장음표시 사용
131쪽
Πομ γην είρων λυκίδια ταυτα μετα πολ λλὲς ἐπιμελεέας ἔτρεφεν, οἰόυενος τι, εἰ ταυζα βρεφεινου μόνον τα αυτου πρόβατα νυλαζουσιν, αλλακαὶ τα ἔτερων αρπάζοντες αύτω αἴσουσιν οἱ ὁt,ia τάχιστα ἐτράφησαν, δείας τυχόντες πρωτον αὐτου την ποίμνην διεφθειραν Καὶ ς ναστενάξας εἶπεν Ἀλλ' ἐγωγε δίκαια πέπονθα τί γαρ τούτους νηπίου οντας τρεφον, Ους δε καὶ ηυζη-μένους ναιρεῖν Ουτως ὁ τους πονηροῖς περισώζοντες λανδάμ
LIοιμην βελαύνων αὐτολτην ποίμνην πό τινος κώμης πορρωτέρω, διετελει τοιαύτρὶ παιδιῶ χρώμενος Ἐπιβοώμενος γάρ τους κωμητας ἐπὶ βοηθειαν, λεγεν, λ κοι τοι προβώτοις π 9.-δον. Λὶς και τρὶς των ε της κώμης ἐκπλαγέντων καὶ ἐκπηδησάντων, εἶτα δια γέλωτος παλλαγέν- των συν η το τελευταῖον ταῖς άληθείαις λύκους ἐπελθεῖν Ἀποτεμνομένης ὁ αύτο της ποίμνης, καὶ αυτο λεπὶ βοήθειαν βοῶντος, κεῖνοι πολα, βόντες αυτόν παίζειν κατά- εθος, οὐδἐν ἐφρόντισαν καὶ ἴτως αύτο συνεβη πολέσθαι ταπρόβατα. O λόγος δκstuor, ἔτι τουτο κερδαίνουσιν οἱ ψευδόμενοι Ἀω μηδ' ἴταν ληδεύωνται, πιστεύεσελα γυπό τινος.
132쪽
ΙIαῖς ποτε λουόμενος ἔν τινι ποταμ ἐκινδύνευσεν ἀποπνιγηναι ἰδών δἐ δοιπόρον, τουτον ἐπὶ βοηθειαν ἐφώνει δ ὁ ἐμέμφετο τον παιδαως τολμηρόπι το δ μειοάκιον εἶπε προ αυτόν, -λά νυν βοηθει, στερον ὁ σωθέντι μοι μεμφου. λόγος εἴρ=ὶται προς τους φορμάς κα δ' ἐαυ- των διδόντας δικεῖσθαι.
Πρόβατον φυως κειρόμενον προς τους κείροντας ἔ*ri, Et με ερια ζητεiς, ανωτέρω τέμνετε ε δἐ κρόως πιθυμεῖτε, παξ με καταδύσατε του κατα μικρὰν βασανίζειν παλλάξαντες. Πρός τους φυῶς ταῖς τίχναις προσφερομένους, λόγος ευκαιρος.
'μι καὶ μηλέα περ ευκαρπίας ηριζον ' πολ- λοὐδἐ του νείκους ναφθέντος, βάτος εκ ου πλησίον cIραγμού ἀκούσασα εἶπεν, Ἀλλ , ω ἐλαι, αυσώμεθα ποτε μαχόμεναι. Oi τω περὶ τάς των ἀμεινόνων στασεις καὶ οἱ μηδενδ ἄζιοι πειρῶταί τινες ἐνα .
133쪽
Σφηκέ ποτε καὶ πέρδικες δίφει συνεχόμενοιηκον προς γεωργόν, καὶ παρά τούτου ποτόν ,τουν, ἐπαγγελλόμενοι ντὶ του δατος οἱ ἐν περδικες περισκάφειν τάς άμπέλους καὶ τους βότρυς ευπρε-
κατεπαγγελλόμενοι πάντα ποιοῖσιν ' οἷς μεινόν ἐστιν η υμῖν το ποτόν παρασχεῖν.Oυτο δ λόγος εὐκαιρος προς ἄνδρα χάριστον.
