장음표시 사용
211쪽
XU. Τα α της Κισσης προς τὰς τῶν Cωνῶν μιμησεις πῶς αν τις ἐύποι πλεονεκlηματα , καὶ ποσα αν ειναι ζῶα δόξειε. Φθεργομένης ποτε κίσσης, μηκαβαι ἔριφον ΓηΘ
κουσαι, κως ως της μητρος χωριο εντα παρα το δεν
αρμονίαν, μι καὶ τους νεοτlους Γαις μαλλον η τροῖός αλ-λας ἐκτρέφουσιν. Γνησιους μέν τους ευρθό γους ηγουμεναι, Θεομπείας αξιουσι παντοίας, αποκτιννυουσι δἐ τους αῖοί γους, ώς - αξίαν γενεαν τῶν Ατὶικῶν ἀηδόνων. Τον δεκαι της ἐλευθερίας αὐτοῖς ερωτα τοσουτον ἐντιθέῖσιν, ὼς εἰληφθῶεν, μητε ἄδειν ἐθέλ- , καὶ την γλῶσσαν ἀποτέμνειν ευθυς. XVIII. Συνηθεις μαλιςα και ομοΠοῖοι τοῖς ἀνθρωποις αἰ Xελιδόνες εἰσὶν, εἰς μεν οροίας ληφθεῖσαι , ηνίκα ην α'o ετι ὀ Θραξ ρευς ' ώς δἰ μεταψόντα κακῶν ον εἶδον εἰς ορνιν, τα πλνὰ εφυγον προς τας τῶν ανθώπωνοι σεις. Αλλ' ουδ. τον Βοκαν, ουδὸ τῶν ἐκ της Θράκης
μνεμων τερπουσι την πνοην, καὶ τας καλιάς ἐκ τῶν τοιου- των et ευμάτων οικοδομουσιν απετραμμένας. Τους νεοτlους
δἰ τροφουσιν κτως ἐν ταξει, λε G δεξάμενός τις την τρωφην μετα - τον τόπον, ουκ αν δοῖεν αὐθις, πρὶν -- δράμη. Ei δἐ μην τις αυτῶν τα τέκνα αποτυφλώσειε, την
χελιδονίαν βοτάνην κατέψασαι τῶ τοματι, και τον ἐξ
212쪽
IEΕΥΤΙΚΩ Ni λ I79αυτης χυλον επι Μουσαι τοῖς ἔμμασι , της πηρο αττωθῶ πω την βλα ν. XIX. Πολυύορωτῶον ορνεον η Σελευκὶς, καὶ μετὰ πλείτης ευχης αφικνύμενον τοῖς αγροίκοις, ην τοῖς καρποῖς ἀκοαν ε γένηται πληθρο ' ἔτι τάς μεν φάγουσι , τάς δε και μόνη σκια αναιρουσιν. κρίνουσιν ας αν καταῖόγωσι ραδίως αυτίκα, και πορθουμένοις ἀνδράσι ξενικην αντις ειποι συμμαχίαν εληλυθέναι . AM' ει της χάριτός τις τους ορνεις ἀποςεροσειε, διαφθείρουσιν αὐται τὸν σωθέντα καρπόν ' καν ἀποψείνη τις σελευκα φρενογκης, ουκέταν, υπ ακριδων των καρπων κειρομενων , εις την χωραν
