De Solonis Plutarchei fontibus dissertatio [microform]; philologica quam..

21쪽

Sol0nis vita conscribenda commode uti potuerit, ut Aristotelis adhibendi lab0re supersederet, primum eius grammatici n0bis in mentem venire p0rtebit, quem Plutarchus infr0nte vitae p0suit, Didymi Chalcenteri. Hunc tacite X- pilatum esse ab Herodiano Athenae0, Plutarcho, Plinio c0nstat huius re loquuntur qu0tqu0 evolvimus leXlca gl088a

tarchus Sol. c. 1 testatur. Quis Asclepiades hic suerit, incertum est lanasse o 'Aλεξανδρείς sch0l Arist0ph. Nubb. 3 cf. Lehrs Herodiani scripta tria p. 4463. Didymei autem libri natura et ind0les qualis fuerit ign0ramus, Sed Drtasse inde, qu0d Plutarcho teste de S0l0nis patre egit, colligere licet eum non s0lum de Sol0nis legibus sed etiam de multis ad 0l0nis vitam pertinentibus rebus disputasse. Qu0 Ver0 Didymus c0mmem0ravit Phil0clem quendam' dicere S0l0nem n0n Exedestillae sed Euphorionis filium esse, huic rei nihil tribuendum est. Ex illo autem Didymi libro sere omnia manasse mihi videntur, quae Plutarchus de institutis et te gibus tradit. Atque huic quaestioni egregie viam munivit Valentinus R0se. Qui Plutarchum Didymi librum secutum

esse arbitratur in ecl0ga illa et censura legum S0l0nearum c. 19-243, quae maxime mirabiles essent, atque Didymum ipsum praecipue usum esse Demetri Phalere libr0 1rερι τῆς ' χῖνι σι osmo εσως ) huius enim et Atheniensis n0n

3 In Doelineri editione Plutarchi verba ἐν rL. αλτιγοNTI I 2Oς σκληπιαδνὶ Φιλοκλέους τινὁ τέθεικε λέξιν latine reddita sunt ita:

in libro, quo Asclepiadi Philoclis filio respondit, . . appellat Mani

festum est verba Φιλοκλέους τινος ad λ ιν pertinere. 4 Nescio an Demetrius potissimum ad Aristotelis auctoritatem se adstriuxerit.

Plutarchi verba esse c0niicit, quae legantur . 21 ων Ta

Quae verba si Plutarchea duxeris, tibi statuendum erit una cum B0eckhi Ueber die Atthis de Phil0ch0rus Abh. d. Bert Acad. 1832 p. 24 Plutarchum de gynaec0n0mi patriae urbis Chaer0neae dicere. Sed de his alibi nihil traditum St, neque intelligimus, quid h0rum c0mmem0rati in S0l0nis vita sibi velit. Haec vero ρχ' ου δημοτικλ ΑriSt0t. P0l. IV, 12, 9 VI, 5 n. Ath0nis Demetrii Phalere demum legislati0ne ad arist0cratiam vergente instituta esse p0test itaque etiam Phil0ch0rus septim demum Atthid0s libr0, qu de Demetrio agit, eam c0mmem0rat, sothen. VI, 11 p. 245 C r. 143 Mulier I p. 408)3, ita ut verisimile sit verba Supra allata ex Demetrii libr0 excerpta esse. Accedit qu0d Demetrium Plutarchus ipse in hac vitae parte c. 23st. 8M. I p. 363 citat atque narrati0nis, quae apud Plutarchum n0Strum l0cum antecedit, auct0rem eum Cicero de legg. Π, 25

affert qu0d fragmentum in ulteri editi0ne I p. 362 sqq.)deest). Aptissime c0ntuleris etiam Plutarchi Aristid. c. 27:

apud Mulierum invenitur . Quae si recte disputata sunt, magnum crimen consertur in Plutarchum, qui inepte tran8Scripserit, neque tale ppr0brium mihi salsum videtur. Didymo fortasse etiam Ister testis pr0latus erat, qui in Atticis de fic0rum evectu atque syc0phanti diSputaverat, cuiusque verba Athenaeus III p. 74 D. servavit a Mulier Ip. 423 0c alien p0sita ac mirum in m0dum cum l0c Plutarchei de musica libri 0niuncta, qui ad aliud Istri pus υπολυυνος tινύνει at inscriptum referendus est ). Istrum

22쪽

2627

S0l0nis vita conscribenda commode uti potuerit, ut Arist0- telis adhibendi lab0re supersederet, primum eius grammatici n0bis in mentem venire portebit, quem Plutarchus infr0nte vitae p0suit, Didymi Chalcenteri. Hunc tacite X- pilatum esse ab Her0diano Athenaeo, Plutarch0 Plini constat huius re l0quuntur qu0tqu0t V0lvimus lexica gl0SSa-

