Anecdota Graeca Theodosii canones. Editoris annotatio critica. Indices

311쪽

ώπφ προρδιορισμὸν τινα. καὶ εzmἔν ἔτι τρωον ἐστι πρόςuxor περὶ οὐ ο λόγος μητε προοφωνοῖντος μητε προςφωνουμDov' Di μὲν γὰρ του εἰπεῖν μειε προςφω mirari εις χωρίζομεν το πρῶτον πρόςωπον, διὰ δἐ του εἰπεῖν μητε προςφωνουμένου χωρgo 'δεύτερον πρόςωπον. χάριν δὲ σαφηνείας Ουκ ἄτοπον ἐστι θειναι κω ἐν τω πρώτω καὶ ἐν τs δευτέρω διορισμους τινας, τιμειπεῖν ἔτι πρῶτον μέν ἐστι πρόςωπον αφ Οὐ ὁ λόγος και φρ

θηντικὰ γίνονται, οὐτω καὶ ἐν τοῖς προςώποις - απὁ τρι- η ἐπεκεινα τρωα λεγονται. Λιὰ τί δὲ ἐν ταῖς αὐτωνυμίαις διι φορε

τρίτα ευρίσκεται, οῖον ἐκεῖνος ουτος, αυτός, ὀδε,

ἐν τῶ περι αντωνυμιῶν, εἰ θεω φίλον, μα ,σόμεθα. μόνοι καθολικοί εἰσι τρεῖς, ἐνεστώς, παρεληλυθώς, μαν' ἐκ τοίνων o ἔνεστοῦ Dυκ ἐπιδεχεται διαίρεσει , ἐπειδὴ κινδimi καὶ εἶναι χρόνος. λέγουσι γαρ τινες ἔτι, εἰ αρα ὁ χρόνος ὁti M'νεῖται, Ουκ υρα Mi ται ταοθ αι' ει δὲ μη rσταται, οὐκ is ἔστιν O ἐνεστὼς χρὀνος. αλλὰ λέγομεν ἔδει οἱ χρόνοι εἰ μη in στηκασιν, οὐδὲ παρηρκοντο ' πῶς γαρ δύναται παρελ9εῖν το Hσταθόν; καὶ γαρ ἡ χθεσινῆ ηαερα, εἰ μη πρῶτερον ἐνέστη, ovii παρηρχετο ' καὶ πάλιν ἐάν τις βραν τον δάκτυλον αυτοῖ εἰς κρο , τόν αεὶ ρέοντα η τον πόδα αυχοῖ εἰς ποταμὸν αεὶ ρέοντα, ὁτι οὐτε ἐν τῶ παρελθόντι οἴτε ἐν τω μέλλοντι δύναται βρωειυτόν, ἀλλ' ἐν τῶ ἐνεστῶτι χρόνον. και η διπάροξις η γινομm ἐκ τοὐ τροχοῖ δηλον ὁτι ἐν τω ἐνεστωτι χρόνω γίνεται καὶ om ν τῶ παρελθόντι οἴτε ἐν τῶ μέλλοντι. καὶ πάντα δὲ τοῦ νινο μινα καὶ πάντα τὰ λεγόμενα ἐν τω ἔνεστῶτι χρόνω καὶ γίνοπο και λεγονται. ἔστι δὲ ὁ ἐνεστὼς ακαριαῖος, τομ ἔστιν ἄμα τηλέγεσθαι IH καὶ το εἶναι. εἰκότως ουν οὐκ ἐπιδεχεταί τινα δα ρεσιν. ἰστέον δὲ ὁτι παρὰ μὲν τοῖς γραμματικοῖς πλατικός ἐσπο ἐνεστώς, τοὐτ ἔστιν ἐν πλάτει, ὼς ὀταν εἴπωμεν ἔτι ὁ ἐνεστώς ἐνιαυτος τοιόςδε ἐστί, παρὰ δὲ τοῖς φιλοσόφοις ακαριαῖος ιν ντολ ἔστιν ἄμα τῶ λεγεσθαι νχει καὶ τὸ εἶναι. ὁ δὲ παρπωμνος, πολ ἔστιν υ παρεληλυθώς, πλάτος ἔχων ἐπιδεχεται δ φ