XX. Ταὰ φαρμακίσι γυναι3 προσφιλῶς I γες 'τροτης δε ωδε μεταλ- νουσι. υς μακρὰς γλωσπας,οῦσπερ οι ἀλιέῖς ορμιὰν, ἐκlείνασαι, και εἰς ατραπήν τινα ἐμαλου M, μυρμηκας ως ἐπὶ βρωσιν σπεύδονlας ὐποδέχονται ἀκριας, ειτα την γλώσσαν κατὰ μικρὸν ελκου- σαι τους ἀλόντας εργέουσι. XXI. Σω ρονοῦσιν υπὸρ παν ορνεον ta Τρυγόνες, κοὐ συνουσίας δἰ αρχην ποιεῖται το φίλημα ' και πρεσ2τέραμεν ουκ αν ἀνέχοιτε, προ της των χειλεων συμΩλης, ' μί- Θως ' αἱ δε νέαι πολλακις προς την συνουσίαν καὶ δίχα των φιλημάτων ὀρμωσιν. Eι δε μη παρείη αρρην, παρὰ τον κοινὸν των όρνεων νόμον ἐπισαίνουσιν ἀλληλαις οὐ λειαι, καὶ ωὰ τίκlουσιν, ου δε προς νεοέων γονην ἐπῆη MXXΙΙ. Και τὰς κήοικιδίους ορνιθας ἴσμεν αυκlρυόνων χωρὶς, καὶ ε ν ταις χερσὶ των γυναικων Θερμαινομένας τίκlειν ωά. Προς ευτοκίαν δἰ αυτῶς, ην ωδινωνται, χρησιμον εκ της γης τω τόμασι κάρφν λαειν , καὶ ἐπιτιθέναι τοῖς νωτοις. Tetrvix πάντα τα πlηνὰ τους ἀλεκle όνας πολλαῖς -- χαίρονὶμ μάχαις και συνουσίως. Φωτι
213쪽
κεχαγοιο μενοι, και τας των γαμετων ωοινας παυηγορου τι τῆ κοινωνία των πονων, ω ηρεμα όν τε και λε lον αοειν εις παραμυθιαν αυταις.
XXIII. Πιο δε των λοιπων παπων ορνίθων, ἔτι χει- μων' οντος, ο Κόσσυοῦν ἀποτίκlει, και χαίρει μυρlοις
214쪽
XXVII. Mεθ- ανlαι δε ορνίθων γένη πολλὰ, ω αυ- των της τε ἐκδημίας καὶ της οδοιπορίας μέτρα γίνωπι,
Gσαι και βαδίζων ηδε νικηθεντος του παλους συν τοῖς λοι- ποις απές η, καὶ πάλιν ἐπιόντορ έαον , εις την αυτηνωρμηρον οικίαν, και ἐγνωBη μεν ἀπο των της χωλείας σημείων , ηο δε τας γυναικας, ότι παρ αυτὰς ηκεν ασμένως. Tοῖς μακροῖς δε χεί τιν ἐς ν' λοον των τιμίων περικαλλέτατον προς τοῖς ποσιν ηελεσε γυναικων ' m se ἔγνωσαν, ως εις χάριτ' ἁμοίην και ἀνδ,ῶν πολλάκις- σιν οι πελαργοὶ προθυμοτεροι. D Ιταλία σε τι λεγετπισυμ ναέ τοιουτον. Νεοτlους τινων πιλαργων όφις αzaro της γης κα Δεν ἀνερπύζων, και εις το ὲτερον πάλιν ετ
τον ἔτερον τοῖς ἀυτοῖς δέφθειρε τόκον. Οι δἐ λάμενοι
215쪽
