장음표시 사용
11쪽
aut eas commentariis, licet fontes non adierint . illustrarunt, scire expedit. Enarrentur strictim chartarum argumenta; indicentur sigilla, monogrammata et alia , si qua occurrant, singularia. Diplomaticam ipsam ad artis regulas perpolituri initium ab eorum. qui rempublicam moderantur, literis capiant. Regna singula singularem postulabunt operam. VIlI. Diplomatica Imperatorum et Regum Germanias a nobis, annuente Deo, explanabitur; si qui in lahoris, cuius materiam usque ad Maximiliani I lmp. aetatem collegi, societatem uenire haud grauentur: iis consilia mea qualiacunque et supellectilem meam offero lubentissime. Meliora si quis me edocuerit, ea numquam non
Imperatricum augustarum diplomatica, nostris curis elaborata, nouis subinde augeri poterit accessionibus. Ut III. Diplomatica Regum Romanorum studium nostrum pariter ae X. Diplomatica Vicariorum imperii R. German. solicitat, atque extremam manum exspectat.
XI. Diplomatica Pantiscum Romanorum subsidiis abundat iuste digerendis et critice expendendis; testor bullarium magnum Romanum. Auctores perindustrii noui operis diplomatici Gallici hoc pensium expedire student. XII. Diplomatica archiepiscopεrum, episcoporum, abbatum ete. in MA-BILLONII commentariis leui hrachio tractatur. Τam locuples
hic locus, ut multorum otio lassiciat. XIII. Diplomatica ducum, principum, comitum, ciuitatium etc. Prorsus fere inculta iacet, quamquam ex ea fructus eximios repetere pos
XIIII. Θstema rei diplomaticae uniuersae uix ante concinnari poterit, quam libri isti diplomatici, quos desideramus, elaborati fuerint. E systemate sine multo negotio manabuns XU. Elementa rei diplomaticae. Iani exstant huiusmodi libelli isagogici, sed ad imperatorum diplomatizam potissimum spectant. XUI. Critica chartarum priuatarum iam ad perducta uidetur. s largam commentariorum de fide instrumentorum segetem intueamur. Multas sane obseruationes frugiferas, e legibus praesertim, isti depromunt; sed de uetustarum tabularum fide rite statuendi regulas non edunt idoneas, quippe quae sine historiarum
12쪽
et antiquitatum notitia, antiquorum legum doctorum libellis munus familiari, formari nequeunt. Paucis, quis nesciat y totam rem diplomaticam cogitatione complecti contingit; proinde partem aliquam digne pertractasse poe- Niteat neminem. Quum externus ci artarum habitus cum codicum ueterum ornamentis quodammodo consentiat: rei librariae antiquitates arti nostrae foecundam lucem adspergunt, quamquam decora quaedam diplomatum propria inueniuntur. Un. Palaeographia diplomatica a MABlLLONIO diligenter peruestigata fuit; multo maiorem operam eidem impendunt auctores Gallici noui operis diplomatici. Notarum Tironis enodandarum artem perspicue docent WALTHERUS et CARPEN TlER. alio que chartophylaces exemplo suo monent, ut senescentibus literis Iuccurrant. Dum uetera scribendi genera reuoluo, non possum, quod haud aegre feres, LECTOR OPTIM T. hunc locum relinquere, priusquam antiquitatis honori symbolum quoddam consecrauerim. Gens nimirum SCHEUR LORUM de Defersdorf, et auita nobilitate et insignibus in res Noricas meritis clarissima, asseruat fragmentum literatum in charta Aegyptiaca aut certe coristicea exaratarum . quod illustris et generosis limus Dom. CHRISTOPH. THEOPHILUS SCHEURL de Defersdorst , inclutae
reipublicae Norimbergensiis senator optimarum artium cultoribus Perquam uenerabilis, generisque sui splendoris amplificator maximus, usibus meis, qua est benignitate, grata memoria semper praedicanda, concessit. lam SCHIUARZIUS quondam noster. Cuius gloria numquam intermorietur, hanc chartam uiderat, eamque in diff. de ornamentis codicum ueterum β. VlI non Aegyptiacam, sed corticeam existimauerat, testimonio nixus PANCl Rota Ll in thesauro uariar. lection. l. I c. 28, qui haec commemorat: Longobardi tenues tilias e tabula abrasas, glutineque compactas, pro charta habuerunt, quarum paginae quaedam uetustissimae eorum ch racteribus scriptae apud me exstant. Eiusdem generis chartam intellexisse uidetur ANGELUS ROCCHA in biblioth. Vatican. p. 379, itemque OLAVS NORMIUS in Museo suo seu historia