312쪽

ὐους διαιρέσειe. τὰ γὰρ παρελθόντα η ἐν μέρεε παρηλθον καὶ

Ουπω ἐπληρώθησαν, και ἰποτελοῖσι τον λεγόμενον παρυτατικόν, ων ἔνυπτον ἔτρωγον, καὶ ουπω ἐπληρώθη τo προῦγμα, αλλ' ἐν μέρει παρηλθεν ' ὁθεν καὶ παρατατικὸς λεγεται παρὰ το τεταμώνην καὶ ἀπληρωτον θειν την σημασίαν. εἰ δὲ νευιστε πυρηλθον τα παρελθόντα καὶ νεωστὶ ἐπληρώθη τυ πραγμα, αποτελεῖ τον λεγεμενον παρακείμενον, οιον τέτυφα πεποίηκα, ος τις δια τορο καλεῖται παρακείμενος, ἐπειδη παράκειται αὐτω η πλήρωσις, τοι π1 τι νεωστὶ ἐπληρώθη. . η προ πολλου παρῆλθον τα παρελθόντακα. ωποτελεῖ τον λεγόμενον υπερσυντέλιπον, οῖον ἐτετίφειν, ac πις καὶ διὰ τοὐτo υπερσυντέλικος λέγεταε παρὰ το προ πολλον

πληρω θηναι ' συντε ικος γὰρ ὁ πεπληρωμένος. ἰστέον δὲ ἔτι ἀμὲν παρακείμενος ἔχει ἐν ἔαυτω τὸ αρτι ' xὸ γὰρ τέτυφα τό αρτι, πληρωθὲν δηλοῖ ' ὁ δὲ υπερσε ναελικος υει ἐν ἐαυτω τὸ πάλαι τὴ γὰρ ἐτετύφειν.τὸ πάλυι πληρωθὲν δηλοῖ. ἐὰν δὲ τὰ παρελθόντα ἄδηλα ωσι πότε παρηλθον, αποτελεῖ τὰν λεχόμενον αριστoriorOω ἴτυφα ' ἄδηλον γὰρ Gτε νεωστὶ εἶπε προ πολλοῖ' διὰ τολοκαὶ αόριστος λέγεται. ἰστέον δὲ ὁτι ὁ αόριστος, ἐὰν μὲ9 προς- λειβη τὸ ἄρτι, ἰσοδυναμεῖ τω παρακειμίνω ' τὸ γὰρ λυφώ ἄρτοιν ἔσω ἐοτε τω τετυφα ' ἐὰν δὲ προςλάβη τὸ πάλαι, ἰσοδυναμ τψ υπερσυντελειω ' τὸ γὰρ ἔτυψα πάλαι ἐν ἔσω ἐστι τω ἐτετύφειν. ὁ δὲ μέλλων καὶ αυτὸς ἔχων πλάτος ὀφερ ει ἐπιδέξασθαι διαψε. σιν ' τὰ γὰρ μέMοντα η μετ . ολίγον μέλλουσε γενεσθαι η μετὰ πολύ. αλλ' ἐπειδη τὰ μέλλοντα ἄγνωστα εωι, τὰ δὲ ἄγνωστα Ουδίνανται ἄτε δη αγνοosμενα διαίρεσιν ἐπιδέξασθαι, διὰ τοῖτο Οὐα πιδέχεται διαίρεσιν o μέλλων. δμως δὲ αὐτὰν διεῖλον oc Ἀθη-

