Thesaurus locorum communium jurisprudentiae, ex axiomatibus Augustini Barbosæ, et analectis Joh. Ottonis Taboris, aliorumque, concinnatus Thesauri jurisprudentiæ, ex Augustini Barbosæ axiomatibus, et JohannisOttonis Taboris aliorumque analectis, conc

발행: 1652년

분량: 880페이지

출처: archive.org

분류:

141쪽

CAD LXXVII.

De loeis Α mentorum hic foret agendum, nisi in specie pertineret ad Topicam Iuris, ubi de hac materia tractabimus.

CAP. LXXVIII De Argento & Auro

Axioma I.

Aurum & argentum habet Ecclesia, non ut servet , uteroget & sui

emat in necessitatibu , R. με rum 7 .c. a. f. a.

Pro argenta recte solvitur aurum. LI. C de aristret. LL. II.

III.

Aurum Barbaris subtiliterauferendum, La. C de commere. er mereari nec evehendum extra Imperii fines, ad hanc rem vid. eler. D--ιn

Axioma L.

Arma magis quam iura milites scire oportet, I Z-- aa. νnstriae. C. Mium detis.

142쪽

Cap. LXXX. De Arrha.

III.

C Ap. LXXX. De Arrha.

Arrha probat eontractum saltem per bonam praesumtionem I 3s.de C. E. Vade est, quod subarrhatio per desponsationis annulum sponsalia quidem

non saeiat. verε,tamen contrina probet.ea . ranor ιο exrmae em. γ reiud. Et per missionem annuli in digitum mulieris praesumi dicatur eontractum matrimonium per verba depraesenti , nisi contrarium probetur. ev. nostr aes. 3.e 3O. Matth. Col. 8. a. ae O. Carpaov. . Const. ao. def. 3.

CAP. LXXXI.

De Arrogantia.

Axioma LNesandorum hominum arrogantia modis omnibus comprimi debet.

CAp. LXXXII. De Arte & Artificibus.

ilibet in sua arte credendum, Fundatur hare regula an I. i. g. de sene. Aseis. L neminίri. g t. C δε

143쪽

rar Axiom. Lib. L

Artes me eliani eae nobilitati non eonveniunt. Anton. Fab. mcid. Lb. s. νῶν. 28. Aef. 38 num. r. a. imo nobilitas amittitur. quotiens nobilis utitur vilibus artibus de mechanicis raquei . Aeri σι. c. ar. Lld. adl. 3. C. de comm. γ-erc. Fab. d. D. Carpz.8. a. cons. 6. Ag. 6.

III. Artificibus & opificibus earere nequit Respubliea, id ed adulb principes

in id anniti decet, ut suas civitates insignibus magistris reddant celebres. De hoe axiomate prolixius dissetentem viae CarpEOv. I. cons I. πωπι. . Loe

Omne artificium eontinua exercitatione recipit incrementum, L 6s g. . 1 deleae. L

M1gnunt inter artifices discrimen est Singenii ct doctrinae, Lenter ara Res 3 i. Aeolut LFnonserte- 26. s. tiberim i a. ub/ Dd. eand.andeb. Cuiae. Ad I .n. g./r eundos. C. de Od.ro . Hoc tamen non impedit, quo minus duo artifices eiusdem artis eiusdemque peritiae duo eonaei fiant, I. s. νυν. ubi mesen b. m. s.

VIII. ARs imitatur naturam in quantum potest, g. minorem 4. Inst. 9 adoptioib. Menoch. de praesumptiens b. ub. praes s. n. χχ. Inde

144쪽

Cap. LXXXII De Anci . 133

arte non conceditur, quod naturaliter denegatur, I.ubi repugno luris. Quia natura omni arte potentior est, Tiraquei l. de retrach. lig. f. I. glag. II. num. 19. Marc. Mantu. con-fil. 2o. Visis scripturis. num. 2. νM-.I. prout eos refert Fusci sit. a. sin p. 26. IX

A R s & natura nihil faciunt frustra, l. qui bu idem i8. f. de

verb. obligat. I. non cogendum 61. 3. Sabinus. 1 de procurarογιb. I. hac stipulatio 1 9. μνα.1ut tegatse deuom. nomine caveatur. 3.min rem. Instit. de actiomb. Aristot. M.1. P sc. quaest. I. ct lib. 2. de Carisiex. s9.ctIιb.I. de Anima tex. s. cum citatis per Brunor. 1 Sole in cu communib. verb. Natura. Et natura quod non deficiat in necessariis, neque abundet in superfluis, dicit Aristoteles dict. Itbr. 3. de anima, cap. s.

