Alexandra, cum Graecis Isaacii Tzetzis commentariis

381쪽

IN LYCOPHRONIS CASSANDRAM

Ilaius. Ad D ατα porro quod, in litat inter quasvis comita unionem, qua una alteram attingit, ejusve fit quovis modo ira ticeps. Eirilem sensu colligere dixit Ancius apua Virgilium, ex quo Dirum pater, ararue hominum rex Dinis a rit ventu, ct contigit igni. plianira linit D. A. inquit, in similiter a in exp. MMI apud Homerum. tactio. Λα- - 1 metu Mic, Πυ ροτα το ubi duorum hosti uni alter sic loquitur, Il. c. ἐγι- χε s. G Duo tu, Tραάν ras. v. Σs8.38i. Thynni sunt piscium genus, Trumma ἀλλάλων χαλκῆεσιν ἐγχε, D. qui biri Graecos comparat, quod essent vi Ven- Ad quod vetus Scholiastes, rium' ' in; - . torum, & tempestatum in inare projecti. Quae t τὸ is Similem habet loquendi sor allusio sumta est ex Asel tylo, cui Persas in i mulam Iliad. . v. Q. puma navali a Graecis devictos is Intus at Enai lavit, in Periis,

d,ς vim νόσ. Soplioclis etiam Selioliasti diludenotat ventum, sEa turbinem procellosum, qui tra agno impetu deorsum in terram sertur;

Ubi Sclioliastes tradit ditarentiam inter Ἀ-cam & -- is esse, quod illud ex niateria vel tenui, vel crassa, hoc ex tenui solum fiat; Be illud genus sit, hoe vero species: Κατα lau

teria crassiori constare; Molis sinquit in ἰ

Quoni Μlocumque id se habeat, certum est ut mimoue i ei meris fulmina esse, quapro pter aaprinae huic loco conveniunt; Graecos enim, postquani E Tro ule solvissent, sitiminibus & igne per lucri plerique Poetamina tradiderunt. Unde apud Euripidem in Troad. Minerva ait,1-ὰ Z -υ ηαλαζαν loΠἱμ ιι, γνα in τ' ἀειρου ἡ μία,

Ibid. Di ridi, eustandi verba se quentia sunt apud Poetas, quoties exprimere volunt possessionem, dominium, aut quani

Eodem sensu dixit Polybius γ in re, L e. emdem mirare; de alius, M SP ου, i. e. mori. Apua Sophoclem Furiae orantur': in re του, h. e. Graecorum exercitum vexare; Aiace

riciat, se φώδελ πανώμη σμα. Nee aliter dixit Euripides γ iam G , i. e. mala percipere. sive malis assici, Hecuba v. 3 n

Sophocles etiam dixit μι iri. i. e. laboribus exercitum esse, Trachin. v. IIos. ubi Hercules ait,

386. r 2 μος es cs J A ιν - οὐχ, artem guiarnatricem hoc loco dictam tradit Eustathius; Midit insuper Lycophronem iniitatum esse locum Homeri, in quo Ulysio diruicitur insomnis gubernacula rexisse, Od. ε .

enim noctes insomnes assebant, virectioni navium, de obs rvationi si ierum intenti; unde Virgilius de Palinuro, aeneae nauclero, AEn.v. v. 8FI. claru ue Uxus, O horas NusQuam out tebo, oculasque sub astra treno. Exempla ubique occurriant. Porro Nauplius dicitur gubernatoriana artem exercuisse, quia Graeciam circumibat nave, ut Principitin uxores in adulterium pelliceret. Malim tamen α -- τεχνη cxponere vigili stori, quia si dulo in id opus incubuit; & quoniam, qui rem aliquam summa cura administrant, saepe dicuntur noctes insomnes, Ec inquietas amre: quae res notior est, quam ut exeniplis confirmanda sit. 388. Tis δ' oti λά- κη o dce. J Ajacem Oilidem cerylo, de phagro, ut supra Graecos thynnis, comparat. 339. A --J A in est fretum, seu pars maris angusta, de in long tudinem porrecta, Eλοῦ, i. e. tibiae, instar. Hesychius, Αἰλων, δε- ἀνα-τ ἴδια, . Sophoclis Scholiastes vetus Tra

382쪽

3 . τάπουσι πιρ crani l Allusio livi sumta est ab avibus, elim cum aquis ini mersae ruerint, in aprico aliquo loco sennas si condas soli & aeri objiciunt. De Muta porro sabula, cum ea sitis nota sit ex Honieri Odyssea, quam hie expressit Lycoplaron, Smnecae etiam Agamemnone, & aliis permultis, nillil.hie dicere decrevi. 39 . Agris M.t Σε sis solem nonnumquam dictum inveniimus. Hesychius, Σω -. ὀ -υ,6 ι τ iii ι Mis. Et Suidas, ruta,ri φ κιάα. ιτε

a. T μὸν εἰ πιαι P.M J Elegans est hic locus, in quo voluit Poeta Macis tumulum, Maeo mari viciniam, undarum vi lentiae obnoxium fuisse, acleo ut eas timere, &, cum irruerent, tremere videatur. mae allusio Poetis similiari, est: seneca Hippoly . v. 7s. fra tur plaustra

Prada trementi.

