장음표시 사용
151쪽
quid pateretur. Perpetulit tona ille, tuo cor ait divinaret dicit puem qua ivlo dixero, da villii ossana, porri ne lapiciem. Ide Veniens dixit tremo, ut daret ost alia; at ille po eXit lapidena, qui gri tempercussit, et rora eius fregit. Vulneratius misdixit cornici, ubi sunt dix in auspicia tua 3 cur me non monuisti quia mihi taliter habiti provoliatro Rospondit corniX: Mea hic intelligetitia iit pabilis non est; sed omnium maior na Sunt dolosa cori silia, qui aliud dicunt, et alii id agunt: iii promissionibus innocentes inducunt, quos postea laedere non
153쪽
I μοι του Ηλίου δέρους ἐγίνοντο πάντα δετα ζῶα εχαιρον ἐπὶ του ro γαλλοντο δε καὶ σύ- τραχοι εις ὁ τουτων εἶπεν, 22 μωροὶ εἰς τί - γάλλεσδε ει α μόνος ων ο Ηλιος πασαν Γληνάποβηραίνει, εἰ γήμας μοιον αυτ παῖδα γεννη- σει, τί os πάθωμεν κακόν ςυ δ' εἶπε κλαυσας φρυνος. οὐχὶ προιδενος τουτ εστιν ἡμῖν, φροντίδος δἐ καὶ λυπης. εἰ γαρ μόνος νυν λιβάδα παGαν αυαίνει, τό, πάθωμεν τῶν κακῶν, ἴταν γηαας
154쪽
Aύκοις καὶ κυσὶν ν ποτε ἔχθρα κύ ων δἐ Ελλην οὐρεδη στρατηγός κυσίν. υτος προς την μάχην ἐβράδυνεν, οἱ δε λυκοι ηπείλουν σφοδρῶς' ὁ εἱπεν Οἴδατε, τίνος χάριν βραδύνως πρέπον ἐστὶν ἀεὶ προβουλεύεσθαι υμῶν γαρ το γένος καὶ η χρόα πάντων ε εστιν, οἱ μέτεροι δ ἐκ πολλῶν τρόπων εἰσὶ καὶ τοῖς τόποις καυχῶντα λάλλακαὶ η χροιὰ πάντων ου εστι μία καὶ ἴση, ἀλλ ο μεν μέλανες, οἱ ὁ πυρροὶ, οἱ ὁ λευκοὶ καὶ τετρώδεις ' καὶ πως ἄν δυνηθείην εἰς πόλεμον -- χειν ταν συμφωνων καὶ μη δμοια πάντα εχόντων , O σφας ἐκόσμουν και διεῖλον εἰς ρητρας, λόχους τε και φάλαγγας, σπερ ἀνθρώπους.
πιλ οἱ μῖν ημῶν μέλανες, οἱ δὲ τεφρώδεις, ετεροι δἐ ξανθοὶ καί διάργεμοι στήθη.
Aέων νοσησας κειτο ἐν φάραγγι ' λὶ προστέ- λεῖ cu λώπεκι ἡ προσωμίλει, εἶπεν, Εἰ θέλεις υνιάναι με και ζ' ν, την λαφον την μεγίστην, την εἰς τον δρυμόν ικουσαν, τοῖς γλυκέσι σου λο- γοις ἐξαπατήσασα ἄγε εἰς μῶς χεῖρας ἐπιθυμω
155쪽
ἐπηρώτα, εἰ εἶδον ἔλαφον ήμαγμένην ' οἱ δὲ δει-
156쪽
λους ποίει βασιλεις, ναὶ ἐρίδιζε i δἐ εἶπεν, Οὐ-τως ἄνανδρος εἶ και δειλή οὐτως μῶς τους φίλους ποπτευεις υ με λεων του rός κρατήσ&ς ελλε συμβουλεύειν, καὶ ἐντολάς σοι δουναι περὶ τῆς τηλικαύτης βασιλείας, ώς αποθνήσκων συ δἐουδὶ κν γνα χειρος ρρωστου πωτλὶς καὶ νυνυπέρ σου πλεῖον κεῖνος θυμοῖται, και βασιλέα τον λύκον θέλει ποιῆσαι οἴμοι, πονηρόν δεσπότην.