134쪽
Tu δένδρα ποτ κατεασσόμενα πὰ των ανέμων, ς εώρων του καλάμους σινέῖς διαμένοντας, ἐπυνθάνοντο αυτων, πῶς καὶ τίνι τρόπονα, τἀμεν, ἰσχυρά κα εμβριδ οντα, υτως κατακλῶται, οἱ δῖ, λεπτοὶ καὶ σθενεῖς οντες, ουδῖν πάσχουσι. Kώκεῖνοι φασαν, τι μεῖς συνιδόντες αυτάς ἀσθένειαν εἴκομεν τῆ των νεμων προσβολ9, καὶ τάς ρμάς ἐκκλίνομεν, μεi δἐ πεποιθότες τυ ἐδία δυνάμει άντιστηνα πειρῆσθε, καὶ διά τουτοκατεάσσεσθε. υ λόγος δηλοῖ, τι προς τά σφαλη των πραγμάτων το εἴκειν τού άντιτάσσεσθαι, σφαλέστερόν
Tαυρος διωκόμενος πὰ λέοντος κατέφυγεν εἰς σπηλαιον εν ω ησαν αἶγες ἄγριαι τυπτόμε- ωo δἐ π αυτων ο ταυρος καὶ κερατιζομενος τη, οὐχ υμῶς φοβουμενο ανέχομαι, ἄλλά τόν προ του
135쪽
Tους πιθηκους φασὶ δυο τίκτειν, καὶ το ἐντων γενι γημάτων στέργειν καὶ μετ' ἐπιμελείας τρεφειν, το δε τερον μισῶν καὶ μελεῖν Συμβαίνειδῖ κατὰ τινα θείαν τυχην, το ἐν πιμελούμενον αποδνησκειν, O δἐ ὀλιγωρουμενον ναδῶλειν. λόγος δηλοῖ, ὁτι πάσυς προνοίας et τυχη δυ
Tων δονεων βουλευσαμενων περὶ βασιλεία ταών ἡξιου χειροτονησαι εαυτόν βασia sis δια τοκάλλος ορμωμένων δε επὶ τουτο των όρνέων, κολοιὼς εἶπεν, Ἀλ εάν σου βασιλεύοντος δάετὼς μως διώκη, πῶς λὶμῖν παρκέσεις ,
Tων αλόγων ζώων βουλευομενων βασιλέα λέ- σθαι, κάμν βος καὶ ἐλέφας καταστάντες ἐφιλονείκουν, καὶ διά το μεγεθος του σώματος καὶ διατην ἰσχυν λπίζοντες πάντων προκρίνεσ/θαι ΙΙΠ- θηκος δἐ μφοτερους νεπιτηδείους εἷναι τη, τηνε ἐν κάμηλον, διότι χολήν - χει κατά τῶν δικούντων, τον λέλεφαντα, τι δεος εστ , μη χοιρο ρίδιον, ὼ ὁόδοικεν, ἡμῖν πιτίθητο .
136쪽
s λόγος δηλοῖ, τι πολλοὶ καὶ των μεγίστων πραγμάτων δια μικράν αἰτίαν κωλύονται.
Toυ Λιος γαμουντος πάντα τά ζῶα νηνεγκαν δῶρα. υφις ὁ ερπων ρόδον ἀναλαβών τον στοματι νέμω Πώ δἐ αυτόν δ ευς φη, ων,λ- λων πάντων καὶ ἐκποδών δῶρα δέχομαι, πὼδἐ σου του στόματος ου λαμβάνω. λόγος δηλοῖ, ὁτι πάντων ων πονηρῶν αἱ χάριτες φοβεραί.
Tαών γεράνου κατεγέλα, κωμωδῶν την χροιάναυτου καὶ λεγων, ως πιώ μεν χρυσον καὶ πορφύραν ἐνδεδυμαι, συ ἐ-υδἐν καλόν φέρεις εν πτε-- ροις. υ ὁ Ἀλλ' ἐγώ, ἔφη, των αστέρων ἔγγιστα φωνῶ καὶ ις τα ουράνια φη πταμαι ' λδἐ,ώς αλέκτωρ κάτω με όρνίδων βαίνεις. υτι κρεῖττον περίβλεπτον εἶναί τινα εν πενιχρῶ ἐσθητι et ζην δόξως εν πλουτω γαυρουμενον.
καὶ κυων προς άλληλους διεφέροντο της διυδ ομνυουσης την Ἀφροδίτην, ἐάν μη Προυσηται,τοις δουσιν νατέμνειν, η - ελεγε, καὶ κατ
137쪽
λόγος δηλοῖ, ὁτι υ ε τω τάχει τά πράγματα λλα εν ῆ τελειότητι γίνονται.
