장음표시 사용
11쪽
In textu ipso constititendo nemio illi lii alii nudaeis novi i-toriS gloriolana aucti pari placuit, ne Die tenax textiiiii vulgo receptuu1 temero iut Iniritius Sum. ac saepe cluidem haudita arilli lim erat teStunis accurrato exuuii natis etiam in Si intineti variarii In lectionii in discrepantia eruere mii l semptor ipse exarasse videretur, licet interili ini facili coniectura OPus esset. Sed locos etialii iiiisse si tibiis difficilius illederi liceret non est qliod exponant. lioc de sis inax inielibris Valet, quoriun tinus tantuin, vel a lino litui pati ut ii Die inintis idonei codices sit persunt. in his si timid audacitis ausitSSuin, IneIninerint lectores, codices ilisos nii Sere eSSe COITuptos, Onaissa alia, alia repotita, vel etiam a d lita. dein vero milvis alictor rationi convenienter et ad tenapus S mi In aeconi modate SCUPSisse censendus eSt, cui neque Dei Veram Sententias, ne Hievitiosum geniis dicendi ob irridere licet. sia1ii pia in hoc posterilis lianc cautionena lial et, ut cuiusvis Seriptoris orationeni non ad regillas litias didiceris revoces, sed ex ipsi iis terripore ut rationi titis aesti ines. ut igitiar eunt viilgo et biirbare locutiis Sit, errores ipsos nonnisi invitiis uduilait, istos Si Corri P natis gratii ni ei 1:icillitis. iII locis desperatis 1ihi la 'ilicciii latu lo uua eSSe non nego, attainen in his vi ovile via ueratione agenduua neque linilitaui vestigia, malinis recte innitaris, deserenda; denique praestat ignorantiam 1 atem iptain hariolari. liis dictis facile est intellectu, at, eortina ui e tentem tale valde al)laoITere, cpii ingeniolis Suis niuatum confisi textum Stimna imis miscendo uti Sere lacerant et inventa Sua venditant, magis solliciti si id scriptor dicere potuisse videatur, Ptiun cpi id dixerat. Ad si ii illos lilaros ut iani accedatii, inpriinis Nilinis in
ilii ovis subsidiis criticis Psibusque Sigiis usus Sina ae simo- modo in textu recenSendo Versatiis Si ui enari andum.
Pra1no igitur loco illum Esdrae libriim poSi ii, qui in interpretatione graeca alexandrina, Syriaca et vetere latina ante libriina canonicuiti Esdrite legitur, ideo que D r i ni ii s dicit hir, in versione vero latina vulgata, qtiae eunt post lil roscationi eos Esdrae et Nehemiae locavit, tertiuS appellatiir. in hoo lilbro emendando eas tantum copias criticas adhibere
potui, quas nobis Veteris Testamenti grraeci editio Holmesiana
12쪽
suppeditat, citi iis tonnina iiii intinn Iaeoluis Parsons Oxonsia. MDCCCXXV. et sequenti forma inax linii in ilicona edidit. codices v ro, mioriam lectiones Variantes plus miniisve accurate fiunt exseraptae, hi sunt. Eodex II. est Vaticanus, pii et anti-miissi in iis est et bonitate relictilis o uini biis antecedit, sed Probdolor noli lii ni ea mia debebat accurratione trincultius atmicedit iis est, cs. vi ac Tis hendors expositit in oditione sua Veteris
iani Sub prelo est ,,Biblioriun Sacroriam graecus codeX vetiticanus ait spice Pio IX. P. M. collatis stii liis Car. Vercellone sodalis Barnabitae et Ios. Cogeta monachi Basiliani editus.' huius libri prodiemini T. I. et V. Roinae, 1868. 69. f., mi Os nondunt vidi. sigio III. notati ir celeberi inalis codex Alexandrinus, de isto nolo hie phiribiis disputare, cf. Tischendors l. l. p. LXV. ss. huius codicis lectiones accurratissune retii litΤischendors, Pierii secutus sunt. codex XI. est Basiliano- vaticarnis 2l06. , inembra Iaaceiis, literis tineialibus saeculo IX. scriptus, es. Mont filucon Diariuin Italici ina. Paris., 1702. p. 212. desunt versiis 8, l-b. et 9, 2-55. Et eris miniiscillis scripti
sunt hi eodicos: 19. cod. bibl. Chiianae Romae, membranaceiis, saeculi X.; incipit 2, 16. et explicit 9, 36.; cap. 3 5 non collata sunt. ; 44. cod. Zittiiviensis, saeculi XV. ; 52.