Ubi quidam legunt gemeriti, sensu prorsus e deni. Haud aliter ovillius grauere dixit a borem, sub immani potulere & impetu serpentis a Cadmo caes, Metam. III. v. 93. Pondere serpentis currat a s .ubis, ct inta Paris fleterari gemuit sua robora caudae. Idem dicit limo ingenius, cum Iuno Plut

Sic enim hos versus lego ex maendatione Isaaci σοῦ -- . s.. α λυπις α ι ωχαιι J G M insecti ini est, uod Latini a simi, seu tabanum clicunt; equos, Miasque bestias stimulis a leo exa tu, ut su- rore correpti videantur. Datur etiam ο πος 2. Mis, quem Plini in vocat aulum marinum, thynnis, S piscibus majoribus adeo in s tas, ut nonnuinquam e nrari in naves exsiliant. Hinc si ς poni solet pro quolibet su- rore, aut ingenti animi emotione, quae homines attonitos habet. Phavorinus, colais, 2ψ- , . 6 μύωψ λεγόώμι, m ac pe δ' Mia ἐμῆς, ἡ ἐγ/ωμ ἡον ρισὶ, ab διυπ' A mra, εῖς - οῦ--αυροῖ , Ha κ μίζω λάγκας - , sic enim lem, non ἔπι άχει κοάζαν,

γ αι Me. Idem tradunt Hesychius, Suido, &c. Hoc insino Iuno dicitur Io bovem vii insaniam allegisse, euius sabulae origo videtur sitisse, quod Io insanis amoribtis mente alie nata sit; unde euna Sophocles eam vocavit αἰ is δα, Scholiastes dicit ita dictam esse, quod amore capta esset, initio Electrae,

tria re. Pulcre etiam, & aia hunc Lycophronis locum a posite, Anacreon Cupidinis tela cotsuum serientis oestro comparavit, Od. III.

Mirer mi , ω οἴ M. Ad λιχαι porro quod attinet, metaphorica vox est, sianita allusione ab avibus laqueo irretitis; quani similitudinem eontinuavit in sequentibus; cuna amoris vincula, quibus in plicatus Max in Minervae odium incurrit, suique exitii causa fuit, 'κον - appellat: est enim x ., decipulum xl ira et ienda inbmalia depactunt, & ab Hesychio exp. ωχος.

drae vini intulit; sint ili sensu dixit Euripides

seu ingressus. Similiter Aschylus Promet Leo,

Ubi Seholiastes, Πύλαι ἰcinu. Hinc etiam Psae. α Thermopylae dicti transitus montium angusti, qua Thessalia Phocident itur; Aristiphanis scholiastes Πίλω, αἰ Sisu

portas appellant. His simile illud Euripidis Hippolit. v. 832.

IJ. E/ mia moto τυμcisam rus J Metaphora Poetis semiliaris est, qua ventrem stpulcrum, vo ali sepeliri dicunt. Unde Ovidius de T reo, cum filium comesisset, ait, Metam. v I. Fab. VIII. Rercle inde Lipes, Gnosaque viscera distis; flet modo, seque vocat bustum ni erabile nati. Sinailiter loquitur Thyestes, cum devorasset filios, apud Senecana in Aomemnone, v. 26. - liberis plenus renus In me sepultis, visiera exessi mea. Et condi in atro dixit apud Ovidium Aeliatin nides, Ulyssis socius, dum se testatur a Polyphemi voracitate liberatum esci, Metam. XIV.

Fab. v. - quia non anima hac Cyclopu in Ora I erit, ct at lumen iam nunc vitate relinqua et , D ttimulo, aut certe non illa condar in areo.

Idem paullo post de Polyphemo, . Visceraque,ct carnes,cumque alta nudata,

vianina rue artis avidam conti at in atrum. Ideni Metam. xv. Fab. II.

383쪽

Hine serae, & avra rapaces & Ornivom dictae in D, advi Soplurulem, Electra, V. IAM,

Ubi Seholiastes vetus, Iliso Mα ς -τι--. Similissemetaphora, cum corpora dicuntur in alvum demergi, ut apud Ovidium, Metani. xv. Fab. u. ornua que dans aridain dolosit in alvstin. Et Metam. xIv. Achaemenides de Polyphemo ait, Iam nunc nua viscera rebar In sua motbruari Ut vero os, aut venter nominantur sepulcra, ita e eontra sepulcra dicuntur Mere, ut cum apud senecam Aminemn. v. Cassandra ait,

Ldere tumuli sanguinem atque ara meum. I s. N O μου ἐσαὶσJ propri te apum examine dicitur, naetaphorice tamen cuivis alii multitudini applicii tur. Hesychius, εσμὸς,

ἀνισι ris. Paullo post, ait dialecti Creticae esse hane significationem, Erl M. μι, δεσμὶς, χου. Unde Aristophanes Lysistrare,

Suida desumst. I . Πάγαρ si Παγήρας cancri quoddam mus est, cui comparat Phoenicen , quod senex esset,& deformem rugis pellem haberet; quam -- taphoram apud HO-runa invenire est, cum dicit a Uri. i. e. exuere pellena senilem& rumsim, allusione a coriariis, vel sene se Pente, suma, Il. p. 666. ubi de se Phoenix,

Quo in loeo Eustathius in rem nostram haec verba habet, Καὶ is 'tae .

