Herculanensium voluminum quae supersunt

182쪽

VIII COLUMNA VIII.

ot paritor otiam in Oxorcitationosormonibus politicis complota ost, qui multum similitudinis, ot imilationis habeant. Atque post ea , quae ostiola sunt per multorum D gotiorum curam , a qua pOtissimum politica exportentia pro duci solet , sunt etiam proprie causao plurimae , quibus disserti tur, Necesse ost, id, quod dispo Ditur a natura: quao quidem lico Lhahoat talom oum Oxorcitatiotii hiis connoxionem , tamen non ita pra currit ad do ursum tomporis

inhibondum, ut ot pilori publicas

conciones valeant susciporo. CO-gnitio aut in aliarum artium , et philosophiae , et grammaticaO , t cuius umquo disciplinae , si vidcbitur prodesse , non adeo ta Men, ut scientiao istac in discontibus producant politicam facultatem , sod neque ut cum producat rhetorica, eo quod nonnulli P. Fr. Vol. IV.

183쪽

ωαι uc ητων μιμησιν τε, και ζηλωσιν, nati norum Scrotorum, of Fo. Inrtim imi ni onsem 'isiqno nomuulion om adpellat vitiam iaci lublimilcitom. Cap. XIV. p. so. Horo esse 1 5 u. Rhetores voro imittitioni plus aequo studentes magnam laudis Partem non merebantur. I si onim bifrari non possis, quin Artis scirs m na continora r imitasiones fiamori pes lasti non sui it; quia pigri ost ing nil contentum osso iis, Vticio sunt tis ratiis insontia est no xtiosissimo iudicio circa Liano piariem studiornm se minNM nt omnia, ait Quintiliantis Instis. Orni. L. X. C. u. Qui etiam animadvertit ob plurimas imi titionis, ae similitudini, dissiliatessori, ut mintis sanguinis, tic siritim Doclamcisionos hahorani, quiam Ortiliotios. Iam pridem Cleoro hoc idem docuerat, De GDI. L. II. n. si et 22. AH Onn. I I. D. u. Opportunius autem lsegimus in Ortitores C. XIX. quae sequuntur : Sophistrartim, Eo quibtis sn ria diaei, mesos distin non simillitido fidem i Omnos eos lom Dosint foros, quos ni issiortitor in cratisis, porso ni. Soci hoc dis oriant, Vtiod Vutim εil his propositum non forfnrhrarisianimos, soci placiaro sotius; nec tiam perstiGdero, Vtitim G ct iro; est orritis id fractans qtiam nos, ni crebrius y concinnas m A sententicis exqnistini, Vtiram h ohabitos; ra rosnoso disces ne, intoxunt Dbtilias , sorba vertitis trian inertini, estiquo isti disponunt, ni ictores stirialiarem coloriam: pctrici sciribtiε λ fortini, O sersia contriariis, stimissimo Vtio similitor Maerronia δε sint. Iluc igitur pertinent, quae in Sophistis Foster reprehendit: nequo abs ro εμιιτησα, et με μησιν sita enim scripsit ob causam superius adlatam ad Col. I. lin. a. o con junxit: quum illa orationis conditionem, haec montis studium proprie indicet: ot inter utramquo illa adsit differentia, quam satis innuit Plutarchus his verbis: μιμη g, αν τε περι φαυλ υ, ανσε περι χρησου εοκη ι της ὁμοιο os, επαινειται imi ratio , ε o stir is Ῥεi, sisse inlcrirno simititu in m o rimat, Iiandram l. Foeris T. II. p. 18. Friario. 15ss. Ceterum Oni esse socium , et noliam polis simiam uis V s, pluribus tradit Halicarnassensis. Vido M Diniarcho Adicium Cap. V. p. 38u. Oaeoniae 1 O4. Is Otiam περι Μιμη - Commoniti ritim ediderat, o quo plura excerpsit in libro Do Praeconis Mistoricis. Cap. III p. 5o6. I in 8. πιλο αγμισυνην) pisi haec vox vulgo vertator cur ostros, ita ut Libriam Pluia chi IIsρι Πολυχραὶμ συνης inscribat Erasmus Do CDrios stilo ; iamcn a Philodemo tilio heio sensu adcipitur, quom aliorum Auctorum dia tu scicito Ignos o mus. Nimirum πίλυπραγι συνην A. Gellius no otiosi rassem interpretatur, Nocti A l. M. j6 Apud Aristot elem πολι κω di

