장음표시 사용
211쪽
Lin. 4. et seqq. Eκωλυετο δ' αν, ω. m. λ. ) Quod ro vera in hoe non impedirentur Rhotaiores , diseimus ab Isocrate in Orat. Contra So histas. p. 6rs 5. et seqq. Brasitino 358 .Lin. 6. et seq. το γαρ χαso ρετωρ, κ. m. λ. ) Vera σου καso significatio nulli hi stiria; eadeuratius exponitur. Vido Aristo tolem Metra bsic. L. IV. C. 4. ot seq.Lin. 1 u. et seq. sμ μεσω ) Fortasse duo verba in unum adverbium coaluerant, tametsi huiusmodi scriptionis plura non suppetant exempla : aut potius dictans ita pronunciavit, ut Librarius vocum distinctionem noli recte auribus Oxceperit. Certe quidem v ante μ in alterumo convertitur tum in pronunciatione , tum in scriptura. Vide Vossium De Livorti, ni For mlatration . Osor. T. I. in sia. Lin. 15. et seq. P, τορες μεν εισι δυνατωτατοι ) Versionem exemplo hoc confrmamus: λεγειν σε, χαι πρασσειν δυνατωτατος , iaci ci condum , ciliae ad mendum Dialde si 'Ontitis. Thu d. Lib. I. p. 398. T. 1. ΟὐI. Ajont. Lin. 16. et seq. σω δ' ε9ει παμπονηροι ) Ρravi quorumdam Rhetorum inores passim taxantura Vestribus. Loge Lueiani Bis Ayocti satam Cap. 51. T. II. p. 899. et seq. ubi vocantur με-s ris , κωμαζοντεs , μαχευται et Farasittim. Cap. 52. ibim p. 8 6. et seq. Amriri. 1 45. ubi υπο τυ υ , και saυ, και ατγυρι υ σφρεντεs dicuntur. Ceterum quisnam sit scientiae seopus , nempe virtus, et quomodo ad eam Don pertingant nonnulli, nec viri boni evadant ; disputavit Plato in Protag. T. I. p. 55 . ot in Gorg. p. 449. odit Sloph. Lin. II. et seqq. Ουδε χρησιμυ ηγγυμεθα χ. m. λ. ) Politicam, uti et ceteras seientias, ingenuasque artes minime utiles , immo populis exitiales ducebant Epicurei, quorum partos agit Philodemus. Sihi enim persuaserant nonnulli Politicam esse χυριωτατην, και μαλιστα αρχιτεκτονικην, quaeque ceteris scientiis sines praescriberet. Aristot. Ethic. L. 1. e. 1. Τ. IlI. p. u. Paris. 1654. Adspverabant quoque Dullam esse diseiplinam, quae cum Politica do titi litato ot sui limitate contenderet; utpote quae το Ἐρινη συμφεμν, commtina fontim sibi pro poneret. Idem Folitie. L. III. e. au. T. III. p. 4 o. Qtiamobrem Epicurei in sententiam oregione oppositam abeuntes, eontemtra , et probris ipsam adsciondam censebant. Bo onim
vera statuerat Epicurus πολιτεDεσθαι non oporterst , ut testis est La ritu cuti πολιτευσεσθαι
Trianc f. 1599. et soneea: Epicurtis nito Non iaccodet nil Rempnhlicram Stipiens, nisi siquid inforsonerit. Do otio Stipioni Cap. XXX. Immo Epicurus ipse cuti σολι ιας ειασο, oque ad Rompi Blicam adminis prandiam rade sit. Laert. Lib. X. Segm. IO. Ceterum di sciplinis universis piam suisse insensum passim testantur Sextus Empiricias AEoors. runiae mraticos . Lib. I. Cop. II. p. o. et Cap. AIII. p. 54. Anmotiranno 16ui; Quintilianus diffisus. Lib. II. Cap. 18. et Lib. XII. Cap. u; Cicero ιn L. Pisonom, Cap. XIX.; S. Hieronymus , st. iaci rara . Ortitor. Vrb. Rom. D. 6. pag. 4u8. T. I. nu. Vticiam. Plutarchias, rsus Colossem, pag. 33u . Τ. II. Francos 1599. ; Athenaeus Dinos. , Lib. XIII. Cap. LIII pag. 325. , auf). T. V. Bisone. Odit. Immo ipso ad Pythoclem scritiens ait: Παιδειαν δε πασαν, μακαριε, φευγε, Discistiniam sero omnem , o forato, Gotta. Laert. Lib. X. segni. 6 . Quae quum ita scierint, nihil mirum est, si haec contra Politicam scripserit sdissimus eius