lecti0nesu ). Hunc, Ciceronis aequalem, etiam librum περiτων ἀξόνων το ν MD0νος ' contra Asclepiadem quendam ScripSisse, qui τα των ἀξον υ ἐξι γιν ικά composuerat, Plutarchus Sol. c. I testatur. Quis Asclepiades hic suerit, incertum est lanasse o Ati ξανδρευς sch0l Arist0ph. Nubb. 3 cf. Lehrs Herodiani scripta tria p. 4463. Didymei autem libri natura et indoles qualis fuerit ign0ramus, Sed sertasse inde, qu0d Plutarcho teste de Sol0nis patre egit, c0lligere licet eum n0n 0lum de Solonis legibus sed etiam de multis ad 0l0nis vitam pertinentibus rebus disputasse. Qu0 Vero Didymus commem0ravit Philoclem quendam ' dicere S0l0nem n0n Exedestillae sed Euph0ri0nis filium esse, huic rei nihil tribuendum est. x ill autem Didymi libro sere milia manasse mihi videntur, quae Plutarchus de institutis et te gibus tradit. Atque huic quaesti0ni egregie viam munivit Valentinus R0se. Qui Plutarchum Didymi librum secutum esse arbitratur in el0ga illa et censura legum S0l0nearum c. 19-243, quae maxime mirabile essent, atque Didymum ipsum praecipue usum esse Demetri Phalere libr0 περὶ τῆς ' χηνιησι os ob εσιας ) huius enim et Atheniensis n0n

3 In Doehneri editione Plutarchi verba ἐν rL. ἀντιγοατ προς σκληπιαδην Φιλοκλέους τινος τέθεικε λέξιν latine reddita sunt ita:

in libro, quo Asclepiadi Philoclis filio respondit, . . appellat Mani

festum est verba Φιλοκλέους τινος ad λ ιν pertinere. 4 Nescio an Demetrius potissimum ad Aristotelis auctoritatem se adstrinxerit.

Plutarchi verba esse c0niicit, quae legantur . 21 ων τὰ

Quae verba si Plutarchea duxeris, tibi statuendum erit una cum B0eckhio Ueber die Atthis de Phil0ch0rus Abh. d. Bert Acad. 1832 p. 24 Plutarchum de gynaec0n0mi patriae urbis Chaeroneae dicere. Sed de his alibi nihil traditum St, neque intelligimus, quid h0rum commem0rati in S0l0nis vita sibi velit. Haec ver ἀρχx o di s οτιυ Arist0t. P0l. IV, 12, 9 VI, 5 n. Athenis Demetrii halere demum legislati0ne ad arist0cratiam vergente instituta esse p0test itaque etiam Phil0chorus septim demum Atthid08 libr0, qu de Demetri agit, eam c0mmem0rat, sothen. VI, 11 p. 245 C r. 143 Mulier I p. 408)3, ita ut verisimile sit verba Supra allata ex Demetrii libro excerpta esse. Accedit qu0d Demetrium Plutarchus ipse in hac vitae parte c. 23 D. M. I p. 363 citat atque narrati0nis, quae apud lutarchum n0Strum l0cum antecedit, auct0rem eum Cicer de legg. ΙΙ, 25

affert qu0 fragmentum in ulteri editi0ne II p. 362 sqq.)deest). Aptissime c0ntuleris etiam Plutarchi Aristid. c. 27:

apud Mulierum invenitur . Quae si recte disputata sunt, magnum crimen c0nsertur in Plutarchum, qui inepte tranSScripserit, neque tale opprobrium mihi salsum videtur. Didym Drtasse etiam Ister testis pr0latus erat, qui in Atticis de fic0rum evectu atque Syc0phanti diSputaVerat, cuiusque Verba Athenaeus III p. 74 D. servavit a Mulieroclp. 423 0c alien p0sita ac mirum in m0dum cum l0c0 Plutarchei de musica libri 0niuncta, qui ad aliud Istri pus 'Aπόλυυνος turίνει at inscriptum referendus est ). Istrum

23쪽

enim Plutarchus sine dubio his petit Verbi c. 24 Ουγε ν

In illo libro Didymus etiam ea c0mp0sui 88e, quae Varii Script0res de κυρβεσι tradebant, atque l0c0s, quibus id vocabulum apud 0mic08 inveniebatur, et inter ali0s etiam Cratini versus a Plutarch c. 25 commem0rat0s Meinet est. 0m. r. II p. 218 attulisse Videtur Polemonem qu0

chus addit fidem habere liceat, cum Rose valde dubitaverim. Nequaquam Ver statuendum est Plutarchum S0l0nis leges ipsum vidisse, id quod Heerentiis p. 27 atque Groteus II, p. 70 existimant. Imm tantum abest, ut eas ipse Viderit, ut ne Aristotelis quidem libr0s ipse legerit, qui accuratissime de eis egerat, sed eius viri docti librum excerpserit, qui et mnia expediVerat. Qu0niam Vero antea sermo de Polem0ne incidit, liceat

cepisse, qui librum peculiarem eiusdem tituli 0mp0suit ei M. Schmidi p. 352 atque fortasse Polemonem imitatu aut certe eo usus est Sed h0c etiam in ali Didymi

libro ac Drtasse in supra laudat inveniri p0tuit. Ceterumqu0m0d 'esterniannus in S0l0nis editi0ne ad hunc l0cum ann0tare i0tuerit lisistratum certe n0 fuisse natum ex dem sed ex familia Philaidarum ), equidem n0B SSequ0r. Quum in demis ante Clisthenis aetatem c0mmemoratis offendat, putare videtur Plutarchum haec ecba, quae ipse vel auctor eius addidit, Sol0nem dicentem sacere ' Pisistratum autem ex familia Philaidarum 1 tum esse salsum St, namque riginem a Nele traxit cf. Herod. V 65laus II 18, 8.)Qu0dsi 0niecturae supra pr0p0sitae Didymum in libro