CAp. LXXXIII.

De Assertione vel Asseveratione. Lau- .

datione, Commendatione.

Agerere quis facile non debet , quod ignorat. I. 3. g. dam tamen 3. ae Ain E ista. Hune locum laudat & ad artifices trahit Cuiacius m ree. r. adeat. Od. deo . ρώιI. quomodo autem disserant Consilium, Commendatio. Adfirmatio, Adleveratio etiam ratione obligationis, vid. Maev. 6b.3. Inr. L.

145쪽

1μ t xiom. Lib. I.

CAR LXXXIV. De Avaritia.

Axioma I.

Avaritia est radix& mater omnium malorum . praesertim si non privatorum sed iudicii animis inhaeret. N imo mater idolorum FQ-gos rans. 4. - . ct ideis merito legitimis ferienda ictibus. . 3 . -ρν. C. dem . Avarus enim est insatiabilis. cui totus mundus non est obolus. ii. Asina. 47. aὶ rapax A. e.sc. Il. 0 caecus in. asuaru/a. I. Elia. - α

II. Nihil aeeipere morosi omnia avari est ι.ε. s. 3. de σ. proconsi

De Augmento.

Axioma I.

Augmentum non facit desinere rem esse talem. Hanc regulam cum I. declar..ponit Albertus Brum inem de a mento

Augmentum debet esse eiusdem qualitatis cum sito principali,

Pereri. ad extra g. de rebus Eccles non alunand. pag. 9hnum. 22. Bald. cons 4o7. In quaestisne, nam.3. vers dicet aliquis, lib. I.

ubi quod idem jus statuitur in augmento, quod in princip'li aucto,

Τloqueli. de retractu Ire. r. glog i8. num. si.ct sa. Ancharicolis 37. Nasententia, nam.3. ubi ait, quod si territorium, seu comitatus ci

vitatis augeatur, castra, quae uniuntur, confundi intur in tantum,

quod idem iuris est de augmento, quod de alicto, quando simplici. ter, & non secundum quid sunt unita, Iosephus Selle Aragoniae decis Ia . num. 28. Cardua. Tusch. pria. comtus tom. I. cerulus

. AEnum.

146쪽

op. LXXXV. De Aurento. im

a numI. apud Farin. p. 1. recent. ubi dicitur quod augmenti idem iuris ac rei metiri& ibid.dcis i. n. . id intelligitur, ubi non urget diversa ratio, Fusarate subsit. q. 6s1. n.6. Anetb Amat.

Hinc est ut si jure simplicis locationis quis

Limita in seudo , quia augmentum, quod fit seudo per vasa, tum , fr potest separari , seudo , non est seudale, sed eius , qui auxit,

c.Io. de invest. de reb. aI.fact. Alex. cons 4. Visafact.n.8. lib. . Card. Tu sch. d. com I. s. c. restringentes quando augmentu non

potest separari, vel quando non potest sciri, neq; probari, quia tunc neque sis rari potest; igitur neque tanquam separatum judicatur, sed seudale. Flures ampliationes & limitationes vid. apud Alberi.

