장음표시 사용
32쪽
Comes uidua Wordenbergia iure communi feminis prole carentibo facultatem adoptandi, cos sentiente quidem magisiratu, concessam opinatur. At quod innuit ius commune Z Romanum 2 Impera tor I. Io. I de adoptionibus sanxit: Semrinae quoque adoptare non
possimi, quia nee naturases liberos in sua potestate habent, sed ex imsilientia principis ad solatium liberorum amisorum adoptare possunt.
cons. Rescriptum Dioclet. et Maximian. Aug. I. s C. de adopta 'THOMAS. diis cit. c. I f. 33; sed comes adoptans nunquam sobolem siusceperat; nec magistratus cuiusuis, Iicet legitimi , auctoritas huic negotio, principis indulgentiae reseruato, par esse uid batur. Leo Imp. in Nou.XXVlImulieribus quoque, quae numquam pepererunt, ius adoptionis impertitur; quiu uero nescit, hoc im peratoris placitum ad nos non pertinere 7 Quare mater adoptiua
aut temere ius commune solicitauit, aut ius commune non intellia
gendum est Romanum. Dum Carolus V Aug. illustris seminaem cibus annuit, ipse quidem iuris communis scripti et non scripti menationem facit, sed ita, ut iuri communi derogare uideatur. Preces enim Gerdonbergiae legibus minus consentaneas iudicauit, quia ista liberos nec habuis umquam, nec sperare potuit; auctoritate tamen Caesarea suppleri posse ea censuit princeps, quae leges in adoptione mulierum desiderauerint. Quis non perspiciat, ius commune Romanum agnitum quidem, sed moribus patriis temperatum, immoeneruatum suisse Τ Non subscribimus omnino THO MASIO c. l.
33쪽
f is tradenti, principem iniustas adoptiones potuisse confirmare. Pone, inquit, coram magisratu patrem siliam suam feminae -- genariae etiam in adoptionem dedissse. Erat uiliosa adoptio , quia coram magistratu feminae non adoptuere poteriant. Sed quis negaret, principem bas adoptiones sine iure factos retoripto suo confirmare potuisse Constat. in uocabulo mi si lusum esse. Cautius MAI CELLVS l. 38 T de adopt. dixit: adoptio non iure facta, a principe confirmari potest. Si ποdenbergiae per iura Germanica
adoptare non licuisset, imperator certe illi nullam adoptandi potestatem, in detrimentum aliorum, potuisset tribuere, haud lecus ac principi summo nec testamentum hominis testari prohibiti ratum habere, nec spurium filiorum legitimorum numero adscribere conuenit , ubi quorumdam iura interuertuntur. Adoptio apud Germanos paetorum hereditariorum iure censetur, quibus nihil nequentius, nihil natione nostra dignius ς huiusmodi pactum et in tabulis nostris eo maiori iure Caesar confirmauit, quod ipsi hona quaedam matronae adoptantis nexu clientelari obstriota erant. Dices : pacto de hereditate in Eysen bergios transmittenda roborato adoptionem superuacaneam fuisse. Non repugno. Sed Nerdenhergia in graui adoptionis titulo heredibus suis electis praesidium maximum contra reliquorum propinquorum impetus parare uoluisse uidetur, licet illa nee patriam adquisierit potestatem, nec filiis iura languinis tribuerit. Sic, ut in aliis caussis, nomenclationem Romanam retinuimus ; rem ipsam dereliquimus. Sic mirum non est, legum antistites hodie inter se dissentire, cum praesertim eXemplum nostrum doceat, utramque sectam et usum iuris Romani in adoptionibus confirmantium et tollentium, a uero propius abesse. Sic de glossis commentatorum adoptioni mulierum praecipue adnexis reetius statuemus. Ill. MOSER. in Staats-Recla P. XXII n. ii 9 de adoptionum usu Germanico latius disserit. Depromemus etiam arrogationis confirmationem : Wir Cari et c. hekhennen et c. Alsi viator viand des Reiclis lieber gethreuer.
