장음표시 사용
271쪽
Φηγοὐς, κάρυα Καρυ ζια. Allienaena II p. 52 b. de καρυοις disserens: Lύβουλος Φηγοίς, κάρυα Καρύστια. XIV. Λthenaeus II p. 65 er 'Orι τὼ στρουθάριον παρ' ἄλλοις τε και παρ' Gmυλωρ Περδίκια λάβε τέτταρ' η καὶ πέντε, δασυποδας τρεῖς, στρουθάριά θ' o Iouἔντραγεῖν, ακανθυλλὶδας, βιττάκους, σπίνια, κερχνη δας, τά τ' ἄλλ' αττ' αν επιτυχνς. In Illa pro λάβε etc. ex C enotatum λάβετε τέταρ' η πέντε. Insne αττ' BDC. ατ VL. Possunt illa facili opere ad trimetros revocari, sed Eut exigua aut nulla vert speete. Priora tamen satia integra sunt:
Περδiκια λάβε τέτταρ' η καὶ πέντε, καὶ τρεις δασυποδας, σrρουθάριά θ' oioν ἐντραγεῖν. Ante ἀκανθυλλίδας plura videntur exeldisse. Cetera it
καὶ βιττάκους καὶ σπίνια καὶ κερχνῖδια, ἄλλ' -τ' αν ἐπιτυχης. Πίττακος vel βιττακος avis eadem est mIae a plerisque
I ιττακός, nonnullis etiam σιττακος incitur. Eadem no-
272쪽
πτιον - μβουλος Κόκκον κτλ. Vs. I xνέδιον Via κνίδεων BCD. Minuscula litera Iloc nomen rectius gerit l, ut pote a κνiδη inlisa, non a Cnido ucte derivandum, doeuit SchweiglIaenserna, laudans ille Plinium XIlI 2I. XVII s et Bodaeum ad Theophr. p. II 8 . Tum πεπiριδος, pro quo alit Iiabent πεπέριος, ex CV scripsi propter grammaticum
Praeterea malim ητοι πεπίριδος. - Vs. 2 διάπαττε L. διαπάτε V. Ceteriam non de vino condiendo loqui poetam, quod ex Avienael verbia eo ulteias, docent vel postrema illa διάπαrrε την oδόν. In Oων lamen viilum latere suspicor.
xVI. Oυτοι ἀνιπτόποδες χαμαιευνάδες ἀερίοικοι, ανόσιοι λάρυγγες, ἀλλοτρίων κτεάνων παραδειπνίδες, ῶ λοπαδάγχαι
AiIienaeus III p. II 3 er προς ον ὁ Μάγνος φιλοτράπεζος ων καὶ τὰν γραμματικον τοῖσον υπερεπαινῶν διὰ την ἐκτένειαν, εφη Ουτοι ἀνιπτόποδες χαμαιευνάδες ἀερίοικοι, κατὰ τον κωμικον Eυμυλον, ανόσιοι λά-
273쪽
ρυγγες, ἀλλοτρiων κτεάνων παραδειπνίδ ες, οὐ, προπάτωρ υμῶν διογένης - ἐλεγεν αρτον ἐσθίειν καλῶς πεποιημένον; υμεῖς δ' d λοπαδ άγχναι, κατὰ τον αυτὼν ποιητὴν G υλον, λευκῶν υπογαστριδίων, ἐτέροις οὐ παραχωρουντες φθέγγεσθαι τὰς ησυχίας οὐκ ἄγετε. Disieeta
poetae me in bra a Porsono ad trimetros revocata ita eon so-
elami ut versus libypti allicus medius Inter duos Ilexametros roguus sit, plane ut factum est ab Euripide AmIrona. IIT. Loeus soletasse ad Eelio fabula in referendus est, in euius dra in alta mignielito quod P. 222 ap POSUI, Eadem est numerorum consociatio. Priora usque ad παραδειπνίδες, onusho tamen pronomine ουτοι, apposuit etiam Eustalli ius p. 1058 12. Verba ἀνιπτόποδες χαμαιευνάδες ex Houiem eo loco Iliad.n 235 a Sellis ad parasitos translata sunt. Παραδειπνiδες, nisi quod non puto opprobrat eausa parasiti feminino genere compellantur, mutat aeum in παραδειπνidαι, de quo nominu ni genere docta extat annotatio Lobee I ad Sophoella
Αiae. p. 389. Cla quae Ipse composui ad Cratini Arehil. IX p. 22. Denique λοπαδάγχαι pro λοπαδάγχναι scripsi a Da-
Ie inpli coniectura, qui vertit patinaram strangulatores. Versu tertio possis articulum praefigere των D ῶν. Sed fortasse λευκῶν eor ruptum e8t.
274쪽
τως και παρὰ τὼ πολλὼς πολλοστὰς και πολλοσταῖος, παρὰ G υλω Καὶ μὴν οἴκαδε τι πολλοσταῖος ἀποτρέχω γίναι. DistinglIer καὶ μὴν οἴκαδε. πολλοσταῖος ἀποτρέχω, γυναι. In τι miid lateat alii videant. Tριακοσταῖος et πολλοσταῖος
275쪽
Monuit ellam Dola meus Adv. I p. 610. In tiaraim glossarum prima supplevi τὴν γεννωσαν ex Suula, Toκός: ἡ γεννῶσα. Proverbium τὰ κηρύκειον η τὴν μάχαιραν h. e. pacem aut bellua ι, vulgo ita esseritie δόρυ ἡ κηρὶ κειον, quode dicetur ad Aelii Dionrali lexieon d Eloricu In.
