Demosthenous Kata Philippou I

121쪽

ποιουντες χχουσι, μίκρ' ἀναλισκοντες τα λοιπἀδεως καρπωνται τους δ' εν λικια, να την του mi λι πολεμεῖν ἐμπειρίαν εν si Φιλίτmrου Γλωρα κτησά '

λιτευμενων αυτοῖς εύθυνα Ῥάδιαι γένωνται ως, oetror αττ αν μὰς περιστὴ τα πράγματα -οιον - τοι κριταὶ κα των πεπραγμενων αὐτοῖς Ἀσεσθε. u6 χρηστα δ' εἴη παντος εἴνεκα.

122쪽

18 Ἐπὶ ro λων μεν αν τις ἰδεῖν ω ἄνδρες Αθηναῖοι δοκεῖ μοι την παρα των θεῶν εὐνοιαν φανεραν γιγνομενην τη πόλει, υχ ηκιστα δ' ἐν

τοῖς παροῖσι πράγμασιμ το γαρ τους πολεμη- σοντας λίππω γεγενῆσθαι και χωραν μορον καὶ δυναμίν τινα κεκτημενους, καὶ το μεγιστον ἁπάντων, την περ του πολεμου γνώμην τοιαύτην χοντας, στε τας προς κεινον διαλλαγας πρωτον με ἀπίστους, ιτα της εαυτῶν πατρίδος

νομίζειν ἀνάστασιν, δαιμονία τινὶ και θεία παν- οντάπασιν εοικεν ευεργεσία δεῖ τοίνυν, ἄνδρες 'Aθηναῖοι του ηδη σκοπεῖν αυτούς, πως μη χείρους περὶ μας αυτούς εἶναι δόξομεν των ὐπαρχόντων, ς εστ των αισχρῶν, μαλλον δετων αισχίστων, μη μόνον πόλεων καὶ τόπων, A is ημεν ποτε μύριοι. φαίνεσθαι προ iεμενους, ἀλλα

h. l. πως non de fine, ut Pud fiat, Sed de ratione 11Surpatur, Maa iiii naturiam ita itaque coniunctivus h. l. alienus est '

123쪽

καὶ των πο της τυχης παρασκευασθέντων συμμάχων καὶ καιρῶν. Τ μεν υν A ,δρες Ἀθηναῖοι, την Φιλίππου 3α ρώμην διεξιεναι. καὶ δια τούτων πων λογων προτρεπειν τα δέοντα ποιεῖν υμὰς, οὐχὶ καλῶς εχειν γουμαι δια τί Ἀτι μοι δοκεῖ πάνθ' σαν εἴποι τις περ τούτων ἐκείνω μεν εχειν φιλοτιμίαν ἡμῖν δ' -υχὶ καλῶς πεπραχθab. μενα γαρ σω πλείον' περ την ἀξίαν . πεποιηκε τηναυτοῖ, τοσούτω θαυμαστοτερος παρα πὰσιν

νομίζεται ὁμεῖς δ' σω χεῖρον δε προσῆκεν

κέχρησθε τοῖς πράγμασι, τοσούτω πλείον αἰσχυ- νην φληκατε. 'αὐτα μεν ουν παραλείψω και Α

124쪽

5 Το μεν ουν πιορκον κἄπιστον κάλεῖν, ἄνευ ο του τα πεπραγμένα δεικνύναι, λοίδορίαν ἶναί τις ἄν φήσειε κεν ' δικαίως το δε πάνθ' οσα πώποτεπραξε διεξιόντ' εφ' ἄπασι τουτοις ελεγχειν, και βραχέος λόγου συμβαίνει δεῖσθαι, καὶ δυοῖνενεχ ηγοῖμαι συμφερειν εἰρῆσθαι, του κεῖνον, 5 οπερ καὶ αληθες πάρχει, αὐλον φαίνεσθαι, καὶ τοῖς περεκπεπληγμενους ς ἄμαχον τινα τον Φίλιππον δεῖν, τι πάντα διεξεληλυθεν οις πρότερον παρακρουόμενος μεγας ηὐξήθη, και προς αὐτην κει την τελευτην τα πράγμα αὐτω. o

καυτος φοβερον τον Φίλιππον καὶ θαυμαστόν, ειτα δίκαια πράττονθ' εώρων ηὐξημενον νυν δεθεωρων καὶ σκοπῶν ευρίσκω, την μεν μετεραν εὐηθειαν το κατ ἀρχάς, ο 'Ολυνθίους ἀπ 53ηλαυνόν τινες νθενδε βουλομενους μῖν διαλε- χθηναι, τω τ' 'Aμφίπολιν φάσκειν παραδώσειν καὶ το θρυλούμενόν ποτ ἀπόρρητον κεῖνο κατα- σκευάσαι, τούτω προσαγαγόμενον, την δ' Gλυν-

