Lucianus

181쪽

τι- - αμφισβαιναι καὶ deminντες καὶ σκορπιων γέ HN-ον, τὰ μὲν ἔτερον ἐαθειον τε καὶ - όν, πέρμεγα καὶ πολυσφόνδυλ. , θάτερον δὲ αέριον καὶ πτηνόν,

υμενόπτερον δὲ Ια ταὶς κρέσι καὶ τέττιξε και νυκτερέσι τὰ πτερά. τοιαυτα ορνεα πολλὰ επιπετόμενα ου μαρδοι-

τον περγάζεται τὴν Θιμν ἐκείνην. . - δὲ ὁ παν- των ραετῶν δεινότατον ἄν- ψάμμος τρέφει, Ῥιφάς ἐστιν, φις ου πάνυ μεγας, hιδνη μοιος το his

βιαιος, τον ἰὸν ταχίς, δυνας ἐν ληκτους ἐπάγων --θύς' ἐλιαέει τε γα και σηπε καὶ πέμπρασθαι ποιεi, καὶ βοῶσιν σπερ οἱ ἐν πυρῆ κεέμενοι το ε μάλιστα κατα--νουν καὶ κατατρυχον σιτοῖς,εῖνο πιν, μωνυμον

παραδοξότατον, σφατερ αν πλέον πινωσι, τοσουτρο μαλλον

τα αυτοὶς' ιδ αν σβέσειός ποτε o διψος, ιδ' ἰν τον Νεῖλον ἀτον η Οὐ στρον λον ἐκπιεῖν παράσχης, ἄλλα προσεκκαοσεις ἐπόμων την νόσον, σπερ υν- τις ἐλαιφ πυ κατασβεννύοι. 5. λέγουσιν ἰατρῶν παῖδες ομένην την αἰτέαν εἶναι, aχἐ τον ον οντα πειτα PDόμενον P ποτρο ξυκινητον γιγνεσθαι, γρότερον, ς το εἰκός, καθιστάμενον καὶ ἐπὶ πλεῖστον διαχεόμενον.

182쪽

τουπιγραμμα ου χειρον δε καὶ αυτ εἰπεῖν,

Tot αα - ωαι, καὶ Tάνταλον αἴθοπος ἰου μηδαμὰ κοιμησαι ι λέην δύνη καὶ αναοὶ κόρας τοῖον τιθον - --ώμαι αἰὲν ἐμαντλουσας ὁροφόρου καματου. ετι καὶ ἄλλα εα τέτταρά ἐστι περὶ των φῶν, καὶ ς αναιρουμενος αυτ εδν χel 'm' αλλ' υειτι μέμνημαι ἐκελνων. 7. συλλέγουσι ι αρα τὰ ψὰ καὶ σπουδάκασι αερὶ ἀτα οἱ περιοικοι, οὐχ, φαγεῖν μόνον, αλλὰ καὶ σκευεσι χρῶνται κενώσαντες καὶ ἐκ ματα τοιουνται ἀπ' -τῶν dis, γὰρ χουσι κεραμευειν διὰ τὸ ψάμμον Πναι την ην. ει ὁ καὶ μεγάλα ευρεθεέη - ἱλοι θνονται δύο ἐκ του o εκάστου τὰ γὰρ μέτομον κάτερον ἀποχρῶν τηκεφαλη πῆλός εστιν. . ἔκ- τοινον λοχῶσιν αἱ διψάδες s-ρὰ τὰ ψε καὶ μει/αν προσέλθη Ἀνθρωπος, κτης ψάμμου ἐξερπύσασαι δακον σι τον κακοδαιμονα o Mπάσχει αεῖνα τὰ μικρὸν ἔμπροσθεν εἰ μέν αινων αεὶ καὶ μῶλλον διψῶν καὶ πιμπλάμενος Ουδέποτε s. ταυτὶ o μὰ ι προς μανδρον τον ποιητην φιλοτιμουμενος διεξῆλθον, id oπως ἡμεῖς μάθοιτε ώς υκ μελὲς γεγγήνη ται μοι φύσει - - κων μετων εἰδέναι' ἰατρῶν γὰρ αν μαλλον ο μαινος η, οἷς νάγκη εἰδέναι ταὐτα, ς καὶ ἀμίνασθαι αυτ μετὰ της τέχνης ἔχοιεν αλλά μοι δοκῶ - καὶ προς φιλίου, δυσχεράνητε την εἰκόνα θηριώδη ουσαν - ὁμοιόν τι καὶ via ποεὶν προς μας, οἷον ἐκεῖνοι πάσχουσι eo τὸ ποτον οἱ di γχθέντες οὐ της διψάδος' σφ γὰρ αν ἐπὶ πλέον παρέω εἰς μῆς, τοσοιττ μαλλον ρέγομαι του πράγματος καὶ

τὸ ἐφος σχετον πεκκαέεται μοι καὶ οικα οὐδ' εμπλη-σρήσεσθαι ποτε του τοιούτου ποτου μάλα εἰκότως που

183쪽

σπουδην της κροάσεως κεχηνότα ἔτι καὶ διψῶντα καταλιαεἶν' ς δέφους γε Dino τουμου προ υμῆς Ουδὲ αν ἐκωλυε πινειν ει κατα γαρ τον σοφὸν Πλάτωνα κῶρος ουδεὶ των κολων.