I 82 I se ΕΥΥ ΚΩN A. πρὸς την ξένν, και τρίτω ηκοντες, καινόν τινα ορνιν ὐκ ο θέντα πρότερον επηγάγοντο , βραχύτερον μεν αυτῶν, ράμφος δε απὸ της κεφαλης ὀξυ και μέγι ν ως τι προαλλόμενον ξ m. Πως αρα των νεοτlci αυτῶν την δυσπο μίαν ἀ γείλαντες, τίσι δε πρὸς την ἐπικουρίαν ελθέ, πείσαντες ἐπήγελίαις, η λοβις ι si μη ἄρα τις ἄγνωςα ημῖν πρὸς ἀλληλους φθε ροθαι λεβι τύς τε ἔρνεις και τα Θηρίαο δε τέκνων μεν ώκ οντων επι τοῖς χαλαργοῖς, επι τὰς -τας νομείας ηκε το ς κεκληκοσι ' νεοέευσαντας δε ἀο ς α ι μεν ποροω, καὶ τροφὰς κομιζειν εδει τοῖς τε νεοτlοῖς καὶ τω φύλακι, τον δε επι της καλῶς μένειν επιόντατον οφιν. Καὶ μικρὸν υ ρον εκ του φωλεῆ προελθὼν ανε
σόω τὰς νεοτὶὼς, ῶν ὀ συμμαχ' προμηκει , καὶ πήει- τω μμῖει τον οὐιD ὀ Ariὐχ ὐπείξας, άλλὰ καὶ τονολκὸν ἀνα σας, πρός τε την ουρὰν εμισάμεν' αντῆ τετο, καὶ πληγην πάλιν δεξαμενος, ειτα ἀν- θῶς ταὶς σπείραις πιριαλεῖν τον ορνιν επείγετο , μάτην πλει πχρωμενο- ελσμοῖς. Ο γὰρ ορνις ὐπεφευγε ραδίως τοῖς πlεροῖς κουφιζόμενος ' καὶ τὰς νεοτυς ό μεν ἀνελῶν εσπευδεν, ὀ δε σῶσαι, μεχρι πρὸς το τῶν τραυμάτων πληθος ο οὐκ ἀπειπὼν διεφθάρη, δακών γε μεν τον ορνιν ἐν τ' συμπλοκη, καὶ τον ιὸν - τω τῶν ὀδόντων ἐίχεας, ως καὶ τὰ πlεμ αυτὼ πάντα διαρρευσαι. Ty καιρῶ δε της μνωτρο ς ηκον - , οἱ μεν λδιποὶ πάντες ἀφίπlαντο πελαργοὶ ' Oiς δἰ πρὸς τον σεσωκότα τὰς νεοτὶὼς εμελεν ἀμοι ς , συν αυτο ῖς ἔμενον τοῖς ααὶοῖς, μέχρις εκείνωνεα περιφυναι 26ερα, καὶ συναπελθῶν ὐπηρω αὐτοῖς.
και βιουν φασιν επι πλῶ ν καὶ μετὰ πάσης αῖοοῦμαυτὸν, ώς ἴτε τόξοις, ἴτε λίθοις. η καλάμοις, η πάγαις τῶν ἀνδρῶν τι πρὸς αυτὸν ποιῶν πειρωμένων. Ο δε Θανα- τος αὐτὼ την ἀρχην ποιεῖται της γης ' ην γάρ ποτε γηρο
ρασκων πρὸς τὰς ari σεις ἐαυτὸν οῦδοι νωθίων, η ias
216쪽
κάρῖη συλλέξας, πυράν τινα της τελευτης, η καλιὰν συπίθησι της γης, ην , εν μέσω καθημενου του Oοίνικος, η των ηλιακών ἀκμνων εκφλέγει Θερμότης ' ύτως δε διαφθαρε τος αυτου, νέος εκ της τεῖρας αὐθις ε τεο ν γίνεται Οοῖ- νιξ, κω τοῖς πατρωοις εθεσι χρηται, ωτε υπὸ της ηλμακης μόνον αυρος, πατρός τε και μητρὸς χωρις, τον ἔρνιν γίν&ειε τουτον.
