Antiqvitatvm romanorvm qvae svpersvnt, recensvit Adolphvs Kiessling

4쪽

AMORIS . CAUSSA

5쪽

Disitiroci Corale

6쪽

1 auca tantum nouae huic Dionysi antiquitatum editioni praefanda sunt, curn accuratiorem de ipsius operisconestione eius cime codicibus disputationem urgente itInere Ital1co in alimn locum dissereo coactus sim. Quod uero Dionysiiun iii numerat ilibus fere locis emendatiorem proponere mihi licuit, id totum Friderici Ritselioli praeceptoris dilectissimi beneficio offectum est, qui

mihi quae ad emendationem huius scriptoris collegerat tradi tit omnia meque ut editionem, quam IPSO quon clam paraturiam so esse pollicitiis erat, susciperem feneuolentissime exhortatua est. Alvae sane ea est horiam monumentor Im conditio ut is Pioque Pat Ini uias ingenio atque doctrina ualeat tamen facili negotio optimo de eis mereri possit. Ex Pio enim Robertus Stephanus primum graece Dionysi opera Parisinum libriam eumque deterrimitin secutus Parisiis a. I 546 edidit, nemo sint qui vecta scriptoris ad bono in codicum fidem regenseret. Fridericiis enim Sylburgius, cuius editio prodiit R. 1586, quamquam nonnullis ustis meliorit, is lifras ut Romano venetooro, pauca tamen in uectorum ordinem recepit, plurima in adnotation tantum eo nemorauit. Hitit sonus uero Pii plus centiun annis interiectis a. 170 nouam instituit editionem optimi libri Vctinatis auxilio adiutus, homo sitit tant caecus et neglegens ut nihil prorsus ad emendandum Dionysium contulisse ivilicandus sit.

Hudsoni exomplar expressit ea Maao a. 1774 Lipsino una cum Reifici adnotationibus proditi oditio. Quam viam enim Reificius uir sumni ingeni plurimis locis Dionysi uerba emendauit foedissimamao menda

egregie sustulIt, tamen emendationes eius uerct aurest

in notis textui adiectis delitescontes eum qui solus poste R nouain editionem apud Taiaeliniigium ao. I 829

7쪽

Icurauit stigerunt. Iacuit igitur Dionysius neglectus usque ad annum ii. s. XXXVIII, quo Ritschelius nouam antiquitatiun recensionem coniuncta Ambrosi opera institutarias prooemium libri priani adiecta disputatione de codicum fide et auctoritate publici iuris fecit. Quod consilium etiamsi non persecutus est, tamen et ipse postea nomina edidit specimen Dionysi Halicarnasensis

ex optimis libris omendati ' I 846 traminia libri primi

crepita priora complectens, et Amra OMus compluribus eoinnaeotationibus academicis totum fere alteram libanimet in agitam partem lubri prirni Banendatiorem proposuit. Qua o curia ita sint, breuiter milii subsulia Panaetis emendandos hos lilyros usus sim indicremia sunt. Praesto erat priII11Ini Vctinatis eo dicis n. 105 saeculo X ues XL exarati collatio Aem. Brauni opera confoeta, deinde Clii stantis liber saeetili X bis ab Angelo ria et Braunio liligentissime exeussus, Parisino mim deniquρ duomam

mistiniani 105 et Regia 165 recenti omirn discrepantian Sypomnio enotata, qtias copias omnes Simul cum Pniagici Gedanensis gehodis manuscriptis Ritscheli insigni deboo liberalitati. Cum autem Chisiani libri anti- 1issimi aucto Atas apibi Rirae lolium Ambrosimnque tantum ualiterit ut Rd eius praecipue fidem scriptoris uecta exigi possct existimaront, mihi res longo aliter sese habore uidetur. VAinatis enim praestantia quamuis leuioris cunasdam interpolationis commaculata uestigiis ea ost ut emundationem totam fero ab hoc libro repotondam esso et ii persuasum sit. Eam igitnr legem milii proposui ut Vrbinatem quantum fieri posset fideliter exprimerem, qua in re id magnani mihi infoditum ocreauit molestiam, Pio 1 halia paneis loris Brauni coblationein non ea qua par est ακριβεία confecitam esse Ognoui. Savo enim ea linae in Hudsoni collatione a Josepho de Juliis inchoata et a Theodoro Calliorgo ab- sol ita restis notata Esse Chisiani arguit consensus, Braunius o nisit. Quod no in relictus quoque limris frandi sit, per itineris Hornani opporiunitatem cavebo. Relieuos libros Coistiniantun et Regium, qui plurimas muta tiones ain ipsius ut uiderer Stepsani manu perpessus est, tum

