Fabvlae Aesopiae e codice Avgvstano : nvnc primvm editae cvm fabvlis Babrii choliambicis collectis omnibvs et Menandri sententiis singvlaribvs aliqvot etiam ineditis.

122쪽

'Dνος καὶ λώπηξ κοινωνίαν συνθέμενοι πρὀς αλλήλους β δον είς ἄγρα λέοντος ὁ αὐτοῖς περιτυχόντος, ἡ λώπηξ δρῶσα τον πηρτημένον

123쪽

εφη, d ματαία, τί ταυτα νατρέφεις, απεο νΩυβυδῶν 'a σου πρῶτον το δικεῖν ἄρξεται; Ούτως τιθασσευτός στιν η πονηρία, καν τα μάλιστα εὐεργετῶμαι.

ορνιθοθηρας πτηνοῖς πάγην στα κόρυδος ὁ αὐτόν θεασάμενος γρώτα, τί ποιεῖ. To δῖείποντος, πόλιν κτίζειν, καὶ μικρόν ποχωρησαν τος, πεισθεὶς τοῖς δόλοις προσηλθεμ' ἐσθίων leto δέλεαρ ελαδεν ἐμπεσών εις τους βρόχους. o υδ ίρνι θοδηρου προσδραμόντος καὶ συλλαβόντος αυτόν, κόρυδος φη Eάν τοιαύτας πόλεις κτί- ζσὶς, ου πολλοῖς τους ἐνοικουντας εὐρήσεις. λόγος δηλοῖ, τι τότε μάλιστα καὶ οἶκοι καὶ πόλεις ἐρημοῖνται, δrαν οἱ προεστῶτες χαλεπα

Oρνιθοθηρας δίκτυα γεράνοις Γναπετάσας πό6ρωθεν θεώρει την ἄγραν Πελαργου ὁ συν τοις τερανοι καθίσαντος, πιδραμών με εκείνων καὶ αυτόν συνελαβε. O di δεομενου, μη δυσμια υrόν, καὶ λέγοντος, ῶς ου μόνον βλαβης τοῖς νθρώποις ἐστὶν, άλλά καὶ φελιμώτατος τους

124쪽

λιστα ου φαυλος πάρχεις, καὶ δια τουτο κολασεως αβιος, ἐπειδη μετά πονηρῶν κεκώεθικας. Atia ουν καὶ μῶς δia τάς των πονηρῶν συνη- θείας ποφεύγειν , να μή καὶ αυτοὶ της αυτῶν κακίας κοινωνοὶ δίζωμεν.

των η συνηθει μεγάλως καTαπραύνει.

ραινούντος ζαπλουσθαι τά προς αὐro κατάτην αὐτου διά iεσιν υποκείμενον, κεῖνος υκ - πείδετο Λιόπερ ο καρκινος γανακτησας, παρατηρησάμενος αυτόν κοιμώμενον του φάρυγγος

ἐπιλαβόμενος τῶν χηλῶ καὶ πιέσας φονευει s c

125쪽

τος ου νυν σε χρ7ὼν πλοῖν ἶναι, τε τέ νηκας, άλλ τε σοὶ παρηνουν καὶ ου επηκουες. Oυτο δ λόγος εἰκότως ν λέγοιτο ἐπ' ἐκείμνων των νθρώπων ο Παρα τόν εαυτων βίον εἰς τους φίλους πονηρευόμενοι μετά θάνατον εί- εργεσίας κατατίθενται.

wφις καὶ γαλη εν τινι οἰκία μάχοντο ocra ἐνταῖδα μῆες ε καταναλισκόμενοι, π αμφοτέρων ως εδεύσαντο f αυτοίς μαχομένους, ξοηλθον βαδίζοντες. O ὁ ἰδόντες τους μυας, Γ τότε αφέντες την προς αυτους μάχην επ' ἐκείνους τράπιὶ αν. οἴτω καὶ επὶ των πόλεων οἱ εν ται δημαγω-γων στάσεσιν αυτοῖς περισκίλλοντες λανθάνουσιν ἐαυτοῖς ἐκατέρων παρανάλωμα γενόμενοι.

' Oφις π πολλων πατούμενος ἀνθρώπων τυAn ενετύγχανε περὶ τούτου Ἀδεαείς προς α, τόν εἶπεν, λύ εἰ τόν πρότερον πατησαντα ἔπληξας,

126쪽

παῖς προ τείχους κρίδας ἐθηρευε πολλάς ἐσυλλαβών ς ἐδεάσατο σκορπίον, νομίσας ακρίδα

εἶναι, κοιλάνας αυτου την χεῖρα, ta τε η καταφέρειν αὐτου Καὶ Jς τυ κέντρον ἔπληξεν, εἱ-πεν , θέλων τουτο ποίησας, ἶνα καὶ ἁ κατύχω

Obτος ο λόγος μας διδάσκει μη δεῖν Πασιτε χρηστοῖς καὶ πονηροῖς προσφέρεσθαι.

Παῖς κ διδασκάλου την του συμφοιτητου δελτον ἄνελόμενος τῆ μητρὶ κόμισε της ὁ Ου μόνον αύτόν ου ἐπιπληξάσης, άλλα καὶ ἐπαινεσάσης αυτὼν, ε δευτερου ἱμάτιον κλέψας νεγκεναίτη , και ἔτι ἄλλον ἐκείνη πεδεβατο. LIDO Mδε τοῖς χρόνοις δ νεανίας ἐπὶ τ μείζονα χώρει ληφθεὶς ὁ ποτε καὶ περιαγκωνισδεὶς ἐπὶ τον δημιον πήγετο. ης ὁ μητρός επακολουθούσης

127쪽

ώς δυσσεβη, ἐκεῖνος ἔφη, AHἀ τότε, τε σοὶ πρῶτον ἐν δίλτον κλεφας νεγκα, εἰ ἔπληξάς με Ουκα μεχρι τουτου χώρησα, καὶ επὶ θάνατον γήμην. O λόγος δ=βοῖ, τι το κατ ανὼ μη κωλυόμενον επὶ μεῖζον αἴρει.

