장음표시 사용
31쪽
istita pro institu II 2 34istabunt instabant III 3, 42 syllaba isse pro insp Scripta est ispina pro inspina V 40, 3 00, 6 52 quibus locis 'abot spina, G Spina.
Noquo in codicibus votorum scriptorum desunt testimonia, quibus appareat syllaba ut isse et insp-, si et inest confusus
In Livii l. 27, 36 Q cod. habet inspania pro Hispania in libr. 28, 14, 8 I scripsit stratosque pro instratosq/ue; In Toroni Adolph. 64 codd. BF: GI' pra0boni instas pro istas. Quod cum ita sit has sormas atque res, quibus eum ab simpuro inciperent vocalis prosthetica raoposita orat, confundi potuisso tacit intollogitur. Atque oum otiam in oculi pros-thotica pronuntianda dubita rotur, ut volci se e divorsetur, suri potorat, ut Xompli causa in codicibus f Horat Sat. II, 5, 88 extiterat pro institerat ut in codicibus ob Sat. II 6 105
instructis pro extructis o Plaut. Morc. v. 259 in nonnullis libris escendum pro incendo in scriborsetur. Similis noscio an sint otium in glossariis os scari pro scariam 563, 20; scarum pro Scarum V 90, 2 hestriones pro histriones V 635, 0 quamquam haec etiam alio modo explicari possunt. Ita quo ubi in glossariis logimus structus pro instructus, haec scriptura Xplicatur eo, quod structus Scriptum est pro structus, quomodo vocabulum instructus tum hominos pronuntiasso putandum At. Optimo igitur iure Cors sen tempor quodam
Scripturn iS- es et Sc-, δε- si persuasum habet idoni significasso, i. o. vol 's-. Initia igitur vocabulorum Hispania teinspectare, ut Xemplis utar, eodem modo pronuntiabsintur, quo spiritus et Spectare. Quae orba intur so consusn cognosci otiam potest xI 4 dia i originibus, qui sa0pissim vocabulum ab scimpuro in-
32쪽
X l, 10 spiritus autum ut pro spiritali natura vel pro eo, quod inspiret in Corpore. XI 2, 35 histriae animal in Africa rinaci similo, vocatum
XII scarus dictus eo, quod escam solus rumina reporhibetur . . . XV 13, 13 squalidus ager quasi excolidus eo, quod iam a cultura exierit . . . XV 21, 6 scoria sero purgamenta et sordes sunt, quae igne excoquuntur. Et dicta scoria, quia de ferro
XVI 2, 3 stercus autem vocatum, o quia sternitur in agris Vel quod extero oporteat, quicquid sordium in civitat redundat. XVII 2, spolia autem a palliis, quasi eae puma victisonim detrahuntur. XVIII 12, 2 scutum appellatum, o quod a s excutiat telorum
XVIII 16 1 dicta autum spectacula, quod hominibus publica ibi pra0buatur inspectio. XX discus antos scus vocabatur ab specie scuti, unde ut scutulla. ostea discus vocatus, qu0ddet escas, id est, apponat. XX 9, 10 sportu se quod sparto fieri solet, se quod exportet aliquid. Mirum est, quod otiam vocabulis, qua a praepositione disinitium faciebant, prima syllaba utracta est, ut cedo pro discedo et crepas pro discrepus in glossariis sit Scriptum.