rerum rariorum. Altam a charta Aeg)ptiaca, inquit Normius, uerae panri speciem ex arundine, ut putatur, confectam, Luliano Patauorum ad me transmisi sinus, IV elmus Morm. Folium longum
13쪽
es pollices septem, latum quatuor, colore non plane eandido, sed adfimtium inclinante, crassi culum et nescio quo glutine obductum; ubi enim charta complicatur, rimulas contrasit huiusculas. Quae apprime in monimentum nostrum peruetustum conuenire putat SCHWAR-ZIUS, cui co libentius assentior , quod et scriptura natales Langobardicos prodit. Ita uero uir omnis antiquitatis peritissimus
chartam describit : Di hoc magnae vetustatis fragmentum pagina quaedam septem fere digitos siue duodecimas partes pedis adhuc alta ;paullulam ultra pedem Norimbergensem longa , ceterum ex omni parte manca; contextus uerborum docet, tabulae nihil fere, quod ad longitudinem attinet, deesse ) cui per modum literarum, uti hodie vocantur , patentium ex una tantum facie codicilli latine inscripti fuerunt
in quibus emtum solidos pauperibus et in laminas lege luminaria ) α- elisarum legatos esse legimus, cuius scripturae veteris Italo - Gothicae
ante mille et plures annos usitatae, re uos characteres alio tempore e
labituri sumus. Haec ipsa ebana haud secus ac mormiana est cras-uscula, colore fere fauo et obsolescente, et nescio quo glutine obducta, ex temporis iniuria hinc inde iam laesa et disrumpi ac in pelliculas solui co pia , ita, ut facili opera in flamen juum et Jubtemen, ex quibus compemta es h. e. in duas potissimum partes, alteram aduersam literis signatam, alteram auersa in literis uacuam, dissolui posse uideatur. hporum
uero corticum Abras, ope glutinosae cuiusdam materiae compostas, non
tantum quasi singulas contemplari licet; sied ubi etiam ex uetustate iam dissoluitur charta in ea superficie, quae scripturam refert, striae saeatque fibrae disoluuntur secundum altitudinem ; in altera uero supermete , quae vacua est literis, fibrae secundum longitudinem GDiuuntur. Ex his, opinor, quomodocumque intelligi potes , quaenam fuerit charta
eorticea, cuiusmodi chartae reliquias, quamuis identidem striptores quidam commemorent, haud tamen adhuc deprehendi, qui eius inrtae conditionem satis Iuculenter describerent; saepius vero ob eruo, qui coraiceam chartam cum Aegntiaca confundant. Iam VLPIAN US in l. 12. de Legat. III chartam corticeam innuisse uidetur. Librorum appellatione, ait, continentur omnia uolumina, siue in charta, sue in
membrana sint, siue in quavis alia materia; sed et si inphilyra aut intilia ut nonnulli consciunt aut in quo alio corio: idem erit dicendum. Quodsi in codicibus sint membraneis uel chartaceis uel etiam eboreis uel alterius materiae uel in ceratis codicillis, an de- beantur,1 by s
14쪽
heantur, uideamus ete. Testamenta etiam in tabulis, chartis, membranis et in alia materia scribi potuisse, discimus ex g. ia I. de testament. Ubi tabularum lignearum mentio fit, non chartae comticeae, sed tabulae ligneae ceratae intelligendae sunti cons. SALMAS. de subscribenais et signandis testamentis. Scriptura proxime ad similitudinem literarum accedit, quas in MΛBILLON. commentar. de re diplom. tab. I, 3, tab. LVIlI et an 'pplem. p. 73 sq. deprehendimus. Tab. I chartam in papyroscriptam atque titulum C. tui. Caesaris testamenti mentientem refert. Inscriptio uiris sagacissimis aliquamdiu imposuit, sed tandem MABILLON. animaduertit. stagmentum istud excerptum suisse ex charta plenariae securitatis , quam BRlSSONIUS ex corticeo bibliothecae regiae archetypo primus uulgauit et post cum GABIU EL NAUDAEUS. Data elt imperante Domino Iustiniano P. P. Aug. anno XXX Uul Rauennae P. C. Basilii anno XXul Id. Iul. indita. XII h. e. anno Chrilli DLXlU. Interpretationem eius attulit MABILLON. in supplem. p. yr. Additur aliud specimen, quod LAMBECIUS in tom. VIII Caesar. biblioth. exhibuit, hac
adiecta annotatione: Inter insignes nonnullos atque raros codices m
