장음표시 사용
221쪽
μων διάγειν τα ερημότατα πεποίηκεν ο Ζευς , ως αν μητοῖς ανδρασι δανοχλοαν. VIII. φιλτατοι δε εἰσιν οἱ E ωλοὶ τοις ανθρώποις, καὶ προσημαίνουσι Θέρους τε κά χειμων - καιρον, μαλι Γα
ςεύοντο τοις αλιευσιν ἐν τῆ Θαλάσση σημαίτιον, οπότατοῖς Θηρατῶς επὶ της γης ἱερακες. Φασὶ δε αυτους κώ
νειν. Και ἐςιν αυτων γενη μυρία ' ei μεν γαρ αυτων βρωχῶς τε εισὶ καὶ λευκοὶ, αλλοι δε ποικίλοι κοὐ μείζονες ,
μέσοι δε ἔτεροι. Καὶ τοις μεν ουκ ιν επὶ της κεφαλης
222쪽
IX. οι γαντόποδες λε-lsis μεν σκελεσι χρωνταta, κώ εχουσι την προσηγορίαν εκ τουτου. Καινὸν δε επ' αὐτοῖς
εὐν, οτι την κατωθεν γενυν εχοντες πε*ηγυιαν, μονην κινουσι την ἄνωθεν.
X. Κεπφον δε ἔτερον ορνεον εκ της κουφοτηl' οιαλιῶς ὀνομάζουσι ' το γὰo υδωρ αὐον τοῖς ποσὶν επιτ - χει κά σημαίνει τοῖς αλιε ιν ευτυχίαν. Διατρίδεσι δε, ενθα ἀμείνους των ιχθυων ἀγέλπι εισὶ, κά μ ις α τοῖς Θυννοις εποντα , οτι των βραπτερον ουτοι κατατέμνοντες τοῖς όδουσιν αθυων σάρκας η is , αις οι κεπφοι τρεφομται , - αλιμπάνουσιν εν τοῖς υδασιν. Καὶ μην καί δελφῖσιν ἀκολουθουσι, τροzην τὸ ἀμα ποώμενοι των αθυων , ους αν ἀποκlείνωσιν οι δελφῖνες ' και αυτὸν δε την της Θαλάσσης ἄχνην εPωσι , καί κκ ἄν τις κεπφους η ἀργουμτας η καθεύδοντας, ουτε επὶ της γης λαδίως, ουτε επὶ της Θαλάσσης Θεάσαιτο, αλ' η Θηρωσιν, η πετονται. Κώτας βοοντὰς δε Ιτω δεδίασιν, ωτε, εἰ βροντης ακουσαιεν,
αυτων , ελ παρὰ του ἁ ν τίκτονται ' και γὰρ η γη τινας καρπους επὶ τῶς βροντῶς ἀνίησιν αὐτομάτους. XI. Eλαῖὶς δε ορνεόν ε , τὰ πlερὰ πάντα επὶ τοῖς νωτοις ελάῖων ἔχουσα εοικότα Θριξι, καί τρέσεται κατάτους χερσαίους λίγας, την γλωσσαν με - -- ωσπερ οροιὰν εις τὸ ἴδωρ επὶ πολὰ καθιῶσα, ουτως τε κατὰ μικρόν επὶ τον λαιμὸν ἀνέλκουσα τὸν ιχθὰν τον ἀπατηθέν
τα, ως επιψαύσαντα ἴδοι. Και προς ταύτην μοι δοκουσι πρόαρον οι αλεις των μακρων καλάμων α αρτησοα τριχας ιππείας.
223쪽
μων αὐτους, - νυξ τουτο συναν κάσειεν, αλλ' εzrι τῶν κυματων εισι , το κρυ' μ- δεδοικοτες, καὶ νηχονται τωνα νέμων λαναντιον, ἀν μη τν σοροδοτητι βιαβέντες ε - την γην ποτε και παρὰ γνωμην εξενεχθῶεν. XIII. Ταυτον δἰ καὶ οι Θοακες ονομαζόμενοι , καὶ οἱ Δυτῖνοι ποιουσιν ορνεις, λωτὸν γην μόνον ως πι τέραν, ηνίκα αν τίκlωπιν , εξιλες.
XII. Η δε g-ρις αξίαν των ἀπιοῦθέντων δίδωσι δίκην,
Ym δἐ καὶ παρά πάντων ο ἰων, καν ἁλι-ῆγ Θ ε αδ αυτὸν πλανωμένην, εας ἐπιθέμεν διαφθείρει.
