Stephani Byzantii GĒcnikŵn quae supersunt, ed. A. Westermann

5쪽

Stephant B anili epitomen ut denuo ederem Impulit me et

libri ilitantii vis inutili ac ni ale liali iti utilitas, et vitioriini quilius scateret viaeque magnam pariem coirigi et posse et debere viderentur multillulo, et edition tun antiqui oriun raritas, novissimae caritas. Antiquiores ilico vias post Aldinani 150 23 et Iunt inani f1521) curaverrent Guillelmus Xylander Basil. 1568, Thomas de Pinedo Anis telo d. 1678, etsi novus iitulus praefixus est a. 1725, Abrahamus BeAelius Lugd. Bat. 1688 et 1694,

quae iam dudum in bibliotliecarii in latebras confugerrunt: novissimam Guillelm Din dorsit, iluae volt. 4. pririliit L. ips. 1825. Dindotiio autem non placiniis illustrandi in sive emendandum Stephanum de suo vili uani addere, sed textum Becteliai uini et prioriani editoriam, ad quos accessit Liticas Holstentus fessiius notas et castigationes postilinas primitin ediderat Tlieodomis R.yckius L. ugd. Bat. 1684, tum 1692J, commentarios ait verbum repeti curavit. Sic factum est ut, quamvis inulti viri docti

ad Steplianum sorie sortuna adducti passim et iis vecta aut explicare alit cor rigere stiti uerint, iamiam lainen anniIs centesimus et quin stilages innis agatiir ex clito non exstitit vii totam suam operam in lioc seriplore einerulaiulo ponere voluerit. Itaque halia scio an nova Stephani eaque omni inis parabili editione apparantia operae pretiiim secerim. Iam qiud linc editione efficere voluerim aut potuerim paucis explicandiim est. Scilicet propositum erat, textum ad exemplar Aldinum, vi nil omniuin proxime abesset a libris nU1nil scriptis, tonsormare atque ubi optas esset lectitoniani ope post a viris doctis e variis codici is enotatari in corrigere, deinde textui subiicero adnotationem qua et eriliciis apparatus omnis contineretur et esea

6쪽

VIpIicaretur si timid esset viod explieatione in ineret. Sed brevilloc ut alnicerem consiliuni coegei unt me miseriae in viilnis lain veri; tur studia an lupiniatis. 9uippe noluit impriles enitimimipileipiam redemptor lionestissimus praeier nivi uni textum a nae curiari; luein visi salis Inlilii sitissent ii ii emerent, ium ite inu In adnotationem criticam ad instar appendicis a me scriliendam sere leni iuriina esse milii recepit. Itaque cum facile esset ad praevidet illini. non plures liuius quam alioriina eoruni lue mulio praestanti oriun libro 'ina suturos esse emptores, nil sit iam teliquum erat quam ut na litarent consiliit in at lue talem ederem Sie-plianuin ipialis etiam sine adnotatione eritica legi posset. nissum Rei igitiir textum Aldin uni et iteruin ad Bel elianum memet contuli, qui Sine dulsio, tiua nuptam multis locis a libris nianuscriptis recedit, Dilaniit in innien maxime talis est vicin sine

magna olfensione lege te possimis. At longius etiam quam, ut eonsulo, par esse liaud paucis videiatur proxedi ausus Sum. Nam cum deesset adnotatio viae, si viiii stilsi dissilive in textu

ad fidein libro i uin manu scriptorii ni anxie consorinato legeretur, Ieciorent ad eriei et Statiin ac doceret qua mitione emenitari illud posset, eoacius eram ea iluae salsa esse apparemet e textu eticere atque nut naeas aut alioriani viroruim docto Nun coniecturas alvio einendationes recipere. Veriun ne putent lectores me sine modo ac temere in Stepilanuni grassatuni esse, linino locos petieinnunierat iles eos pie magnzim palleni iam ab aliis sentatos intactos reliqui, thios intellexissem aut resingi vii dein, se ii non sanari poSSe. Limoniam non iam a librariis ituam ab ephona alore ipso corrupta esse V lerentur, aut sanari non debere, quo pertinet in priniis ingens copia locorum ex vetet itiis script0ribus ab auctore ad luci 0rum, flos si ionio do ille ipse scriptos repperisset scire mulium interessei. Uuae eunt ita sitit, non solum lectorem, vertim etiam meri ipsius caussa pervellem res bene cederet redemptori, quo in appetulice cratica olini scribenda nanciscerer occasionem DS tendetuli, tilii litis rationilnis in textu cotistituendo usus eSsen . Sed ne oninia cluae Iluc faciant destiterentur, iam