vitam pertinentibus disputasse indulgemus, Suspicari p0SSumus Didymum in ill Arist0telem Pythi0nicas atque Aeschine. 0r adu Ctesiph g 108 , qu08 Plutarchus e0dem l0eo c. 1 l)laudat, attulisse, ut 0stenderet S0l0nem bell0 Cirrhae0s ducem n0n suisse. Sed quum a Plutarch etiam Hermippus illo l0c0 citetur, apud hunc sertasse illa testim0nia collecta lutarchus reperit. R0se autem p. 48y o Plutarchus ex c0mmentari qu0dam ad Aeschinis l0cum Artasse Didymi Pythi0nicarum auctorem citavisse videtur e variis 40ntibus sparsam S0l0nis vitam consuenc lacunasque ViX AEXplens orati0nis Specie. Idem putat ea quae Plutarchus narrat de κυρβεσι, e Didymi lexic comico fluxisse. H0c largitanc0nceSSerim, sed Plutarchum multum perae lab0risque in Didymi 0mmentariis accurate perlegendis c0nsumpsisse mihi

persuadere non Ρ0SSum.

In libro autem de S0l0nis legum tabulis c0mp0nendo Didymus quum ali 0rum tum Arist0telis libr08 in usum suum

1 In eodem errore versantur Luebher Reailex. s. v. Pisistra

tus atque Schneidewin-Nauc Sophocl. I, p. 64 Von seinon Aias Soehnen Eurysahes und hilaeos uitet en sic die ornelimsten Eupatri dengeschlechter ab, i die Pisistratiden, Miltiades und imon etc. 2 Plutarchi verba multi male intellexisse videntur velut G. Wolfi, qui praef. d. Soph. Ai. . 5 ait: Solon ies inachi derAttische Demos Philaidae eis se ac Philaeus.

24쪽

3031c0nvertisse eiuSque VeStigia praecipue pressis mihi videtur, ita ut plerumque Plutarcho fidem habere p0ssis. Dolendum ver est n0Strum 80ript0rem interdum parum diligenter legiSSe atque excerpsisSe ita ut, si ab rat0ribus atticis lex S0l0nea aliter atque a Plutarcho pr0leratur, plerumque huic dissidendum sit, qui n0n iisdem Verbi lege neque eodem 0rdine Singulas earum parte reddere S0let WeSterm. d. Sol p. 3). 0rtaSS h ic interdum eo Xplicandum St, qu0 Plutarchus e variis relati0nibus, quas Didymus c0m-p0Suerat unam elegit eamque nequaquam accuratissimam et certissimam. Nec vero hae coniecturae tam certae Sunt, ut eis alia SuperStruere p0SSiS.

Nonnullis autem locis difficillimum erit diiudicare, utrum Plutarchus ea, quae narrat, a Didym an ab alio secundari0lante mutuatus sit. Qu0d 0 pertinere ad Heraclidis librum 1ερι Ουτεμυν, e quo excerpta quaedam restant ), mihi persuasum est. Hic duabus gravissimis rebus cum Plutarch0 0nSentit. Ac limum quidem S0l0nis remedium qu0d

Phaedr. p. 235 D atque Pollux VIII, 35. De huius libri

accuratissime de hac re disseruit, SchneideWinus Heraclidis P0litiarum, quae extant Gott. 1847 putat illum ab Heraclide qu0dam ex Aristotelis politiis excerptum esse. Cui equidem primum assenSus, qu0d ad hanc de Plutarchi lantibus quaesti0nem attinet, ita rati0cinatus sum: Quum neceSSe aut certe verisimillimum sit illa V0cabula χρεέ0ν αποκοπη

atque ρχοντες θεσ/ιοθετικοί etiam in Arist0telis libressuisse, quaeritur utrum Plutarchus ex Heraclidis libr0 an ex Di-1 ed. uelle F. H. G. II, 20 sqq.

dymi hauserit, namque Didymu qu0que Arist0telem exscribere p0tuit. Hanc quaesti0nem ita 80lVendam putabam, ut a Plutarcho Didymum expilatum 88 Statuerem, praecipue e nisus, qu0d alter l0c0 c. 5 vestigia Didymi deprehendimus i), atque Plutarchus hic etiam alium citat auct0rem, qui a plerisque di88entiat, namque Didymu Varias sententias c0lliger 80lebat. Hic Ver Script0 est Androti 0, qui Athenis natus atque lite, quae ei cum Dem0Sthene erat, omnibus n0tus exul Megarae Atthidem c0nscripsit. In hac fr. 40 M. I p. 375 dixit eisachthiam n0n remissi0nem

aeris alieni, Sed Surarum m0derati0nem fuisse, atque simul num0rum pretium auctum SSe. Quae Sententia, quam etiam Phil0ch0rus amplexus est, S0la recta mihi videtur.