naceus, Saceliti fere XI. ; 68. eod. bibl. S. Marci Venetiis n. V., membriinaceus ; 71. cod. Paris. n. l. , boni byciniis, saecliti ferre XIII. a scriba tinperito negligenter est scriptiis. ;74. cod. S. Marci prope morentiis, scriptiis saec. XII. destiniversiis 6, 4-30. ; 93. cod. Arundelianus, qiii asservatur in uulseo Britannico, saeuiili XIV. ; 106. cod. Ferrariensis, hombyciniis, Saecido XIV. scriptiis. ; 107. cod. Ferrariensis,hoimbyciniis, scriptiis a. 1334 ab eodein librario, viii cod. 106. scripsit. textiis iitrius Hie eodicis idein prorSiis cSt. ;108. cod. Vaticaniis n. 330., bo inbyciniis, Saeculo sero XIV. scriptus. ; 119. Cod. PariS. n. VI., naeinbriiua eliS, saeculi XIII.); 120. eod. Venetiis n. IV., ni evibriinaceus, Disitiam by orale
13쪽
iure nidias lectiones Variantes enotavii Parsons, reluseii Vero Si non ea accuratione, vitam nilne Iiire reolirimus, ita ilimen collati sunt, iit de textu eortini hi lictuin sene eos pie in IIS IS criticos adlubere possis. optirnuria igitur textilin, sed vitiis neutiviain Vaculun priuinent II. 52. bb., emendatlim vero et vario Inodo reficiti in clina ΙΙΙ. XI. 58. 64. 11 9. 243. 245.
248., vulniscuna 1ere oditio Aldina facit, iii In 44. . 71. 74. 106.107. 120. 12 l. 134. 236., et illi miidein Alexandriniun.
ceteritin hie duplex codicii na orato non eo valet, Piasi singuli prorsus inter se conveniant, in ino milvis 1 ere Codex propriunisuli in luibet et raro inveniti re pii nillil nisi alterius sit apo-griiphon. lii igitin codices caute tulit themii shini. restant codices 19. 108., quo ritin in lioc et aliis eluim libris prersus Pectiliam S est ratio, nain vir quidam doctus textiim consilio et proiit lilniit nulliis Diodis coirexit et iuuniitavit, in hoc ii iidem libro LiXX vel textuni hebraiciana SeClitus. Pri eterea tribus interpretationibus veteribus usi suIntis, et ii Iabiis latinis. liariina alterii vetiis QSt latina Vet. ILat.), Mutin Petriis Sabatier Bibli omina sacr. latinae veI'Siones antiq'Iae.
propter textiis graeci bonitateria, spiein interpres ad verbuin reddidit, Inagnae esset alictoritatis, Si minus cormpta ad nos PerVeniSSet. ceteriim iam iiim textiis graecus lito illic ad interpretationem alexniuirinain vel etiana tui textiun laebi aicum castigatus erat. idem citiOd de versione vetere latina valet de Syriaca',
Librormna V. T. apocryphoruni versio syriaceti legitur in Waltoni Bibliis potvglottis et nuper ,,e recognitione Pauli Ant. de Lagarde M Lips. 1861. 8. edita est S. t. Libri V. T. apocryphi symace. editor Waltoni textum ex collicibus et coniecturas hic illic einendavit.