λί-ιJ voces horum versuum finales similem habent sonum, cui clegantiam quandam &eoncinnitatem ex Anagrai ratismo factam in-eila vult Eustathius, Il. δ . Mi hos versus,

χθων παγι ι , - - νώ. Haec ille. Verisimilius porto sit ita lusisse Lycophroneni, quod An mammatismis mirifice delectatum, eorumque

inventorem suisse, & laudem inde qualem oua, leni optasse constet: quinetiam postea eadent verba vilhibuit, v. Iz 3, & io .

Plura hujus maeris observet, cui talia cum sunt, nobis non vacat ejusmodi tricis immorari. 22. no J γ significat caecum. H sychius, Oμηρος, . la, ο in μζιμ . Hinc nomen Hontero datum 1 Cuniae is, quod esset visu privatus; nam Cumaeorum haec vox est:

26. M - Κ πε- Κωσου H o. J Ad Apollitanis co omina quod attinet, ea satis explicavit Sesoliastes. cur autem ealchantem vocaverat Apollinis cycnutu dicendum est. Cycnus Apollini sacer erat, quod ab eo habere divinnationem crederetur, de quia praevidens qui lin morte sit boni, cum voluptate & cantu quem etiani Apolliniae t) moriatur; ut ait Cicero Tuscul .Quaest. IAE Quae res Poeti, G cis, Latinisque notissilia est. AEsehylus in Agamemn. v. I s3.-Cassandra ait,

Martialis, Sic ubi fata vocant, ab sectas in herbi Ad vada Maandri concinit a bas elis. Ovidius Epist. VII. Cantator cycnus funerit idio sui. Meminit etiam In Phmione Plato, ex quo lico Tullium constat verba jam laudata excer

interdum pro poeta, interdum pro propheta sumi solet. Virgilii is Eclog. Cantantes suistimestrent ad sidera ι H. Et Horatius Lib. I v. Od. II. as. de Pindaro,

Multa Dircaum levat aura cynum. Porro cycni cantiu pro dulcissimo quovis usu pari, & cantui gruum, quae molesto strepitu obganniunt, opponi solitus: unde natum proverbium apud Erasmum, Q eni cantus melior quam gruum; cujus meminit Lucretius lib. Imri1vus ut est ψιxu nutar canor i Pegrita n quMucia r in vi riu dstosis numis austri.

hoe est, tum lolientur eruditi, cum Drrusis

384쪽

non erat loque 'di locus. Nec desunt, cuilamus rei rationes riadunt ; & primo Philol pluae quidam studiosi fieri aiunt, propter spiritus per collum procerii in & angustuim erum. pere laborata res: lepida quidem causa, nec multo probabilior quani reddunt Fabul runt Scriptores; quod, nempe, Cycnus, Ligu- ruin rex, musicae latitae clarus, & postquam de in avein sui nominis ab Apolline mutatus: Pausanio Atticis. Eo et

τ Etsi vero cycnorum cantus sit a pistisque Aucti tibiis memoratus, vix tamen acuoquam aut compertus, aut si item in cor-

satioribus seculis) eremtus. Qiyil his de re assirmandum sit, stubitare se ait AElianus, de

De Cvcnea cantionς, etsi plura dici possint, haee ratis superque. iEustathius inani rati nem dessit, cur cycnus Apollini sacer habitussi; quod, nempe, canaidi sit coloris, qui Apollinis, sive Solis, naturae maxime consentaneus cessebatur: Και iuras A sinquit in

Ad calchantem quod attinet, is Apollinis cy-enus ilicitur, quod ab eo vati inandi artem edoctus siletid, ut.inusit Hommis, iliad. α. ubi de Oilchante se loquitur,

Primus similitudinis iiii ius Auctor Homeriis,

Ad quod Sclioliastes vetus, Δnu μή M., rimis . mi Sintile est illui in Iliad. c'.

