Anecdota Graeca Theodosii canones. Editoris annotatio critica. Indices

321쪽

eισπωμένων ποιουσαε πην κλίσιν.

. . πάντα ηδη Tos τελεω ἐνταυθα γὰρ ἐνεστῶτές εἰσιν iaντὶ μελλόντων ' αντὶ γὰρ του γα μησω και τελέσω, ωςπερ και ἐν τῶ

σημειουται τὰ ἐκχεω δευτέρου μελλοντος, οἰον και τοκατακλιεῖς πωρ Εὐπόλιδι ἐν χρυσολ γένει, οἰον, εἰ μη τις αυτην κατακλιῶ. 'IOI 8, 10. οι Ἀθηναῖοι και ἐπὶ των βαρυτόνων καὶ ἐπὶ της πρώτης συζυγας των περισπωμενων τὸ τρίτον πρόςωπον του ἐνεργητικου ἐνεστῶτος δεύτερον ποιουσε παθητικόν, οἰον τύπτω ἀππεκτύπτει τύπτομαι τύπτει 'Aττικως διὰ της ει διφθόγγου ' καὶ πά

322쪽

IO 29, 28. φασί τινες ως οὐκ ἄφειλε τραπηναι τό θ εἰς τὸ τ ἐν τω τύφθ' ι' ob γὰρ πάντα τρέπεται, ὁτε υλλεπαλληλία των δασέων ἔστιν. ἰδοῖ γὰρ ἔστιν

323쪽

λογιαν, ἔτι το ζευγνυην καὶ το πηγνυην καὶ zo ομνυην προςθέσυτου - παθητικὸς γίνεται, οἰον ζευγνίμην, πηγνυμην, ὁμηγρο εἰ εἶχον οὐν τὸ ι κατὰ τὴν παραλήγουσαν, ἡμελλον αποβάλλειν ειυτb ἐν τοῖς παθητικῶς, ἐπειδὴ μετα τὴν υε δίφθογγον G-φω- νον ora εbρίσκεται ἐπιφερόμενον, οῖον αρπυια, μυῖα, υιός. ὁ οἰνεῖχον ἄποβάλλειν ἐν τοῖς παθητικοῖς, προαπέβαλον ἐν τοῖς lνερ

IO4Ο, 5. δεῖ δὲ γινωσκειν οτι 'γωνες uo τετυφνῆα καὶ τα ἔροιο λέγουσι δια τῆς si διφθόγγου καὶ Ου διὰ τῆς su. IO4I, 3. ἄξιόν ἐστι ζητῆοαι διὰ τί ἐν ταῖς με coaαῖς ὁ μὲν ἐν

εστὼς και ὁ παραπατικος συν ζωσμένοι εἰοί, καὶ ὁ παρακείμενοe καὶ ὁ υπερσυντέλικος ομοιως, ὁ θὲ αόριστος εδία ἐστίν. καὶ λε- νει ὁ 'Moλλώνιος ταυτην τὴν απολογίαν, DTι συγγένειαν χονοινῶ μετοχαὶ προς τα απαρωφατα ' ώςπερ γὰρ τὰ ωπαρωτα , Ουκ kχουσιν Οὐτε πρόςωπα ουτε θέλημα ψυχῆς. ἄλλως τε δέ, ἄζπερ, ἡ μετοχὴ πτωτική ἐστιν, ουτως καὶ τὰ ἄπορωφατα δυνάμει πτωτικά εἰσιν ' λέγομεν γὰρ τὸ περιπατεῶν ωφέλιμόν ἐσra, Toυ περιπα τῶν ωφελίμου ἔντος, τῶ περιπατεῖν Aφελίμφ ὁντι. ἐπειδὴ οὐν συγγένειαν ἔχουσιν αἱ μετοχαὶ προς τὰ υπαρωφατα, εικότως τὴν τάζιν των απαρεμφάτων φυλάττουσι κατὰ τους χρόνους, καὶ ώςπερ. ἐν τοῖς ἄπαρεμφάτοις συνεζευγμένοι. εἰσὶν ὁ ἐνεστὼς καὶ ὁ παρα- τατικος καὶ δὲ παρακείμενος καὶ ὁ υπερσυντέλικος, ὁ δὲ αόριοme καὶ ὁ μέλλων λακεχωρισμένοι iaσί, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἐν ταῖς