14쪽
Diae est patillo li 'rior, ΙΙieronyinias viro vetet eiu sero ita Lantuin intimitavit, ut oratio intellectit facilior esset et
Llibri Esthemie et additamentorii na, qtiae ad elun RE S- seriint, duplex textus πraecus aetatena tulit, Plena einendat lini iiiiii ii. 1848. Turici ciliaterius edidi, nune vero Palillo emendatioreui recudendi tui curtini. et alter mi idein, Mii est aratiquior, EttIn viilgo in eccleSia legeri tin , tu niuitis nol, is liliris servatus est, quomui optinii sunt II. III. X. de qhio v. palillo post , XI. lib. 93. h. ni inirii In cod. 93. continet utriInunio textuin, uti et 108. , 108. a. et 249 cod. Vaticanus, membranaCel S . cor rectorii in nian lis experti sunt 52. 64. 243. 248. et quae Codicum instar sunt, oditio CompiliteIisis et Alclinii, nitillo vel o magis M. 68. 71. 74. 76. cod. Paris. n. IV., membranaceus, saccitio XII., tit videtiir, exiluatus , 106. 107. 120. 236. Hieronγinus hunc textum lilbermine latino interpretatus est Vulg. . X. celeberrimus est codex Sinaiticiis, queni prinio Fridemco- Augustanum dixerat Const. Tlachendori'. hic vir exinitiis, iit est in codicilius inuretigandis impigerrimiis, in reperiendis felicissiliatis. in trii clandis peritissim iis, prinili In latii iis codicis particillas halid contemnendus in lucem protraxit liae inscriptione ,, Codex Friderico-AuguStantra, 8. fragmenta V. T. e codice graeco omni uni iiiii in Europa superstant facile anti piissimo in oriente detexit, in patriam attulit, ad moduin codicis odidit. Lipsiae, I 846. s. haud ita nullio post eiusdent codicis Novum Testamentum et non integriani quide in Vetus, sed Permagnani tarnen eius Pariem invenit et s. t. ,,Biblioriun codex Sinaiticiis Potropoli tribus voluminilnis s. ad moduni codicis a. 1862. edidit. de codice ipso accurratisfinie exposuit Tischendors l. l. , sed non tanta, tiliant1i Vir doctissimus voluit, anti litate eum esse existinio. sane sero optimis libIis hic eodex accensendus est, licet pernitatis vitiis conspurcat is sit. pleria ui sie convenit cum codice Alexandrino. cum igitiir Permagna sit auctoritate, omissis levissi inis qui iisdam mendis et scribendi peculiaribus rationi is sic sexcenties legitur ι pro ει et vice verSa, αι pro e et fere semper ud ἐφελκυστικόv) integrani lectionis eius Varietatem enotavi, Praesertim cum, quod mireris, Tiscliendors. Diuitigod by Cooste
15쪽
Ρmissatio in Veteris Tostamenti graeci editione Sila quarta 1 olimitariun eo licis simillici, mi RS POSten invenit, lectiones variantes non rettulerit. in s scriptione codicis iii velim addas in editione inea p. 72. l. 20. μαρτυρος ante IIαμφιλου et t. 24. legas διορθωσα το Pro διορ:-ατο. ceteritui praeter additamenta,miae fiant apocrypha, etiam id mini ipsit in Estherae, mii est canonicus, oditioni naeae ideo inseriti, mala textiis utriusque libelli graecus tant arcte inter se cohaeret, iit seiungi nevient. Toxiliui silbra illiun, de Pio dixi, turn anti piis temporalnis vir mi idani doctus retractavit ae ini illis nuntis, et dei nendo et addendo, ita tinnavitavit, tit liber peculiarena Pranda in siciem in literet. haec teXtiis conforrnatio viris doctis non adnio litInvidetur placitisse, claua nobis in trilnis tantum codicilnis mutita sit, ni Inimni in eod. 19., in cilio destini 2, 10-l5. 19-23. 4, 3. 5-8. 8, 1-12. 14. 9, 1. 2. 1 19. 22-32., 93. R., MIi cst optimiis, et I 08. b. denique superest versio vetus latina Vet. Liat. , mi ae sublestae est sui ei. interpres enim, Nil iam iitriain pie textum ob oculos halbebat, non tantuni prout libuit Inodo liti ne modo illii in Secuti is est, vertim etiam licenter addendo et demendo peculiarena si ibi texti ina finxit , v. Prae