ι . Ei μους - ,σJ Ita vocat Oedipi filios, quoniana eos Oe piis ex matre sua Iocasta susseepit. mod sic apud Sophoclem explicat Ti.

inlise in eadem Fabula intelli dus est idem

Et in Oedip. culun. Oedipi filiae dicuntur pa

tandem rem Rom. expressit Seneca Oedip.

is: Hu qui in ortus fovet, o matri in intus regφt, quique iuc mi est seris, Fraudi bi ipse genuit, implicitum m 1, i Magisque monstMm Sphinge perploim sua. Similiter apud eundem queritur Thyestis uimhra, ilii ex filia agi illium susceperat, Ag

385쪽

Hine etiam sopbocles in Oedip. Colon. vocat

ψ39. ἐκ otii J: P etamus Ciliciae fluvius est; Hesychius, Π μου, - ου Stadii latitu linem habet, teste Suida, Π, -,

Praeterstitit Mallum, Ciliciae urbem, & olta nomine elarus fuit: stephanias, ni H . αο,οι ἐν Μάχλυ lege Mωλῶ) ρὲωGo Μίτ ρον Λακία ς. Pyrami hostea no--n accepit. M το πολιμ' --ν--t ἐν K λικι οἰκοῦs, i. e. quod ejus aquis sarcundata agri, tritici fierent, ut ait Et rivit. Auctor. Navigabilis autem ex mediis Citaoniae campis unditur, & delatus per Tauri angustias in Ciliciam, in fretum, quod inter hane . Prum est, exit, Strabo lib. I. Hi --, ο τ' M-

τ α - τα - τε,, ἡ Κ --Idon libro xii. hunc fluviam ait magnum terrae cumuliun d laberulo per nacuites coacervaste, unde & Nilo comparax, a quo AEgyptus putatur ab Her γ- loto in continentem aggesta. Mi si Megarsus, vel, ut alii, M

pulus, Ciliciae oppidum filii, si Plinio fides

o. i. e. cypriis; nam Apollo TM o cognomen haduit in Cypri uidi

Idem Auctor restatiit eundini Apolliniunt iss

M'. Hoc cognomen iunitum est' astri , cui venus praeesse eredebatur. Stat niti habuit in Laconia, quam Tyndari s , Helenae pater, compedissius vinxisse dicitur; innuens, inulieres donat manere, & maritorum clictisauclientes esse ut putavit Palaephatus. Duas alias rationes adjecit Pausanias in Lae nicis, Em me-δ, τοῦς AR Israe G . . ,

sa. Omni. J Miror canterum, Meorsum etiam, &, ut videtur, Maligeriim legisse ι --πίου visjunctini; cum long aceommodatior sit sensus, si, cum optimis Cocli eum, Ims eonjunctim δωροί. . Teucer enim ex eodem 'quo Ajax, patre natus est. Honretiri vocavit ἔ-.stis, Iliad. μ'

386쪽

la eadem Tragoessia v. as ' 'prorsus metaphora Orestem & Electrairi vocaverat ν--,

Euripides eundem sensit in bule ilictioni affixit,

Hecubae v. I . Πῶλον ἀ-bo ρον ira μαζοῦ . Ubi Sclioliastes. Πωλω F -δι λέγει mo κώς. Nec non Aristoplianes vir nes Laconico vo cat m, heu, in Lysistrate,

RH. N nimal Teucriim vult, quem non ex legitima uxore, sed Hesione bello capta, mn ait Telamon; unde de se loquitii rapud Sophoclis Alacem, V. Io33.

Tis ἐκ μοι γεγω - ραλεμίου νόG. Idem ilicit Aganiena non, oratione ad Teucrum habita, Iliaci. F. V. 283. Πακί τε Τελαμνι, et σ' .rripi παθὸν ἐόντα, Kra m si , iam d. φ ἐνὶ οὶκ'. 4ss. ΩΘ J Non possum committere, ut Hesychii locum prae teritu, o, o H, a ἀμὰ πιαιcilio. Lege, O a Hi . Phavorinus autern hune errorem, ut plures alios, transcripsi. Haud procul alter locus est, qui natalica manu eget, de obiter eurandus est; o, Mi. τὸν στὸ ta

Scia ιι fiam 1 bessi, Carthaginis horror. Nee aliter seneca Agamemn. v. 819. de He tale lotruens, D s Us Nemearu arcto 'Presta irierto fulmineus Io. Loinium porro fulmen dicit ex fabula, qua Lemnus Vulcani ossicina dicitur. - . Δ- - ου ς - ω.J Similiter apud Sophoclesti Aiax de Hectoreo sallio ait, v. 829.

Non multum porro resere, utrum bis inter-

merereri mi, Vul bax arium vellassem; inriti omnes istae significati ra hute loco, di voci