νημα καταγελάσrως παρθένου ἀνάσυρμα εἶπε. Notum est quid ἀνασύρεσθαι sit sensu obscae io. V. Callauboli Imail DIog. Laert. VI DI et Myesselingiuin ad Diodoriani Sie. I p. 96. Apud Grai minatieum Beri. Aneed. p. 399 8. GH-
Denimae comu emorare iuvat schol. Ven. Iliad. . 162.
περὶ τέρματα r αντὶ του διὰ τὰ τέρματα. είς γὰo rosmυς τὰ τέλος τῆς νίκης ἀπόκειται, ἐπει εἰ περι τὰ τέρματα δραμοῖσιν, εὐσυῶς κάμπτειν οὐ dυνανται. Oυτως Mβουλος.
Quae an ad Eubulum eonu cum referenda sint, pro certo nona firmaverim.
276쪽
θεος κτλ. Alitia itici sta p. II 3 9. 'PO ςr ro πρόσωπον, Ἀραρώς χ γὰρ θεὰς κτλ. Cis Toupius ad Suid. II p. I 0. DE Marte In apritin transformato haee Interpretanda videri monui Hist. erit. p. 31 . II. III. Anuauieista p. SI s. υλλος ἄλλον παρεκάλει:αντὶ του ἀλλήλους. Ἀραρώς υδώνιδι. Eodem respleti strix malleus Belikera p. 3 9 9. υλλος ἄλλο νι ἀντὶ τουαλαθλους. Idem p. 101 3. Kολοβωθῆναι et υραος Ἀδώνιδε.
μάσθαι φαρότος εἰπύντος ἐν καινά Παρθένος δ' εἶναι
277쪽
δοκεῖ, φορῶν κροσωτ ους και γυναικείαν στολήν. ἔνιοι γὰρ οἴτω γράφουσιν ἀντὶ του κροκωτους. Iloe ipsum
κροκωrovς IIaud ilubie veriun est; Elteri NI ad προσος revo- eandi in esset, qua snrma an nemo unquam usus sit vehementer dubito. Loeum de ipso Caeneo intelligendum esse
Tὰ κωφὰ μεν δὴ ταυτα νωγαλευματα, κόγχαι τε καὶ σωλῆνες, ατ τε καμπίλαι καρῖδες ε),ήλλοντο δελφίνων δiκηνεις σχοινόπίεκτον ἄγγος. Λtlienaeus II p. 4 dr νωγαλευματα εκάλουν τὰ ἡδέα βρώματα. φαρώς IN κομφὰ - νωγαλευματα. Idem III
279쪽
II. III. AnilauteIsta p. 82 8. 'χθικτος : ἡ παρθένος. υραρος Πανος γοναῖς. - Idem p. 106. Λαμπρ ὁ φυχος : ci ντὶ του μεγαλόφυχος. Ἀραρώς Πανὰς γοναῖς.
οὐκ ἔσθ' oπως oris ει παράσιτος, φίλτατε, ὁ δ' Ἱσχόμαχος ὁ διατρέgων σε τυγχάνει. Athenaeus VI p. 237 ar του di ονόματος του παρασέ- του μνημονείει ' Ἀραρος ἐν Υμεναiω δια τοίτων Ουκ ἐσθ'
Suidas, υναθεῖναι καὶ ἐπαναθεῖναι τὼ αυτό. Ἀραρώς' Υμεναiω VOπως κτλ. Vs. I legebatur ἐὰν καιρὰς I. Κusteriis ἐπειδὰν καιρις p. Beriali aratius την νύμφην τις ὁrαν ὁ καιρος η. Polerant haec minora opera expediri. De Pr ducta ultima pateticulae ἐὰν nunc res per ulgata est. Vtile Dindornum ad Aristopli. Vesp. 228. - Vs. 2 libri αναθή - ει συμφέρειν, eo retexit Touplus Eni enit. I p. 44. Videntur patris verta esse liliam sponsam sollenni ritu, eo tantibus sponso et parocho, deduci iubentis. Elymol. II. p. 409 3 r
vξαντες την λεγομένην κλινίδα η ἐστιν ὁμο- δένδρω την τῆς νύμφης μέθοδον ποιουνται. παραλαβόντες δ/ αυτὴν ἐκ τῆς πατρίας εστiας εnὶ την ἄμαξαν ἄγουσιν εις τὰ τοὐγαι Ουνrος εσΠiρας ἐκανῆς. κάθηνωι δἐ τρεῖς επὶ τῆς
μώμενος καὶ ἀγαπώμενος. Cis Boettigeri Nupu. Aldobr. p. 1ll.
280쪽
Atlienaeus II p. 50 li: υρα ς δἐ κοκκυ μηλέαν καλεῖ τὼ δένδρον, κοκκυμηλον 38 τὰ ἀκρόδρυον. BCD κοκκυμηλiαν. Pollux t 232: κοκκύμηλον μῖν οὐδετέρως ὁ καρπός, ἀρσενικῶς δἐ ro δένδρον καλεῖ ἡ μίση κωμωδici 5 κο
κίμηλος. IIaec satis prahabiliter Casau bonus ua Inter se eonciliare conatus est, ut apitii Athetiaeum ac enitum eon
liceret: Ἀραρος τὰν κοκκύμηλον καλεῖ τὼ δένδρον, τὼ κοκκυμηλον di τὼ ὀκρόδρυον.
II. III. Photius p. 4 , 17. wωθώς: χωρὶς του l. Ἀρχιππος. καὶ Goαρος ἐωθας. καὶ Θουκυδiδης ἡ ἐώθεσαν. Eadem Sulcias v. ἐωθώς. - Pollux VI 43i Ἀναξανδρiδης di καὶ χορτασμὼν εἴρηκε, καὶ το χορrάζειν υριστogάνης, και τοχορτάζεσθαι Ἀραρος.