Alexandrina. luteo clim a veritate hebraica permultum recederet, ni ulto post a Paeodotione ita ad textum hel rateu uicastigata et inanilitatii est, ut nova prorsus videri poSset versio. iitriusvile cum haec esset ratio, non nitriini est cliuod posterior Climstianis magis placitit et ferme inde a saccillo tertio vel viario in ecclesia ultristiana magis inaMSvie lege- initur, prior vero mirili S deScaeibebatiir et temporiina decursu fere prorsiis in oblivionem tibiit. liaec igitur graece, Mi Od raos Selainiis, in lino tantum codice legitur, ex quo primi S eam
edidit Sinion de Magistris sic inscriptam: Daniel se undum ILXX ex tetraptis Origenis nunc primunt e litus e sing Ilaritatis itiuo codice annomini silpra DCCC. Romae, 1772. f. hane editioneni secutus l)is illain interpretationem I. D. Michaelis odidit Gottingae 17 73. 8. et 1774. 4., ac dein additis annotationi inis C. Segitar, Ut traiecti 177b. 8. etsi codex Chisianus D s co by Corale
16쪽
post Caietantis Bugatus Mediolani in bibliotlioca Ambrosiana Syriacam vorsionein hexaptarem Syr. B. invenit atmie ex eo l. SΠΟ-eStranglaelo syriaco edidit, latine vertit notis pie craticis illustravit Mediolani 1788. 4. haec versio, qwae, Si subscriptioni fides est, anno 61 7 Alexaminae consecta estρ Satis accurate verba graeca reddidit et haud partim ad textum emendandum facit. denique versioneIn Danielis Alexandrinam ,, e eod. GuSIano post Seguaritian edidit, securulum VerSionem. S Tiaeo - hexaptarem reco novit, annotationilaus
Uber Danielis canonicus iaIn eo ipSO tempore, quo prirnuui in linguam graecam transserebatur, additamentis graecis auctus est, quoriin, tria maiora sere iIulo a saeclito quarto in ecclesia eliristiana vulgo a Viris doctis apocryptia, iudicata sunt. horiam itena exstat textus duplex, Alexandrinus nimiriun et Tlieodotionis: utriusque laaec eiulem cSi ratio, ut Theodotion Alexandrinum recensuerit et ibi tantum corrigendo, addendo, demendo immutaverit, tibi miniis sibi placeret. ut igitur Canticum Agariae leviter tantum castigavit, ut eius correctiones textui subieceram, ita in textu Boli et Draconis et uiaxime Susannae tam multa noVa-vit ut utritui Die textum iuxta typis eXScribendum CuraVeram. Parsons Tlieodotionis textus lectiones variantes ex his
attulit codicibus: ΙΙΙ. XII. codex est Marctialianus, Saeculo VIII. scriptus , 23. lito codex i,ibi. S. Marci Venetiis n. I. literis uncialibus est scriptus saeculo VIII. vel IX. ,
XIII. scriptus , 33. cod. est VaticanuS, Dienit ranaeeuS, D. 1lb4., Scriptus Saeculo X. ,, Inutiliis est in principio, et ad libriuu Beli et Drraconis non progreditur ultra finem commatis 5. - , 34. cod. est Vaticanus, meInbranaeelIS, D. 303., scriptus saeculo sero XII. , 35. item est codex Vaticanus, meInbranaceug, n. 866., examitus saeculo fere XII. , 36. cod. est Vaticanus n. 347. , IneInbranaceus, Saeculi fere XIII. , 48. cod. est Vaticanus n. 1794., Inembranaceus, Saeculi sere
17쪽
XI. , 51. eod. est bibl. Mediceae LVIII. Pliit. X.J nae ranaceus, Saeculi XI. , 62. eod. est Oxoniensis saeculi XIII. , 87. cod. est Oiisianus saeculi IX. , 88. cod. est Chisianus,
wii iitrii Itultio textiun Ρriiubet. , 89. cod. est saecidi XI. , 90. cod. est bil,l. Murentianae fIX. plui. V.J, membranaceus, saeculi sere XI. , 9 I. cod. est Vaticanus n. 452., ut eussirituaceus, Saecissi 1ere XI.), 130. cod. est Caesareush, ibi. Vindobonensis, menstranaceiis, diligenter exaratus Saeculo
maxime sequaris. illud etiani patet, Theodotionis textiim ad Alexandrinum interdum esse e Iuendat lini, ut luc antimiis temporibus viris doctis haud pro iis ineo nitiis fuerit. hae de interpretibus cimo lue veteribus valent, Uaoraim duo latini Vet. Lat. ct Vulg. et ara siclis Ar. verba textus Sisi M- citrate reddideriint, SyritS vero, citius versio Pessii in dicitiir,
SΠ. Ρ. liberius egit. interpretatio vetus latina ex parte tantii in aetatem liuit, Susannae vero in Waltoni Bililiis poly-glottis legitur etiam 83ma interpretatio Plii toxeniana SH. Ph.