valuerat enim apud veteros illa opinio , nullam ortem esse solitica disiciliorem, eamque omnium scientiarum adminiculis osso ad primo sulciendam. Vide eumdem Philosophum Emio L. I. e. a. Platonem Epist. III. Xenophontem CFr. Fnod. Lib. II. et Iamblichum Esi' αὰ A finiatim Do F dontia. Quare tantam vir Politicius debet πιλο αγρο συνην Praeses errout omnia ad civitatem regendam necessaria uno pene intuitu prospiciat. Vide plura hae de roopud Stobaeum Norm. XXVIII.

cem in Lexicis minimo obviam libenter resinximus , spatio, indiciis , sensuque ipsam incla mantibus. Connexio enim, quae inter hominis indolem, et disciplinarum exercitia intoreodii

Potius επικοινωνια, quam x ινωνια dicenda videtur , si αναλογιας, ot πρ60εσεως vis probe teneatur Id autem ad illam usu reeeptam sΡntentiam refertur, malo ros ondere coracla ingonici, ut Senoea monuit, et ni/ia fracion luna inoim Minoroa. Ilorat. AH. s. 585. Porro verbo hac tenus explanato litterulam adiunxercit librarius, quam deinde cholis confixit; ne alia syllaba, eaque satis longa versiculus excresceret. Lin. 19. et seq. χρονον εχξε ν αν προ ευνται ) Non levo nobis incommodum haec vortia restituenda adtulerunt: quae tamen ad rem sacere tum residua clementa, tum s sus satis evincunt. Ρhrasis racmν επεχειν , Obvia licet non ideatur , satis tamen probari poterit

184쪽

cepto sensu atque sor 's, quae ad tempus reseruntur. Mens itaque Philodemi ea ost ;ut non exspectemus a natura, quod ipsa per se , ac sino congrua institutione persicere nequit, sed tempus adtendamus, quo Pt institutio compleatur, Pt naturae vires absolutao exserantur

Omnia onim tempus hirtoni, inquit Ecclesiastes Cap. IV. v. 1. Vido etiam Plinium Epist. L. VII. s. et M. Aur. Antoninum L. V. Cur autorii tempus praecipuo requiratur ad con elones rito habendas, ot a pueris, quamvis optimao indolis, expeti non debeant, saepe docot Quintilianus; cuius prae eoteris haec vertia reseramus: si otii mHIa sic or eae sero, cogi selorra lorom institui, rom tirutiam, eliram ctim sei formando nihil Eoy serit. Frnotorea sitiria, ac Hispotiiora stis os . Nam est studio serpertio, et piciostrantissimia prcio storibus , ol staribus discipianis ostis esse. Instit. Ortit. L. I. c. s. Lin. 21. δημηγcριας ) Praeter locum, et residua elementa, duo quoquo adsunt, quas ad hanc vocem non respuendam, lector, habes. Alterum scilicet, quod Plato docet: c 6υν ἡ PY-- ρικη δημηγορια αν ε η ς Ου τ ορωειν δοκstim σοι A ποιν rara εν Vsις Βεα 6ις; Nonno Rhetoricia

Utio tio postiliaris os An non Rho orica tili in thontris poselao tibi si nimir3 Gorn odis. Bisons. T. IV. s. juo. Vide IIeind. ad Platonis Gorgiam p. os. Alterum vero, quod a Ci-etrone discimus, ubi cle constionibus ad populum haben iis sic loquitur : nihil ritio , nisi sors cstim in senio , o&bortistim industria ra Frri osoriare. Pro Lom Mianities n. a. Si igitur apud Graecos δημηγορια suit Rh lorica popularis, ac si orationes populares potu ciuisa aliquid re quirphani ; non abs ro Philodemus hole dieit stiseros clis hiabonis non osses idonoos. Qua Propter supplementum recto stare talo videtur. Ρinta de Sormonis C Hia dissiduitati titi habθs apud Dionysium Halicarnassensem Des Comp. Mors. Cap. XII. p. I9. et Cap. XXVI. p. 5 .

