Isaei Oratio de hereditate Cleonymi

21쪽

aa DE HEREDITATEοντες , καὶ οὐδὲν δίκαιον εἰπεῖν εχοντες, οὐκ αἰσχύνονται καταστήσαντες ημας εἰς αγωνα περὶ τουτων , περὶ ῶν αισχρονην ἀμφισβητησαι καὶ τοῖς μηδεν προσἡ

III. Oα ομοίως δε μοι δοκουμεν, ω ανδρες, διακεῖσθαι προς ἀλλήλους. Ἐγὼ μεν γαρ ουχ οτι αδίκως κινδυνεύω, τώὐΘ ηγοῖμαι

μέγιστον εἶναι των παρον ν κακων, ἀλλ οτιαγωνίζομαι προς οικείους οὐς οὐδ' ἀμύνασθαι καλως ἔχει. Ου γαρ αν ἐλάττω συμφορανηγησαίμην κακως ποιεῖν τούτους αμυνόμενος οικείους οντας , η κακως προεῖν εξ αρχης υπο τούτων. Ούτοι δ' οὐ τοιαύτην ἔχουσι την γνωμην, α ἡκουσιν εφ ημὶς καὶ τους φίλους παρακαλεσαντες, καὶ ρητορας παρασκευασάμενοι, καὶ οὐδὲν απολείπονται της αυτων δυνάμεως, ωσπερ , ω ἄνδρες, εὐρούς τιμωρησόμενοι, καὶ οὐκ αναγκαίους καὶ συγγενεῖς κακως ποιήσοντες. G. Την μεν ουν τούτων αναισχυντίαν καὶ την αἰσχροκέρδειαν ἔτι μάλλον γνω- σεσθε , επειδὰν πάντων ακούσετε. 'οθεν

22쪽

nos praediti simus, hos nihilo nus et a b finitate nobis coniunctos et nulla aelaitate suffultos non plui et iii scio nobiscum Cou- tetulere de iis honis, pro lail us tira Pe eSSet claui extralieis et aua hominibus dimicare. III. Porro non eodem antino inter nos adfecti milii viileinui', o Viri. Namque ego quod i Innaerito periclitor, id uia xi inunx Praesentium maloriam non iussico; sed Pio Ilitigo cum necessariis, Pros ne refellere valdem lionestum est. Nelae e*1idem minorem calamitatem existimo si necessarios meos laesero dum me ipse deseivio, quam piod ab illis sponte iniuriatae Iacessitus sum. Adversaria autem hanc mentem non gemini: sed in nos i Guunt invocatis arnia Cis, comparatis Oratoribus, nullis denique copiis onussis, tanuplam si inimicos, b

IV. Atrie istoruni impiulentiam turpemmae lucri cupiditatena clarius adliue cognoscetis, Pauin omitia aiuli veritis. Iucipiam

23쪽

a. DE HEREDITATE

δ' οἶμαι τάχιστ ἄν μοὶ δ υμας περὶ ἄν-ψισβητοῖμεν , εντευθεν ἄρξομαι διδά

κειν. Δεινίας γὰρ Ο του πατρὸς ἀδελ- ' φος επετρόπευσεν ὁμῆς, Θειος ἄν, ορφωνους ὀντας. Κλεωνυμευ ουτος, οῦ ανδρες. διάφορος ὼν ετυχεν. 'Οπότερος μεν ουν αυτων ην της διαφορῆς αιτιος, ισως οὐκεμὸν ἔργον ἐστὶ κατηγορειν. Πλὴν τοσουτονγε αν δικαίως αὐτοῖς ἀμφοτέροις μεμψαίμην , οτι καὶ φίλοι τεως οντες, καὶ προφάσεως οὐδεμιῆς γενομενης , εκ λόγων τινων, ουτως εἰκη προς ἀλληλους εχ μανείλοντο.

V. 'ori γουν εκ ταυτης της ὀπης ἈλΚλεωνυμος ταυτας ποιεῖται τὰς διαθηκας, ουχ ημῖν ἐγκαλων, ως υστερον ε Θη s,, ελεγεν. Ορῶν δε ημας επιτροπευγμένους υπὸ Δεινίου, καὶ δεδίως μη τρολευτησειεν αυτὸς ἔτι παῖδας -ἀς καταλιπων, καὶ της ουσίας - 'ας ουσης

cod. pro cyrsu habet αρχῆς deteriorem lectio Neri . quam si amplectari , d i eas licet: Duod uiatur ab his initus tabulci movis Oram lint etc.