. . ναῖοι εἰς μέλλοντα και μετ ολίγον μέλλοντα. ευρίσκονται Ουν

χρόνοι, ὁ ἐνεύτως καὶ ὁ μέλλων ται Mι τέσσαρες διαιρέσιις ταυπμρωχημένου χρόνου κ. T. 1. 5. εισι τὰ 6ξyro να ἄχρι λβ. καὶ μη νομίσωμεν ταδτα τὰ λβ.πολλὰ ειναι προς δ χιλιάδας η δ μυριάδος μη ὀξυτονουμένων. εἰσὶ δὲ τὰ ὀξυτονούμενα ταυτα, δός, θές, σχές, σπές, φρα, R - χρη - ἐλθέ, εὐρε, εἰπέ, -- εἰμι, φημι, ημί. τὰ δὲ λοιπά όξυνόμενα απὁ κλίσεως εἰσι τούτων των δυο, βέγω δη του φημι κοιτοῖ εἰμί. -- τὸ δὲ λωβέ και ἰδέ παρ ημῖν βαρυνονται, παρὰ δ τοῖς Ἀντικῶς ὀξυνονται. τὰ δὲ κατὰ διάλεκτον ου θέλομεν ουναριθμεῖν, ἐπειύη πολλὼ εὐρίσκομεν, και μάλιστα πυρὰ τοῖς Βω-

313쪽

11. παρὰ τιῶς Αωριευσιν εὶς η κιοναται τὁ α καὶ G ο ν - ἐμάχημά. ομοίως Ουν καὶ ἐν τω δρύεις ποιουσε τὰ Γ καὶ ε εἰς ηκπιὰ κροῦσιν καὶ λέγουσιν ὁρος ' καὶ πάλιν διφάεις δmyci πεν νάεις πεινῆς, καὶ μένει vo P προς; εγρεγμένον. κέχρην-. Mτουτοις ἀπὸ Θωρωος διαλεπιου καὶ οἱ 'Aθηναῖοι, φημῖ πεινῆς κα διψyς καὶ ὁρος. τοιουτόν ἔστι καὶ τό ἐν πν κοινν διαλέκτω ἐπικρατησαν, λέγω δὲ το ζῖς. 22. ζητουμεν κατὰ ποῖον τρόπον ἐπιλιμπάνει τὸ πρῶτον προγωπον των δυοῦκων ἐιπαυθα ' yχομεν γαρ ἐν τοῖς προλαβουσιν ο κατὰ τέσσαρὰς τρόπους ἐπιλιμπάνουσιν αἱ φω Pac' Qη γὰρ δια - μασίαν η δἰ ἀσυνπαξίαν η κατὰ τὸ φορτικὸν η κατὰ πνον. ἔτι. δὲ Ου διὰ. σημασίαν ἐπιλιμπάνει τό πρῶτον πρόςωπον τονδυῖκῶν, ῶςπερ ἐν τοῖς προπακτικοῖς, δηλον ἐκ του καὶ τὰ ἔνι ἀναι τὰ πληθυντικὰ νχειν πρωτον πρόςωπον. εἰ γὰρ διὰ Οροαφων

ἐπιλtμπάνει τὸ πρωτον πρόςωπον, κεδ ἐν τοῖς ενικοῖς καὶ ἐν τοῖς πληθυντικοῖς ἔμελλεν ἐπιλιμπάνειν τὸ πρῶτον πρόςωπον. ἰδὲ γὰρ iν τοῖς προστακτικοῖς διὰ Πημασίαν ἐπιλιμπάνει τὰ πρῶτον πρόςωπον, ἐπει- ουδεις εαυτῶ προςτύοσει, κῶ πανταχου ἐπιλιμπάνει, τουτέστιν ἔνικοῖς κει δυλοῖς καὶ πληθυντικοῖς. ωτιν Ουν εἰπεῖν ἔτι διὰ τηνε συνταξίαν ἐπιλιμπίνει ἐνταυθα τὸ πρῶτον πρόςωπον των δυlam.

314쪽

i 235.

315쪽

οῖον , συμβουλη, συμπορος, . σύμφωνος, Οὐμφηφος, συμμμοχM- ἐπειδn οὐν ουτε κατὰ συλληφιν ουτε κατὰ διάστασιν η δυνατο τομ πρὸ του θ η του v, ἐξ ἀνάγκης ἐπιλιμπάνει το πρωτον προγωπον των δDῖκων, ηνίκα το πρῶτον πρόςωπον τῶν πληθυντιχων