324쪽

26. παραφυλαττόμε9α τὸ 'ἡν τρόῖς κεφαλαί, ον αντὶ τοὐψοαν. - ἔστι γὰρ ἰλεν ἰτε ἐσαν , καὶ γεισαι παρὰ τοῖς ποιηταῖe το τρίτον προςωπον των πλη9υντικῶν, και ἐδου ἐλλείπει μιέουλλαβν του ἰδίου πρωτου πλη9υναικοῖ, καὶ' ου γέγονε προς την Παραληγουσαν της γενικῆς της μετοχηq. ἔστι γοῦρ εἰς ἔντος η μετοχη, και οφείλει τὸ τρίιον των πληθυντικων γενέσθαι ἔν διατμ ε' αλλ ἐπειδη μονοσυλλαβος ἐοτιν η λ ις και την αὐrην ἔχει ἄρχουσαν και λήγουσαν και παραλῆγουσαν, τω λόγον τῆς ὁρ- χουσης ἐφυλάχθη τὸ ῆ και Ουκ ἐγένετο τω λόγοι etῆς παραχηγοί,σης διὰ του ε. ἔστι και ἄλλως τοιαυτη απολογία, εν λέγει ὁ Ἐρωδιανὸς ἐν εω περὶ - του μονοβίβλω, ὁτι ἐν ευρίσκεται πρω- ου προσωπου ἐνικολ ώς παρὰ 'Αριστοφάνει ἐν Πλουτω, γ δίκαιος ων ἁνὴρ

vντὶ του ἐσαν, AM ωςπερ ἐν τοῖς Ἀνικο ῖς τὸ πρωτον και τρίτον ὁμοφωνοῖσι, τον αυτὸν τρόπον και ἐν ταῖς πληθυντικής τὸ πρῶ-gον καὶ τρίτον Ῥοφωνῶσιν. πάλιν δὲ ἐκ του ἐναντίου ευρίσκομεν παρωχημένων τινων τρίζα πρόςωπα πληθυντικὰ ωοσυλλαβοῖντα τοῖς ἰδίοις πρώτοις πληθυντικοῖς, τῆς μετοχης μυτων μηουσης εἰς ο μετ οξείας τάσεως, οῖον ἔστιν ὁ πληρων etου πληρουν- τος ἡ μεταχή, και δέον ἐστιν εἰπειν τὰ πληθυντικὰ ἐπληοοῖμεν ἐπληρuυτε και τὸ τρίxον ἐπλήρουν, ἐνδέον μίαν συλλαβην του ἰδίου πρώτου πληθυντικου και λῆγον εἰς την παραληγουσαν της γενικῆς τῆς μετοχης' και δμως ευρηetαι πυρα τω Tvριπί ἐν τῆ 'Eκύβn τὸ τρίτον των πληουντικων ισοσυλλαβον - ἰδίω πρωιωπροςώπω πληγυντικω, οῖον ἐπληροὐσαν, ἔνθα φησιν οἱ δ' ἐπληροῖσαν Πυράν , . κορμους φέροντες πευκίνους. καὶ πάλιν ἔστιν o σχάζων του πῆοντος ἡ μετο , καἰ πάλιν δέον ἐστιν εἰναι τὰ πληθυντικὰ ἐπάζομεν ἐυάζετε ἔπαζον, και Ομως ευρηται παρὰ Αυκοφρονι τὸ τρλον πρόςώπον των πληθυντικων