Π ἄγριος ἔστω παρά τι δενδρον τους δόντας νηκόνα αλώπεκος ὁ αὐτόν Ερωτώσης την αἰτίαν, δια τί μήτε κυνηγου μήτε κινδύνου νεGr O τους ὀδόντας θήγει ε*η, Αλλ οὐ ματαίως τοῖτο ποιω εάν γαρ με κίνδυνος καταλάβρο ου τότε περὶ τορο κοναν σχολήσομαι, ἔτοίμοις λουσι χρήσομαι. γλογος διδάσκει. ἔτι δεῖ προ των κινδύνων τάς παρασκευάς ποιεισθαι.
138쪽
CCXXIII. Φιλύργυρος. N. s. l. 188.
OHάργυρος τις την οὐσίαν ξαργυρωσώμενος βωλον χρυσουν νήσατο, καὶ τουτον πρ του τείχους κατορύξας διετελει συνεχῶς ερχόμενος καὶ ἐπισκεπτόμενος Τουτον ὁ περὶ τον τόπον τὶς των ἐργατῶν πολλσκις βλέπων παρατηρησάμενός τε αυτου τάς φ ζεις καὶ καταλαβών αὐτο τον χρυσον φείλατο. υ ὁ ἐπανελθών καὶ κενόν εὐ- ρων τον τόπον κλαιε τε καὶ τάς τρίχας τιλλεν.Τδών δε τις αυτόν καὶ καταμαθών την αἰτίαν,εφη πρός αυτὰν Μηλυποῖ, ταῖρε, αλλά λαβών λίδον κατάδε ε τω αυτῶ τόποι καὶ νόμιζε τοχρυσίον κεῖσθαι ' οὐδεν γάρ, τε 'ην, χρῶ αυτω.
λελώνη καὶ λαγωός περὶ ζύτητος et ριζον' καὶ ὁ γ προθεσμίαν στησαντες καὶ τόπον πηλλάγησαν. ἐν ου λαγωός δια την φυσικην κύτητα μελήσας του δρύμου, πεσών παρά την ὀδον ἐκοιμῶτο, ἡ δἐ χελώνη συνειδυῖα εαυτῶ την βραδυτητα, ο διέλιπε τρέχουσα, καὶ ουτω κοιμώμενον τον λαγωόν παραδραμούσα ει το βραβεῖον της νίκης φίκετο.
ο λόγος δηλοῖ, ὁτι πολλάκις φύσιν μελούσαν
139쪽
J λόδών ἔν τινι δικαστηρίω νεοττοποιησαμέν ut οτηρ τις δε προσερπυσας κατέφαγεν αύτης τους νεοττους. Q ἐπανελθουσα καὶ την καλιὰν κενήν εὐρουσα, περπαδουσα ἔστενεν ετέρας ἐχελιδόνος παρηγορεῖν αυτήν βουλομένης, καὶ λ νουσης, μόνον ρα σοὶ τα τέκνα ποβαλεῖν συμβέβηκεν; ποτυχουσα ἔφνὶ, Αλλ' ἔγωγε ου τοσου- τον ἐπὶ τοι τέκνοις κλαίω, σον ἔτι εν τούτω τωτόπω ηδίκημαι, ἐν οἱ δικουμενοι βοηθουνται. υ λόγος δηλοῖ, τι χαλεπώτεραι γίνονται τοῖς πάσχουσιν αἱ συμφοραὶ, ταν οἱ κριταὶ δι αίσχροκέρδειαν προσωπαληπτου ι.
Xην καὶ γερανοι τον αυrὀν λειμωνα ἐνέμοντο ἐπιφανέντων δῖ αύτοις θηρευτῶν, αἱ μεν γέρανοι ἐλαφραὶ υσαι σώδησαν, οἱ ὁ χηνες μείναντες διατο βάρος των σωμάτων συνελη*δησαν. οἴτω καὶ των ν θρώπων οἱ μἐν πένητες σύ- ζονται, o δἐ πλούσιοι πόλλυνται.
Xωλὼς ἄναγρος π σκόλοπος ἐγκεντρισμένος ὀδυνηοῶς ἔφεο τον πόδα κ των ἐλκῶν καὶ διαμ
140쪽
καὶ δίνος δραμων διεσώθη.υ λόγος δηλοῖ, τι καλόν κακοῖς ποιήσας MFξεις ευκαριστίαν, ἀλλον ὁ λοιδορίαν.
Xελιδών καὶ κορώνη περὶ κάλλους φιλονείκου ποτυ OLGα δἐ η κορώνη προ αυτόν εἶπεν, υλλα το ἐν σύν κώλλος τήν εαρινην Pa αν δεῖ, τό δε εμόν σῶμα καὶ χειμῶνι παραζEίνεται. λόγος δηλοῖ, 4r η του σωματος παράταξις ευπρεπείας καλλίων.