πιγιαλοῖς ποῶπω τὰς καλιὰς, ων ες ι γένη πλείω κω
λαπιτα. Ου μην μία φύος τουτοις τε και χερσαίοις ἐής- 'αλλα το ε μεν επὶ ταῖς σαρξιν αραπότερα κῶντακ πlερα ,κακ πρὸς την ταχεῖαν χρησιμα πὶησι πυκνα δε καιουδαμως πεφυκότα βρεχεBακ επισκέπει τους ἀμφισίους, ωτε νηπιθακ αύ rοῖς άλα δοις ε ξεῖνπι. Καὶ πόρους εχ σιν επὶ των τοματων πλατεῖς, δ' ων τον ληίθεντα ἰχθυνπαοαπεμ in ιν εις την γατερα ευκολως. Αλλὰ καὶ ς γανοὶ τοῖς πλε οις πόδενς ει τὶν, οiς εῖ' υδάτων οια -- α ς χρωμενοι νηχοντα . Και φύσις μεν αὐτοῖς ηδε κοινη 'δυνάμει δε υπεραλλουσι τους λοιπους οἱ Αλιαίετοι, τὸ μεν
εδν τοῖς -ταίοις ἀετοῖς ἐοικότες, βορα A χρωμενοι
Θαλατlta, και τους ιχθυς μάλι- Θηρωντες ἐκείνους, οι πλειν δοκουσιν επὶ ἄκρων των ὐδατων νηχόμενοι , ωςε καὶ μέροψ αυοῦοῖς εκῖανες εἰναε του σώματο- . Ου μην αὐχρπὸν τὸ της ἄγρας τε - εA' τοῖς γὰρ μει σιν ἰχθύσι πολλάκις τὰς καμπυλας των ονυχων ε πιαλλοντες ἁ μἀς, πρὸς μεν τον ἀερο αὐτους - ιχ πιν ως βαρεῖς
217쪽
ital ς' των νηχομενων γαρ τινας τηρησας iχθυων, ορα δεκπι μέχρι του της Θαλάσσης βυοου, προς υ γ ε μυτον
ου κατά τους ἄλλους ζορνεις χρηται ποταμοῖς η πηγαῖς, ἀλλ
218쪽
ίκάσειας αύτους πίωσιν ἐπι γεωργίαν επομενοις γεγηρακότι πατρι, ων ο μεν ἐπ εἰς βουσιν ἄροτρον ἀνατέμνει την γην, o δε ηγειτω, σῖτον ἐπι σπορον εκχωρο εργαμψομενοις δε ο πατηρ ετέτηκε, διδάσκων ἄμα και γεγη- θως. οἱ καταρράκloci δε νεοι μεν όντες τους βραχύς άροπο
ρουσιν , αὐξηθεντες δε τοῖς μείζοσιν εφοπλίζονται, και μνάμιζίων πάντων κάκιον τελευτωσιν ὀρνέων. Tetπὸ γηρως γὰο αυτοῖς της ἔψεως ἁ-λυνθώσης , ηπιπω μεν εΣπὶ τὸ πελαγρο φέρωαι, της ἄγρας ετιεμενοι της συνηθους, πέτραις δε η κρημνοῖς περιρρηγνύμενοι διαφθειροντο. III. Και οι Τροχιλοι δε των αμφις ν ἀρνεων εισὶ, και
προς τοῖς άγιαλοῖς τρεχουσιν ουτω πολάκις, ως ὀξυτερον αυτων της πιησεως εἰνω τον δρόμον. Eχουσι γουν και την προσηγορίαν εντευθεν. Τοῖς μεγάλοις δε ουκ επιχειρουσινιχθύσιν, αλλ' ἀπόχρη Θηρα καρκινών αυτοῖς, η συ λαων αλλο τι των οπόσα προς τους άγια ς εκφερει τακύματα. 29έμοντο δε οι ἄρσενες μετ ἀλληλων, και χωρις πάλν οὐ Θηλειή, και του εαρ γ επιςάπρο εα μεναι προς συνουσίαν ta Θηλειαι πρότερον τοῖς ἄρρεσιν εφορο σι, μικρόν τι παρ αυτοῖς οιον ἄδουσι, τετριγυῖαι, κτωτε εκκαλουσπι προς μιξιν , και τη προ ομπη μόλις ἀκουοντες οι ἄρρενες μίγνυντου , μέχρις ἄν πεποιηκέναι ωὰ διὰ της μίξεως οιηθωσι, και πρὸς αυτων πάλιν ἔκ-οι χωρου- σι νομάς, των ἀρρένων μεν ουδε μικρὸν επι λόγον της των παίδων εκlροφης ποιουμένων , ουδε της μίξεως μνημην. Tων Θηλειων δε επι τοῖς νεοτlοῖς καμνουσων, και προς α ηλας την σπουδην νεμομένων , οὐ μεν τα ωὰ Θάλπουσω με - σιν ἐν ταῖς καλῶς, οὐδε τροφην - κομίζουσι τούς Θαλμπουσπις, πιαι δρωσι τουτο αροι δῖν, τὰ ωὰ τν των πλήρων Θερμαί σου ψαυσει ' . ιτα επὶ τον αλιαλὸν τους νω