325쪽

ηῖα πολλὰ θεούς γουνουμενος αντὶ του ἐπορευόμην ' ἐξ Ου ὁ υπερσυντεχικος ηtεια διὰ τos η καὶοῦ κατὰ την ίπουσαν, καὶ ἐν συνθέσει παρῆειν καὶ ἐξ&ειν, ωῆπαρὰ Μενάνδρω,ύπνειν των τόκων xχων τόκους. τούτου οὐν χάριν ἐν τοῖς εἰς μῆ ovκ ἔστι μέσος παρακείμενος. ZWοῖσι δέ τινες καὶ περὶ του οἶδὰ πόθεν γέγονε. κροὶ ἔστιν εχπέιν εἴδω ὁ ἐνεστως. τουτου O μδεος παρακεἰμενος ωφειλεν Πνα της e. διφθόγγου φυλαττομένης κατὰ et ητ ῶρχουσαν ωςπερ ἐπὶ τον εἰκονίζω εικονικα, εἰκάζω εἴκακa. αλλ' Hράπη τὸ ε εἰς τὸ Ξ Αἰολικῶς καὶ γέγονεν Οἶδα διὰ της οι διφθόγγον, ωςπερ ὀνειρος ονοιρος.

καὶ λέγουσί τινες διὰ τί γὰρ μη λέγομεν ἔτι λόγω προθαληγουσης ἐτρι πη τὸ ἔ εἰς τὸ Ξ ἐν τψ οἶδα μέσου παρακειμένω , οῖον λέγω

ουν εἰπόῖν ἔτι ου δυνύμεθα λέγειν ἔτι λόγω παραληγονοης ἐτράπη το ε εἰς τὸ ω ἐν τω οἰδα, ἐπεὶ τὰ λόγe παραληγούσης πρέποντο ε εἰς ο ἐν τῆ μέσω παρακειμενω φυλάττουσιν αυτὸ καὶ ἐν τωυπερσυντελίκω καὶ ἐν τῆ μετοχu, οῖον πείθω πειοι θ α ἐπεποίθειν πεποιθως -.. ἄλλα μην Ουτε ἐν τῆ υπερσυντελειω ἐφυλύχθη οὐ raiν τα μετοχῆ' εἰδώς γάρ ἐστιν η μετοχη διὰ της ε. διφθογγου, καὶ εἴδειν Ο ὐπερουντέλικος καὶ και Iκτασιν Ἀττικην του 7 εἰς η' ίδειν διὰ τοῖ η καὶ P, ω ερ εἰκάζω ηκαζον -. αλλ' ως εἴρηται, κρειττον λέγειν orι ψευδαιολικῶς ἐrράπη τὸ ε εἰς τὸ δ. ἔτι γὰρ Αἰολικός ἐστιν τοῖ οἶδα, δηλον, εἴγε ἐν τω συνοιδα ἄνεμ δισετον et ὀνον ' οἱ γήρ Αἰολεις ἄναβιδαστικοὶ των τόνων εἰσίν. - ει μη γMρ Αἰολικως, Ουκ ἄνεβίβαζε τον τόνον ἐν συνθέσει κανων γαρ ἔστιν ο λέγων οτι πας παρωχωρ ος οριστικὸς απὸ φωνηεντος ορχομενος ηοι απὸ φύσει μακρῶς τον αὐτὸν τόνον φυλάττει ἐν

327쪽

1296

330쪽

α mi id significet 808, 9. 809, 4. ἀβέβηλα 323, 13. 223, 24. Ctur prima sit littera 1176. - ὁ βέβηλoe 321, 23. 323, 13. α Ion. mutatum in η 494, 14. αβελτερία 321, 4. 500, 16. 545, 6. ἀβελτεροκόκκυξ 27 . 24.' I i. q. 522, 18. 567, 31. ἶβέλτερot 198, 22. 321, 25. cii. q. ῶς 55 26. 566, 18. 56 1.. δειοι 199 δ .

βολος 322, 2.

ἀβασάνιστος 321, 14. βασανίοτως 321, 17. υβατον 32I, 13. ἄβατος οδος 22, 26. 323, 12. αβδέλυκτα 321. 19.