De genetivi adiectivis accomodati in lingua Latina usu

2쪽

UNIVERSIT O ILLINOIS LIBRARY

7쪽

In latinae orationis monumentis multa inveniri, quae congruant cum graeca lingua, in omnibus disciplinae grammaticae partibu8, non minus in declinandis singulis sorinis quam in coniungendis inter Se Ocabuli Sententiarumque partibus, iam ab antiquis grammaticis animad-

Vel Sum St. Ac quoniam Romanorum literas e graecarum literarum cognitione et effloruisse ut incrementa cepisSe Romanorum Graecorumque Scriptore non ignorabant, quae harum linguarum 8Sent communia, ea propria SSe graecae, mutuata ex ea translataque in latinam, assi

mare haud dubitaverunt. cf. Ovid. ast 1 V, 3 Quintil. 6, 31. - liarisius V p. 282 Dionys Halic antiq. rom. 90. - Quae

0Ρini eum perspicua videretur primoque obtutu omnibus arrideret, nullo contra dicent in scriptorum romanorum Ommentarii celerrime propagata St. Hoc pacto hollonismum in infinita genera Linacriam deduxisse quis est qui nosciat Quid dicam de ossi illo, qui longissime hac in re progressus in libro Sprachen die Romer Sanshrit odor Griechiset ymalle 1858' sagacissime demonstrare studebat, latinam linguam nihil aliud esse nisi sientstelites, nur init inem ander geStalteten Alphabet eschridbenes Griochi sch p. XXI similiturque paulo supra ,,da Richtige ist, Rum ais in nach riochi schon Musterii organis ii te Stad uni die lateinische prach ais in gi techi sche stange u er-kennen. Etsi isti nimia gra0 omaniae nemo vir doctu acceSSit, tamen permulti exorsi a prosa ratione Ciceronis temporibus vigente ut-90te norma atque unisso optimae latinitatis sonto, quidquid videtur et a communi consuetudine sermonis latini abhorrere et graecae linguae Simile S80, a Graecis repetere non dubitant, ceteros scriptore eatenuSimprobant, quatenus a Ciceroniano sermone declinent, probant, quatenuSCicer0nis in similes itaque cum ratione non habita originis linguae cancri instar via inversa dicendi usum cum perscrutentur, qui S Si cui mirum Videatur, quod stilo etiam priscorum temporum graeciSmos vindi- eant Scenicorumque poetarum dictioni sine ulla religione anomalia in culcant, quae re vera potius lingua latinae sunt proprietates. cf. Rit-8chelii pusc. II p. 635). Quid Quod duetissimi viri peritique orientalium aliarumque linguarum o processerunt, ut, quibus Scriptorum O- man0rum locis illa uterpretandi ratio neque sufficere neque satis idonea videretur, ibi tu iugii latiua ingeniosae statuere ut hebraismos et

8쪽

punicism0s originemque singulorum verborum et loquendi formularum in Scythica, celtica, lavica, aegyptiaca, ph0unicia aliis linguis dedueerent exempli gratia nomino Francogallum Lusubure. cs eius uisus

ad illi libr. I 25, 235 III 26, 338, 395, 82 IV 24, 8 etc. '

Ante hos demum circiter quinquaginta ann08 ut multarum grammaticus partium meliore fruamur cognitione rectamque viam historiae cum Singularum linguarum tum maxime latina intellegenda ingrediamur, contigit Scripti summi 0menti duorum vir0rum, qui ipsi hac re

memoriae Suae certe aere perenniu monumentum Xegerunt. A Francisco oppi enim ex comparatione linguarum ind0germanicarum inter latinam graecamque linguam non eandem rationem intere edere atque inter filiam matremque, Sed potius harum utramque iudicandam esse eiusdem stirpis matrisque indoeuropaeae atque palaeo indicas, palae0Slavi eas,