conveniant. Hesyclitus, aim, εἰ παλάμω a IN τει Πέρσαι iair ,- - MQ, ο ξ u. H rodotus etiam testatur barbutos, laos omnes sui generis liostra habebant Graeci. ξένιιι 1 Lacedaemoniis vocari, Calliop. cap. xI. Eis u sis in O; Aαυδα μισι τis ρυωμι. Idem tradit Iulius Pollux Onomastie. lib. I. cap. x. Τους tas Dis ἐυλοι M. Idem apud priscos R. nianos factum praelicat Tullius, de Ossic. Ist,. r. cap. xi I. Equiderar trud etiaran antinadrerro, quod qui proprio nomine mini, is hostis rac retur, initate verbi tristitia i res ini stante: lastis enim apud mHores is dicebatur, qιum nunc pre ninuo dic hor'. ixdicant Duodecim Tabula; Aut status dies cum hoste. Itrinque; Adversus h stem aeterna auctoritas. Quid ad tane mansuetudinem addi potest, eum, quumn ina geras, tamnisgi nomine appellari quamquani id ne eo durius Iam essecit vGustas ; a penetra iis enim j- υ- co, o proprie in eo, qui arma centra ferret,rmosit. Finus, u apud antiquo peret rima iacebatur, O qui nunc hostu, perduellis. Varro de Linr. Di t. initio lib. iv. Multa verba a nanc ostendunt, aliud ante significabaot, ut II stis: nam tram re verba dicebant peregrinum, qui suis te bus uteretur; nunc dicunt eram, quem tum dicil ni perduellon. Hinc Hosti praenomen habuit Lucretius Tricipitinus, collega L. Se consulis, quod esset peregre apud hospiN

tem natus.

Allusione 1 Porciinae rota desumta. ρ3. Πλάξας ἀφικlare vi hunc locum non satis intelligo, aut inter Printandus est de Meleagro, qui apriina, a quo prius Perrierat Ancaeus, occidit; & post victoriani per matris Althaeae saevitiam ipse pe riit: unde hie Poeta dicit aprum ipsius pia tam vulnerasse; nam planta tunc totum nitur, cum quis abaturiis pedem ex humo tollit; quamobrem cum aper post mortem M leagro cauia exitii suerit, recte dicit vulneratam ab eo pedis plantam. Locus est dissicilissimus, & a nemine satis intellectus. Tu, Led -- si quid κονφι rectius sis, iridus imperti: si η, ius utere mecum. 6. I 'a vi seu J Nulla subest ratio, eueliete eum Meursio Iδεία substantive poni p ternus; cum certum sit adjectivum serinari posse ab Ida monte; quod etiam Sophoclis Scholiastes, quem in contrariam partem laudavit, testatur, Ma v. 6 . lo. ἐν mi ἡ lm in s. Nolo dissicultates nectere,& sensum ex se perspieuum, & maestinum explicando obscurare. . H ζω' εις μω um i mistamJ Textum tale enaendatione sua corrui ut Auratus; nam etsi sortisὰ tolerari possit dii ei, multo tan V elegantius

387쪽

elegantius est. ζωσα: qui enim vivi absorbentur, aut in terram defodiuntur, dici solent vivi ad inferiri descendere. Unde apirii so-ihoclis Antig. V. 8as. Antigone in ter ram dobclienda de se ait,

Ibi dein v. 836. Chorus ad ipsam ait,

Et ipsa iterum de se, v. IO37.

Eacletia loquendi formula in Sacris Literis occurrit, Num. cap. xv I. ubi Moses Dei judicium in Core, ejusque socios denuntiat, V. 3o.

98. M.,ύNJ Non advertisse videntur priores Interpretes Ionicam esse hanc vocem, &pro Μονί poni; unde factum, ut Munituni Latine appellent. Eustathius, ΛΜόνῖγ Iοπικοῦσ

116. Bebryces Asiae populi erant, quos Strabo narrat 1 Thracibus oriundos esse; incoluerunt eam regionem, quae postea Mugdonia, deinde Bithnia clies est, ut refere Strabo lib. vII. & xII. Situm eorum exponit nobis Dionysius Peraeg. v. 8Os.

Item vetus Apollonii Scholiastes, Argon. lib.II.

Mettio si ἰκ-.l Etiam & omnes sere istius regionis partes videntur Bebrycibus nomensumsisse; tamen postea exolevit. Idem Scholiastes loco citato addit, G A γένος πάνις- m πῖς γοη ς οαλέμους, - ναὶ MMλ- ΩἀL A Ph gibus aboliciun resere Strabo lib. xi I. Et Plinius narrat ex Eratosthene, ex lia inseris Sol iorum, Lelegum, o Bebmunigentes, cum aliis quibusdam, Nat. Hist. lib. v. cap. XXX. Quae causa est, quod apud solutae odiicionis scriptores rara eorum mentio est, apud Poetas vero frequentior; nam clarus est in fibulis rex Belu una Amycus, quem narrrant cum Polluce caestibus decertam. Vide Apolloniunt loco citato, Theocritum Idyll. xx11. Virgil. aeneid. v valer. Flaccirin mon. IV aliosque. Π8. Αλκω, α- οι J i. c. sortitudine incomparabiles, & supra conaniunem holminum s tiatena elevati. E contra hominent, qui nihil habet eximium, quo se a caeteris chstinguat, Latini dicunt unum ὸ multii s. Plinius junior

lib. I. Epist. III. Si te possidelit, D lix beatusque

ra: sin mnio, innis ex multis. Et Graeci etiam cum ostendere volunt aliquena nulla virtvt. eminere, inquiunt, οἰάς εν ωολλοῖς, i. e. hic

inutilis est, & de communi grege porcus. Ibi d. iis Atac ἐφίλατο&c. J Periphrastice e pressit Homericum se. ιλον. seto. PIaJ Minervae tribuitur hoc epitheton, quod belli Dea sit; & idem valet, quod raseiειας, quo nonaine coli apud Troezenios hane Deam prodi: dit in Corinthiacis Pausanias. sa I. -ξύν--J i. e. manuum domini; sive,