Tινὸς δὲ προς ταυτην την ἀπολογίαν αντιλέγοντες ως δήθε' κακῶς εἰπόντος του 'Πρωδιανοῖ κέχρηνται τοιούτω λόγω ὀτι, εἰ θέλεις ἔχειν ἐντμ9α eto πρῶτον πρόςωπον των δυῖαων τω μ τοὐπληθυντικου καὶ τὸ τ η το o του δυrκου, μη εἴπωμεν τυπτρο θον η τυπτωτον, Dα μη γένηται ασυνταξία, αλλ' υπερβιβάσωμεν τὰ σύμφωνα καὶ γενέσθαι τυπτο sν η τυπτοτμον ' καὶ ιχει - πὸν η τὸ τ η τὸ θ του δυ οὐ καὶ τὸ μ του πληθυντικον, ημ, : Ουκ Ι στεν ασυνταξία ' ευρίσκομεν γαρ καὶ τὸ τ καὶ τὸ θ προ τοὐμ, ώς ἐπ ets τμημα καὶ ' νονις, ' φεῖς δὲ ἀντιλέγομεν προς Ουτοῖς κακως λέγοντας, καὶ ἄπολογουμεθα υπὲρ του Ἐρωμανουναλως εἰοηκότος ἔτι, ἔν τρόπον ἔχομεν γνῶναι ἐν τε παρακειμένηώς τὸ κείρω γενόμενον κέκαρκα ἐφύλαξε καὶ τὸ ωετάβολον κοῖ

316쪽

τυπτο ον η ἀπτοτμον, ἄλλ' ἔλωe ἄναγκαζόμεθα φυλάττειν τὰ

23. το δυσαρεστῶ καὶ δυσαπιστῶ καὶ ευορκῶ κώ μαρεστῶ σημειουμεθα, ὁτι μη ἀρχόμενα απὸ προθέσεως ἀλλ' απὸ ἐπιὐρημα- τος ἔσωθεν ποιουνται την κλίσιν, οιον δυσηρέστουν καο δυσηπίστουν καὶ εὐηρέστουν κca ευώρnovi'. 4 στι δὲ κιὼ τι ευαγγελίζο- μμο εὐηγγελιζόμην ἔσωθεν κλινόμενον καὶ ευαρχέζω ευηπισα ἐν

Cod. Coistiti. 345 s. 271. r: Πῶς δῶ κλίνειν εις τοὐς παραπατικοῖς τα ὁποτεταγμένα ρηματα. ' πειρῶ ημπείρουν και ἐνε-Nείρουν. διακονω ἐδιακόνουν oι Ἀθηναιοι καο δεδιακόνηκα ' οἱ δὲ Μοινολεκτοῖντες διηκόνovν. διοικω ἐδιώκουν και δεδιώκηται και διώ-

πουν. ανέχομαι ἀνειχόμην και ηνειχόμην καὶ ηνεσχόμην- , ἐμπολῶ -πὀλουν ημπόλημαι ημποληθην. ἐμπορείομαι ημπορευόμην. ἀμπέχομαι ημπειχόμην και ημπεσχόμην. ἐν ντιουμαι 'ναντιούμην. παροινω πεπαρώνηκα καὶ ἐπαρώνουν. ἐνοχλῶ .ηνώχλουν και ἐνώχλουν. ἐπιορκῶ ἐπιώρκουν. κατεγγυῶ κατηγγύησα κιὼ ἐγεγγύημα. καὶ ἐνεγγύων. ἀμφιέννυμαε ημφιαννύμην. Mμφισβητῶ ημφεοβ Nουν κμο αμφισβητουν. προφασίζομαι προεφασιζόμην καὶ ἐπροφασιζόμην. προαγωγεύω ἐπροαγώγευον.1Ο12, 11. σεσημείωται τὸ κρίνω κρινω κέκρικα, κλίνω κλινῶ κέκλικα, πλύνω πλυνω πέπλυκα, τείνω τενῶ κέτακα'. ταύτα γὰρ . ἀπέβαλον τελείως τὸ Μετάβολον εἰς τον παρακείμενον. και τὰ κερδανω δὲ εἶρίσκεται και χωρις του ἄμεταβολου κατὰ τὸν παρο