alias linguas est constitutum. Momm80n R. G. I, 15 Curtius . G. I, 16; verbee G. l. I, 29 Schuehard Vocalismus etc. p. 28 L. Meyer Vergistichende Grammati 1861 I, 20 Schlei cher mus Rhenan. 1859). Inde facile sequitur, ut ab initio permulta inveniantur plurimi grammaticae partibus, quae communia sint harum Omnium linguarum o itaque i quis in lingua latina structuras aut sorma eaS, quae cum graeci SanScriti8que c0ngruunt ex graesta lingua repetita eSSe affirmaverit, tale iudicium crassa profecto erroris nebula obscuratum esse pro certo habemus. Atque Syntacticarum legum comparationem

prirnus in disciplinas philologicas introduxit L Lange ratione in conventu philologorum 852 habita sis Iber Ziel und Methodo de syntaktischen Forschung diu tamen negleetae syntaxeo comparativae Compluria specimina exhibuerunt et bruec et indiscli. Sed non minus debemus r. Ritscheli0, cum primus Studiis Plautinis inscriptionumque antiquissimarum historicae grammaticae iam patefecerit oxquirendo quae esset priscae latinitatis oratio. Quantum inde ad historiam lingua latinae rectius intellegendam profici p0ssit multis atque praeclaris docuit exemplis quod non solum valui de metricae ac prosodiacae, verum etiam de syntacticae rei legibus eruendis. Ipse quidem primus quae prius in prisca latinitatis reliquiis an imalia vitio-Sique serm0nis documenta videbantur, ea probavit omnibusque sere persuasit neque barbarismos esse iudicandos neque erroris scriptorum neque licentiae poeticae indistia, sed potius proprietatem ac simplicitatem Vulgaris quotidianique dicendi generis. cf. Ritschel opusc. I p. IX.)At hic forsitati quispiam dixori haec antiquissima scriptorum latinorum fragmenta, quibus imprimis quaestio nostra nititur, pro Suspici0Si modo testimoniis genuinae lingua latinae esse habenda. Nam p0stquam Graeci

1 Similito Grotoland of Ramgh0rn latina quidsim parontem indigaverunt linguam

pala othoo discam, in qua originum sitam Ss omnium lingilarum qu Melinque audiuntur in turris, voluntinibus troducim Aurum acumine diligentia litu lab0

9쪽

consanguineique Romani in diVerSa regi0ne digressi per compluria saecula proprietate naturae a linguae Sua uterque populus rati0ne excoluerunt, iterum ann CCLXXXI a Cli bello a Romanis cum Tarentinis Pyrrhoque gesto, denuo X anno CCLXIV cum Carthaginiensibus Siciliaeque incolis, deinde c0mmerci quodam et usu coniuncti Su0s mores et inStituta et lingua inter Se coguoscunt cf. Saalfeld Italograeca, par Ι Vom altesten Verkehr Wischen Hellas uti Rometu HannoV. 1882.J magi magi Sque Verba nec Se inSinuare coeperunt in latinum linguam, ' cuin literarum forma a Graecis cymaeis Siciliensibusque recepta eSSe 0n Stat deincep perpenSitandum St, Sin0mina illustrium virorum, quorum fama illi literarum monumenti celebrata St, conferamus, ill0 poeta neque Romae nato neque ex Latio oriundos, Sed p0tiu barbaro vel Semigraec08 fuisse ut Livium Tarentinum Naevium Campanum, Plautum Acciumque Umbr0S, Ennium itemque Pacuvium Calabros, Caecilium uSubrem, Terentium Afrum denique hi, quo nominavi nillil aliud fecerunt nisi et carmina pica et fabulas et saturas a Graeci comp0Sita in linguam latinam converterunt aut imitati sunt Livius Andr0nicus 10 meri Odysseam, in us0per Epicharmi, Euhemeri, ArcheStrati, ceteri fabularum scriptoruSaut comoedia graeca praecipue Menandri Philemonis, Diphili, Apoll0dori, aut tragoedia maxime Euripidis, raro Soph0clis et Aeschyli. Quae cum obiter tantum reSpicimuS, graeeiSm0rum rati nonne valde perspicua videtur At 0nstat multo faciliu voce Seu integras Seu paulum immutata admitti Singulas ex aliena lingua petitas Rit