Brun. in tract.de augm. ct demin. monet.J III. Auc MgNTuu fit cum omnibus suis qualitatibus, I. item qu nitur I3. S. qui implere.F. locati. I. Labeo a. in pr. d. de arbιIr. Bercae. m repet. ι.si quu maior AI. C.de transact.q. I. n.IT. Privilegium principali concessum extenditur ad eius augmentum, cap.quia Grca 21. de priνιIN. capax parte. cap. n. de decim. Bart. in I.s ira. 7. g. de auro θ argento. Iegato. Brun. in tract. de avgmento, conuus9. per totam. Duen. reg 7s. ubi loquitur de beneficio, Erasm. Cocliter de jurisd. ordin. ιn exemptos p.ι. q. φ7. per tot, ubi num. . subdit, omnem iurisdictionem & exemptionem au emtum recipere, aut diminutionem ab incremento, vel detrimento id

quod plurifariam docet Bapt. Aym. Parmens in tract. de alluvios. q. I; ctseqq. Limita, si privilegium, beneficium seu exemptio tendat in praeiudicium tertii, tunc non fit illius extensio ad augmentum superveniens. Angel. in E serritus 23. col. pen. in princ. q. de struit. νή. prad. Albertus Brun. d. conia. 9.nivn.8. cumseqq. Erasinus , Cochier

Iuri Qictio alicuius castrisi , Principe concedatur, de deinde numerus incolarum, aut ipsum castrum augeatur, etiam ad aux. mentum jurisiissio extenditur, ut ex Angei resolvit Brun. d. reaa. δεμν

147쪽

de augmento, conclus. 8. in primip. de ex Bald. Guido Pap. deci 1σι O

Quorum argumento videtur dicendum , quod si Princeps alicui Domino seu Magnati concedat datam officiorum alicuius civitatis,& deinde aliqua ossicia de novo creaverit, ad haec quoque extentiis tur concessio, ut tenet D. Barbos in I. divortio 7. 9. quod tu anno. num. 17.ssoluto matrim. quicquid dicat Amich. lib. 3. constit. rub. . num. Io. cuius opinionem serian in foro receptam testatur Cabed. Lusiti decisa2. num. . ct s. p.

AuzMEN Tu M venit rebus simpliciter ,& indefinies dotiatis,

Et quod in legatis simpliciter factis receptum sit venire augmentum , quod postea rei legatae accessit, sive cum pronomine meo, sive simpliciter fiant, probat elegans textus in L cumfundis Io. g. de logat. a. quem late explicat Covarr. pract.cap.2. a Sic etiam in hypotheca rerum ad me pertinentium facta simpliciter, quod usniant tam praesentes, quam postea acqti istae, probat textus in L ult. C.qua res pignori, cum aliis, qua post Nesumnt. de pigni. 2.m λαὰ pr. adducit Duen. reg. 6.

Auc MEN Tu M Se diminutio pari passii ambulant, juxta

regulam in is ex roto 8. inprim.=de legar. r. Stephan Gratian. Ma chiae decis. 8s. num. 6. Inducta ad augmentum non debent operari diminutionem, I.si a milite 29. 3. i. F. de misit. testam. l. s Rufinus 6. C. eod. tu. l.legata inutiliter II. f. de legat.I. l.3. g. eod. tu. I. cum rate 72.1 de condit. ct mos rat. ι.s mancipia i s. in princip. 1. defundo instrin. BertaΣ. de clausι-

148쪽

C Ap. LXXXVI.

De Austcritate.

Austeritas nimia reprobanda. Hinc est quod si alicui generalis verbera n di facultas sit concessa, eum moderamine intelligatur, L DF de ιμ- ἡ δει seel al. s. n. I. eoae.

Ap. LXXXVII.

De Autoritate. Autore.

Ab auctoritate sumitur necessarium argumentum. Procedit haee regula semper in legis S consuetudinis auctoritate Lo. g.si nummos. Qerue eum quos a/esseerr. ρer. L .. Menu. gr. de P . S. .. o. g. maee pree. I quo notit 3 l. si as Nun. e .seGI. Ed. Aliquando etiam in auctoritate hominum necessitas est . puta magistratus, iudieis, testatoris, patris & alterius, cui patere necesse est. LAOnpo e I as