224쪽
καμνουσης LBοιντο, δυο την κεκμηκῆαν εκατέρωθεν ταῶ π jέρυξι λα σου ὐποκουτίζουσιν, η και επὶ νωτων ε πιο ρουσι τοις ποσιν, ους εξεωσπι γινωσκουσι τάς ευδίαις. Καν χειμων' ἀθοιντο, τῆ γη προσορμίζοντο , μέχρι ταθη- ρἀς πάλιν ευδίας , και νυκlος επιλαοῦ ς, επὶ τους ποταμὼς σπεύδουσι, καθίζονται τε εν μέσοις τοις ἐκείνων γρο ῖοις, ους ωσπερ τινὰς νήσους περιρρῶ το υδωρ περιλιζόμενον. Κάι ποιουσι τουτο φόα των επις- ντων Θηρίων , ως η διελθὼν το υδωρ ουκ ικυόντων, η τινα ποιουντων ηχον, - ψ ανας ησειε, καὶ εἰς Q ην - τως τρεψειεν αυ- . τάς. Καθευδουσί τε εῖ' ἐνος σκελους Κ πἀσου, κώ τὰς Mῖαλὰς τάς πlέρυξι περικαλύπlουσι. Φυλακες δε tiσι πάντως και ηγεμόνες οι περινοςοῦντες ' καν εἴτε ἀνδρος αἴ-Bωνται προσιοντ' , εἰτε Θηρίου, προ&ωσι μεγα, καὶ τηνεφοδον σημαίνουσιν , ως άν φθάσειαν ἀποδρασου .XVIII. Και οι Xηνες δε ομοίως ἔχουσι τηρ πlήσεως ηγεμόνας , και του ἰπνου φρουρους ἀναΩω- τας ἀεί ααι γὰρ ἀτερπε-τν φων, χρωμενοι, σφοδρα ολιγακις σιγωσι, καὶ
225쪽
XIX. Οι Κυκνοι δε επὶ τοῖς - σι και ταῖς ἀκlῶς τρέφονlm, και τῶς λάμνως, και αντηχουσιν αὐτοῖς α - σιν οἱ τε σκόπελοι, και αι φαρήγες, καὶ μουσικωώτους πάνlων τουτους ορνίθων ἴσμεν, και ἱερους καλουμεν Απολλων . Aώουσι δε αὶ Θρηνωδες, ωσπερ αλ υόνες, ἀλάἡδύ τι κῶ μελιχρον, - οιον αὐλοῖς ἡ κιθάρως χρωμ νοι. Καὶ εὐρθενῶς δε εἰσι, κώ προς τα υψη ποΜάκις ι - τάμενοι προς τους ἀετους μάχοῆαι, ειτε αὐτοὶς ἐπιχειροῖεν,
τω γλυκυτερον. Αιδουσι δε πριν ἀνίχειν ἡλιον, ως εν ερρομια τότε μἀλλον εξάκου- βοησάμενοι, και επὶ τῶς του πελαγους ἀκlῶς, εἰ μη χειμων είη, και ό των κυματωνκl- αδειν αὐτους ἀποτρεπφ , ως των ασμάτων των πίων - επαίσοντας. Καὶ τῆς ωδῆς, καν επὶ τελευτὸν
226쪽
ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΤΟΣ. I ia, δε ἐξήι ἀκύσας γνωση, κράτιςε Βασιλεύ, ως ουμένης της γης της Θαλάσσης κατατολμασιν οἱ ἄνθρωποι, ἁλλα και προς αυτὸν ηδε τείνονται τον ἀερα, τοῖς πολυπλανέσιν ἐπιχειρουντες ὀρνέοις. Θηοατῶς μεν-καιάλιευσι πλείων ἀπαντα πολλακις iocος, η τερψις ιτε
τους ἀνέμους σκοποίη τις ἐν τῶ πελάγει, ἀῖ' ωνὰ διαρρη
καλάμους , A' ων αὐτο ς η προς τον άεοα της Θ ηοας ἐς νοδὸς, καί λε-lὰ λινα , και κυρτους φερειν ὐπο μαλης ελαῖροτάτους. EO ἔτε καὶ Ουτὸν, ἀλλοτρίους αὐτω περιθέντες κλάδους, ἐπικομίζονται , και χειροηθεις οροιθας ἐπὶ
καὶ ευχειρας , κώ ὀραν ό D, κά προς τάς ἐπινοίας πεφυκέναι τε, ως κά ορνίθων ειδένου μι om Gθο γην, ῖνα κώ μεθαλλομένους ἐν τοῖς πρεμνοις ὀρωντες επωπ M. Δειγουν προς την χρείαν τα εργα διαιρωπι της ἄγρας,
227쪽
ΙΙ. Καὶ ἰξω μεν αἱροῦντο Κορυδαλος, καί οἱ ταχῶς
