Anecdota Graeca Theodosii canones. Editoris annotatio critica. Indices

11쪽

θυντικῶν ώς ἡ ὀρθή, Ουτω καὶ ἡ κλ'τική.

θυντικῶν, λέβης λέβητος λέβησι, Tρως Tρωός 2 ρωσί, .

λέκτω. σεσημείωται το Πικίας Πικέαντος καὶ Πευκετίας alΠευκετέαντος εν τω κανόνι. Τω κοχλία: πεια γε

νικὴ ισοσυλλαβουσα τῆ ευθεία τὴν δοτικὴν εχει εις Ξἀνεκφωνητον λήγουσαν μετὰ τοῖ φωνήεντος τῆς ευ-

θείας ἡ μείζονος ἀντισοίχου, ὁ Πέρσης τοῖ Περσου τω Περση, ἡ Μήδεια τῆς Μηδείας τῆ Μηδεία, ἡ γῆ τῆς I γῆς τῆ γῆ καλός δε καλοῖ καλῶ δια μείζονος. Toν

13쪽

. 'O sημοσθένης τοὐ Λημο σ θένεος και δημοσθένους : - εις ης σνόματα παρ ουδετέρων ἶσυντεθειμένα πάντως εις ους ἔχει την γενικην, γόνος ευγενης ευγε νους, ηθος κακοήθης κακοήθους ' σεσημελ- τοι το αγκυλοχείλης ἀγκυλοχεiλου. εἰδέναι δε δει ora

15쪽

e in

16쪽

Πληθί οι Πάριδες. των Παρίδων : ειρηται. τοῖς Παρισι : πῶσα δοτικῆ ενικῶν εις Ξ εκφωνοίμενον λήγουσα, προ του Ξ δεχομενη το σ και ἀποβάλλουσα τὰ μὴ δυνάμενα συν αυτω εκφωνηθῆναι, την δοτι ντων πληθυντικῶν ποιεῖ, Πάριδι Πάρισι. τοις Πάρι- 6

εσπειρ ἔτεος εν γαία θέρος

καὶ ὐ χαρίεν: διχῶς λέγεται τοίτων ἡ κλητικη, ω χαρίει καὶ ὐ χαρίεν, ἔτι τὰ εις s λήγοντα μετὰ διφ-οὐγγου αποβολὴ τοῖ s ποιει τὴν κλητικήν, ὁ παις ώπαῖ, ὁ Πηλευς δ Πηλευ, καὶ d χαρίεν, οτι πῆν Ουδέ- 5.

τερον ἀρσενικω παρεσχηματισμένον, εἰ μεν ισοσυλλαβως κλῶνοιτο, τη αιτιατικῆ τοῖ αρσεν os ὁμοφωνεῖ, το . σοφόν καὶ τὴν σοφόν, τὼ ευ ρων καὶ τον ιυγήρων, et

17쪽

mηθ. οἱ χαρ ίεντες. τῶν χαριέντων. τοῖς χαρ ἐεισι καὶ χαρίεσι : διρος λέγεται και ἡ δοτικῆτων πληθυντικῶν, τοῖς χαρίεισι τω λόγv τῆς ευθείας των ενικῶν, ἡ χαρίεσι τω λόγω τει δοτικῆς τῶν ενικῶν. τους χαρίεντας. ώ χαρiεντες. Io

. . .

18쪽

Πληθι οι η δ εες, καὶ η διῖς κατὰ συναίρεσιν. τῶν ηδέων. τοῖς ηδέσι. τους η δέας, καὶ ηδεῖς κατὰ συναίρεσιν. ώ ηδέεο καὶ d η δεις. i

ερωτες ερωτας, βότρυες βότρυας. ώ -βότρυες.

19쪽

πιικά ὁ Μενέλεως του Μενέλεω : τῶ εις ος ονοματα μεταποιοῖντες Ἀττικοὶ εις ως και τὰ παρα- ληγοντα τῶν φωνηέντων εις ε μεταβάλλουσι, κλίνου σοδῖ πάντα κατὰ αποβολὴν τοῖ σ, ὁ λεώς του λεώ, ὁ 5 3νεως του νεω. 4έον δε ώς εἴ που ευρεθείη εν τω κοινῶ/ ονοματι τ3 5, εις G αυτὰ τρέπουσι,' καν φθάση προ . παροζυνθῆναι ἡ ευθεῖα, πῆσα πτῶσις προπαροζεισσώ-

20쪽

εηθεῖα πληθυντικῶν αρσενικῶν τε και θηλυκῶν εις φωνῆεν λήγουσα εις ι θέλει λήγειν. των Μενέ λε ων. τοῖς Mε νέ λε ως: πῆσα ευθεῖα πληθυντικῶν εις Ξ λήγουσα προς σει του G ποιει τὴν δοτικήν ' αναγκαίως Io ουν καὶ τουτο μετὰ του ι γράφεται. τοὐς Μενέλεως:καὶ τουτο απο του κοινου γέγονε τροπῆ του o εἰς iῶ.το δὸ υ εξέπεσε διὰ τὴν κακοφωνiαν. ω Μενέλεω r

ειρηται ώς ἡ ορθὴ καὶ ἡ κλητικὴ των δυῖκῶν καὶ των