ex editione Heracleensi , citius auctor textiun graecum noutain reddidit, illiani ad artatrium sinun reformavit. Manassen, regeIn Ιhidaeo ritin, Psi idololatriae deditus fuerat, cuin Bah none captus et vinctuS esset, Deiani precitata
Thomas, episeopus Heracleensis vixit initio faseuli septimi.
18쪽
Praefatio XVadiisse, ut peccatii sibi condonaret, eiusque precationern in annalilnis hebraicis legi narrat scriptor. ΙΙ Claron. 33, i 8. 19. hoc loco IaiSiis posterioribus tempori is nescio quis ManaS- Seu grinece precantem fecit eliis iue precatio in libris manti- scriptis viilgo inter layinnos Psalmoriun libro additos legitiir. codices liuius precationis nondiun ita ut par erat collati sunt,
ego praeter teXttim vul arem, qui bonae est notae, duos tantum codices adlubili, Alexandrinum III. et Turicensem T. ,
quem denuo contuli, et interpretationem latinani Vet. Lat. . haec non est Hieronymi, sed sane alitis Prorsus generis,miam vulgo Vet. Lat. , ut posterioribus deInum teInpominis confecta esse videatur. Sabatier eam typis exscribendam curavii l. l. III. p. 1039. in codice T. , de Pio v. I. I. Brei- tinger De anticlitissimo Tlinc. bil,lioth. graeco Psalmorum libro epistola ad Qtiirinum Carel. vir. , t 748. 8., precatio Manassis στέροις constat Septeni et triginta. hanc Vero Precationem, Sicuti carmina et libris poeticos, in quibus Hebraeoriun uiore me roritin vii dicitur parallelisiniis ot Sematur, quod στιχηρῶς edidi nemo i Tedo vituperabit: praeterquam enim quod antiquitatis morem revocavi, haec ratio intellectum permultum adiuvat. ceteriun in or linandis στίχοις haiul raro meum ipsius itulicium Secutus Sinu, et tum Prae-
Sertim clina codices discreparent.
Barucho, celeberetino Ieremiae P phetae Socio, litui alii libri subditi sunt, thim illo queui ecclesia, evangelicRapocryphis merito adcensuit. sed de otiis trulole disserere non est huius loci. textiis via o receptus hic illic emendandus
erat. codices, qitoriun lectiones variantes Parsona attulit, duariim Sunt claSSitun, viariun quaeque correctoriiIn manuSexperta mi. sere Semper consentiunt 22. cod. est musei
Britannici, sign. I. B. 11., olim bibl. regiae, Saeculi XI. vel XII. , 48. 51. 231. 62. 96. cod. est hexaptaris, Osi erat bibl. Moldentiaueri Hashiensis , ciuilitiscum plerumpie faciunt 36. 49. 26. 198. cod. est MN. reg. Par. , ohIn COlbert., n.
XIV., inembranaceiis, ut videtur saeculi XI. us Sunt tantummodo I, 1-2, 19. et 229. alliis generis Sitnt codices III. 33. 70. cod. est bibl. ecclesiae s. Annae Augustae Vindel.,uiembranaceus, saeculi X. aut XI. , 86. cod. erat Cardin.
19쪽
Ba berini Roanao; vetustissi inius est, sed secundum liexaplaconectus. , 87. 88. D. 9l. 228. 233. et 239. eod. ost UM.