Idem tradit aes)hyli Scholiastes, Prometheo

ο χειρον μόνων δεια ζω. Et Choeph. 71 9.

sas. Στέρξαι βαρειαν ἐμὰ θ Minus necessaria est Canteri emendatio, qui pro Περαι reponere voluit μοι. Nam Πρξαι exp. fore, aut fugi nere. Sophocles initio Oeclip. Tyr.

mo loco etsi nonnulli legant Κυντυ, Scholiastes tamen uterque habent figurrir, idque

y26. Κανα; AJ Canastra, vel Canastriini erat promontorium in confinio Macedoniae& Thraciae suum, & gigantibus habitatrum.

bonis Epitoniator, fine lib. v II. & Herod tus, Polyhymn. cap. cxx III. Iuxta Pallenen fuisse tradunt.wVideatur cliani Stephanus, &Ptolemaeus lib. III. cap. XIII. sar. Δωσμ δε μοχλωJ Hectorem obicras adipellar, quia Trojana tuebatur, ut in eam Graeci irrumpere non possent: vel, quoniam ipsos histes, Achille irascente, in suis castris ita conclusit, ut prodire non possent; quo modo obex

Januam ne aperiatur onfirmat. s3Σ. Γραικων Mis J Ae su idem hic valet ae -- μυς, non enim Optimus Graecoruna, sed inter

optinaates fuit Protesilaus. Sintiliter Homerus vocat Diomedem Quis Aχαιῶν, Iliad. '. p. 3O. ubi Eustathius adnotat α- ω simi ficare posse φ α 'υς ἁ ifia. Posset etiam Protesilaus dici optinius Gracorum, id est, suorum sociorum, qui erant ex Thessalia oriundi, Graeci enim

i cimi victi sunt qui lana Thestiliae populi; di-

ξimus enina ex Thucydide & Aristotele, E λάδι proprie dictam esse Thessaliae partem, iaqua est Dodone, & Achelous fluvius; ibi ij tur primum dicti sunt Drauic, stoteles tradit prius Haix D appellatos fuisse. 136.

388쪽

Eatulon ob causim Do M nominabitur; quod, nempe, aether sit forniae orbicularis. Alii Apollini haec nomina tribuunt, idque non immerito; iram paullo ante Poeta eum vocat Drymam; iammo is etiam Jurearominatur, qui va tum praeses est: Aidi Q, qui Sol est, & is habet αἰ-M: Γυραφον etiam, qui formae est orbicularis, & circularem motum circa terram n stram quolibet die, & anno peragit. Adde, cam ut hie Deus, qui cuni'ue demum sit, inter uiolauros 3: Apharidas uetiam emitasse dicatur in hae autem saem erant Apollini, qui iudeA dicebatur, tradente Meurso. y I. - ἀαις Aai m J Θαλιm, crant fruguna primitiae, Mae post messon, & vindetulammis, imprimis autem Cereri, & Baeclio, ost rebantur, quod ipsorum beneficio oninia bene viruissent, utque in posterum bene reviresse rent. Etymologici Attistor, λωis, iis ερτ dima: H αυῖα γυπιδεο τ υ ον me o λλοις λοῖ , et Δ μ m. vine panis ex primitiis factus dicebatur, omis ἄρ τι : Hesychius, Θαλ iis αρας, a ἡ ἄ- πνῆί se,. . Idem porro saetificium αγυμ ρω dictum, de celebratum fuit in plerisque Graeciae urbibus, praecipue autem Athenis. Rein totam descripsit Eustathius, cuius verba ulterioris explicationis loco apponam ex Iliad. ι'. p. 68o. Θαλι α A, H ἀ- , ως et δε

mos, quo sponsi tenebantur sponsarum patribus munera praebere γ quod etiam in plagis Orientalibiis factum testantur Ss. Scripturae Vet. Testamenti. Graeci solutores hunc ni rem, ut barbarum, repudiarunt, teste Arist tele, Pόlit. lib. II. cap. v III. TD sμους αὐδε υ βοωρικής Di - οῦνα si .7

mansietudine introducta, Actum ut mulieres dote o. coemerent viros; hic tamen mos apud Laceuaemonios numquam erat receptus. Alia nus Var. Hist. lib. v I. cap. vI. N M p i τὰ variit γαι - ἀ-ίοις. idem tradit Iustinus, lib. III. cap. III. ubi de Lycurgo, legum Spartanarum conditore, verba habet; Cligines si ire dote naberes sit, at uxores eligerentur, non pecunia; severius matrimonia sua viri carac rent, quum nudis desu franu tenerentur. Plura in hanc rem qui videre volet, Archaeologio nostras adeat.