Sed id, qu0drachneideWinu pro expl0rat p0suit c0nfidentius in dies magis dubium mihi videbatur, quia ut Muelleri verbis utar inde qu0d in fragmentis n0nnulla leguntur, quae ad Verbum fere e Arist0tele descripta sunt, minime equitur reliqua mnia, quae in Summa re n0 dissentiunt ab Aristotele, 0tumque de libellum ex Arist0teleeSSe excerpta. am Ver n0n dubit in R0se sententiam discedere, quam Arist. Pseudepigr. p. 400 r0p0Suit his usus verbis i Ex copiis Didymei fluxerunt Heraclidis cuiusdam recentiori c0llectanea περὶ rotiet ει υν, ex quibus librarii istius Bygantini per desult0ria nunc excerpta quaedam lartuita

remanent. g

Heraclidem ver P0nticum, qui vulg0 illius libri auct0 habetur, Plutarchus prae alii Saepe testem pr0ducit in nostra vita, Sed nequaquam inde c0ncludere licet eum

1 Conseras lutarchi verba e 15 'A c οὐν οἱ νεωrεροι τους 'Aθηναίους λέγουσι τα των πραγματων δυσχερείας ὀνόμ ασι χρηστοῖς

25쪽

praecipue a Plutarcho adhibitum esse. Ex quo Heraclidis libr0 ea sumta Sint quae Plutarchus c. I, 22, 31, 3 affert, dubium est. Aptissime conieceris nonnulla c. 22, 31 ex

sed talia singula etiam in libris Heraclidis ad moralem phi-l080phi am spectantibus commemorata SSe 08Sunt, qui X-emplis ex hist0ria petitis reserti erant Locorum Ver primus atque p0Stremus digni sunt, de quibus paucis disputemus. c. 1 enim Plutarchus ait: υὴν ὁ μητερ του Σό

in commentari ann0tat ses. 0rr et Add. p. 95 Paul Realene. S. V. Pisistratus Heraclidem salii dicentem Solonis et Pisistrati matres cons0brinas suiSSe, quum temp0ris rationes id n0 admittant. At ut recte se habeat haec causa, tamen vocabulum νε quci sensu lati0re de quovis c0gnati0nis gradu accipere licet, quo Plutarchus ipSe usurpavit Vit AleX. c. 55.

Sed eg qu0que dubitaverim, num Heraclidae fides habenda

sit. Nam quum poStea ad Sa quaererent, quibus comm0tus

Pisistratus c0mitate atque familjaritate in Sol0nem usu eSSet, facile inter alias de am0re venere supra egimus c0gnati0 fingi 0tuit. Quia ver Laertius Di 0genes I 4 dicit IIει

Plutarchum ex e0dem ac Sosicratem lante hausisse, ex Hermipp0. P0Stremo autem capite Plutarchus dii inter se diversa de temp0re, quo Solon 0rtuus sit, testim0nia affert. Heraclides enim P0nticus eum multo p0st Pisistrati tyrannidis initium superstitem suisse narravit, Phania autem Eresius eum egestrat arch0nte m0rtuum esse tradidit, qui in Comiae l0cum successisset, ii arch0nte Pisistratus tyrannus factus esset. Sine dubio accurat Phaniae resti testim0nio, qui a Plutarcho Themist. c. I civ pHoσοφος

dendum est quam Heraclidis Pontici verbis, quem Plutarchus Cam. 22 μιθευδ ν at σιλασ/ιατιαν appellat.

Quo in libro Phanias de S0l0ne egerit, incertum est Plerique una cum bert Di88. Sic. p. 86 atque B0eckhio

C. L H. p. 305 statuunt ea, quae Plutarchus c. 14 et c. 32 ab eo tradita resert ex per περὶ πρυτανεων Ἐρεσίων derivata me, quod B0eckhius praecipuum Chronici Parii lantem fuisse Suspicatur. Qu0dsi 0ncedimus haniam h0c libro secundum Seriem prytanum Eresi0rum res gravi0res in Attica gestas n0minibus Attic0rum arch0ntium additis n0tasse neque enim ulla Si causa, cur h0 cum Muellero II p. 293 negemus huic chron0l0gico per ea quidem, quae de Solonis m0rte asseruntur, a88ignari p0SSunt, Sed Vix crediderim ex e depr0mtum esse id, qu0d Plutarchus c. 14 narrat Solonem in legibus serendis fallaciam sedisse p0dicendo pauperibus se agros divisurum, divitibus se Syngrapha Ser-Vaturum Sse, quam labellam curare n0 debemus. 0rtasse cum uellero de per0 hist0ric c0gitandum St, cuius titulum nunc ign0ramus, namque veri dissimile est illa in libro περ ποιητων fuisse Scripta, qu0ditetschius N. Jahrb. f. Phil. v. 65 1852 p. 315 pinatur. Phanias a lutarcho saepissime in Themist0clis vita ac de levissimis quidem rebus citatur, atque haec testim0nia ex peculiari libro περὶ βιων fluxisse putat etiam C. Schilderus, De rerum script0ribus, quibus Plutarchus in Themist0clis vita perscribenda usus Si r0gr. Le0bSchueig. restau 1850.