mscriptos, quos anno MDCLXPin iam memoratae technothecae a eis ) Ambrosianae armoris duodecimo praeter spem reperi, et postia Oeri me in Augusi am Bibliothecam Caesaream Vindobonerisi
transtuli; praecipuum fere locum obtinet Holamen aliquod peruetustum oblongum ex cortice arboris, continens scripturam quandam antiquam, et eam quidem latin- , sita adeo obsecuram, intricatam, et lectu in ci- Iem, ut ipse haeIenus nec ueram sectionem, nec uerum sensum, ratiocinam
do seu potius diuinando, assequi potuerim. Hi igitur etiam quilibet alii in eadem scriptura legenda et interpretanda perspicaciam et dexteritatem suam sent experiri, exhibeo hic totum illud uolamentumma, quam tum fieri potuit, diligentia et fidelitate depPIum, ae aeri incisum : simul etiam adiungo specimina duorum priuilegiorum , quae a Da berto Let Carolo M. Francorum Regibus, anno Christ DCXXXIII et DCCLXXIX. imperiali monasterio S. Maximini iuxta muros Deu rentes concessa fuerunt, et eodem fere genere scribendi exarata sunt. Desumpsi autem ea ex R. P. Danielis Papebrachii S. I. doc ma differtatione de diplomatibus antiquis discernendis etc. MAI ILLONIVS haec plenius illustrat.
15쪽
is Hoc specimen , inquit c. l. p. 46o, habet Iongitudinis seu Iati-- tudinis sere duos pedes , altitudinis unum , quae proinde Cae-- sarei uoluminis mensura est. Materia ex cortice arboris, teste se Lambecio, nempe ex papyro ut puto Aegyptiaca, quae corti-- cis est sipecies. Cum autem istius uoluminis scripturam post Chri-- stum natum sadiam esse constet; hinc etiam argumentum desuis mitur ad usum corticis ab eo tempore demonstrandum, quod in si capite VI libri primi ostendimus. Ad haec mutila est in exordiose et in fine Caesarei uoluminis scriptura, cuius etiam nonnulli apiis is ces cancellaristae Oculos ac diligentiam fugerunt, adeo ut nobis is magnopere insudandum fuerit, quo scripturae sensum quibus--dam in locis assequeremur etc. Quaerat aliquis, quo scripturae se genere haec charta scripta sit 8 Et id quidem haud procliue estri definire. Existimem tamen possis appellari Italo-gothicam ue-- terem usualem seu forensem, qualis ante Langobardorum in Ita-- liam aduentum usitata fuisse uidetur, saltem Rauennae, ubi Ex- archi degebant. Hactenus de hacce charta uenerandae antiquiis talis, quae insignem uenditionis formulam continet. Eam Rasi uennensem libuit appellare a loco, ubi scripta est, nimirum an-- no DIU. quo uix ullum antiquius autographum inuenire hacteri nus licuit. Eodem ut diaib scripturae genere, eodemque aeuo is exaratum est testamentum, quod sub Iulii Caesaris nomine ex is pressum eX Petro Hamone accepimus, et in tabula I exprimi cu-- rauimus. Nec ullum erat indicium, quod nos ab hac perfluarisione reuocaret, immo uero omnia ad id nobis persuadendumis concurrebant: cum non solum Hamonis testimonium, qui illud
- Iulii Caesaris esse dicebat; sed etiam titulus, eodem scripturaeis genere in auersa chartae Aegyptiacae parte doscriptus, idem se confirmaret. Sed ecce mihi larissonii sormulas identidem re-- uoluenti occurrit in libro Ul charta plenariae securitatis, in qua se totidem uerba lego , quae in illo Hamonis specimine ex Iulii si Caesaris cuti ipse opinatus est testamento reserebantur. Ita-- que non dubitaui, quin uere fragmentum esset ipsius chartae
si specimen illud Plamonis: quandoquidem in Bibliotheca regia
is asseruatum erat istius chartae archetypum corticeum, ex quota Brissonius eam exscripsit. Sest tandem repertum est ibidem
16쪽
- istud Mehetypum, quod integrum se et quidem in aes incisum,
is in supplemento retulimus. - Illo itaque saeculo usitatum erat apud Rauennates hoc scriptu-' rae genus, ut patet tum ex Lambeciano instrumento, tum ex V eharta plenariae securitatis : quod utrumque Rauennae conse V ctum est , et in cortiee scriptum. Unde per id tempus corticis seu chartae Aegyptiaeae usum uiguisse eertum est, atque scri- ' pluram forensem non uncialibus aut maiusculis constitisse Iitte ris, ut scripti codices eius temporis constare solent; sed eursuo' charactere, qui a nostro Merouingico non multum recedit. ,, Exempla quaedam huiusmodi scripturae exhibet etiam Io. ANDR.