82- Φ- αιοις θ Pherae urbs eisse videntur in confinio Laconicae, Sc Messenicae sis; quae causa pst, cur intercluni hule, interdum illi tribuatur. Pausanias Messenicae adseribit, initio Mes leni c. de Honaero loquens, T.

Homeri locus exstat haud procul a fine Od. q. ubi Eustathius Laeoniae hanc urbent adponit:

una, de rena Tyndati, condita ab Amyclo, Lacedaenionis filio. Hinc Amyelasi dicti Laemnes quivis; Dionys. Perier. ubi de Tarento

loquitur, v. 377

Tarent una enim a Spartanis condit uin sui . Idem v. M 3. Cystnaeos, quod Laeoni essest originis, vocat

s6 I. Potest hoc nomen λ quadam Areadiae regione senii: quod si inter Laconas celebretur, ut ait Τzetetes, Σκιατὸν mihi dictus videbitur Apollo, quod sit muscae Deus; nam

ibid. Ti ολωJ Telphusa est Arcadiae urbs. Sin lem T. Anu, hoe nomine a Boeotis coli Apollissem, de templum habere jux a Tilmos sim sentem, de molitori Tui hostium, prolidi

389쪽

IN LYCOPHRONI silc As SANDRAM

dein Auctor, loco citato. sis. -υν δ' αὐ- νέ-J i. e. in imi multitudinena. Sic Homeriri,

Et Euripides in Hecuta v. p .

scia promontoria significant, Nub. Aet.I. M. ult.

in Eurota ripis, aut per juga Dnihi

Hoc in monte Latona dicitur Apollinem re Dianam piperisse; unde ille Cynthius, haec Ombia serum a Poetis nominatur. I F. Αἰγυδιον &c. J Inopus exiguus fluvius Delum praeterfluens, ut tradit Geographus, loco jam citato; Πο--ς di δε -

Porro quod Inopus e Tritone, seu Nilo, di

eum Inachum dixissidit tecumlum veterum opinionciri per multo regiones sub terra latitantem, demum in apricum se proferre, mittit,

nias in Corintli uicis, ubi cum narrasset Asb-puni fluvium ex Phrycia & Caria in Pelopon

N. M. Causi hujus fabulae videtur suista, quod Inopus eodem tempore, quo Nilus, increarentum capiat, ut nos docuit Callimaclii Scholiastes, Hymno in Dianam, V. II.

ipse callimachus, Hymno in belum, v. W6.

Idein re t Plinius Nat. Hist. lib. II. cap. cI II. D in Deo i ta Impus fons eodem, qua Nilus, ni is, ac pari re cum ea L sit, augeturque. 183. I λ μ it i. e. veneris, cui sacra

suere Golgi, Cypri uria. Unde de hae Dra

Theocritus, riuo A a r his D. 6 Ut tu ira r. iEt Catullus, ut alioruna testimonia omittam, Antana, Cnidun Hae arandino sum Glis, quaque Amathunta, quaque Golgos.

syo. Ωλ J Olenus Achaiae urbs erat, ilicta ab Oleno, Iovis & Anaxitheae, vel Vulcani filio. Hoc in loco nutritum ferunt Iovem lacte

Anisi illeae caprae, quam hine Olemor vocant. 9I. Δἰμυ iun. m. J Dynae urbs erat Achaiae ultima versiis occasum, tradente stephano. Bura cilana erat Ainaiae urbs, in sinu Corinthiacosita, & hiatu terme, vel, ut alii, mari absorpta. Unde Ovidius, Metam. v. Si quaras Helicen O L an, Achaidvi urbet. Inrentes sub aqus : ct aia ac Venetrae nauta Inclinata selent cum manibus oppida me s. Porro ensendandus hinc Stephanus, qui L. cophronis hune versum citavit in voce sua. ρα sinquit) es tr dii ἐγαυ, MI Aς. Λ -

92. A γ -- J Argyrippa urbs erat Apuliae Dauniae, suxta Ionium sinum, a Dionae lecondita, vel, ut ait Stephantis, nurnibus cincta,

teste strabone: & si concedanius Arpos ci nomen suisse, nihil non credent prosecto, qui tradunt Italos ei Boeotis urbi uni suarunt nomina petiisse. 93. φιλαμανJ Urbent hanc in munia suisse credo, dura enim est Meursi conjectura. 198. Dia J Eλλαχες dicuntur pisces ' αἰγλιι mi in P φωνοῦ , ut tradunt Grananiatici. Huc

allusit Aschylus in Persis, cum de pistibus ait,

F99. φερών - νην δε m. J i. e. infulam Diomedis, quam incoluisti feriantur aves Dion deae. Stephanus, Mela lib. II. cap. vi I. solinus cap. 6 II. & Dionysius v. 83. unicani statuunt Diomedis insulam: Strabo duas nummrat, easque collocat circa Garganum, opuliae promontorium &ihuic consentit Plinius lib. IlI. cap. xxv I. Ptoleni s vero quinquet posuit ii III. cap. I. I. AH rrir m e&e. J Plenam harum avium descriptioneni, quaeque imagua ex Parte cum Lycophrone convenit, res uit Plinius lib. X. cap. xi iv. Nic Dionis aspratresso