Περιστερ δίφει συνεχομένη, ς ε θεάσατο εντινι πίνακι κρατηρα δατος γεγραμμενον, πελαρο βεν ληθινον εἶναι ' διόπερ πολλο ροίζω ἐνεχθεῖ χελαδεν ἔαυτην τω πίνακι εμπεσουσα καὶ ,τι c-ξασα Συνέβη fosν αυτῆ, των πτερῶν περικλασθέντων, ἐπὶ την γην καταπεσουσαν πό τινος c0ν παρατυχόντων καταληφθηναι.

I 2I. Fl. 161. Περιστερ εν τινι περιστερῶν τρεφομεν ἐπὶ πολυτεκνία ἐφρυάττετο Κορώνη δ αυτης κου- σασα ετη , Ἀλλ' ia αυτη, πέπαυσο ἐπὶ τουτροάλαζονευομένη ὁσον γάρ ἄν πλείονα ποιής, 9-σουτον περιττοrίρας λύπας συνάλ εις.

128쪽

οἴτω καὶ των οἰκετων δυστυχεῖς εἰσιν, i σοι ἐν τσὶ δουλείos τίκνα ποιοῖσι πολλά.

Πίθηκος ἐπί τινος φηλου δένδρου καθημενος, ως ἐθεάσατο λιεῖς ν τινι ποταμο σαγηνην βάλλοντας, παρετηρει τά π αυτῶν πραττόμενα ς ὁ ἐκεῖνοι την σαγήνην νασπάσαντες μικρόν ποθεν ρίστουν δ πέδηκος καταβάς πειρῶτο καὶ αυτός τ αυτ πράττειν φασὶ γα μιμητικόν ζῶον εἶναι τουτο. ταφώμενος ὁ των δικτύων ως συνεληφδη, φη προς έαυτόν, λλ εγωγε δίκαια πίπονδα τί γάρ λαευειν α μαθών οὐ- τω πεχείρουν s

Πλούσιος βυρσοδεφη παρακείμενος , μη δυνά

μενος την δυσωδίαν τέρειν, Πίκειτο αυτω, ἶνα

χρόνον μεταβησεσθαι. ουτο δ συνεχῶς γενομένου, συνέβη τὰ πλούGιον εν συνηδεία της o'li τούτου γενόμενον, μηκέτι αὐτω διενοχλεῖν. λόγος δηλοῖ, τι η συννθεια καὶ τά δυσχερητων πραγμάτων καταπραυνει.

129쪽

Πλούσιος δύο θυγατέρας εχων, της μιας ἀπο- δανούσης et ρηνουσα ἐμισθώσατο. Tu δἐ ἔτέρας παιδός λαλουπης, 'S2ς ἄθλιαι, εἴγε αὐταὶ ων στιτο πάθος, βοηνεῖν οὐκ ἴσμεν, αἱ δε μακράν προς--οjκουσαι ἴτω φοδρῶς κόπτονται και κλαίου- σιν η μήτηρ φη , μη αὐμαζε, τεκνον, εἰ αυ- ται οἴτως θρηνοῖσιν ' ἐπὶ γαλάργυρίοντοῖτο ποι-

Ποιμην ἔχων κύνα παμμεγέθη τουτω ειωδει τά ἐμβρυα καὶ τα ποδνήσκοντα των προβατων παραβάλλειν Καὶ ὁ ποτε ίσελθούσης της πολμνης ὐποιμήν θεασάμενος τον κύνα προσιόντα τοῖς προβάτοις καὶ σαίνοντα αυτά, εἶπεν, Ἀλλ, ω υτος, Ῥίλεις συ τούτοις, ἐπὶ τ ν σῆ κεφαλli

λόγος εὐκαιρός εστ προ ανδρα κόλακα.

130쪽

ἐπεθυμησε πλεω διόπερ πωλήσας αυτοῖ τά πρόβατα καὶ φοίνικας γορώσας καὶ ναυν ἐμφορτισάμενος νήχθη. ειμῶνος δε σφοδρου γενομένου, καὶ της νηός περιτραπείσης, πάντα πολε- σας μόλις επὶ τὴν γην διενήβατο. LIάλιν ὁ γαληνης γενομενης, ῶς ἐθεάσατό τινα ἐπὶ της γης ἐπαινούντα τὴν της θαλάσσης ρεμίαν ἐφη, λά,

Ποιμην λάσας τἀ πρόβατα εἴς τινα δρυμῶνα,ώς ἐθεάσατο δρῖν παμμεγέθη, μεστην βαλήνων,

υποστρώσας το ἱμάτιον, π αυτην ἀνεβη, σιτον καρπὼν ντέσειε Tia δε πρόβατα εσθίοντα τάς βαλάνους, ελαδον καὶ τά ἱμάτια συγκαταφαγεῖν. ὁ ποιμήν καταβάς, ς ε θεάσατο et γεγονός, εἶπεν, ra κάκιστα ζῶα υμεῖς τοι λοιποῖς ἐριμεῖς σου τα παρέχετε, μου ὁ του τρί νοντος νῶς καὶ το ἱμάτιον φείλεσθε. Οὐζω καὶ των ν δρώπων πολλοὶ δι ἄγνοιανζ0ὐ μηδί προσήκοντας ευεοτμουνrες κατά των οἰκείων φαῖλα εργάζονται.