ASTEZAΤVS in praefat. ad Euangelistae Manelmi commentario lum de obsidione Briaiae p. 44 et 46- Tabulae autem istae datae
Quum. itaque charta nostra scripturam Italo - Gothicam aut Lamgobardicam referat; eam quoque tabulis istis, quas MABILLO NIVS recensuit, uetustate parem esse existimamus. Argumento eius perspecto, certiora fortasse patebunt- Tentabimus igitur lia
teras interpretari: Item praecipio ut in insola - - - uenie dentur per in is . -- -- -
luminaria per omnes Dei sanctas ecclesias uel qui ad ipsam dioiaeesin pertinent solidi centum et ad pauperes omnes inpd pra dicta) in insola solidi centum similiter uolo ut dentur in c ella qui sunt super ciuitatem Salonitanam tam in luminaria saniactarum ecclesiarum quam ad pauperes id est asinio: Tilup hi lio. geniter. una eum aliis: palea: seu clara: solidi centum reuero excepto quod in anteriore mea deliberaui uoluntate clam ad libertos meos quam ad alios uel quod in praesentes codicellos meos pro remedio animae meae etiam in luminaria uel ad pau-
17쪽
peres dandum deliberaui et quanti remanserint in auro solidi
uolo ut omnes pro redemptione captiuorum. Extra omnem dubitationem positum est, chartam nostram fragmentum esse codicillorum, cuius auctor Obscurus, nec locum,
quo conditi fuerint, indicare licet. Ad priorem uoluntatem siue testamentum reseruntur hi codicilli ; quamobrem ex iuris Romani principiis ius testamenti sequebantur l. 8 β. 4. L I , i 6, I 8 T. de iuri codicili. Primum, quod tabulae pronuntiant, legatum pium ad insulam quamdam spectat, cuius nominis literae primariae languescunt. Centum solidi impendantur luminaribus ecclesiarum, quorum curam sibi ualde commendatam habebat religiosa liberalitas. Si rem altius repetere liberet, ignem iam antiquis limis temporibus ad diuinum cultum adhibitum fuisse monstrari posset. Ignia etiam inter praecipua maiestatis insignia reserebatur. vid. ESCHEN
BACH. dist. de igne augustis praelato. Quid 2 quod ad idolola. triam igne Franci abusi sunt; quapropter Carolus M in Capitulari
Aquisgran. a. 789 c. 63 de arboribus vel petris uel fontibus, tibi aliqui stulti luminaria uel alias obseruationes faciunt, omnino mandat, ut se pessimus usus et Deo execrabilis, ubicunqus inuenitur, tollatur et de ruatur. In antelucanis coetibus ueterum Christianorum luminarium , quae hodie in ecclesiis inueniuntur , origo quaerenda. B. HIRRONYMVS eorum usum aduersus Vigilantium ita defendit :Nam et absque mart)rum reliquiis, inquit, per totas orientis ecclesias, quando legendum es euangelium , accenduntur luminaria, iam sile ruintante, non utique ad fugandas tenebras. sed ad signum laetitiae demonstrandum; unde et virgines illae euangelicae semper habent accenses lampades suas est. Luminaria deinde in rebus sacris iure quodam firmo requirebantur, ita , ut et Carolus M. in Legibus Langobardo rum in BALUZ. t. I Capit. p. 3s6 a. 8ol C. 43. sanciret: M tios episcopi, qui in omnibus nonas et decimas accipitis, in vestra prouidentia sit, quatenus ecclesiae vel capellae, quae in uestra parochia sunt emendentur et luminaria eis praebeatis , ut in eis presbieri uiuere possint. De conservandis luminaribus cautum Cap. UI, 4 a. 8 I9, item Capit. a. 823 c. s: Ne uero ecclesiae illis commissae in restauratione otii in luminaritas iuxta possibilitatem rerum ab illis negligantur, uestra n,
Hlominus inuigilare debet solertia. Et Ficut alios probibetis, ne de man sis ad
18쪽