390쪽

tradens: semper iis diues; alterum ducere agmen, alterum Scrobes excavare ro-

ro, inde crate consternere, ct opisve terra, qua ante fuerit egesta ; in his faer carri Fores MinoMnnijus scrobibin; orienteniste re, qui biu exeam in pasiua; occasum, quibus redeant. Alvum exoneraturas μιν volare semper ω contrario fatu. Uno hae in loco latim Orjis visintur, in iii la, quam diximio nobilem Diomedis tumulo atque deIuόro, collatra Apulia oram, fulicarum similes. Advenas barbaro Elangore insistant, Graecis tantuin adulantur, miro discrimine, velut generi Dioviedu hoc tribuen-rra; 'ademque eam quotidie, pleno gutture, mad Driseu pennu perluunt, atque pur cant: unde or igo fibula, Dioinedis scios in eor in eriles mutatos. Strabo etiam, libro sexto, narrat eos infestos esse improbis, erra probos vero mites se prae

τις ἔτερας legendum procul dubio ἐαώ .rin

mis Peloponnesi finibus sua, Attucam spectat, ut tradit Euripictis Scholiastes in Hiin

ipse Euripides, ejusdem Tragoediae v. 373.

porro in hac urbe, vel, ut alii, in Acropoli Atheniensi Venus Troeχcnia templum habuit ' Phaedra dicatum, cum capta cimi amore Hippolyti, qui apud Troezenios degebat. Euripices in eadem Tragoedia v. 29. καὶ udiis et δε sis Dolon ,

Τολοιπον ἀνόμαζεν ὲθ θεάν. Quinetiani u rbs haec Veneri erat sacra, Neptuno itena, dc Apollini, & ab his omnibus nomina habuit; Stephanus, Tre: ν, ἡόλις Πελοπον-

6 Σαρω ia, ψ IJ J πιο ς, ψ Απογλ. ας, &c. 62O. ΔηουςJ Δ is apud Poetas frequenter dicitur Ceres: Apollonius, de Drepano loquens, lib. Iv. v. 98 -

Hinc Proserpina Deois dicta, quod cereris esset filia: Ovidius Metain. v I. Mnei ηορynen pastor varius Deoida serpens.

63I. δους Ainis πελ J i. e. mare Ioniuna; re enim κοῖλον. i. e. prolandum, dici solet 'Apollonius,

Nomen habuit ab Inachi filia. Euripidis Schoeliastes Hippolyt. v. 736.όει. Αθ- οῦ Iὼ εἰς βουν

ouod Ioniana alluit, Asiae minoris r ionem, sed quidquid aquarum Siciliani inter & Grinciam est, ad usque promontortuna Epiri Acr cerauniuin, ubi Aaciaticuna incipit. 633. Xω εέας J i. e. insulas; nam petrae nomen haud raro insulis, & montibus applicari solet. Iuvenalis Sat. XIII. v. 2 6. Aut maris AEgai rupein, seopulviue frequentes DIMO. i. e. AEgaei maris insulas, ad quas relegabantur Ronaanorum plurimi. Et Virgil. Ecl. vo I. v. 6.

Tu inibi, seu niagri speras jani sexa Tiniavi. i. e. duas insulas aὸ ostia Timavi sitas. Adde, quod hae insulae erant petris sere inaccessibiles, tradente Strabone lib. III. Xoim inu δε

Seneca amena Gyradas petras, a quibus N ptunus Macem dejecit, instartena vocavit, Ag

Tridente rupem Dbruit pulsarii pater

Neptunus, iniis exstratu undas vadis, Solritque nrontrair, quein cadetis securii tulit.

Ibi l. ΓυμνηEM J Gymnesiae sit ni in uilae duae ad Iberiani sitae, & Baleares vulgo dicthe; harum una nasor, unde Morca', altera minor, unde Minoua 'appellata est. Gymnesiae dictae si int, quod earum incolae γυμι i. e. nudi incederent, nec vestibus utentes, nec calceis, ut innuere videtur Poeta noster. Vel, quod Boeoti, sactb naufragio, nudi illuc appulerint, ut tradit, praeter Scholiastem nostrum, . Eustathius in Dionys. v. s6.,Probabilior men videtur Salmasii ratio, qui putavit GDinnesias, & Baleares ob eandein phine rationem dictas esse; Baleares enimi vocantur si βάMais, i. e. ab emittendis E funda lapidibus, quia funditores erant optimi in his insulis; unde Latini verbum antiquum basio habuere': Gymnesiae vero nominantur a γυ τυ, quae vox, teste Hesychio, denotat. πυς πυδεοςo quoniam hi γ μ. Γ, seu leviter armati, dc, si cum cataphradiis comparentur, sere nudi pu-guabant. Hunc porro LIcophronis loci sau

라틴어 텍스트