33쪽
syllabam ex lactam osse s xposuit. Vorumtamen si hanc sententiam sequimur, explicare non possumuS, cur saepissime in
lingua talion raopositionum dis mutata non sit nequo si bono perspici potest, qua ratione syllaba dis ad littoram Hilotorta sit. Propius a voro bosse vid0tur si quis coniciat, significati nos praepositionum dis et ex saepe confusas esse qua de causa fi0ri potuit, ut praupositio ex pro dis poneretur. tque revera in lingua tuli est, ut Dio II p. 25 adnotat, saepissimo vocabulis ab cincipiuntibus utrum in latino sermone praepositio dis an ex subfu0rit diiudicari non potust. Quod ad formam scus pro discus attinet, per analogiam haud scio an formata sit. Qui exempla supra num orata legerit, ortasse mirabitur, quod tam multa ad iste pronomon puctant. E glossariis enim septundecim collegi. 0quo parvus orat numerus testimoniorum, qua in Illa uti Torontii tu imprimis libris invoni. Quam exemplorum multitudinum qui vid0bit, non mirabitur, si quis
coniciat hanc formam non tam oscitantia ut consuetudinulibrariorum fructum quam veram atque usu receptam fuisse. Atquo iam Lachmannus de hac quaestione in commentario ad Lucrotium scripto ad vorsum 954 libri III tractans motrica quadam log nixus formam bruviorum te quibusdam locis in votorum auctorum libros recipiundam osse sibi porsuasit. Ille enim communis, inquit, poetarum tantum non omnium restum est, ne post vocabulum iambicum in vocalem desinens sylliba acutuponatur nisi cum hiatu. Atque paulo post maior pars poetarum post vocabula iambica nullis aliis locum concessit nisi quae aut monosyllaba essent et stravia aut hyperdissyllaba post primum
Syllabam acuta. Itaque, cum in Horatii, qui alioquin illam legem observat, epist. I 2, 163 nempe modo isto in codicibus legatur, vir illo doctus formam isto in sto mutat. Nam etsi in Lucilii ot Catulli carminibus loci quidam xtent, quibus poStiambicum vocabulum dissyllabon atque positum sit os Nonius p. 26, 7 e Lucilio tu te vide atque dissyllabon et p. 175, 133
34쪽
- 34 fimo atque sucerdis tradidit a Catullus 12, 2 ioco atque in ot101 10 frater ave atque vale), tamen isto dissyllabon in Horatiivorsu totum gravari potuisso illo vir doctus urisimit osso negat. Itaque a vero propius abesse videri, si forma ro-vior in Horatii textum ocipiatur. Lachmannum secutus est L. Muollor, qui formam sto in dition Vindobonensi in contextu posuit. Qualem formam ut 0xtitisse probo Lachmannus ot illa tria x0mpla o grammatio Nonio sumpta quae supra adnotavi et alia prorari volui Verg. 0n. VI 389 ubi odiosius habui iam stinc Cic. Verr. 1, 47, 123 in Vaticano si quem ammodum te Cass. Cic. Epist. XV 19 4 in Modico utrum sta sollicito animo . . . testas Cic. Epist. IV 3, 2 quid me stures consolatur de r. 1, 19 87 apud Nonium p. 428 quae stirhetores Varr. b. p. 44 et 536 quam storum Caec. b. p. l27inoenio si sto Pompon. b. 4 4 si stud nimium miribis: Cic. pro Tuli. c. 8 quid vobis, inquit, stic nessoti immeo est. Siquis quaerat, quom0do forma te oriri potuerit, apparet hanc fieri non potuisso nisi postorior syllaba accentum haberet. Atque re vera apud lautum pronomen, quod illo modo prο- nuntiatum esse videatur, non sonio inveniri sit alii dix0runt otprobavit hiat sch in libro, qui inscribitur Plautinischus undRomanis hos Studion urilaut. rosodie'. Certo posterioribus temporibus pronominum qu0rundam syllabam ultimam saepius acutam esse iam o veterum testimoniis intollegitur. Extat enim apud grammaticum ompotum locus GL V248, 2 . hic Sed vide ne producas ultimam syllabam et dicas illo, quia Latini in ultima syllaba accentum non habent. Sed ne forte dicas quare ero dicimus istuc ' sed illud per apocopen dicimus. Et Marius Plotius GL VP451, 10 Κ.: Barbarismusit per accentum ac si dicas iste et te acuas cum is debeas. Etiam in aliis pron0minibus pronuntiandis similitor dubitatum esse cognoscituro servit in commentario ad D0natum orbis GL IV 436,1) plerique accentum in ultima Syllaba ponunt, quando dicimus cuias sed prave num nulla pars orationis est latina absque praedictis, quae
35쪽
- 35 potest in ultima siccentum tenere. Quae qui reputaverit qu0d non pauci viri docti sormam mutilatam pronominis iste iam in
qua in codicibus extant in longiore forma non permutavit. Et in Plauti versibus a Gullt 3 3, 5 memoratis pro verbis alibris traditis ubi iste monebat scripsit ubivis te monebat Fleckeisono probante Zur ritili de stillat. Dichtorsragm. et Gullius p. 20). Flechois onus ipse censuit ib. p. 22 verba Plauti Trin 7 alia huc causa mutanda esse in tu huc causa. Et Bit scholius Trin. 108 formam staec, qua in codicibus est tradita te retinuit. L. Muelle in Nonii contextu saepius breviorem formam posuit. 0llor abhinc hos septem annos lat. Elym0l0gieen p. l0 Men. v. 290 scripsit stic pro istic. Quamquam igitur exstant nonnulla argumenta, quibus offici posse vid0atur formam quasi mutilatam pronominis iste extitisse, tamen plerique viri docti formam breviorum a veteribus
auctoribus usurpatam esse merito negaverunt.