S. Salvatoris Bononiae Sign. 641., membranaestus, eXariitiiSa. 1046. . denimae modo cum liis inodo ciun illis consentiunt XII. 23. ot 106. ut iii codices omnes textiun exilibent pilisininiisve corruptuni, ita ethun versiones veteres ei ligna O lileximia ploratui sic ad ver nitia reddiderii ut, ni intriini duae latinae, tiliae S uiacae et ara dea. tuterii latina Vet. Lat. a. in Bibliomnii versione vulgata teratiar, sed non est ab Hieronynao prosecta, altera Net. Lat. b. primitu a Ios. Maria Caro ex veteri cod. iii Ser. Romae, 1688. 4. edita et rutilii sitis mintuor aliis libris Disscr. a Salalterio l. l. II. p. 737. SA. recusa, ad priorent, qua est Palillo liberior, adhibito textu graeco consecta est. eritis Scribendi et iis est melius. interpretatio syriaca alterin diuitini est cxcusa, litteriam nilper denuini edidit et
notis illustravit Ant. Mamii Comani Monumenta sacrii et profana ex codd. praesertini lii bliotii. Ainbrosianae operii Collomi doctoi uni eiusde tu. I. I. Mediol. , 1861. 4. . liaec eSthexaptaris eiusmie auctor Paliliis, episcopus Telensis, Mono- physita anno circitor 617. Alexandriae fuisse dicitur. Epistulam, saani Ieremias propheta ad Iudaeos Babylonem captivos aluiticendos de idolorum vanitate dedisso licitiu , Iii laetis graece doctus Stinapto Sibi prophetae nomineteinpominis credo imaecubaicis scripsit, ut Populares suos at idololatria delecteret. in libris scriptis liἰii ut raro libro Bamolii utpote caput sextum ad lita eSt. codicum et versionitin eadomost ratio ut in libro Barii lii. in cod. 231. desunt VS. b4. SS.; non collatus est cod. 22., deest epistula in codd. 70. 96. 229. liabetur una tantiun versio Vetus latina Vet. Lat. , miae in Biblioruni versione vulgata legitiir, interpretationem Syriacaui
Pauli Tolonsis odidit Ceriani l. l. Liber, vii graece Τωβιτ, Vel Τωβει inscribiti ir, viantopero antimiis temporibus a Iudaeis et Christianis irractatus
et rotractatus sit, niuitis in commentariis meis P. b. SS. exposui. et textus qui leni eius grraeci tres aetatem tulerunt, tertius sane ex Parte tantuna, cimos Oinnes ut Par eriit iuxta positos typis exserit endos Curavi naus. liOmini sine ulla dubi
20쪽
Prraelatio XVII vulgo legebatiu , nani hoc veluti fundamento nitivitur reli pii et versiones Vel etiani patapliciises oninus. Parsons lectiones
oditiis est HF. et a XValtono in Bibliis polyglottis rectisus,
1 elicitati et industriae debemiis, nam in Solo nolns ServatiISOSt Cod. X., de cDio v. S. liti ne et aetate et iii Iole illo insoriorem et ex illo consorinatii in eSSe Pilvis sateuthir necessueSt, simi litr Iuste accurate inter Se conititerit et cxainina- voi it. aliter vii letu Heni . Exuald Ialum. d. Bibl. xvis s. IX.
pace viroriun doctissinioni ni dixerim, non Satis Perpenderitiat, Parii PliraSticain eliis prolisitatem, nai rationis, libi ineptuvidoretur, Planam refectione Iti, VeistioriHn tioni sic Hlonin iniri delectuin nostriini sententiani reddeira in diibiain. oinnino uado initorii in textumn est mitio, vitae in Pubiis lain aliis V. T.
. rauci libi is locii in luiliet, iit in libro Ii uitulini, Esthorac oti antelis, et lini id scio an Theodotion ipse liunc nostriini
Tortia deniqlic textiis graieci consorinatio legitur in eo id. 44. I 06. 107., Sed tantii in inde a 6, 9. iis Hie ad l3, 18. lianc in vorsione Syriaca apud V iit tonitin lil)eio re Mitain ii, te a 7, 10 legi supra iaIn Inon Ili. In tanta textu tun graecomain varietate Duu Iniri In CSt, tuod otiain latini interprotes discor lant atque ipsi ipse, sic Maid corrigendo possent experti silui. translationum veterent