Lin. u . προσφανηπεται χαριν εχειν ) Verbum , quod restituimus προσφανη ται, aptissimam Philodomi formoni signifieationem habet. Donotat enim illam es tiron om titia ira m sua xum Disciplinarum , quam praetendebant Sophistase ad artem suam saeilius venditandam. Ce torum Artes firmo omnos , set Philosophia, et GDrammatica , of quos uos sunt Disci piantio , viro Politico informando necessariae semper visno sunt. Plitra Naudaeus Athitur. Folitic. p. 8. et sc F ranco r i 36 5. Grotius Consil. , ibid. p. 15 u. et seqq. Colorus Go Sitidio Potitico or linondo , ibid. p. 172. et seqq.

188쪽

ox rhetoricis oxorcitationibus pro deunt , qui rempublicam administrare valoni. I Atque haoc huc Usque protracta sunt: quando RU-tem interrogent , quosnam alios dicemus politicos, si Rhetores non dicimus ; facito est respondero , hominos rhetoricae iguaros ; neque cuim specimina , nequo CXe citationos , siquidem ob haoc isti 1nsertoros visi sunt, dixerimus aliquid esse ; sod et prae Rhetoribus uti quo PanegyriCos, pos certe, quim veris versantur certaminibus , et multos eorUm, qui quum Rhetores non sint, facultate politica pollent. Praeterquamquod valdo

ridiculum est consere quod De ipse quidem defensor poterit dicere ) nempe ea verba: Rhetorica per olens Pollucos , ipsos SV i

homines aes politicam. Enimvoro nec si talem loquendi rationem Praeretent, parva superest distantia; RFr. Vol. IV.

189쪽

I in. 9. -υς ιλωτας ) Ipsos hole vocat τρυς ιλωτας, quos mox adpellabit mim εν ιλωπι α, eos lues usenotat, qui inntiri sunt. Et quoniam do Rhetoricti agitur, perspicuitatis gratia ver timus hominos Rhotorictio ignnros. Re sano vora ιλ α dici solebant ii, qui pristi fiam si Iam do obting, undo ipsis opponuntiar ab Herodiano cI αρυντες siquidem scribit : γενομενος μη φαυλ ανΘρωπει, μητε αρχων, μητε ιδ1ωτης ' fictus homo non improsus, qui noc mmisIra nitingiliar, nMc priualtim agit sitiam. Nisi. L. III. 4. 15. Quamobrem sum tis indoc tim, sola hominos HIAsertiui ιδιωjαι vocantur, atque udeo πιις πεπαιδευμεν is opponuntur a Lin iano Lexi δε T. II. 549. Amri 1, 45. Poetiliariter vors ita nuncupatur quisquis ad Oam rom, de qua agitur, indoctus est: enitis significationis testimonium habes in Thucyd. Hist. L. II. e. 4s. Quare sonsus isto ad Philodomi montem explicandam propius ad cedere videtur , ad quom otiam roso rendum est illud οἱ g, ιδιωτε et, quod mox occurret Col. XV. vors. 4. Haec enim phrasis non solum Oitram tristitiam, sed etiam inscitiram , seu in oririam indicat in Lueiano: Onomodo

Hist. L. I c. 52. Lin. i4. et seq. mis P ητορσιν μεν ους Πανηγυρικρυς ) Iuro merit quo Rhotorisus pra sortfranmyricos, ae proprie eos, qui in seris corin ministis, s u publicis consontion hus vor santur. Si enim ha e vox ita goneralem habot signis acationem , ut ad quasvis res colos; es , Ufendi itis , rhora restis possit referri, quod passini Loxi graphi adnotarunt; nihil mirum ost, si Noster ad hominos, fini in soris cortaministis sorsu Itir, indigitandos ipsam adhibendam

ranti ni ote. Fianis honiaici; ubi videro est Πανηγυρ χας iaci furta; referri; quod parum disserta Philodemi loquutione. Ex his autem liquido eruimus vocem fano rictim Latine non tam

late patere, quom Graeco; siquidem in Latio tantummodo ad Iratiun Ioritim sermonem, seu librum designandiam usurpatur Lin. 24. et spq. οπερ κω ο απι γ υμ νος ) Non semper passiva significatione hane voesem explicandam plura doconi mompla. sic Plutarchus in ca υμενος δια γραμματων ταις κατηγcριαις, spondons por littorias Dd Ohio Ira sibi crimina. Vii. Thomis Tom. I. pag. 125. Friane. 169'. Lucianus etiam scripsit απολογουμενου ακsυειν, causiam dicenti estirns pra or . Pisciat. n. xv.