Tales σπερ βιι0 libri apud Peripatetic0s usitatissimi

erant. Sed quaeritur n0nnunquam, utrum Vitae an dissertati0nes de vitae generibus statuendae sint, quales Heraclidis Ρ0ntici, Clearchi, aliorum libri περὶ ictu erant. Sed etiam tales libri largissima exempl0rum ex hist0ria petit0rum copia illustrati erant. Etiam Theophrastus talem librum comp08uit, quem Laert. Di0g. V, 42 Usener Anal Theophr. p. 4 5 c0mmem0rat The0phrastum Ver0, quem Plutarchus saepissime in vitis citat, in n0stra bis testem producit. cc. 4 quidem Plutarchus resert The0phrastum ordinem Septem sapientium, apud qu0 tripus n0tissimus circumierit, aliter

26쪽

3435

ae pler0sque c0nstituere c. 31 autem narrat Theophrasto teste illam de inertia legem n0 QS0l0ne sed a Pisistrato latam esse. Quorum testimoniorum prius librum περὶ τῶν Βιτα σοφων US. P. 10, 10), posterius ad Scriptum περὶ νομοθετου US. p. 6, 10 reserendum Videtur, hoc vero etiam ex libro ostico κατα στοιχεῖον US. p. 6 5 Vel περὶ βασιDici Us. p. 4 4 περὶ τιραννίδος Us p 7, 10 repetitum esse poteSt. Existit autem iterum quaestio, utrum Plutarchus Scriptoribus de quo m0do egimus ipse usus Sit an ex lante derivato c0mpererit, quae illi tradiderunt. Equidem n0n vereor, ne a Vero aberrem affirman eum illorum narrati0nes in eius libris invenisse, quem praeter S0l0nem et Didymum tertium auct0rem adhibuit, i. e, ermippi ). De huius aetate atque libris variae sunt Vir0rum doctorum discrepantesque Sententiae. e plerique quidem putant eum Smyrnaeum Athen. II, 327 C atque Callimachi discipulum Καλλιφιαχειον Athen. II p. 58F, V p. 2l3F, XV p. 696FD

fuisse atque Ptolemaeis tertio et quarto regnantibus Vixisse. Nauchius vero Philol. V l850 p. 692 sqq. praecipue Laertii Di0genis loco VI, 9 D. 39 M. nisus, ex qu apparet Menippum Cynicum circa a. 40 viventem cs. Oeliter Varronis Satur reliqq. p. 41 Sqq. ab Hermippo c0mmem0ratum SSe,c0niicit Hermippum Callimachium eundem me atque Hermippum Berytium, Phil0nis Byblii discipulum, qui Hadriano

regnante vixit, ita ratiocinatus Quum Laertius i0genes saepissime Hermippum c0gnomine n0 addit citet, Statuendum est eum etiam hoc loco eundem testem pr0serre. Quum igitur hic Hermippus sine dubio Berytius ille sit, qui librum περὶ co ἐν παιδείς διαπρεφανrco δουλων ' c0mposuit, idem omnibus ceteris locis citatur.

1 Hermippi fragmenta ed. Adala. Logynshi Bon 1832. uelle II. p. 35 sqq. 2 Et Menippus et Hermippus Berytius servi erant. Ceteriimplerique ex tym. m. p. 118, IJ la. 72 M. perperam conclusemini

Sed me iudice Laertius i0genes, qua est negligentia, Hermippum Berytium, ex quo h0 l0co hausit, et Hermippum Callimachium, quem plerumque Sequitur, n0n discernit. Nauchii opinioni c0gnomen Callimachii bstare videtur, qu0d tamen artifici08 ita explicare p0tes, ut dicas id significare eum, qui Callimachi 0do scribat. Aequalem autem Plutarchus vix tam aepe citasset atque expilasset. Hermippum ver Callimachium verisimile est composuisse pu8, qu0 Βίοι inscriptum ex c0mpluribus partibus c0nStabat, quarum cuique peculiaris erat titulus es rellerJahrbb. f. Phil. XVII 1836 p. 165 sqq. Franc. em. 0hren, De Septem apientibu B0nnae 1867. p. 11 sqq.). Itaque

libri περ των πτα σοφcia atque περὶ os oθετων Singulaetantum partes illius peris suisse videntur. Ex iis sine dubio Plutarchus multa excerpsit atque ad verbum sere X- scripsit. Ac verisimile quidem est Hermippum ea quae ad 0l0nis legislati0nem pertinent in opere περὶ os οθετων, cetera in opere περὶ τέον πτα Gog si narra8Se, U0rumh0 quatu0r, illud sex minimum libris constabat. Τribus autem l0cis c. 2 6, 11 Hermippus diserte a Plutarcho laudatur. Ex du0bus posteri0ribus cernimus Hermippum ipsum auctore su0s nominare solitum Sse. c. 11

enim Plutarchus dicit Hermippum Euanthem Samium )citare et c. 6 in fine narrationis de S0l0nis et haletis c0l-

Strema verba lutarchus, qui de veritate illius narrati0nis nequaquam dubitat, apud Hermippum invenisse videtur ne-

Hermippum Callimachium librum ras των ἐν παιδεια διειαυ ραντων composuisse, quod recte reiecerunt uellem l. l. atque C. Wachs-muthius Symbol. philol. Bonn. p. 143. de enim titulus ad Berytii opus reserendus est. 1 Hic ortasse idem est atque Euanthes Milesius, qui de septem sapientibus egit, a Laert Diog. I, 29 testis prolatus. f. Muello III p. 2 not. -

