De delphinio et aquilegia observationes. Quas, munia professoralia in hac alma musarum sede ingressus herbarum studiosis

5쪽

OBSERVATIONES,

QUAS,

MUNIA PROFESSORALIA IN HAC ALMA MUSARUΜ SEDE INGRESSUS HERBARUM STUDIOSIS

OFFERT

CUM DUABUS TAB. AENEIS.

Μ DCCCXVII.

7쪽

Bolanicos amoenissimum studium, Medicis ac Philosophis tam veteris,

quam medii aevi summopere cultum et inter fontes scientiae salutariS COI- locatiam, nostris temporibu S Valde neglectum esse, immo, tanquam dulce animi a serioribus feriati Oblecta monium, plerisque abhorreri, qHOtidiana heul nimium docet expPrientia. Nec satie culpa vacat hodiernia Sstudii methodus, cum Adonides et Botan Ophili non dΘsistant, stirpium Cctici logo tam dubios hortorum proventus, qUam itinerum festinariter

omen Soriam spolia ira ferre et certis Obs servationibus sua pariam stabilita immiScere: unde specieriam notitium, qUae vertam scientiae fundiam eritiam, Iabefactari et tandem Chaos, post longam laborum seriem non ni Si in singuliS partibus oxtricabile nasci, nostra astas vidit. Ex quo igitiaramabile studium delibavimus, semper nobis in votis fuit, Ut, omissono Vitatis pruritia, ad certiorem specierum jamjam catalogis nostriS in Sertarum Cognitio noua pro tenuitate virium aliquid conferromus, Purtim Ob SerVδndo tum vivus, qNam in hortis sicci; Consorvatas; partim Tim 3ndo quae de allis S Cripserant tam veteres, quam recentiores in arte mctgi Stri.

8쪽

Cum vero immensa pone deterruisset stirpium dubiis obvolutarum copia, optime subvertit Clari,s. Besseri effatum: Bot unices j a injam mole suakaborantis incrementum Omne Nunc in monographiis generiam esse positum ). Quibus incitati et simul occasion om hanc scribendi honorabilem nacti, generis Delphinii, quod prae aliis specierum dubiarum Diam ero Obruitur, non qUidem monographiam absoliatam hic sistimus, attamen obsorvationum eo facisenti iam syllogen eXhibemus: quibus alia 3 quasdam in Aquilegiae naturali affinitate conj tinctum genus subjunximia S. ACCediant icones aliquot, lic0t rudi nostra manu eXaratae et ad sicca spΘcimina factae, tamen, ni spes fallit, fidissimae, ideoque tolerabiles, qiata stirpes vel horum partes sistunt, circa quas Vario modo hallucinatum est.

9쪽

Delphinium

Char. essentiali S.Cadiae nullus. Potata quinque, quorum Summum Calcaratum eaecla it cornu incitυisum Dei biseartibile nectarit Scssilis monO - νHl tetrasel lli. Cay- Sulae urimalυes Solitariae, ternataH, quinatass. Obs. I. Essentialis tit ita, g 'ri'ris ab ACOnito differentia consistit in noctario fossili i, tali formi, qUOd Vel monophyllum PSt et, eXCepto cornu,

quadrilobum in D. Consolida, Ajacis, Aconiti ; Vel tetraphyllum, foliolis duobus superioribus postice Cornutis, inferioribus ungui impositis longiori usi brseviori, SupΘrne canaliculato, basita VerSus tubuloso, quod in D. peregrino, grandifloro, intermedio, Si ct phys agria aliis quo locum habet i. Ne tamen genus, reSpectu formue nectarii, in plura

Obs. II. Foliola quatuor modo dicta Hallero ' ) totidem sunt potata intoriora in D. Staphys agria, intermedio aliiSqiae. Horiam sola duo superiora Linnaeus sub nectario intelligit in speciebus tricapsularibus idooque noctarium diphyllum tribuit D. peregrino, elato aliisque ): in- fori ora Illi labella audiunt, quae hinc integra Vocat in D. grandi floro, bifida in D. stato. Ab hac terminologia tamen dis Cedit tum sub D. peregrino, cui petula novem tribuit, ne Ct Aria inferiora petalorum laterat iram nomine salutans, tiam in des Criptione D. elati l), ubi nectarii labia stiperiora et inferiora distinguit. Hunc partes designandi modum adoptavit optimus Gouanus, in D. hybrido suo il) adnotans nectarium

10쪽

tetraphyllum, nempe compositum e foliolis duobus superioribus ot toti dona inferioribus. Non tamen sectatores obtinuit. Ita enim Clariss. s. a Blebei stein ') sub labollis non nisi horum par inferius intelligit,

superiori aiatem , , galea Ο Noviam nomen imponit. Alio novo vocabulo Cl. Wiliden ουius ) organa haec petati formia salutat et se Coronδm UO-cat, Cujus foliola superiora et inferiora describit. Hic clarissimorum viror tam di Sspnsias non parum auxit spocierum in hoc genere incertitudinem, cui tollendae valde nos inservituros osse puto, Si in terminis, quibus Linnaeus in Horto Upsali sensi, Gouanus in illustrationibus usi Siant, Perse Ueramus. Distinguimus itaque in speciebus tricapsularibus Hectarii foliola quatuor, quorum superiora duo e labello et cornu, inferiora similiter eX Ungrio Et labello Componiata tiar. Obs. III. Charactorem generis Linnaeanum, a recentiorum plerisque intactum, infelici successu nuper ita mutatiam legimus: se CalyX colora- , , tus 5 - 6 partitus, lacinia Sia periore infria CalCurata. Petala 2 - ,

na sappius subhirsuta Mittimus, Calycem Ciam Iussiaco vocari, quod omnium fere consensia Corolla est: id aiatem volumus, illum nescqia inqtae - nec Se X Partitum eSSe, Sed Semper e foliolis qUinque vol sox distinctis Compositiam. Petala i. e. nectaria) nian qHam duplici num providimus, sed vel unum adest, Vel qUaterna; NOC horiam Hon nisi sta periora duo in processiam, Cal Care petati Vaginatiam, abeunt. Capstatuo

non tantiam solitariae vel ternatae, Sed etiam qUinatae. Doni ita e semitia in D. in tormedio, fisso, grandis Oro, Staphys agria alii Sque nunquam nisi glabra ConspeXimia S. Obs. IV. Sominis tamen testa, siciat in Aconito, NUCleum laXe set multis cum plicis ambit, idque evidentissimum est in D. fisso IV. K. cibi superficies ejus numerosis lamellis sibi incumbentibus Contegitur, quod, obiter Spectatum, hirsutiem simulat.