IIII 3quan est ap. Dem. λαῖρος vel φλαύρα vel denique alii bl luam neutriim χαῖρον Sine substantivo ' l. καὶ ob Sci καὶ του ob Vial o. 50 τα πράγματL Bl. I ioci 11 44 3 214 84, Vehementer iustilent ut Sensu intransitiV aeeipiatur διεξελήλυθεν ita que si πάντα si iectum est, etiani ad προς αὐτην κει την τελευτην αὐτ* dena liniectum esse potest, idque multo aptiuS, Mila de Philippi potentia haec dici propter rerium Veritatem ViX ac ne si quidem poterant . . Cetenim ODOScit τὰ πρά

125쪽

ταλούς G νυν τελευταῖα, πω αγνησίαν παραδώσειν ὁποσχεσθαι, καὶ τον Φωκικον πολεο μον πολεμησειν περ αυτῶν ἀναδεξασθαι. λως δ' οὐδεὶς εστιν δντιν' ου πεφενάκ κ κεῖνος των αὐτω χρησαμένωπι την γαρ κάστων νοιαν ἀειτων ωΥνοούντων αυτον ξαπατῶν και προσλαμβάνων, Ῥύτως Αὐξηθη σπερ χυλ διὰ τούτων 87 ηρθη μεγας, νί ἰκαστοι συμφερον αὐτον αυτοῖς ωοντό τι πράξειν, ἴτως φείλει δια των αυτῶν τούτων καὶ καθαιρεθγῆναι πάλιν, πειδη πάνθ' εἴνεχ εαυτο ποιῶν ξεληλεγκται καιροῖ μενδη A ἄνδρες 'Aθηναῖοι προς 'Osτω πάρεστι 5 Φιλίππω τα πράγματα η παρελθών τις εμοί,

εγω λεγω, δε ς οι τα πρῶτ' εξηπατημενοι ταλοιπα πιστεύσουσιν, ' δες οἱ παρα την αυτῶν ἀξία δεδουλωμενοι Θετταλοὶ νῖν ους α ελεύ- 8 θεροι γενοιντ' ἄσμενοι. Καὶ μην εἴ τις υμῶν ταὐτα με ούτω - χειν

l. 61 συμμάχους 40cte schol S P explieat οὐ Ποτιδαιάτας 7 g 10). itaque delendum viod vulgo additur μοις Meto Voemel, Veii , sive μοὶ neque enim fuerat Atheniensit ius cuna Philippo societas ' l. xl. 72 καὶ onu Rufus, 458, p. schol p. 86, 12 καὶ Bl ;

126쪽

ηγεῖται, οἴετα δε βία καθεξειν αὐτον τα πράγματα, τω τα χωρία καὶ λιμενας καὶ τὰ τοιαῖτα προειληφεναι, υκ ρθῶς οἴεται. ταν μεν γὰρ

υτ ευνοίας τα πράγματα συστῆ, καὶ πασι ταὐτα 5 συμφερτ τοῖς μετεχουσι του πολεμου, καὶ συμ-

πονεῖν καὶ φερειν τας συμφορας καὶ μενεινεθελουσιν ανθρωποι ' ταν δ' κ πλεονεξίας καὶ πονηρίας τις σπερ υτος ἰσχυση, η πρώτη πρόφασις καὶ μικρον πταῖσμα πάν ἀνεχ αίτισεν o10 καὶ διέλυσεν ου γαρ εστιν υ εστιν ω ἄνδρες 'Aθηναῖοι, ἀδικοὐντα κἀπιορκοῖντα καὶ 'λευδό- p. I μενον δύναμιν βεβαίαν κτησασθαι, λλα τα τοι-

αὐτ εἰς με ἄπαξ καὶ βραχυν χρόνον ἀντεχει,

καὶ σφόδρα γ' ηνθη επὶ ταῖς ελπίσιν, αν τύχη, 95τω χρόνω δε φωρῶται καὶ περὶ υτα καταρρεῖ. ἄσπερ γαρ οἰκίας οἶμαι καὶ πλοίου καὶ τωνά λων των τοιούτων τα κάτωθεν ἰσχυρότατεῖναι δεῖ, ἴτω καὶ των πράξεων τας ἀρχας καὶ

καὶ το μικρον πταῖσμα DoXOpater ii 232. μία τις φορμη καὶ τοτυχον πταῖσμα προρρίζους νέτρεφε horicius in Miltiade il πταῖσμα πάντα resden M o Plin l. c., p. ristet i 580 Dind, B D: πταῖσμ' ἁπαντα SA Voemel, B πταῖσμα Err.

127쪽

io τας ποθέσεις ἀληθεῖς καὶ δικαίας εἶναι προσηκει. τουτο δ' υκ ενι νυν εν τοῖς πεπραγμενοις Φιλίππω.

