobis eripere tentent: non idcirco, o Vbri, PRKL ius neSciant, Sed quia nos plane auxilio destitiatos esse arbitrantur. II. Iamvero considerate, laibus freti in mentis liuc utrique convenimus. Illi testamento nituntur, quod Cleonymus, nobis

utilae nihil exprobrans, sed iratus cuidam

e nOStriS neceSSariis, reapse com emtum censuit; antiquavit autem ante Olutum cum

Posidippuin misit ad magistratum. Nos autem et genere ad Cleonymum proxime a cedinius, et eodem familiarissinae usi sumus. Nobis praeterea eius hona tiun Ieges adtribuunt ob ius ab intestato succedendi,tuna ipse Cleonymus propter suum in nos amorem, tum dentiae Polyarchus Cleonymi pater, a us noster, lai sanxit, ut silaid humanitus Cleonymus liberomun eXpers Pateretur, ejus facultates ad nos perii 1erent. Tam gravi iuris praerogativa Dum