157쪽
Aέων μεν αυτός εἶχε δαῖτα πανδοίνην,εγκατα λαφύσσων, μυελον Grεων πίνων, καὶ σπλάγχνα δάπτων. - πεινωσα κερδώ, καρδίην ὁ νεβρείην λάπτει πεσουσαν ρπάσασα λαὶ ραίως.
-ες δυο ,ἐν αρουραῖος, ο ὁ οἰκόσιτος, κοιμνόν εἶχον τον βίον υ ὁ οἰκόσιτος ν λαθε πρωτος δειπνησων ἐπὶ της ἄρουρας τι άν λουσης τρωγων ὁ σῖτον καὶ ρίζας συν τοι βώλοις εἶπεν, Mi o μηκος η βίον αλαιπωρου ἐμοὶ δἐ πολλά ενεστιν
158쪽
μικρον ὁ ἐπισχών, ευ ἔσωθεν ἐκκυwας ψαύειν ἔμελλεν ἰσχάδος Καμειραίας. Er. δὲ λιτηρ οὐκ τέξομαι βώλου, εν ῆν tu κρίμνα μη φοβούμενος τρώγω.
XXVIII. Λικαστήριον των ζώων. Tyr vl i.
159쪽
Vnυς τάς τωλῶν δρώπων αμαρτίας ἐν ὀστράκοις τον Ερμην ρισε γράφειν, καὶ εἰς κιβώτιονα ποτιδέναι πλησίον αὶ ros,oπως κάστου τάς δίκας ναπράσση. υγκεχυμενων δὲ των ο στράκων π άλληλοις, το ἐν βράδιον, το ὁ τύχιον εμπίπτει εις τά του ιός χεῖρας, εἴ ποτε καλῶς κρίνοιτο. υστράκω γράφοντα τον 'μην μαρτίας καλευσεν ὁ Ζευς ει κιβωτόν σωρεύειν, is ἐρανίσας ἐκέστου τάς δiκας ναπράσση.Tων στράκων ὁ κεχυμένων is J Hηλοις, τοii βράδιον, ora τάχιον εμπίπτει εις του ιὼς τάς χεῖρας, εἴ ποτ εὐθυνοι.Tων ουν πονηρῶν Ου προσηκε θαυμάζειν ci δῶσσον δικων ψέ τις κακῶς πράσση.
160쪽
Nμίονος ἐκ κριδης παχεῖα γενομενη τρεχε σκιρτωσα καὶ λεγεν, γππος στί μοι μητηρ, γωδ ουδεν αὐτης ει τον δρόμον λάττων. τε L. παυσε του δρόμου, σκυθρωπασε φονου γὰρ εὶ οὐ πατρός ουσώνεμνήσδη.
Aυκος διηπετο ἔξωθεν τείχους, ἐνδα αρνός παρακύφας βριζε πολλά τον λυκον κακεῖνος δόντας τρίζων εἶπεν τόπος με λοιδορει, συ μὴ καυχῶ. Αυκος παργ ι τρίγχον, ἔμβεν εκκύφας αρνεόὀς αὐτόν λεγε πολλά βλασφημως κώκεῖνος εἶπε , τά σιαγόνας πρίων TZταν δ τόπος μἐ λοιδορεῖ, συ μη καυχω.
δεικτη ποτε πάρδαλις ἐκαυχα ro φορεῖν πάν-- των ζωων ποικιHωτέραν δερριπι προ ην λώπηξ εἶπεν Eγω σου της δορῶς κρείττονα καὶ ποικιλω- , τερα γνώμην ἔχω.