34쪽
36쪽
Luculentum sane documentum arrogationis ad iuris communis normam factae. ι Pater arrogaturus frustra soboli procreandae studuisse se assirmat; quae pertinent ad i. s β. a T de adopt. in adrogationibus cognitia uertitur, num forte minor siexaginta annis sit, qui adrogat, quia magis Merarum creationi studere deriat, nisi jo te morbus aut ualitudo in cause fit, aut alia iusta caussa adrogauia, seis tis coniuncIam stipersonam uesit adoptare. a) l. as Φ. 1 eod. cautum:
neque adoptare, neque arrogare quis absens, nec per alium eiusmodi solemnitatem peragere potest. imperator uero in nostra arrogatione admisit procuratorem, quia, ut THOMASIO c. l. h. I uisum est, iure Iustinianeo, uel, quod uerissimilius, moribus Germanicis, actus legitimos Romanos ignorantibus, arrogatoris praesentia non requirebatur. Forsan Imperator, iurii communis haud immemor, absentiam arrogatoris inter uitia adius liv. ius numerauit, quae in confirmationis formula sublata fuere. 3 Arrogatus ipse actui adsuit, quia neque absens neque dissentiens arrogari potest l. 24 eod. deinde 4 cum omnibus suis bonis in potestatem patris arrogantis transiit sich ome, ali einem naturuchenebelichen Hater mit Leo und Gut eu umergebeno l. i F pr. eod. ac denique s ) nomen, arma, et reliqua iura et decora familiae consecutus est. Nobilitatem ad filios adoptiuos apud Germanos non transmitti, satis exploratum est. cons. ΚΝOR R. de nobilitate adoptiua c. a. Ab Imperatore, tamquam e fonte dignitatum, manat etiam nobilitas; quod si igitur Imperator nobilitatem per adoptionem propagari iusierit, quis singulares nobilitatis codicillos
38쪽
weeg, Sundem die genanten Augustin Rudolph viand iurg sein
39쪽
Imperator iterum iuris communis praescripta, et ni fallor, constitutionem in primis Iustiniani imp. in l. ult. C. de emancip. resipicit . qua licentia ei, qui emancipare uult, tribuitur, ueI ex lige Da-pasiana hoc facere vel sine sacro rescripto intrare competentis iussicis tribunal , vel eos adire magis tus, quibus hoc jacere uel legibus vel ex longa consuetudine permisum est. Emancipatio nostra ea mente suscipiebatur, ut filius potestatem testamenti faciendi adipisceretur; nam filius ramilias testamenti saciendi ius non habebat; adeo quidem, ut quamuis parentes ei permiserint, nihilo magis iure testari possit. princ. Inst. quib. non est permisi . fac. testam. Rigida haec iura sunt, quae Caesar innuit, et auctoritate sua mitigat. Germani hodie patriam potestatem, nulla emancipatione uel Anastasiana Lel Iustinianea adhibita, dissoluunt; sed duriora THOMAS. in dissi. de quasi emancipat. q. 27 loquitur: tantum 3best,
is ut emancipatio Romana ullum usum habere potuerit apud Geris manos, ut potius aperte incurrat suspicionum uel ignorantiae se morum Germaniae. uel intempestiui amoris erga ius peregri .
senum, qui spretis modis sacillimis patriis liberos dimittendi ex is potestate uelit eos secundum ius Iustinianeum iudicialiter emania is etpare, saltem ut de usu iuris peregrini prae patrio gloriari pos-
sit. is Mores patrios commodiores sancte custodiamus; separata Deconomia maneat modus liberandi a patria potestate; ast noli emancipationem iuris subsidiarii tamquam ineptam et legibus domesticis contrariam aspernari, quae nec apud nos utilitatibus suis destituitur. Etenim si firmiora censentur et euidentiora, quae, princi-
40쪽
principe uel iudice auctore, aguntur: nonne Interdum salutari consilio emancipationem publice expediemus P THOMASII ob lectiones reliquas discussit HEIMBVRG. in dissicillimis emancipa tionis Romanae et Germanicae capitibus β. 6s R. ill. LVDOLPH.
P. II obseruat. p. 334 emancipationes iure Germaniae non sublatas, neque inutiles esse contendit, narratque controuersiam ideo inter patrem et moris desunctae cognatos ortam, quod filius a patria potestate non solutus, testamento relicto patrem heredem scripsit in bonis maternis. MOSER. c. l. c. Illo p. 43l emancipationis iuris communis caussam grauiter dixit. Specimina alia alius dabit dies. Iurisprudentia formularia, meo quidem iudicio, non
posthabenda erit iuris patrii cultoribus, quippe quae, an lyges uigeant, optime declarat. Iam sub initiis saec. XUI UDA LRI CUSTENGLERUS speculum laicorum Laum S egel J germa-
manice conscripsit, quod thesauri instar erat istis temporibus, no stramque docere potest aetatem, de studio iuris Germanici excolendo iam tum cogitatum fuisse. TENGLERUS uarias formulas
attulit; multo plures ALEXANDER HUGEN in Rhetoriea sua
sue in libro formularum, qui iam a. Is 37 Prodiit. Huius uesti gia premit Notariat- und teusche Rhetorica a. Is 63 Franco furti di uulgata, ac multis exemplis, publici quoque iuris doctrinam illu strantibus, reserta, quae alibi frustra quaesieris. IIII. Ius priuatum illustrium formam quasi mam debet tabulis. Char tarum itaque inuestigatio diligentior huic iurisprudentiae generierit utilissima. Nunc STRUUII iurisprudentia heroica. cel. HELI FEL DII accessionibus amplificata, egregio opere, utimur, et, quod ad proceres Germaniae attinet, illi. MOSERI iuris publi ci systemate maiori. V. Ius canonicum, ponti Pium et ecclesiasticum multa iam emolumenta cepit ex codicibus diplomaticis; maiora capiet, si diplomatica pontificum Rom. antistitum ecclesiarum etc. persecta fuerit.