de ipso Stephano et eius epito nutioi c, de ethnicoruni Upere deque libris in ilitibus illuti exstat ni anu scriptis paucis exponendum est. De Sie pliani aetate, vita, scriptis parunt hi luet. Nam

neque alius quiSilii am eo riin scriptorum spios lialaeIntis de ea re

loquitur, et quae in ipso quod ei ia innunc exstat opere ad eam illusti an lani aliquid conserre videantur num ab ipso Stephano

an eius epitomaiore potius prosecta sint ambigitur inter periit-

7쪽

ssimos. Scilicet s. v. Ἀνακτόρων legitur: καὶ Eυγένιος δὲ, ὁ προ ημῶν τας ἐν τν βασιλίδι σχολὰς διακοσμήσας, ἐν συλλογὴ λέξεων δια διφθόγγου φησίν. 9ui Eligentiis sine itubio

est granunaucus Augiistopoli Pliogiae uille natus, cuius libro περὶ λέξεων ad litteraritin ordinem contexto usum esse sese dicit Situlas in prooemio, vieinime idem s. v. Et γένιος mas in cum Iaiule Constantinopoli iamiam senem docuisse dicit stib Anasi sio sacculo quinio exeunte sive sexto ineunte. Deinde apud

nostrum scriptorem s. v. Γότθοι legitur: ώς εῖρηται μοι ἐν τοῖς Βυζαντικοῖς, et s. v. Αιδέ-: περὶ του Αἰθιόπισσα

πλατυτερον εν τοῖς τῶν ἐθνικῶν προτεχνολογqμασιν εῖρηται. 9uae omnia sunt qui ab epiton aiore potius adscripta esse censeant, in viilnis est praeter editores etiam G. I. Vossius d. hist. graec. lib. 2. c. 22. p. 325; ipsum aut in epitomatorem esse

volunt Hemolaum resupiem. de quo sic Suidast Ἐρμόλαος γραμματικὸς Κωνσταντινουπόλεως, γράa ας την ἐπιτομὴν

των ἐθνικῶν Στεφάνου γραμματικοs, προσφωιηθεῖσαν ' ουστινιανω βασιλεῖ. Alia ratione nescio via ut de Constantino Porp.r0genneia coniecturam saceret adductum esse apti l Pas

Boissona lio editis s. p. 45. Sed Iloe cum nimis incertiun sit neque vitequam laciat ad Stepliani aetatein emendam, in Hermolao subsistendum est. Huitis ut ponamus nostram esse epitomen, MIae supra attulimus aut ipse de suo addidit aut apud Stephanum inventa repositi. Si verum est prius, se Fritur ut ante Iustinianum ali luanto vixerit Si lianus; certe, ut vectis utar Tli. Ra cxii in praes. ad adnot. Holsienii, viventis adliuo

Stephani opus eum mutilasse par in verisiinile est. Est autem pioil obstet vio minus ego vi0 pie in hane sontentiam concedam. uuid enim adeone aetas Iustinianea magistrorum penuria laboravit, ut non esset quem scholis praeficerent praeter grammaticum ignotilem, vii alioriim deinium scriptis misere lacerandis gloriolani captavit amne inediocriter docium hominem ipsum quoque plures listros composuisse dicemus At vide quanIcominode ista omnia in Stephanum piadi are vlileant tr. Ac primum Mildem patet, quantum praestet quod ipse primina inveneris atque in medium protuleris eo quod liinc riti sus facili negotio Mupiis excerpserit, tantundem in Oinni genere doeirinae praestare epitoniatore suo Si lianum, ut hunc certe digniorem aliquanto moderatorem habuerint scholae Constantinopolitanae.

Deinde scripta illa s. v. Γότθυι et Αἰθίοψ laudata vel minime

8쪽

doeirinam Stephantanam redolent: res BJ Eanitoriam scripsisse consentaneum est eum vii Byzantius ipse filii; προτεν ολο ματα τῶν εθνικῶν autem ad instar praelationis ipsi των ἐθνικῶν operi piaesxa suisse Vulentur. Tun ntisquaIn epil0malor, quantum auguriiri licet, alicioreIn ipse agit, sed ea tantuin suo ni odo traiciat viae Steplianus scripta reliquit. Itaque vix me conlineo vlin asseverem Stephanum, ellinitoriun et rer in BJ Eantiariani scriptorem, eumque eliristianum, uti apparet ex V. Bήθλεμα, vixisse ineunte et medio saeculo sexto sub Iustiniano imperatore, aetate hominum doctoriana in eodem genere Interariam laborantium fertilissima. Aequalis igitur siletit Petri Patricii, qui mollinis est non nullis post a. 562, ut iaIu appareat cur time soliun praeter consuetiusinem silmnia Iaiule orneta. V. 'Aκόναις viani tuam eriant qui litine Maovae loeunt ab epitomatore denunn adiectiun esse opinentiu . uuae si reete a nobis visputata sunt, nihil iam reli piiun est illiam ut Iustinianum, cui epitomen IIermolaus dedicavit, non primum, sed alteritin esSeponamus, qui imperium orientale nactus est a. 685.