24쪽

CLEONYMI

alitem ab ea parte Vos docere, unde Ibtem, in qua Versamur , Ῥ1am citissim

intelligetis. Dinias patris nostra frater intineta nos habuit, patriaias pupillos. Hic

autem inimicitias exercebat cum Cleony- Ino. Uter Porro eoriam ansa in discidio ci derit, officii mei non videtur certiores vos facere. Unum hoc halut intinerato in utri, die reprehemierim, quod antea mu- ei quum essent , neque deinceps certa aliqua dissensionis occasio inculerit, tam temere ex quoru-lam sermunculis mutuas inimicitias susceperiant.

V. Quod igitiar liuius odii adversus Fr

trem causa, Psin ali ocimi nobis esset insensus, eas tabulas com idisset, ipse, postlaam con Valuit, narrabat Cleonymis. Quippe nostri lute lana geri videbat a DinIa, Verebaturque ne, si ipse nobis adhuc pueris In reretur, hona sua in potestatem Diniae

a Cleonymus inofficiosum illud testamentum condiderat olim implicitus in morbum, ex quo oonvaluit.

25쪽

DE HEREMTATE

γενοίτο κυριος Δεινίας' ηγεῖτο γὰρ δει

ταλιπεῖν , και ποιεῖν αὐτω τα νομιζ μενα τουτον , εως Ῥεις ηβησαιμεν, ω

ζων διάφορος ην Ταυτα διανοηθεις εκε νος , ε, ορ Θως εἴτε μη, τὶς διαθήκας ταυτας διελτο. Και εὐθύς ερωτωντος του Δεινίου παραχρημα , εἰ τι ημῖν η τω πατρι εγκαλεῖ - ημετέρω , ἀπεκρίνατο

πάντων των πολιτων εναντίον, οτι οὐδενπονηρον εγκαλεῖ γ' και εμαρτύρησεν ως

ὀργιζομενος εκείνω, και οὐκ ΟρΘως βουλευόμενος , ταυτα διεθετο. Πως . γὰρ αν εὐφρονων , ω ἄνδρες, κακως ποιεῖν η ας εβουληθη τους μηδεν αυτον ἀδικ

παντας

VI. 'THερον δὲ τούτων, ὁ μεγιστον υμῖν τεκμήριον, ori ουδὲ ταυτα επραξεν -ἀς βλάπτειν βουλόμευος. Τελευτησαντος γὰρ

Δεινίου, και των πραγμάτων πονηρως ημῖν

26쪽

Venirent. Cleonymo autem molestissimum accidebat, et hominem inimicissimum cu-Tatorem eSSe Suor m consanguineorum, et eunulein dotanum sui patrimonia relin tu re, et, donec nos certe Pubesceremus, ab eo sita inferias de more dari, Cui vivens iratus fuisset. Haec ille animo reputatis si-Ve recte Sive Secus, eiusmodi testameIatuin conscripsit. At pae illico rogante eum Dinia, numquid de nohis aut de parente no- Stro Paererellia , coram pIurimis civitam respondit, se nullam fraudem nobis exprobrare: testatusque est, se Diniae insensum et mente Perturbatum ita res guas ordinasse. Ac reapse, o Viri, quomodo lionao sana mente prae situs damno nos assicere Cingitasset, qui eum nulla in re violavimus VI. Nunc a Menaus , vaod maximo indicio est, Cleonymum, ne Cirin Midem ita se gerebat, malum nobis esse molitum. Mortuo enim Dinia , et re

27쪽

εις οντας, ἀλλ' αὐτους μεν εις την οικίαν την αυτοὐ κομισάμενος επαίδευε, την δ' ουσία9 ἀφελέσθαι των χρηστων επιβουλευσάντων, ε σεν ημιν επεμελεῖτό τε ομοίως των ημα- τέρων , ωσπερ των αυτοῖ πραγμάτων. Καίτοι πη Θεωρεῖν αυτοὐ την εννοιαν εκ τούτων των επων μαλλον , η ἐκ των διψηκων

και τεκμηρίοις χρησθαι, μη τοῖς μετ ὀργης

πραχθεῖσιν εν οίς ἀπαντες πεφύκαμεν ἁμαρτάνειν in ἀλλ' αν ἄν υστερον ' φανερὰν την

αυτοῖ διάνοιαν εποίησε.