27쪽

que significanter ironiceque addidit, ut G H. Schaeserus existiinat Pataecum autem illum rellerus Onitet fabularum scriptorem sui8Se nomen vero fictum esse verisimillima est elckeri Κl Schr. II. p. 249 sq. sententia. Ex his locis tu iure collegeris Hermippum quum mul-t0s ali08 script0res uni The0phrastum, Heraclidem Ponticum, Phaniam testes produxisse. Thmphrasto ero eum uSum SSe certo contendere p0ssumus quia ille qu0que libros de septem sapientibus atque legislatoribus c0mposuerat. Praeterea Hermippus sine dubio praecipue Arist0telis p0litias in Sum suum conVertit. Hermippum vero etiam alibi, quamvis non nominatum,

a Plutarcho expilatum esse et per se verisimile est et luculente demonstratur per Laertium Diogenem, qui I, 10 lHermippum laudans eodem modo ac Plutarchus c. 5 nal rat, qu0modo Anacharsis Athenas ad 0lonem venerit atque ab eo h0spitium petiverit. Constat Laertium praecipue Hermippum Secutum PSSe, nec vero ipse illius libr0 legisse videtur, Sed Favorinum, Appoll0d0rum 808icratem excerpsit, qui ex Hermippo hauserant ). Hinc sequitur etiam Plutarchum iis locis, quibus eum I aerii consentit, Hermippi vestigiis insistere. Permirum consensum utriusque reperimus in illa de tripode narrati0ne, qui, quum Pythia iussise eum sapientissim h0mini dari, ab alio sapienti ad alium migrabat. In fine capitis quarti ' Plutarchus varias relationes. Sed parum accurate his affert verbis ' ὁ δρον rei του τρίποδος t1 Exploratio sontium Laerti Diogeriis, adhuc prorsus neglecta, maximi est momenti, sed quum non huius sit loci, mihi in aliam opportunitatem disserenda. 2 Ex Plutarchi verbis, quibus initio capitis de septem sapien

tibus usus est: γενέσθαι δε μετ' αλλὴλων ν 1ελτοις μου Ἀ- γονεαι καὶ παλιν ἐν κωίνθω non colligere licet Plutarchum do

narratione dubitare, id quod statuit O. Bornhardi, Dio ioben ei seu Griechetiland Progr. Ora 186 p. 6.

his rebus tradit Laertius i0genes I, 28. Multa testimonia

coacervat, e quibus cernitur e0 Script0res, qu08 Plutarchus vocabulis o μεν significat, Eudoxum Cnidium atque Euan

them Milesium suisse, ceter0s οἱ di Leandrum Milesium, Callimachum in iambis), Eleusim in libro de Achille scripto),

Alexandrum Myndium in octavo των μυθικων libro). Leander hic c0mmemoratus qui n0 dignoscendus videtura Maeandri Milesio f. uelle II p. 334 Μιλησιακα scripsit atque in numer eorum habendus est, quos Epimenidem inter septem sapientes recensuisse Plutarchus c. XI auctor est ses Laert. Di0g. I, 413 Leandrum ero quum supra viderimus etiam alibi lantem fuisse Hermippi, hunc Plutarchus hic qu0que exscripsisse videtur Hermippum autem in libro περὶ τευν πτα σοφων de Epimenide disputa88 luculenter c0nipr0batur Procli commentari in He

ποι προς γορευον. 0rtaSSe Hermippus etiam Aristotelemc0nsuluit ci. p. 23. Si narrati0nem Plutarcheam cum Laertiana contuleris, invenies multis l0cis similitudinem magnam inter utrumque scriptorem intercedere. Atque tale l0c0S, ut mittam eos, qui iam allati sunt, praecipue mihi notavi hosce:

28쪽

molienes Plutarcti scrinia compilaverit, nemini, pin0r, in mentem veniet statuere. Ex Hermippo Plutarchum etiam marrationem Me 0ni tu S0l0nis et Croesi sumpsisse putat Haugiu p. 37, atque equidem ei assentiar. Namque mihi perspicuum esse videtur Plutarchum n0 Herodoto usum esse, qu0d aliquis, qui ves0es oeul Her0doti relationem percurrit, existimare p0test, atque Heerenius asseveravit p. 29). Haugii ver explicatio huiris sententiae n0 omni ex parte recte mihi se habere videtur. Haugius enim dicit causam, propter quam nem0 ante mortem beatus praedicandus sit, diversam esse apud Her0d0tum atque Plutarchum, quia hic S0l0nem a mullosaria mente praedito quemquam nondum mortuum beatum praedicari 40ssi dicentem ille deorum invidiam causam afferentem saeiat, qua h0mines magna selicitate uti, bhibea ntur.' Eatenus pr0rsus cum eo lacio. Quod vero addit Her0doti narrati0nem omnino ita Solonis sententiis c0nvenire, quale e carminibus cogn0Scamus, ut eam erame8Se Statuendum sit, contra hoc mihi monendum videtur in S0lonis carminibus nullum apparere vestigium illius de de0l Utor hoc loco erraverit, diiudicari non potest.2 Laertius falli videtur.