schel opusc. 1 19: uebter de infinitivo p. 3l, dissicilius autem

patrii leges immutare et c0nformare ad alieni Sermoni con Suetudine in . Tamen vel in OS, qui Serm0ni Vernaculo Verba aliena et Soloecismos in Serebant, acerrima cavillatione invectum Se Lucilium quis est qui nesciat ' Neque magi quisquam ign0rat, magnum tempori Spatiunt elapSum 8Se priuSquam nomina pr0pria a Plauto, Ennio, Aeci0, Varrone dicta Tecum essa, Alcumena, PatricoleS Alcumaeo, Catamitus o Steri0ribus formis a Romanis TecmeSSa, Alcmena, atrocluS, Alcmaeon, Ganymede reciperentur. Eodem modo argumenta ac metra fabularum 10ris mutuati sunt, sed Servilem Graecorum imitationem omnino reS- puerunt omniaque, quae attinent ad dicendi genu Syntacticasque leges, vulgari Sermone petiverunt. P0rro hoc tenendum est, illa quidem Plauti aetate linguae graecae 140titiam planiorem Studiumque iterarum

graecarum Subtilius in nobilium tantum d0mibus ac familiis divulgatum

10쪽

suisse plebis autem turbam mai0remque P0puli partem non solum huius rei cognitione omnino carui SSe, Sed potiu Omnes, qui VerSarentur graecis iu studiis, despicatui habuisse sati Superque con Stat. Neque vero lituratis poetae scenici fabula compoSuerunt, Sed populi otio Sas aure mulcere studuerunt. POStremo barbaro illi quidem genere nati Ronianum ingenium penitus induerant atque integro sermone latino usi sunt ita ut partim ludi magistrorum vice functi linguam latinam pueros docerent. Suo igitur iure illorum Sermone olim Inu Sa locutura fuisse,

si latine loqui voluissent, Varro dixit p. Quintil. in St. X I, 99 huiusque simile honorificum exstat teStimonium apud Ciceronum de orat. III 11, 36 ct 40 12, 44. Unde dilucide apparet ex his literarum romanarum incunabulis, cum integritatem linguae latinae plenam sibi vindicent, uberrimum fructum percipi posse Sunt enim in his pleraeque Verborum Structurae quodammodo primariae adeoque perSpicuae et dilucidae, ut qualis dicendi origo Sit multo evidentius liqueat quam posteriore aetate, qua propria multarum constructionum vis evanuit. )His quas attuli causis qui perfectam et omni ex parte abSolutam syntaxi linguae latinae historicam, quam adhuc esse RitSchelius quidem opusc. II 496 ein Buch mi T iegelli' dicit, conscribere Student, hanc viam debent sequi, ut primum c0nStituant, quae lingua latina ut 1ilia ex matre indogermanica tradita acceperit, deinde ut perScrutentur, quemadmodum proprietate Sermoni latini ex prisci temporibus paulatim sint excultae. Neque enim de l0quendi apud posteriores scriptores0bvio usu diiudicare quantumque hi ab antiquiorum scripturum genere dicendi

curate perspectus it. cf. de hac methodo quam germanice hiStoriSch- geneti Sch nominamuS, Zieme l. l. p. 41, 43. Eadem ratio mihi symbolam ad linguae latinae historiam collatur ineunda est, qui hac commentatione genetivum y relationis ex adiectivis aptum tractandum mihi pr0posui. Sed antequam firmo linguarum ind0germanicarum com parationis et priscae latinitatis fundamento nixus ad 0 accedo, illud quaerere operae mihi esse videtur pretium, quibu tam varii rationibus,

Cum saep0numero vel hae aetat discrupantia de voei genetivi seriptura occurrat, huius tot i esse censo Lachmanni sententiam repetere, quae exstat in commentario ad ueret. I I p. 3: Genetivus casus per o fine exceptione