Opus Stephani viin ἐθνικά inscriptum fuerit dubitare non perinliiit Eustathius, qui eius insempitonis locis perintlliis nIen- .iioneni facit; qua de re infra ac mitius dicetur. Sed quaenam suerit inscriptio epiloniae dubitari vel maxinie potest; miris modis enim ea differt in libris et inania scriptis et editis. Seilii cella Nilina inseribitur περὶ πόλεων, viain inseriptionem Itali et etiam Dindorsius, in Iuniina περὶ πόλεων καὶ dήμων, quod item pro textus inscriptione habet Berkelius, diim in titulo operis Στεφάνου Βυζαντίου ἐθνικὰ κατ ἐπιτομήν. Denique Salmasius scribi voluit Στεφάνου Βυζαντίου περι εθνικῶν καὶ τοπικῶν. uuae omnia aliquatenus nituntur scriptoriim librorum auctoritate. In eod. Vatic. colini Palat.) 1. legitur ἐκ των Στεφάνου περὶ πόλεων αξιοι νομόνευτα κατὰ στοιχεῖον, in Valle. colini Palat.) 2. Στεφάνου Βυζαντίου περὶ πόλεων καὶ δήμων κατὰ ἀλ*άβητον, in eod. Voss. Perus. VratiiSi. εκτων ἐθνικῶν Στεφάνου κατὰ ἐπιτομήν. IIanc veram esse inscriptionem et alii intellexerunt et eonfirmat Eustallitus in conin . ad Hona. Iliad. 2, 735. p. 332. τῶ dε γράψαντι τὴν

τῶν ἐθνικῶν ἐπιτομήν. 9uod vero sub finem plurimoruIu codicum legitur τέλος τῶν τοπικῶν Στεφάνου, id salsum esse apparet videturque exorium esse ex subscriptione versificata, qualis exstat in eoesee Seguleriano: τῶν τοπικῶν Στεφάνου

Ooφῆς στάζοντα μελίττης. Certe Gronovius in duobus anti-

9쪽

Vumasiis tum Rulaei nim copesu se Ipsum των ἐθνικῶν legisse

testatur. Ficta autem non minus est inscriptio hein versus

caussa sic producta a Tgeim iii chil. 3, 100. τψ περὶ νήσων,

πόλεων καὶ δήμων dε βιβλίp Στέφανος ὁ Βυζάντιος ου γρά

φε περὶ ταυτης, quam quae Iegdur s. sin. fragm. ex sitit. d. in cod Seguler. plenior Ilaeo: Στεφάνου γραμματικοs Kωνσταντινουπόλεως περὶ πόλεων, νησων τε και ἐθνῶν, δήμων τε καὶ τόπων, καὶ Oμωνυμίας αυτῶν καὶ μετωνομασίας καὶ των ἐντευθεν παρηγμένων εθνικῶν τε καὶ τοπικῶν καὶ κτη

τικῶν τε ονομάτων.

Tolum opus Stephanius non solum ad ortainem litterarum digessii, sed etiam in libros divisit. Verum liae etiam in re Iibri manu scripti aliqFantulum discrepant. Ex eodice , rati Iaviensi Passovius initia Illuimim 31 lib. 1 - 22. 30-36. 51. 62.) enotavit, quae nos quoque in Minotauone indicavimus, ac recie, ut videtiir, in extrema parte octo libro riim notitiam inier- tulisse existimavit, ita ut sumna libi oriam fuerit sexaginta. Consentit cum eo collex Per sinus, ex Dio notavit Iac. Grono-vius eadem in ilia libro Nim 2. 4-20. 22. 30. 33-3s, consentit etiam Palatinus Jalic.J recentior quem Salinasius vocare solet in libris 2. 13. 14.16-20. 22. 33-36; sed idem ante v. Tάβαι : αρχὴ τοs τ. βιβλίον α , et post V. Tιτωνευς et αρχὴ βιβλίου βου et aio alii etiani eodd. mss., si fides liabenda est Holstento . In vid postremo loco cum cod. Vmust. liabeat αρχὴ βιβλίου νβ, idem etiam in Palat. scriptum osse suspicis ille Passovius; sed vitii tum faciendum vv. βιβλίον α post v. Tάβαι obstiirum est, nisi ponannis, in Palatino litinim II. non V. Συρακουσαι, ut in Vralistaviensi, sed v. Tάβαι demum exorsunt esse, in aliis ueriina v. Tιβαρηνία; nam hoc etiam