rum invidia pini0nis, quae praecipue Her0d0ti propria est, ita ut 0 liceat statuere Her0d0ti relati0nein veram et antiquam esse. Teterum relati0nes etiam aliis rebus inter se disserunt. Nelut Plutarchus narrat precibus Croesi 0mmotum S0l0nem ad eum veni88e, qu0d Her0d0tuc ignorat, et quae hic de Cr0esi filiis et Lyd0rum rege Ap0llinem int0ro imprecante tradit, apud Plutarchum desunt. . Certe

Plutarchus aliam relationem secutus esse videtur, quae tamen Her0d0tum respexit, namque nonnulla verba Plutarchi eadem sunt atque Her0d0ti velut θησαυροῖς ἐπιδεῖξαι

δεδεμένος, cui quidem rei 40 multum tribuendum . est. Neque alibi, ubi utique necessarium fuit, velut in Aristidis et Themist0clis vitis, Plutarchus Herω0t usus est. Quod

utrum secerit, quia aegre ferebat Herod0tum patriam suam Vituperasse an quia apti0rem lantem praeferebat, diiudicaren0 ausim. Nu0 vero S0lon cum Cr0es 0nvenisse dicitur, id fictum esse iam nemo negabit sertasse ab Atheniensibus exc0gitatum est, qui Sapientem suum civem Croeso regi 0pp0nere v0lebant Temp0ris rati0nes prorsus obstant ruatque multa c0mmenta, quibus viri d0cti efficere conati sunt, ut sania tempori 0nveniret, sutilia meraeque nugae Sunt, ita ut ea nihil attineat eommemorare. Iam veteres quidam illud perspexerunt, cuius rei Plutarchus c. 2740 certiores lacit. Gau8a vero, quam hic c0ntra ill08 r0ser admodum insignis est ad dem0nstrandum, quant0pere artis criticae expers sit . Putat enim fidem illius narrationis maxime eo pr0bari, qu0d prorsus S0l0ni m0ribus c0nveniat, atque tale argumentum etiam testium auct0ritati praeponendum esse tabula autem chr0n0logicas vir0rum doctorum quasi fide indignas contemnit.

Neque Ver 80lum locis allatis, sed multis aliis mihi Plutarchus ex Hermippi libris hausisse videtur, quibus id

I Fortasse Solon cum alio Lydorum rege congressus est.

29쪽

certo demonstrare n0 possumus. Equidem existim Hemmippum varias vari0rum script0rum relati0ne c0llegisse, atque, Si 0 Verum est, certo Oncludere p0SSumus lutarchum eum quam maxime expilasse, namque tali scriptor ei placebat, atque, quum c0mprobasse nobis Videamur, Plutarchum diversissimis vitae locis Hermippum exscripSiSSe, 0ntendere licebit in Hermippi libris fundamenta Plutarchei S0l0nis posita esse Magna autem auct0ritate Hermippus apud veteres 0rebat, atque a Dionysio alie de Isae c. 1 D.

ἱστοριαν ἐπιφιελης appellatur. Attamen nequaquam certus auct0r en, ac permulta occurrunt, quae pr0cul dubi falsa et commenticia sunt. Ad eum pleraeque fabulae reserendae videntur, quae in S0lonis vita inveniuntur. Ex his He mippum red0lentibus labellis unam eligam, illam dico defraude a Sol0nis amicis e0mmima narrati0nem, quam Plutarchus c. 15 r0fert. Illi agros emisse dicuntur pecunia mutua Sumpta n0 ignorantes Se illam n0n redditur08 SM, quum seisachthia instituta esset. 0l0 ver ne ipse quasi huius c0nsilii particeps lucri causa seisachthiam instituere videretur, debitori, qui quinque talenta mutuatu erat, ea remisisse fertur. Talentum numerus diversus erat apud diveram Scriptores quindecim quidem suisse P0 lygelus Rhodius narraverat. Quando hic vixerit, in inceri relinquendum est. Novimus autem eius librum Rh0diaca cs. Mulier IV, 48130ss. ed. . p. 490), in quo lariaSSe 0nnulla de Sol0ne tradiderat, quum de Solis, Ciliciae urbe, ageret, quam alii a Solone n0men accepisse, alii Strab0XIV p. 67 I)a Rhodiis conditam esse reserebant. Hanc fabellam ex Hermippi libris repetitam esse conieceram, priusquam animadvertissem Laertium Diogenem I, 45 tradere septem talenta suisse. Qui Drtasse aliquis obiiciet, id Hermipp0 8signare p0tes, qu0d Laertius Diogenes aliter tradit Sed ea discrepantia est levioris m0menti, namque in codicibus Saepissime numer da ni contraxisse constat. Potes vero