Lin. 25. et seq. αυσην καπ αυτην ) Loquutio φιλελλησι nova videri non potest. Ita apud Lucianum CFnD. D. 15. T. III. p. 54s. Gymnas. n. 54. Τ. II. p. 914. n. 56. 91 . Messctio Enc. n. q. T. III. p. 96. Amst. 1 45. Lin. 29. set seq. αιτ ον - διδον αφορμας ) Ut hoc probe intelligatur , sciendum est si
gnificatione disserte inter se αισι ν , ae αιτιαν. Audiatur Fabius : Otiiuiam inriseriant αιτιον, et αιτ αν, ut esset altera , propter Vtiram itidicitim constitutum ost cinera, qua D ctnm d onditur Sod fanta est circia sorba dissensio, tit citii αιτιαν cratissam iudicii , αιτ ον titilem iacti socent ; cilii ea lom in confriarium fortant. Instit. L. III. c. 15. Quemadmodum vero hahomus apud Philosophos σα αιτια κυρια , αυτοτελη, προπιουμενα , προ καταρκτ κα , προσεχη , φυσικχ etc. ita occasionatis causa utique memoratur in Scholis, et re spondet σω διδ6, 4 αῖονας. Quot autem recensendae sint των αιτιων genera, docuit Aristote les , NotapbSic. L. V. c. u. p. 52Ο. et seq. T. IV. Paris. 1654.
214쪽
et magna conserri, iis vero, qui capraediti sunt, interdum plura bona, quam hominibus privatis, saepe autem plura mala ; atquo his robus ipsam vitam testimonium perhibero censemus. Et per Iovem, si quis iis, quae diximus, adiiciens dicat oportere, ut honus politicus multas hahoat virtutes, Ot servari civitatos non a Rhetoribus , aut apoliticis, sed a bonis, recte dicet. Igitur Ogrogia uti quo res erit, si ad hoc quoque philosophiam diroxorit politicus, ut et ipso validius honus sit: ac propteron dicimus eum per philosophiam, quae et in commune politicae animi dispositioni adiuncta ost, et poculiaritor politicae administrationi opportuna praecepta tradit, ad gradum, quantum distat a terra Coolum, praestantiorem perventurum. Quin etiam solutique bonus Rhetor, ot politicus, et
215쪽
Ian. 7. et seq. pim μαρτι 'in ) Narratio enim bonorum aeque, ae malorum . quibus i litici adlecti sunt, in corum Ditis r Porii Hr. piri vero Pro silao enarrationo adcipitur ot quidem Obvia sunt CXempla. Praeter a posset otiam hic locus aliter intelligi. Aristoteles enim Domundo ait: σι oris ιρ ρει δε και ὁ ζιγ άπας τ' ανω χωρχν αποδGUS Θεω, arisentiuntur mortalos omnes Superiorem, regionem Deo tribue udam ess . GP. VI. pag. 864. T. I. Piaris 3654Αlia huius significationis exempla habes apud Casaiibunum ad Athen. L. XV. 4. p 6 5 βιος donique et fulgus denotat, uti apud ΙIeli Od. II. 18o. Utcumque igitur hane vocem explices Philodemi sententia in idom recidet. L 'Lin. 18. et seq. φιλ σοφιαν ηθω εν ) Nodum in scirpo , ut aiunt , quaereroi si quis hano loquutionem improbaret. Quemadmodum enim recte dicit synesius, ζiλ6σπιαν ἰκανην ε ρα σας πολεὶς cρscυν, philoso hiram Mosso revi sticas origero , et vicitis rod ro. Epist. CIII. ita lii it Ι'hilodemo diecro, ti Lix6σιζιαν cρ Θωσειεν