loco libros esse qui αρχὴ βιβλίου β adseraptuin habeant notavit

Salmasius. Certe non est cur inde a iiit. Τ novam seriem librorum incepisse statuanius. Alia vero series fuerit necesso est in codice Seguleriano, cum sub finem inigmenti ex liti. Λinde ediu legatur βιβλίον ια, ut isti in reli*iis eo til. incipit liber 14, ibi lilier II. exocillatur. Sed eum is quoFe pertineat in

eod. Seg. usque ad v. Ἐλωρος, ut intra docobitur, PIemadm0duin in resupiis siliet 14, havit scio an o rariptus sit numeriis O in D, quamvis clare ibi ια legi asseveres non telalconius. De immensa viam deperi ito Stepliani opere litterae lae-eriini iactitrii nolo rursus conqueri. Videtulum totius quantuinetiis interdiderit, tiliani ini residi. stomaturem, ut solent iam

10쪽

VIII eere qui excennant scripta allorum, Ipsis ferit lue vectis Sie-pliani, vallius iniuriarn non secti, usum esse clun per Se consentaneum est, tum intelligitur ex comparatione excerpior In cum fragmentis integri operis. Itaque prii prie quae exstant Stephaniana sunt omnia. Sed non pari uitique diligentia in excerpendo versatus est epiloniatori Scilicet ab initio, ubi int grae Vires errant, ipse Proque uberior est ac pede integer Stephanus e sensim deservescente stitilio deerescit etiam epitome et quasi viinrcescit pedetentini atque inde a voc. Iuτραι usque ad Inediam litteram E ad nil la sere nomina descenditr Ilinc itertini auctis nescio quo pacto viribus accrescit, uberior fit ut ille copiosior litt. Τ et 2', integer denique Steplianus evadit liit. X-Ω, id quod recte ex deseriptione rerum ampliore, dicendi

rati0ne nunus concisa et dissecta, nexu quodam sententiar martificiosius consorinato auctoriimpie non nudis n0Ini nilnIs amplius, sed integris locis laiulatis iam conclusit A. Vellauerus in comin. de extrema parte operis Stepli. d. urbi . in Fraedem. et Beel . misc. erit. 2, 4. p. 692 sqq. Multum lianc in rem lacu quod in cod. V ratisi. novem prima capita tui. X docuitata Ieguntur hoc modo:

ραβητοι. ἔθνος. EDδοξος α ρος περιόδου. - πι- δισία. πόλις Λευκοσυρων. Ἀκαταῖος ἐν 'AOIg. οἱ πολῖται - δέσιοι καὶ δεδισέα. - Σατραμωτῖται. ωνος παρὰ τον 1νδικὸν κόῖαον. Μαρκιανὸς ἐν περίπλω αυτου. - λαχνη. σατραπία προς τω μφράτu τῆς Μεσοποταμίας. υριανῖς V Παρθικῶν. - χαιρέου. πόλις s*υπτία. κατὰ ελλειψιν του πόλις. ἐθνικὸν λαρεῶτις ώς ωκεώτης. - ιρώνεια πόλις προς τοῖς οροις Φωκίδος. τὀ ἐθνικὰν λαιρωνευς, τὰ θηλυκὸν χαιρωνις, καὶ χαιροπικὸς κάὶ χαιρωνική. - λά- λαιον. πόλις Λοκρῶν. το ἐθνικὸν πιλαῖος. Θουκυδίδης γ. - λαλδία χωρα τῆς Ποντικῆς. Μένιππος ἔν τω περι- πχφ των δυο τόπων. - λαλέστρα. πόλις Θράκης περὶ τον Θερμαῖον κόλπον. ἔστι και λίμνη τῆ πόλει ομωνυμος.

ἔστι δὲ καὶ πόλις vi απὸ χαλαστραῖος χαλαστραῖα gησὶν.ῆ μὲν παρὰ την λίμνην λαλαστραῖα, ἐν ο τὸ λίτρον γίνεται.

Ex Iiis, cum epitomen ipsam rursus decurtatam esse non

sit verisimile, colligere sicet, librarium primum vitilem in epi-ionae describenda perrexisse, sed p0st cum in ipsum Steplianum -incidisset integra eius vecta us Iue ad finem proposuiSse. iavie cuni vera Stephaniana in bis cum cxcerptis coniuncta sint, eo utinus dubitavi quae aliunde linbereinus fragmenta