Colloquium Atheniensium et Meliorum (Lib. v. Cap. LXXXV-CXIII.)

31쪽

contiaria, at lii ita Vadit simpl0 ut oncinna Sontentia. Verbum δικαιουμεν Bauerus set inguriis Videntur Ia u recte accepisse, quod X toto hoc loco ni ulti apti 0 sit n0tio

aequum conssendi quam poscendi. Athoni sensus senim, ut Ost0ndant non osso, cur de gratia desperent deorum, contra erimon implutatis ut injustitiae se uisendunt, qu0d iis objiciunt

Multi . At non sumus, inquiunt, nequo sentiendo neque agendi injusti. 0 quo ni in sua de justitia statuimus neque ea, quae agimus, abhorr0nt ab unninum d diis robusque divinis sunt0ntia aut ab eoruni suas ipsorum res onstituendi Voluntat0. Sin Ver δικαιουμεν poscinius interpretamur, idqu0que ferri pot0st, sed iuganti0 ut subtilior altora notio nobis vid0tur, quod ita ros magis univ0rsa saeta ot ad lo os Commiano ac fonto pii ilosophiae ovo data majorum hab0at vim ad th0niolasses ab illo crimino os i dondos, quum ne- quo sontiendo neque agendo regulam justitiae laedant. 0t0rum ad iane intui prolutionsem id quoque nos adducit, quod δικαιουμεν ad VOCOm νομισεως accommodatum, nisi fallimur, opponitur πρασσομεν, quod ipsum ad notion0m βουλήσεως 1 0spieit. Nam id totus orbis orationis ot pr0ximus subtiliv0rb0rum uluctu etiam minimorum cirumque aliorum simili, aliorum advorsa natura acuminis sophisticae liti sophiae prae-bo vostigia.

CX. συμμαχίδος τε καὶ γῆς. Arnoldiis pr0babili do

causa , iit id tur, haec ad xplicandum Vocabulum οικειοτερας ins0rta suspientur. Etiam Poppo in iam suntontiam in linat. CX τουτων με καὶ πεπειραμενοι ... ἀπεχωρησαν. I 0 hoo diffidit linio odo bi' ivit u liae tam Us. -υτων eum τι ung0ndum si C0terum illud voeabulum ad xtromam partona prioris apitis Vol donatus Poloponnesiorum in Athonsensium nos invadsendi se pieit, fortasso otiana ad totum caput antecedens. μιῖν πεπειραμενοι τι γένοιτο ni ean- dom granianaticae r0gulam russerimus, ad quam βουλομένω

ἐστί ut γίγνεταί τινί τι, id Matth. r. q. 388 0. γενοι-

το, ut Saepe ibi ma optativi, nil tempus futurum seriinset; πεπειραμενοι non potest futuro Xaet Latinorum, ut consol

32쪽

stip0ndiarii fiant, id qu0 ex orbis, quae infra segimus

Ου απρεπες νομιεῖτε .' . . et c. 100 int0lligi pot0st. Vorentur igitur, si contra Athenienses o D defensunt Drtissim bullum etiam cum summo suo porices perferentes, quod Ath0ni0ns0 dicunt τα χειρο φιλονεικῆσαι, neque omneS respuant conditi0nes, quae integram libertatem laedant, nun0ta vi pitudinis afficiantur. Ergo quae Sunt honesta quae- quo turpia se ipsa notione Verb0rum vel maXime inlusentes, nihil, qu0 iis repugnet, c0mmittere neque popul quamVi Spotenti obtemperantes de su jure d000d0r Volunt. At thenisenses hanc n0tionem το αἰσχρον καλουμενον non magni faciunt seque hoc, quo Melii rubescant, re vera pudendum esse putant, Sed Specie p0tius et verbo. Itaque hic ut anto in h0 coll0 qui magis Ventus rerum utrum utiles sint neene, quam rati0nem, qua quid agitur, num ad honestum S Te-serat, magis prudentiam quam justitiam tuont0s aliud quiddam quam Melii ign0miniae loco furunt, damnum, inquam, lib0rtatis atqu0 vitae, quod p0puli sacer possint d0Victi, cujus generis illae, quae c0mmemorantur, insanabiles calamitates συμφοραὶ μήκεστοι esse putandae sunt. Atque haec sunt mala, in quae infirmiores genises, si illo pudor inductae repugnent majoribus, n0n fortuna magis cogente limo τυχης), quam voluntariae εκοντες per suam ipsarum imprudentiam

33쪽

Supra docuinius, non solum ea ipsa, illae ης Oront, si Athoniensibus non resistorent omni ontontion virium, odistiam

deminutionem sui juris ut bonorum publi Corum, si conditiones ab hostibus latas accip0ront, do locori ducere Xistimandi esssent, Athonisensibus, qui magis actorum ruspiciant

l0cum quidem ullum ill 0rum uri relinquat, licet colligore. Et, nisi fallimur, hoc significant verba καὶ αισχυνην αἰσχίω

. . . προςλαβεῖν Et quidem Verba καὶ Ου ἀπρεπες νομιεῖτε . . . illam ignominiam cum hac Comparatam pro nihilo os putare stendunt. Quum vero devicti cujus lauip0puli exitium, qu0d deus libertatis miseriis omnibus commutet, ab Ath0niensibus inducorum hab0ri indicet 0ntextus sermonis potest etiam periculum, quod jusmodi malum vid0tur afferro, s00dum vel ignominiosum ab iis et sexistimatum esse et dictum. Quare nos Verbuna αισχρων κινδυνων eodem serum0d accipimus atque Arnoldiis, qui Pericula ervitutem et ea re de ieetis effoὶentia interpretatur. g. 5. ν μιας πέρι καὶ ε μίαν βουλὴν . . . εσται. Inlio loco sexplicando sequimur c0njecturam Inachii, qui se μας πέρι καὶ ἐς μιαν βουλην . . . εμαι legit.