219쪽
ΙΣ ΕΥΤΙΚΩN B. και μεριδεντες ουτως εποπαι τοῖς αρρεσι καὶ ταῖς θηλείαις οι παιδες, ωςε εοικεναι προσατοις απὸ των ποιμενων μετα τας εν ταῖς νομαῖς συμμύεις χωριζομεν οις. IV. Οἱ Λαροι τοῖς ἀνθρωποις εἰσι προσφιλες ατοι, και πλησίον αυτων οἰκουσιν ως συνη λατοι ' και εἰ Θεα ωντο ἁλιέας σαγηνην εBλκοντας , ως κοινωνοὶ της αγρας πλησιάζουσι τοῖς ακάτοις, και περὶ τα δίκjυα κεκραγοτες μοῖραν απαιτουσι της Θηρας, και παρεχουσιν οι γριπεις μεν κατα Θαλάσσης ρι κντες των ιχθύων τινας , οι δε τους τε ριπlουμένους επιδραμόντες ε Βίουσι, και εἴ τινες διεκῖύγοιεν αλλοι των λινων, ἐκδεχονται και μάλα ετοίμως αυ- τους, ως ε siναι δοξαν, oτι ποτε γεγονότες ανδρες , και πρωτοι Θηραν την Θαλασσίαν ευ ραμενοι, και θ εων βουλημεταμειφθεντες εις οoνεις , της παλαιας ἔτι μεμνυταιε ιςημης, ου πορρω των πολεων και των λιμενων ἱWiα- μενοι. Πλείω δε εςι γενη των λαρων ' και οἱ μεν αυτων
λευκοί τε εἰσι, κώ ας αἱ περιςεραὰς βίαχῶς ' οἱ δε τίτων μεν εἰσι μείζονες καὶ ι κυρότεροι, πυκνοτάτοἰς δε πιεροῖς
οιυξι και τοῖς τραχήλοις μελα νονται. Καὶ τουτοις απαντες οἱ λοιποὶ λάροι νομης τε και εὐ- ως βασιλευσιν υπείκουσι , και γηρασκουσι δε αυτοῖς κυάi εα γίνεται ταπlεoα, καὶ κατα των πετρων, εν αις μάλιςα υδωρ της γης πότιμον απορρεῖ, νεοτlεύουσιν, ως τγς πἀδας Θαλα
220쪽
θυίας το σωμα ου καταδυ- ν, ως οι κυοῦςῶντες δε τους μεν τραχηλους συνεχως καθιῶσιν, οις ἐςι μηκν οργκἀς, - νωτα δε υπερ της Θαλασπης δεικνυου , καὶ τους απαν- τωντας κατεdiam παντας αθυας , μεγί- χάσματι προσοεξαμενοι. Καί τις κόλπος -τοις εξηρτηται προ των
ρίπlουσι ' μεμυκότα γὰρ ἐν τω ζην, μετὰ την τελευτην
VII. Των Αλκυόνων ουκ ἄν εἴποι τις εις φωνην ἔρνεις
ηδους, ουδε τοις θ εοις τοις Θαλατlίοις προσ2ιλετερας, οι και γαληνην αυτρῶς, τα κυματα παυοντες, και ἄπνοιαν παντελως περι τον καιρὸν χαρίζονται των ωδίνων. D η με-
ραις εῖεξης επlὰ τίκ)ουσί τε και εκlρέφουσι τους νεοτlους. Nηρηιδων A εiναι τουτο δωρον ἐπὶ Oιλανδρία πιατευεται, ἔτι τον αυτης ἄνδρα Κηυκα εν τω πελάγει διασθαρεντα Θρη- νουσα ποτε ἀλετως η Αλκυων μετες - μεν εις ἔρνεον, τουδε παθους ουκ ἐπιλελπαι. Φιλου δε ουτως την Θάλασσανως παρα τοῖς κυμασι τιθεναι τὰς καλιὰς, καὶ τὰ μενςερνα βρεχειν, την ουρὰν δε ζ ιτιθεναι τν χερσω. ΑΜ'