VII. Ετι γαρ μάλλον εν τοῖς τελευταίοις εδηλωσεν ως ε ε προς ημας. Ἐδη γαρ ἁ νων ταύπην την νόσον, εξ ης ετελεύτησεν , εβουληθη ταύτας τας δια- Θηκας ἀνελεῖν και προσέταξε Ποσε δίππω την αρχην εἰσαγαγειν. Ο δε ου . μάνον οὐκ εἰσηγαγεν , ἀλλα και τον ελθόντα των αρχόντων επὶ την Θυραν , ἀνεπε ψεν iij. 'οργισθεὶς δὲ τούτω Κλεώνυμος, πάλιν εις την bστεραίαν Διοκλεῖ καλέσαι

28쪽

CLEONYMI

familiari nostra attrita , nihil ille nobis deesse passus est, sed domi suae exceptos educavit, et ab impetu creditorum bona

nostra protexit: Curam denique reria in nostrarum non SecuS RC Suariam gessit.

At pii oportet Cleonymi mentem ex liis operibus potius Cognoscere Plam ex t hiatis: et ituliciis tui 1ion iis ille Iratus edissit i luo in statu mentis Onsenes Peccare solennis) sed iis quibus post illud tempus sententiam Suam claravit. VII. Nampae Cleonymus multo magis in postremis significavit, lao modo erga nos esset adfectus. Quum enim ex eo morbo decumberet, quo extinctus est, cogitavit de illis tabulis anti Mandis: iussit*ae a P siclippo magistratum arcessiri. IlIe autem non modo non arcessivit, sed eum Pu Venerat de magistratibus ad aegroti seres, exclusit. Quod moleste serens CleonTmas, musus in crastinum imperavit Diocli ut

29쪽

3o DE HEREDITATE τοὐς αρχοντας προσέταξε. Και, οα ουτως ως ἄσεινων διακείμενος, ἀλλ' ετι πολλωνοὐσων ελπίδων, εξαπίνης της νυκτὸς ταυτης

ετελεύτησε.

VIII. Πρωτον μεν ουν bμῖν παρέξομαι μάρτυρας, ως ουχ ημιν ἐγκαλων, ἀλλα Δεινία πολεμων, ταύτας τὰς διαθήκας διέλτο.

'Επειτα ως, εκείνου τε υτησαντος, ἐπεμε λεῖτό τε των ημετέρων απάντων, και αυτος ἐπαίδευεν εις την οικίαν εαυτοὐ κομισάμενος.

Προς δε τούτοις, ἁς Ποσείδιππον επεμφενεπὶ τον αστυνόμον ούτος δ' οὐ μόνον αυτὸν οὐκ εἰσεκάλεσεν, ἀλλα και ε λωντα επὶ την Θυραν Ἀρχωνίδην ἀπέπεμψεν m. Ως ουν ἀλη- Θη λεγω, κάλει μοι τους μάρτυρας. MAP- ΤΥΡΕΣ. Ετι τοίνυν tαὶ ως οι τουτων φίλοι και Κηφίσανδρος ηξίουν νείμασθαι την Ουσίαν, κώ τὸ τρίτον μέρος γἀς εχειν απάντων των Κλεωνύμου. Και τούτων μοι κάλει μάρτυ

IX. Ἐγοῖμαι μεν τοίνυν, ω αν ες, ῶσι τοῖς τον κληρον ἀμφισβητοῖσιν , ὀταν

30쪽

CLEONYMI Si magistratum advocaret. Nimirum ita se gessit, quia se in extremis versari non putabat, sed uiuitaui vitae spem retinebat: cum ecce eadem nocte repente an intiun efflavit.

VIII. In primis igitur vobis testes Sustam, Puκl nillil de nobis Pierens, sed propter suam Simultatem CLIIII Di ilia, eas tabulas scripsit Cleonymus. Deinde Proci, Dinia mortuo, ille nostra Omnia curare coepit, noscpie inStituendos curavit domi Suae receptos. Praeterea quod Posiclippum ad aedilem allegavit: vena ille non modo non vocavit, verum etiana Archoniciem, lai ad sores venerat, repulit. Quod igitur Vera dicato, testes voca. ΤΕSTES. Ad haec Adversariorum amici, inter pios Cephisander, censuerant heredit tem dividetulam, tertia inque partem bo- , nomam Cleonymi a nobis esse cernendam: cuius item rei mihi testes voca. ΤΕSTES. IX. Age vero opinor, o Viri, laicu-lue de liere litate causam dicunt, PoStquam Se