ρακείμενον, oroν κεκέρδακα κεκέρδαγκα. θέλουσι δέ τινες λέγειν, ἔτι υπάγονται τω κανόνι ταῶτα τῶ λέγοντι ἔτε τὰ εἰς νω δισύλ- λ μ εγο φωνηεντο παραληγόμενα ἀποβάλλουσι τὸ αμετάβολον πατὰ τὸν παρακείμενον, οῖον πλυνω πέπλυκα, κρινω κέκρικα, κλιρονῶ κέκλικα, τὰ δὲ μη Οὐτως Iχοντα φυλάττουσι τὸ ωμετάβολον τρεπόμενον εἰς το ν, οῖον φανῶ πέφαγκn, χανῶ κυα α, ρανῶ ψδαγκα. κωι λέγει ὁ τεχνικὸς ' Ἀπολλώνιού ὁτι κακῶς λέγουσι, Πρωτον μὲν οτε μυτὰ τὰ σεσημειωμένα ἐκάκωσαν, μυτερον ὁτι

317쪽

λόγιος λογιώτερος λογιώτα rosi et μιος τιμιώτερος τψιώτατος, νωρ .' ὁσιωτερος δοιώτατος, χωρὶς του κενός κενότερος κω oτενός ο ενῆ περος ' et αυ με γὰρ .βραχεία πυραληγόμενα soDJ τρέπουσι τὸ Ξ ἀς

318쪽

και ἀπολογοῖνταί τινεe περὶ αυτων, λέγοντ/ς' ὁτι μακροπαράληκτα ησαν τα προzλυπα, στεινός καὶ κεινος, δια τῆς νῶι διφθόγγου,

κεινη δὲ τρυφάλεια - εσπετο χειρο π εἰή, . παο αποβο του P, γεγονε κενός καὶ στενός δια του ε βραχυπα-yωληκτα, και ἔμειναν τα συγκριτικὰ ῶς απ. μακροπαραλήκτων πρωτοτύπων δια τοὐ o γραφόμενυ . εἰ δὲ διακοψ παραλήγονται, φυλάττουσι τὰ ω και ἐν τοῖς συγκριτικοῖς και υπερ θετικοῖς, οἰοναναγκαιος αναγκαιότερος αναγκαιότατος, φαιδρός φαιδρότερος φαι-- δρότατος, ανδρεῖος ἀνδρειότερος ἀνδρειώτωτος , ἔντιμος ολιμότερο. ρος ἐντιμότατος, ἔνδοξος ἐνδοξότερος ἐνδοξότατος, λεπτός λεπτότερος λεπτότατος, χονδρός χονδρότερος χονδρότατος. δὲ θουσινῆφωνον oμοίως προ ἄμεταβόλου, ομοίως τοῖς μιικρῆ παραληγορο

μένοις φυλάττουσι τὸ o και ἐν τοῖς συγκριτικοῖς καὶ ἐν τοῖς υπερ-

πασῶν γυναικῶν G Dχεστάτην ὁρῶ.δει δὲ γινώσκειν ἔτι ἐπὶ τῶν μακρψ παραληγομένων M. ποιηται πολλάκις τρέπουσι τὰ o εις τό ῶ ἐν τοῖς συγκριτικοῖς κυὶ περ-

oετικοῖς, οἷον ὁζιζυρός όῆζυρώτερος, φιλόξεινος φιλοξεινωτερος. i. 25. σημειουμε Θα παρὰ τω ποιητsi et O τά μοι ρερυπωμενα κεῖται, νηαι τὸ ρερίφίαι ἔπος παρὰ etω Πινδάρω, καὶ το ρεραπισμένα νω

319쪽

νέας 'Aet θίδος ἐστίν, ωςτε Οἰν οὐκ στι κατα την αυτὴν διαλεκτον

τὸ ἴδη ιγώ καὶ δη ἐκεῖνος. ἐπειδὴ δὲ εὐρίσκομεν παρὰ τω ποι βχρήσεις του τρίτου προσώπου, λεγω δὴ ἡδη ἐκεῖνος, οἰονες Iδη τά τ ἐόντα τω v. ἐσόμενα πρό τ ἐοντα

' καὶ πάλιν ' .