si ad uelisiae luminaria datis aliquid accipiant , fic et uos et uesbi amehidiaconi de eisdem mansis nihil accipiendo aliis exemplum praebeatis, sed potius ad id, ad quod data sunt Ieruire concedantur, ut totum sicut diZIum est, in restauratione eccissiarum et luminaribus uesba a Iorita di .t udio cedere post. Testor etiam magnam PrReceptorum,pram .sertim regiorum, copiam, quibus iura quaedam fisci ad luminaria concinnanda conceduntur. Pauperibus eiusdem insulae eodicilli nostri relinquunt centum solidos, aliudque largitatis documen tum addunt, quod ad ciuitatem, ni fallor, Salonitanam pertinet. Salonarum urbs perantiqua Dalmatiae iam in commentar. C. IUL. CAESARIS de bello ciuili L. III memoratur. Salonae namque, Caesari deditae, a M. Octauio obsidione premebantur; sed ciues Romani ,.qui Salonas incolebant, in proa ima Octauit castra irru
petunt, eumque eum suis in naues confugere coegerunt. Salonas etiam Diocletianus Imp. tamquam in patriam suam se recepit,pomquam se imperio abdicauerat. Salonis deinde sedes episcopi con stituebatur. Vberiorem urbis Salonitanae notitiam suppeditat LUClUS in libr. de regno Dalmatiae et Croat. cui accessit THO MAE archidiac. Spalat. historia Salonitanorum pontificum atque Spalatens Si in urbe Salonitana error nullus, insula, cuius initio mentio facta, uicina fuisse uidetur; plures autem in istis partibus reperiuntur insulae, quarum nonnullae habent episcopos ; sors tan Aruensem insulam charta nostra admittit. Sed quid uerba ista iis C. .ella, qui sunt super ciuitutem etc. significent, ex aliis audire, quam definire malo. Occurrit quidem , etiamsi non fueris Oedi
pus, capella ', nec spernendae essent capellae, nisi uestigia uocis ob solescentis in exitu minus obscure referrent cella aut tella. Nemo
nescit, cellas loca dici secreta et solitaria, quae ab hominum separataeo ictu sunt ad contemplandum et Deo uacandum specialiter deputata. Ita Bonifac. VIII c. 3 de uerb. signis. Monachi diuisis in cellis
habitabant, earumque magna reperiebatur multitudo; fortasse igi tur reliquae huius uocabuli literae cellarum numerum indicant. Ca
tollum siue catellum ex capitale formatum obseruat du FRESNE, usumque inualuisse , ut haece appellatione bona omnia mobilia . cuiuscumque generis sint, intelligantur, quamquam pro pecude praecipue usurpetur. Si eatella hic admitti possent, fundus quasi monstrari uideretur , unde legatum soluatur. Videant alii, an cate
19쪽
Ium chartis Langobardicis haud minus notum sit, quam Anglicis Casella, si hariolari licet, et in urbem et in hoc scribendi genus
magis conueniunt. Vocabula alia casticella, caselia, isella nec charta. nec scriptura ferre uidetur. Ceterum in hoc quoque legato te- a stator luminaribus prouidet et pauperibus. Ρauperum nomina ut obscura, ita dubito , an omnia bene fuerim interpretatus. Literae enim a et v, item r et faegre inter se discernuntur. Monachi interdum pauperes dicuntur Christi; in medio relinquam , an charta monachos innuat. Formula: pro remedio animae nihil frequentius in tabulis uetustis. Qui animae saluti omni, quo docet studio consulunt, documenta etiam maximae contentionis suae edent; quo Pertinet exhortatio Seruatoris nostri et diui Apostoli. DANIELIS uatis admonitio c. IV u. 24 a multis peruerse explicatur; certe nobismet ipsi imponimus, si beatorum sortem nobis tamquam mercedem ita loquuntur tabulae) pro operibus nostris imperfectis audeamus uindicare. M UR ATOR. in antiquit. Ital. t. V p. 7i a de redemtione Peccatorum, unde olim locis Deo dicatis multa oblata fuere et de indulgentiarum origine erudite disserit. Redemtiones et remedia peccatorum saeculo Chr. U iam commemorare SALUIANUM l. I aduers auaritiam obseruat. Phrasis pro remedium animae meae occurrit etiam in papyro Itauennate a Cl. V. SCIPIONE MAFFEo p. i 43 diplomat. edita, quam uir doctissimus ad