ita quoque discrepantiam explicare, nisi eam Laerti Di0genis negligentiae tribuere mavis ut dica Hermippum praeter P0lygelum Rhodium alio c0mmem0raSSe, qui Septem, ali0S, qui quinque talenta perhibui8sent, Plutarchum vero hunc, Diogenem illum numerum accepiSSe. Quodsi summam nostrae dissertati0nis breviter c0mplectimur, lutarchum in Sol 0nis vita describenda tres potissimum fontes adhibuisse vidimus Solonis carmina et Didymi libros et Hermippi opera atque ita quidem, ut haec toti vitae quasi undamenta subessent, ex Didym autem praecipue ea trans- Scriberentur, quae ad leges pertinerentin). Itaque diiudicare p08sumus, quantum fidei singulis tribuendum sit Plutarchi relati0nibus.1 Non silebo me coniecisso ortasse unum tantum sontem praeter Solonis carmina statuendum esse atque Hermippum quidem, cuius narrationi interdum singula ex Didymo excerpta inserta essent. Id Plutarchi consuetudini prorsus responderet, s. II. Peterum Mus Rhen vol. XXII 1867 p. 62, cuius verba huc transscribere liceat: Hatte lutarch inmal ine uelle gelanden, dioseinem Geschmache n seinen Zwecken uoustandi Eusagie, O beu- tete e si auch so lange als irgen moglic aus, nin m au thrden Grundstoc suiner Ergahlung. Ea coniectura multae difficultates remoVerentur. Hermippus autem sine dubio libros Aristotelis, Theophrasti, Demetrii Phaleret, Heraclidis Pontici aliorum, quorum Vitas descripserat, accurate perlegerat, adhibuerat, attulerat. Sed quum incertum sit, num de legum tabulis accurate egerit, illud certo a firmare non ausim. Quamquam haud veri dissimile est eum in libro περὶ νομοθετῶ ν Callimachi magistri opus, quod inscribebatur πίναξ των νορε υν, imitatum accurate de legum fabulis disputasso. Quodsistatuerimus Hermippum Solonis lutarchei sontem suisse, non licebit inde quod Hermippus non satis certus auctor est, concludere in Solonis vita incerta tantum inesse, sed fides eius ex singulis pendet auctoribus, quibus usus est, atque si examinaverimus, ex quibus Scriptoribus singula hausta sint, id quod nos conati sumus de fide iudicare poterimus.

30쪽

Αpparet autem evinci 40 posse, unde quaevis a rati depromta sit. Velut dubium est, utriam Clidemum ipse legerit an alibi citatum invenerit. Ἀ hunc enim reserenda sunt Verba c. I Aέγεται δἐ καὶ Πεισίστρατος ἐραστὴς πάρμου γενέσθαι καὶ τὰ γαλιι του φωτος ἐν ina ιι ρκαθιεήωσαι Ille autem in octavo των Noστ υν qu0d pus Artasse Atthid0s pars erat libro haec narravit Athen XIII

Ἱππιο γενεσθαι at o πρὰς 'A; ad μίρ secora 'D 9τος βω/ιον coni. Siebeiis ιδρυσασθαι Vide quantopere narratio a Plutarch perperam mutata sit. Utrum hoc eius culpa, qui parum accurate id qu0 legerat mem0ria tenebat, an alius actum sit, quem sequebatur, dubium est. Attamen illud

Sumere malim.

Ut vero Plutarchus n0bis vituperandus est, quod in Singulis rebus se indiligentem et levem praestiterit, ita totam

vitam laudare n0n 08sumus, atque dolendum est eum lantes praestantissim08, quibus uti p0tuit, aut prorsus neglexisse aut prave adhibuisse. Sed utut haec sunt, magnam ei gratiam debemus, quod hane qualemcunque vitam c0nscripSit.

Natus sum pridie Idus Martias a. h. s. XLVII Hamm0nae Guestsalorum patre Caspar matre Elisabetha e gente Κneeriana, qu0 adhuc superstite esse gaude0. Fidei addictus sum cath0licae Primis literarum elementis imbutus a. h. s. LVI patriae urbis gymnasium adii, qu0 Gustavo endtio m0derante 0rebat. Cuius viri d0ctissimi atque humanissimi ali0rumque praecept0rum carissim0rum egregia disciplina et instituti0ne per et ann0s usus quum vere anni LXIIII maturitatis testim0ni instructus essem, studiis phil0l0gicis operam dare c0nstitui. Ac primum quidem M0nasterium, in vicinum Guest aliae caput, me c0ntuli, ubi per Se menses sch0lis intersui, quas habuere Niehues, armet, SchWerdi, St0rch, inieWski. Deinde Halas prosectum me d0cuerunt Bergh, Bernhardy, 0nge maym, HertZberg, M. Herae, Lucae, P0it Zacher. Praeterea exercitati0ne Seminarii phil0l0gorum, cui Berg et Bernhard praesunt, per se menses bii Anno praeterito Bonnam migravi, ubi per du0s anno studia c0ntinuavi. Hic d0centes audivi Bernaysium, Delium, eim-80ethium, Ialinium, Maurenbrecherum, issenum Ν00rde-num, Ritterum, Schaeserum, Simr0chium, Sybelium, Senerum. alini senerique benignitate mihi e0ntigit, ut in seminarium phil0l0gicum reciperer, cuius per ter Sens menSeS sodalis fui ordinarius. Ut in hist0ric seminari per du0s aBB0 Vires mea exercerem, amp8chulte, Schaeser, de Sybel benignissime permiserunt. Quibus viris omnibus ut gratias ago quam maximas, ita imprimissi grat0que animo mihi c0lendi sunt Oit Ialin, Arn0ldus Schaeser, Herman