ντος δὲ του ποιητοῖ της παλαιὰς 'πιθίδος λέγομεν ἔτι υρι---χεών ἐστι τὸ αμάρτημα. ὁ γὰρ Ἀρίσταρχος ειδὼς τοῖτο τὸ ἰδίωμα τῆς νέας Ἀτθίδος οπωπον, λεγω δὴ τὸ τρίτον πρόςωπον, οὐκ ώφειλεν ἐῶσαι αὐτὸ παρὰ τω ποιητῆ ὀντο τῆς παλαιας

1Ο17, 8. λέγει ὁ Φιλόπονος καὶ ὁ Ἐρος ἔτι φφ ἄν οἱ Ἀθηναῖοι to P δποβάλλουσι κατὰ τὸν ἐνεστῶτα, ἐπὶ τουτων ὁ μέλλων πλεοναζει Σω υ. οῖον ἐπὶ του παλαίω καὶ ob πταίω καὶ παίω o

οῦποβάλλουσιν Οι Ἀθηναιοι τὸ P κατὰ τὸν ἐνεστῶτα οὐδε ν λέγουσι παλίω καὶ πίω καὶ πτά. ὶ' ' τούτων χάριν ὁ μέλλων οὐ πλεονάζει τω Γ ' παλαίσω γὰρ καὶ πταίσω καὶ παίσω. ταντα πινο Φιλόπονος καὶ ὁ χρος. ὁ δὲ γραμματικὸς Σουργιος ἐκ τοῖιναντίου ἀπορῶ, λέγων διὰ τι γὰρ ἐπι τοὐτων οἱ 'Aθηναῖοι ἁ - βάλλουσι ιδ P κατὰ τὸν ἐνεστῶτα, ἐφ ών τῖ ς εις δ τρεπετο.

κατὰ τὸν μελλοντα, οἶ- κλαω κλαύσω κλάω, καίω καυσω καως

οὐδὲ γὰρ δυνάμεθα λέγειν οτι ὁ κλάω στιν ἐνεσῶς. καὶ ἐν τῶ μέλλοντι ἐπλεόνασε τὸ υ ' τότε γὰρ πλεονάζει τὰ Γ ἐν τω μέλ- λοντι, ἡνίκα βραχεῖά ἐστιν ἡ συλλαβή, οῖον ρέω ρεύσω, πνόωπνεώσω, χέω χεύσω. τὸ δὲ z τοὐ κλαίω και κύω ἐκτεταμένον ἐενί. καὶ δῆλον ἔτι οὐ δυναται πλεονάσαι του P ὁ μέλλων, ἀλr ως ἀρηται, τροπὴ ἐγενετο mos P εις τό p. ἐπιλύεται Ουν λέγων οτι διὰ τούτο δαοβάλλουσιν οἱ Ἀθηναῖοι κατὰ τον ἐνεστῶτα τό οῦ τῆς αι διφθόγγου ἐφ ών τρέπεται τὰ P εἰς τὸ Γ κατὰ τὸν μέλχοντα 'να μὴ εἶρεθη διάφορος δίφθογγορ ἐν τω ἐνεστῶτι καὶ ἐν τυμέλλοντι ' ἡμελλε γὰρ εἶναι ὁ ἐνεστὼς διὰ τῆς αῖ διφθόγγον, τον μέλλοντος ὀντος διὰ τῆς res διφθόγγου. ὀπερ ἐστὶν ἄτοπος οὐ δέποτε rise διάφορος διφθογγος εὐρίσκεται ἐν τω ἐνεπώτι mi

320쪽

πυ περισπωμένων ποιοῖντα την κλίσιν, οἷον ἀππω τυεω καὶ

ob γάρ με οπτησεις στέφανον ἔχοντά γε, ' ., ωριστοφάνης ἐν Πλούτω , εἴδω εἴσω, ου και τὸ μ

η δ' ἐκύει φίλον υἱόν 'γράφω γράψω καὶ γρυφω γραφησω, ἐξ ου ο γεγράφηκα παρακε

σέληκα Φθέλησα, μελω μελησω μεμέληκα ἐμέλησα, Dφειλω ὀφειλήσω ἀφείληκα ἀφείλησα, setπερ νοῶ νοησω νενόηκα ἐνόησα. παυπα μὲν ὁ Απολλώνιος. ὁ δὲ 'φωδιανὸς εινατρέπει αυτοῦ λισων δει κακῶς λέγεις ' τὰ γὰρ ῶς απὸ βαρυτόνων καὶ ώς απὸ περισπωμένων