8쪽

VII de inuin ubi optiiIii Ine deficerent consului, Lapi uerouersioneni, cui SumnRIn trilHIit auctoritatem Austrosius, eum ex apographo codicis Vrbinatis expressam esse intellexissem, prorsus neglexi. Atore eum id praecipuo Aeetarer ut tandem qualem libri optimi exhiberent Dionysium patefacerem itaque eis qui nunc in Dionysio

operam suam collocaturi essent ceritias fissisimaerem funda InentuD1, eo dicum mi QIn secutus inconstantiae cuius dani uitiiun effugere saepe nec potui nec uolui. Quod uel maxime cadit in omne genus orthος aphicum, cum in scriptore aetatis recentioris, prResertina in re per se tam dubia atque incerta, eo mina qui nuper Cobeti alio-minaque uestigiis insistentes omnia' unaIn eandem Paere jam reuocarent exemplum sevii noluerim. His igitur copiis instraretus ad scriptoris emendationem Recessi, in mia si mane ininus recto egisse uidear, id inde excusatum iri spero, Piod hac opera prinnim uirium mea-rimi feci perieullini. Quod autem listi id pauca recto emendiissct me persu'ini in lilineo, pri inuin Augusti Mei ne hi uiri coloborram propensa in me factum est Ioliintate, qua hos libros mea eanfisa perlegit multasque meemn emendationes certissimas communicauit,

deinde uero Francisci Bnocheleri et Hermanni V s e n e ri amicitia, Ploriam ille taediunt singolas plagulas perlegendi et cornigendi ita sustinuit ut plurima praeelare einendaret, hic consiliis pratilentissimis per ser-

Tnonurn domesti omni consueraul inpin perpetuani datis maxime me a linuit.

In adnotation o qnao smnitur eriti ea id egi ni viae Vmnatis libri seriptura recederent accurato indica-Tem , onussis tantum erroribus orthogrwMess. Quod ita institui ut ut eun Mi Vctinatis auctoritate rBiecta. Alios eodi eos inprimis Chisi Anum secutus essem, id non adnotarem, diligentissimo uero qustius Ioeis uecta scriptoris ex ingonio eoamoeta essent signifiei rem.

Berolini in Ioachimico Iditiis octobribus OIODO LX.

9쪽

ADNOTAUO CRITICA

1, 3 εἰπεῖν B l 6 Ἀναξίλαος lil)H, quod cori exerrant C. Multor fragm. hist. Graec. II 8 et H. Usener Maae St. AnaXiinen. p. 6. l 16 πάντες om. B soria S SQ recte. 2, I6 αἱρέσεως B. 3, 12 περιβαλλομενη AB περιβαλομένη D corr. l 13 Πέρσαι δε οι Μηδ0υς καταγωνισάμενοι libri; articulum nperio falsum omisi cum Suida v. υσσύριοι l 17 χρόνον τε Ου πολλω πλείονα διακοσίων ἐτῶν A χρόνων τε Ου πολλωπλεῖον διακοσίων B et nisi utini πλεον) Suidas l. s. l 20

10쪽

ADNOTATIO CRITICA IX5, 12 o- οἶδ δτι δει πλείω λέγειν libri, nisi quod B δεῖ o tui; o τι intellegemium esse uidit Ritscheliust 15 τα πάλαι των ἱστορουμένων libri παλαιὰ Stephanus es. I9 l 26 λαβεῖν αυτῆς AN, αυτῆς post αρχαιολογίαν transponit censor ed. Reislc. in Walcf. bibl. phil. II 574.

6, 1 παρεχομενης scripsi ἐχομένης Β ευχομενης A l 11 βασιλευσι βαρβάροις Miri βασ. βαρβάρων seripsi o Beriaaysi coniectura i 28 τότε μαθοῶσι libri τοῖς μαθοὐσι scripsi;

τοῖς γε proposuerat Ritschelius. 7, 21 εν τy περὶ των επιγόνων πραγματεία a ἐπειγομένων pro επιγόνων B, PIaro uidendum ciun ἐπιγόνων memoria hic noli prorsus apta uideatur, num fortasse ἐν τyπερι των ἐπ fAuςάνδρ)m γενομένων πραγματεία son endum sit j 29 ουδὲ ακριβῶς ut interpretandae uocis διεσπουδασμένως caussa ad lita seclusi; oλίγα και ουδὲ αυτὰ διεσπουδασμένως ουδὲ ακριβῶς A όλ. και ουδὲ ακριβῶς αυτω διεσπουδασμένως B ὀλ. και ουδὲ ακριβῶς αυτῆ διεσπουδασμένα proposuit Me in eicius t 31 και κατ' ουδεν

διαφόρους BC; num διαφέρουσας coli. II 10 V 6928, 8 καλην ἱστορίανJ an ἱκανην 2 l 15 αυτης oin. Bαυτοῖς reliciti praeter a i 26 ἀνθρώ-ος oin. B l 27 φιλοθεώρους B l 28 ας ἐμοὶ δυναμις ην ἀποδοῖναι libra ἀνταποδοὐναι scripsi e coniectura Ritscheli; an ως ἐμοὶ δυναμις 3 l 29 τε oni. B l 30 ἀπηλαυσα B cinam sorinam et hic et aliis locis II bb. 76. in isti Vctinas liber eam exhibet ino spreuisse doleo. 9, l0 δη oui. B l l8 γραμμάτων επιχωρίων libri των inserruit ReisItius j I9 τουτω χρόνω libra, articuliun ad

ριος Αντιευς libra, articulum inserint Buecheler. cf. II 13.

ἀναγραφala subaudiendum aut cum Ritschelio χρονογραφία ς scribendiIIII est. 11, 17 Πβερις semper scripsi ciun plua unis locis Vrinnas et Chisianus lianc scripturani confirment i 24 ὁ

ταῖς scripsi αυταῖς libri; mimim Reilatauin qui τρισσαῖς Proposuit uemni non tu disse, siquidem bis tantuni, Latini et Romuli temporibus, Aborigines nomen mutauerant l