Fallit in auctolitate earum perionarum, quibus parere nulla nos cogit necessitas piobabile tamen argii naen Iu in nobis suppeditat auctoritas prudentum & communis opinio. arr. I. I. si sed neque d/cens. C. de VI E. I. ob eammen ai. g. . f. ae tes. t si flen. δε ι enc νn rem do . I. 2 pr. de Insiri. μιν uorseum io. Caee cendιῶ. -άeb. Viget /n Et Iec jur. Db2. e . G. glosL & Dd. νn l. i. C. de E. ρν IV ke Cod. l. s. de man. ./nae. Rech dico probabilem, praesertim cum textui innitu ur, nam ut iit magna sit auctoritasi Ctorii m. imprimis veterum, tamen tam a non est, ut non cedat rationi de veritati: Eleganter & late CarpZOvius o. cons 7o mum. 3 6. 7 8 9 io. es conue. z. num. 3 Harpr. AEήι g. I. I de Ob. qua ex aes n. . Neeemm tam auctores d. seu an/o Cic. lib. I. de natur. Deor. /npranc. inquilὶ 'π.εm rat enμ m. s mensa

149쪽

i38 Axiom. Lib. I.

κmenta quarenda t, quin etiam obest plerunque iis qui distere volunt, ait-tolitas eorum qui se docere profitentur, desinunt enim situm iudicium adhibere & habent ratum, quod ab eo, quem probant, judicatum vident, unde

i II. Auctoritas maiorum de in illicitis excusat , e . dix t Domini , II. IV. Auctoritate propria nemo sibi ius die ere debet L I. g. r. uod DT. Lun. C. Ne ruM rn sua causa jud.

Auctor in rem sitam nemo esse potest, L 2. 7 de auct. tui. nec hoc tanis tum in tutore procedit, sed de in marito, qui uxori auctor fit, CarpR. p. a. σοns. 13. def. 22. n. 3 c ρ eo . . defi6. n. 7. Fallit haec regula, i. quando quis potest in osticio proprio ad silum commodum S damnum plene auctoritatem interponere L an ranae s. aee m. n. sind. a. Quando quis potest prae stare auctoritatem in ossicio proprio tantum ad executionem facti II WώLas. 78. g. Ide contr.emi.

VI I. Auctoritas praetoris vel iudicis ubicunque in aliquo a ctu reperitur, semper neces Iaria est causae cognitio I. I. g ρrator. r. de nI- .er. modo decretum desideretur, unde pio tribunali liedere iudex debet. nisi enim sedeat pro tribunali. dieitur intervenire tanquam privatus eiusque auctoritas interposita nihil operatur, nee in actu voluntario nec necessario But se l. eo . o . n. 3 . Herm. Vult. QOI. l. V. Marp. 34. n. s. CarpZ.ρ a. c. 6. defl8. n. p.

VIII. Auctoritates Philosophorum. Medicorum & Poetarum sum in causis allegandae, Loptimo Iet. F.de r. hom. I X. Auctoritas i l. bene disponit divinas de humanas res, & expellit omnem

iniquitatem. I. Deo auctore I. g. I. Ita de R. I. E. X.

150쪽

op. LXXXm. De Autoritate. IU

Auctoritas pars solennitatis est, & debet in ipsio actu intervenire , Lubs glossoe Bart. de pubi c. m rem . 2. mesub. Parat .

Procedit hae e regula, quando ad integrandam perso in auctoritas requiritur. Fallit, quotiens ea tantum interponitur ad contumationem actus, aut adcommodum eius, qui confirmat. velut domina ι uallienatione seudati, mariti in contractu uxoris, vid. Ires A D. XLI. Auctoritare propria non potest quis venire contra proprium iuramenistima, alias est periurus. Monca rad canae.- ι .c U. 22. 'Mas. 2. ρο ια ev. persenis a. de 2 νn e .ersi Chrsa 26. de jurejών. Ampliationes & limitationes ad hanc regulam , vid. apud Felinum ιας . a. debrans

De Auxilio.

Axiom. I.

Non debet quis ex eo auxilium petere, quod impugnare nititur eum

SEARCH

MENU NAVIGATION