τους δε παροξυνεῖ καὶ γαρ νυν εἰσιν εὐηφι- σμενοι Ιαγασας ἀπαιτεῖν καὶ περὶ ΛΜαγνησίας λόγους ποιεῖσθαι. σκοπεῖσθε μεντοι nos A 12 ii ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πως μη λόγους εροῖσιν μόνον οἱ παρ μων πρεσβεις, ἀλλα καὶ ργον τι δεικνύειν ξουσιν, ξεληλυθότων μῶν ἀξιως της πόλεως καὶ οντων επὶ τοῖς πράγμασιν, ως ἄπας με λόγος, αν ἀπ τα εργα μάταιόν τι φαίνεται iis καὶ κενόν, μάλιστα δ' O παρα της μετερας πόλεως ' σω γαρ τοιμότατ αὐτω δοκουμεν πησθαι, τοσούτω μὰλλον ἀπιστοῖσι πάντες αὐτω. πολλην δη την μετάστασιν καὶ μεγάλην 13

128쪽

Α ΔΗΜΟΣΘENOYΣ Ι g 13 17 δεικτέον την μεταβολην , εἰσφέροντας, ξιόντας,

ἄπαντα ποιουντας τοίμως, εἴπερ τις υμῖν leto

προσεξει τον νουν καν ταυτ ἐθελησηθ' ς προσηκε καὶ δ περαίνειν, οὐ μόνον ω ἄνδρες 'Aθηναῖοι τα συμμα χικα σθενῶς καὶ ἀπίστως

14 Ολως με γαρ η Μακεδονικη δύναμις καιαρχη, εν με προσθηκη μερίς στί τις ου μικρά

'Oλυνθιους παλιν ὁ πρὸς Ιοτείδαιαν 'Oλυν- 13oθίοις φάνη τι τοὐτο συναμφότερον νυνὶ δε Θετταλοῖς νοσοῖσι καὶ τεταραγμενοις επὶ την τυραννικην οικίαν βοηθησεν καὶ ποι τις αν οἶμαι προσθνῆ καν μικραν δύναμιν, πάντὼ φελεῖ αὐτη δὲ καθ' αὐτην ,σθενης και πολ- 33515 λων κακῶν Ἀστι μεστη. καὶ γαρ οἶτος ἄπασι

129쪽

τούτοις, ις αν τις μεγαν αὐτον η γησαιτο, τοῖς πολεμοι καὶ ταῖς στρατειαις, ετ επισφάλεστερανὴ έπῆρχε φύσει κατεσκεύακεν αὐτο μη γαρ i. οἴεσθ' A ἄνδρες Αθηναῖοι τοῖς αυτοῖς Φίλιππόν τε χαίρειν καὶ τους ἀρχομενους, ἀλλ' o μεν δόξης επιθυμεῖ καὶ τουτ εζηλωκεν, και προύρηται πράττων καὶ κινδυνεύων, αν συμβη τι παθεῖν, τηντο διαπράξασθαι ταυθ α μηδεὶς πώποτ πιλλος 1. ΛΜακεδόνων βασιλεύς δοξαν ἀντὶ του ην ασφαλῶς ηρημενος ' ποῖό δε πης μεν φιλοτιμίας της ἀπ 16 τούτων Oυ μετεστι, κοπτόμενοι δ ἀεὶ ταῖς

130쪽

έο ΔΗΜΟΣΘENOYT 4 17 21 περ αυτον οντες ξενοι καὶ πεζεταιροι δόξαν μενε χου Aς εἰσὶ θαυμαστοὶ καὶ συγκεκροτημενοι τα του πολέμου, ς δ εγὼ των ε αὐτὴ ῆ χωρα

γεγενημενων τινος κουον, ἀνδρος ουδαμως ο υ τε 18 ψεύδεσθαι, οὐδενων εἰσὶν βελτίους. εἰ μεν γάρ 16o τις ἀνηρ εστιν ν αὐτοῖς τος εμπειρος πολήμου καὶ ἀγώνων, τουτους μεν φιλοτιμια πάντας

ἀπωθεῖν αυτον φη, βουλόμενον πάνθ' υτοὐ δοκεῖν εἶναι τἄργα προς γαρ αδ τοι ἄλλοις καὶ την φιλοτιμίαν ἀνυπέρβλητον εἶναι) ει δε τι 165 σώφρων δε δίκαιος λλως, την καθ' ημεραν ἀκρασίαν του βίου και μεθην. καὶ κορδασισμους ου δυνάμενος φερειν, παρεῶσθαι καὶ iam οὐδενος

19 εἶναι μερε τον τοιοsτον λοιποῖς δ' περὶ αὐτον εἶναι λyστας καὶ κολακας και τοιούτους ἀνθρώ- 1 o πους, οῖους μεθυσθεντας ορχεῖσθαι τοιαῖτα, ο ἐγὼ νυν κνω προς υμὰς νομάσαι δῆλον δ'οτι ταὐτ εστὶν ἀληθη καὶ γαρ υς ενθένδε πάντες ἀπηλαυνον, ως πολύ των θαυματοποιῶν