Lindsa in arto grammatica p. 192 6 499 posterioribus quidem temporibus et in sermone vulgari sormam breviorem extitisse cogn0sci dicit tostimoniis in libris non omel iuventis et e larma italica tusera in ista seru). Etiam Sti l g historiscli Grammati d. lat. pr. 193 formas mutilatas ab veteribus auctoribus non adhibitus, sed e sermone vulgari recenti0ribus temporibus exortas esse sibi persuasit. Quid quod Κue liner in grammatica lingua latinae arte I p. 397 has formas mutilatas, cum in libris Ciceronis vix duo exempla invenian tu et pars maior ex libro a Nonio sine cura ac diliguntiac0mposito Sumpta Sint mana88 e librari0rum putat erroribus, qui cum tenuis vocalis i facit fieri poss0 ut non audiretur sin ulla difficultate explicentur 3 Re vera sormam ste posterioribus quidem temporibus extitisse fieri 110n 08se mihi videtur ut negemus. Sed id solum agitur,
36쪽
num veri simile videatur formas mutilatas iam ab antiquis auctoribus isque multo vetustioribu quam Xempla titulorum sunt usurpata eSSe Argumenta rationeSque, quibus formam si iam lauti Terentiique semporibus iudicantes xtitisso nituntur, Suntne re vera tum evidentia Exempla ad iste pronomen spectantia, quae in libris Plautinis ut Teruntiauis insunt, uno in conspectu liceat mihi ponere. Plaut testimonio Diom. stos Truc. 658 se Non iam sto Bacch. 679 se Od. B omnia siue Poen. 550 se Palat esto mi stant f M011. 205se B nihil storum Trin. 333Terent testimonio August. stuc nilr. 566se Non. at tu Andr. 566 nimium tuo Ad. 169
cod F aut staec Hoc 74 cod. D mihi staec Phorm. T cod. tamen tu Heaut 346 Sane concudendum si nonnullis locis, ubi bruvio sorma tradita est, nocentum versus cadere in posteriorem Syllabam pronominis neque brevior forma in textum recepta motricam versus rationum dolori, ut Andr. 566, ubi Nonius praebet a stuc, Heaut 110, ubi in cod. F xtat esto tuo, v. 238, ubi ib. quando stuc Phorm. 39, ubi in F te staec scriptum est. Tamen ut ullo loco apud Plautum aut Terentium forma mutilata m0- trica ratione postuletur, tantum abest, ut in Trin. v. 333, ubi in cod. B extat torum metricam propter rationem illa forma
1 quamquam haec scriptura etiam aptographia essecta esse potest.
37쪽
expoliunda sit tum ut tamen staec Heaut 346. Accedit quod, ubicunque forma brevior tradita est, a non sextat nisi aut in uno libro aut in partu tantum librorum codicesque nusquam omne consentiunt. Unus os repud Plautum locus, quo etiam Bit scholius libros sucutus formam bruviorum rotinuit intextu, Trin. v. 1080 Sed ne metrius versus ratio doleretur, illo vir doctissimus te in te mutavit quamquam haec sinu dubiolonissima est mutatio, certe mutati est. Ex exemplis autem, qua in glossariis inveniuntur, num hae sorma iam antiquis temporibus extiterint, cognosci curto non potust. Itaque libri idoneum fundamentum, quo nixi formam mutilatam in textum recipiamus, non praebent. Qua e cum ita sint, coniecturae, quibus a viris doctis forma bruviores in textuni illata sunt, probari non possunt. Itaque iure erigius in secunda
V 0ri simit igitur osso vid0tur, ubi forma mutilata in libris inveniantur, has aut esse recentiores aut id quod aliquoties
factum esse videtur, calami lapsu exortu eSSe. Restat argumentum Lachmanni, qui ratione metrica nixus sto in H0ratii toxium ociper voluit. Ex hoc autem uno locosormas monosyllabas extitisse concludere vix audeam, quamquam concedendum est Romanos haec verba pronuntiare potuisse non mod o isto, sed modo ι)sto ita, ut pronomen quaSi pro una syllaba Ssset et insolentia proSodiae ObScuraretur.
38쪽
Natus sum eo politus Sommur senaci a. d. XVII Kal. Fobr. anni MDCCCLXXVII. Fidei addictus sum evangelicae. Annum nonum agen in gymnaSium ISenacens intravi. Maturitatis testimonium vero anni 189 adeptus, ut studiis philologicis me darem, etiam me contuli, ubi per quinque semestria commoratu Sum. Deinde Lutetiam Parisiorum petivi, ubi per unum semeStre VerSatu Sum. Denique etiam reversus denuo per duo semestria litterarum universitatis civis sui.