tempora praecedentia annum Chr CCCCLXXUI refert. Adde diploma Dagoberti l. Erancorum regis in MABILLON. t. I annal. Benedio . et MARCUI FI formular. l. II forna. 4. At enim-ucro, ex sententia MURATO IIlI, sormula pro remedio animae, familiaris quidem esse coepit post saeculum Christi septimum: dubium uero est, an antea adhibita fuerit in donationibus piis. T senebras autem hinc depellere pollet altera philyra Rauennas, ex se Archivo llononiensi, depromta et a MABlLLONIO in supple- sement. ad libr. de diplomatica producta, inter quam et a MAF-- FEO editam multum similitudinis intercedit et in qua pariteris formulam habemus pro ablutionem et rem dium animae meae. Ve-M rum et illius aetas ignota est subtractis nempe notis Chronologi-
,, cis; nisi quod subscribit Amsa ius V. H. sid est uir Honorabilis se racabis. qui si sorte Scauinus fuit, uti uidetur ueri simile, satis
20쪽
offert MVRATORIUS codices duos poenitentiales, e quibus m dos redimendi peccata discimus. Frequentissimus modus eleemos-nae nomine significabatur atque ita definiebatur : Si quis forte non potuerit ieiunare et habuerit supple facultateo inde dare ad redimem
dum sie poterit. Si diues fuerit, pro uno anno det Ioliris XX VI; A uero pauper fuerit, det solidos III. Neminem uero conturbet, quia iussimur dare XXoselidos, aut minus. quia facilius es diuiti dare XXosoli.
dos , quam pauperi dare stolidos III. Attendat namque unusquisque, cui dare debeat siue pro redemtione captiuorum siue super sancto altari fluepauperibus. Quae cuncta ad chartam nos ram explicandam apprime faciunt. Solidorum non tantum in legibus Romanis, sed et antiquis Germanicis mentio fit, prout iam ostendit du FRESNE in glossi u. selidus. Hic aureos solidos deprehendimus , quales et aliae chartae Langobardicae habent. vid. MURATOR. c. l. t. IIp. 769; quamquam nec argentei solidi ignorantur. In libello demensuris antiqui scriptoris an onymi apud GOESIUM inter seriptores de re agraria legitur: duodecim unciae libram , uiginti solidos continentem, Ociunt, siaueteres selidum, qui nunc avreus dicitur, nuncupabant. Quae de pretio solidorum scire expediat, MURATOR. c. l. p. 773 luculenter exposuit: IACOBVS GOTHOFREDUS, uir inter eruditos Legum interpretes celeberrimus, illustraturus legem unicam Tit. 24 de oblat. uotorum, Lib. et Cod. Theodos ad argumentum hoc plura congerit, quae describere superuacaneum puto. Illud solum meminisse iuuat, sub Constantino Magno si fides Gothofredo) octoginta quatuor Solidos, siue Aureos, constituisse Libram auri ; et Solidos septem Vnciam auri: quae tamen sententia a GRONOUlo improbata fuit. Quod certum est, Ualentinianus senior septuaginta duobus Solidis constare Libram umluit, non Aureorum pondere imminuto, sed eorum tantum numero imminuto in libram , ac proinde extrinseca eorum aestimatione aucta. Quot autem denarii aerei olim Solidum aureum constituerent, CASSIODORIUS nos docet Lib. prim. Epist. io scri-hens: Sex Millis denariorum silidum esse uoluerunt: quod et ex CO-dice Theodosiano confirmari potest. Memorantur etiam apud ueteres Siliquae, earumque mentio occurrit in Lege a s η Rotharis inter Langobardicas, ubi iam adnotaui ex Gregorio Magno, S lidum aureum constare apud Romanos ea uiginti quatuor Siliquis.