ὁ π6λειτια , si politicus serigae, practamutis r/dὐHorii phimsophitim. Quod enim Philosophia dirigi debeat ad adquirendam virtutem do eueriant Plato De Rop. Lib. VI. Senec. Epist. XVI. et XX. aliique apud Stobastum Eclog CCX.Lin. uo. et seq. νεανικωτερ- αγαsci η Metaphorice ad erbium sumitur, lati et apud Plutaretium Θ os. IV. Id autem deducitur ex νεανικωτερυ , quod metaphorico etiam ad hi hel S3 Desilas : αλλ' ci mos εσσι , εανια ερος εκεινου τ ανδρος, ' sola hic est eo sim stilicitor Epist. XL II. pag. 3Sa. Fiaris. 16o5. et Plutar h. ηδη τινες χχι των νεανικασερων άπονται καχων, iram sero oriam salidiores nonnulli adtingiant mcilia. VI. 15. Plato etiam dixit νεανιχω, ψυσιν, acre et oicitum ingenium. Lin. 26. et seq. π si κη δια0εm ) Porspecta res est την διαΘεσιν non modo corpori , scd animo etiam tribui, qtii suas quoquo dispositiones , adsectionesque praesesert. Qua de res consulendus est omnino Suidas ; ait enim : cI φυσιογνωμονες εκ της τcυ σωματος ιδεας τεκμαιρcντα
χναι , αλλα και αἱ αρεται. Fbsiognomonses sex corporis forma ianimi es ectiones conio Inrra sorspicitiΠl. . . . Antiphon hanc socom iadhiber pro ratiministrationes . . . Ad clionos socari fur non Soum sciontino , of nrtos, sola etiam siritisses. Leae. h. v. Quum igitur διαssας tros
hasce significationes , dum de animo tigitur , habere possit ad primam capessendam in huius loci versione oci , qua o subduntur , totusquo conteXtus nos impulit.. Llia. 22. et seq. κατα si oηκας προσεχεri ) Quid sibi hoc velit, plenius Oxponamus, verbis singillatam explanatis. Primo bris η ad moralia praecepta refertur, tande s. Basilius GDηκα καταλιμπανειν ωφελιμων λ6γων , scripsit ad Diodorum; et Quintilianus Hesiodi υ πικας
comm morat. Instit. L. I. c. 1. Quaro προσεχεις LMA κας propemodum respondent πυκναις-csηκαις των πρακτεων, iresqtioni istis praesceptionibtis do his, quiae agon stine. S. Rasit. Des 'ros. Salom. Πρcσευς utique apud Philosophos dieitur, q&od proximtim est coniunctum sesectim res undo Themist. Ps s. in Drine. 15 σα ιδια , και προσεχη διαρριαμεν. ido ot Hero citari. Phlial. 451. Ad καθα num quod adtinet, Plinius illud Theophrast. Hist. Pliant. VII. 5. 3 ανθει δε χαι κατα μερίς ὁ συχυος ωαλου mres , vertit : sarticulatim cucumis Mores. Hist. Λ t.
Lib. XIX Cap. V. pag. 166. T. II. Paris. 1 25. Quae quum ita sint, ad Philosophiam putat
pertinere Philodomus , ut animo hone disposito adiiciat praeceptiones frequentes, aut con venientes ; atque ila iuvenom natura idonoum nil remp. bene administrandam rito instituit. Id autem sae; iant Philosophi , quos Π imimos Cicero adpellat Do Orat. sive quum habent γους Πίλτικρυς , ut ait Hermogenes, sive dum docent virtutes, quae a Quintiliano nuti
cupantur Πολιτικα. Praefat. I.
Liti. 5 O. et seq. δ αφοραν 60ρανομηκη) Legimus passim in Graecis Scriptoribus φωνην cfρα
218쪽
multam , quasi in proprio peculio , habens a qui latoni, et he 'nignitatoria, et alias adfectuum mOderationes , ot prudentiam , si conspironi tum Datura , tum in stitutio, tum parum pedissequa sollerti R.