IV. Οι δε Σπῖνοι, καἰ αἱ Τρυγονες υπὸ δενδρω θηρῶν
ται, λοξά προς τον ἱερακα βλέποντες, καὶ υπα τῶ φόcio
228쪽
Qωνῆ περδι--, ἡ παροξυνθεντες εις μάχην, - ελάῖου
.c τις ἀν-ρ δέρμα περιθεμενο- ελάφου , καἰ επιθεις τω
μετωπω κέραlα, προσέοι λανθάνων αυ-ῖς, και ἀληθως ειναι ἔλαφον οιηθέντες, περιεπουσί τε αυτον, και πλησιό ντι χαίιου , και ουδε ἁφkαBαι βουλονται , ως τινα συνήθη και ομήλκα νέον μετὰ μακρὰν αποδημίαν Θεωμενοι. Tου δε ερω - - - ο καρπος, βρόχοις τε περιπεσεῖν, ἡ τῶῖς τὰς πυκνάς μολιωάνας εχουσι λίνοις, καιτοτε ἀντ ελάφου τον τε ἀγρευτην και την απάτην ιδεῖ
τα , τουτον επὶ τοις ἱπποις αι 12τίδες ' καί τις ἐ κ τουτου κατ αυτους επινενοητω τρόπ P . Λίνα τις ποταμου πλη
σίον η λίμνης επιτηδείω ς σας χωρίω , κοὐ μικράν τινα εν μεσοις αὐτοις καταλιπων δίοδον, ωιτε ἔνα δύναBαι ιαμπέα διεξελθεῖν, τῶς ωτίσιν επιδεικνυει τον ιππον ' αι δεεποντω προθυμως αὐτω, τὰ πlερὰ πάντα ἁπλα παλμέχρις ἄν ο μεν δἰ εκείνου του ςενου διεκδράμη χωρίου , αι A τίδες πασπι περιπλακωσι τά- λάνοις. IX. Οι δε ορτυγες εν νυκlι νεῖελως Θηρωντα4, παλ-οlέρων ἀλλων ἀνακραυντων ορτύγων ' τη φωνὴ γὰρ
229쪽
ει κολοκυνθης ξ ηρας τον τοαχηλον εκ εμων τις, και κοίλην ποιησας αυτην, iίω τε ἐνδοθεν καlαχοίσας ἐμcαλλοι κανθαρον, ο μεν ενδο εν οιείελτειν ε ελων ηχη , τω κιυπωδε η γερανος προσδραμουσα, την τε κε αλην καθεισα, καιελουσα τον κανθαρον , και αυτο το κυτ' της κολοκυνθης συναρπασει περι τω μετώπω και τοις οὐθαλμοῖς κείαενον, και επὶ τοις πlεροις κολληθεν, ως μητε ὀραν, μητε προ-
ίνων οὐν αι, ἀτρεμῶ, δε και μαναχ, μέχρις αν αυ- τα ταις χερσὶ συλλα τω πλησιασας - Και κρομμύου δεφύλλον, εἰ μη παρείη κανθαρος, ἐμ λεῖν απόχρη τωτης κολοκυνθης κοιλώματι. Καὶ παγίσι δε οὐρειται ραδ
ως, ει ταμων τις καλαμον, και επι ταις συ τρησας αρ-
χαις, ἐνθείη καρφη λεπlα, διπλας αὐτοῖς ποιησας --χινας, Γ ῶν κυκλωσει τον βρόχον, λίθον κατωθεν τρηJῖνα αρτησας, και κατα μέσον του καλάμου λεπὶην τιναπιρονην σιδηραν εμαλίν , κυαμόν τε επιπηξας αυτη, πρὸς ον η γέρανος βλεπουσα, τῶ βροχω την κεῖαλην εμμαχλει, και του μεν κυαμου δράξετή, ανανευσαι δε βουληθεῖσα, πιῶ τω τραχηλω ταθεντα ανασπασει τον βρ χον, ειτα HBομένη του δολου, ανα lηνω μεν πειράσεlαι πολλάκις, προς δε τὸ αχόν του λίθου καθελκυρθησεται ,
230쪽
τῆ συντεταγμενα. Κατὰ τὼ κοσσυ Ιου δε και τοι τον τι τοις μειρακίοις επινενοηται. Περι τοι τοῦ χειμων'
οις και υσπληγξι ἀλλο ουνεον ἐπίκειται. Πλησιάζων δεπάντως ο κόσσυzRν ό τροzης δεόμενος si τω βοθρω, καιπεσόντ' εξαπίνης τὼ ὀΠακου, ε' id σεται. Κατὰ τἀτον αιρῶντα τον τρόπον καὶ αἰ Κιχλαι, και αἱ Πυρρα