δὲ ἀπορησαι βιον, τί δήποτε προειπών πὲρ σαυτολύς διὰ τουτο λάβοις την θεσπέσιον ἐκείνην δην ταρατων θεῶν, πως κλειοι και μνοι ς τὰ παρεληλυθότα καὶ θεσπιζοις τα ἐσόμενα, μερον μὲν καὶ πάνυ ἔν--λῶς ἐξενήνοχας θειον τε γενέσεις διηγουμενος χρι καὶ 2uτων πρώτων ἐκεινων, χάους καὶ γης καὶ Ουρανου και ερωτος, ἔτι ὁ γυναικῶν ἀρετὰς καὶ παραινέσεις γεωργικάς, καὶ os περὶ Πλειαμ καὶ - περὶ καιρον αρμου καὶ ἀμήτου καὶ πλου καὶ ο ς των ἄλλων απάντων θάτερον δε καὶ ο χρησιμώτερον ν του βι παρ πολυ και θεῶν δωρεαῖς ἀλλον εοικός, λέγω δε την των μελλόντων προηδρευσιν, -dε την ἀπην ζαπέφηνας αλλὰ τὰ μέρος τουτο - λήθη παρα--ος--αμον της πο--σεως η - Κάλχαντα η - Πλεμον η τον Πολυειδον

καὶ Φινέα Ῥησάμενος, ' μηδε graρὰ Μουσῶν τουτου τυχόντες δμως προεθέσπιζον καὶ Ου ἄκνουν χρῆν τοις δεομένοις. 2. στε ἀνάγκη σοι - τριῶν τούτων αἰτιωνμι γε πάντως ἐνέχεο πιι η γαρ ἐψεύσω, εἰ καὶ παρὸν H-' ς ποσχομένων σοι τῶν Μουσῶν κάγ- μώλαντα

184쪽

171αρολέγειν δυνασθαι η αἱ ἔδοσαν σπερ στέσχοντο, σι δὲ - φθόνου ἀποκρυπτεις καὶ - κολπου φυλάττεις την δωρεὰν ου μεταδιμυς αυτης τοῖς δεομένοις ' γέγραπται μέν σοι καὶ τοιαυτα πολλα ουδέα δε αυτὰ - βιτ α od Jωκας ουκ Id εις ν καιρόν τινα αλλον ταμιευόμενος την χρησιν πιπων ἐκεῖνο μὲν - ουδὲ τολμησαιμ αν πεῖν, ς αἱ Μοῖσαι δυο σοι παρέζειν 2424no σχόμεναι τὰ μὲν δοσαν, ἐζ μισειας δὲ ανεκαλέσαντο

την πcσχεσιν, λέγω ὁ την των μελλόντων γνῶσιν, in ταντα προτέρον αυτην ἐν του ἔπει πεσχημέναι. 3. ταμ που παρα τινος αλλου, Ἀσιοδε η παρ' υτοῖ σου μά ιτις ν πρή- γαρ αν, σπερ οἱ θεοὶ ,δωτηρες ἐάων εωιν, iam δὲ και μῖν τοῖς φίλοις καὶ μαθ' αἷς αυτων μετὰ στάσης ληθείας γεισθα περ ἄν στε καὶ λύεινημῖν τὰς πορίας. 4. ΗΣΙ - Ἐνην μέν μοι, ω βέλτιστε, μίαν εα- ψιν ποκρίνεσθαι σοι περὶ πάντων, τι μηδέν ἐστι των ἐρραφφδημένων ὁστ' ἐμου ἴδιον ἐμόν, αλλὶτων

Μουσῶν, και ἐχρην σε recto' κείνων του λογισμους των τε εἰρημένων κα των παραλελειμμένων ἀπαιτειν πώ

δὲ - μὲν ἄν 30 πιστάμην, λέγω ὁ του νέμειν και

ποιμαινειν καὶ ἐξελαυνειν καὶ βδάλλειν καὶ - αλλων 2433σα ποιμένων ἔργα καὶ μαθήματα, δικαιος αν - αα λογεῆσθαι, αἱ θεαὶ δε τὰς αυτῶν δωρεὰς la τε ν δέ- λωσι καὶ ἐφ' so αν Ιωνται καλῶςχειν, μεταδιδόασιν. 5. δμως δὲ - απορήσω προς σὲ καὶ ποιητιακης πολ Ἀγίας - γαρ, οἶμαι, χρη παρὰτων ποιητῶν ἐς το λεατ

τατον ἀκριβολογουμένους σταιτεῖν κατὰ συλλαβὴν κα-στην εντελη πάντως τὰ ειρημένα, καὶ αν Te εν πω της

185쪽

τεθέσπισται μοι τας α βάσεις tροδηλουντα των τε ορ- θῶς καὶ κατα καιρον πραττομένων κα των παραλελειμμήνων το ζημιας καὶ το οἴσεις δ' εν φορι φ, μῶροι ὁ σε φήσονται, καὶ - οσα παθα περιέσται τοῖς ρθῶς γεωργουσι, χρησιμωτάτη αν εβιο μαντι ac νομίζοιτο.

μον ἐπιταγολ νοῆσαι is δέφει αυτῶν, καὶ τι υ μεσουν- τος θέρους χρὴ ἀρουν η υκ ἄν τι φελος γένοιτο ἐκη ἐκχυθέντων τῶν σπερμάτων, ουδὲ μῶν τι χλωρον τον στάχυν η κενήν εὐρε σεσθαι τον καρπόν. ου μην ουδ'

huis μαντείας δεῖται, οὐ μὴ καλι- τα σπέρματα καὶ θεράπων μακέλλην ἔχων ἐπιφορη της γης in is,

καταπτήσεται τὰ ρνεα καὶ προκατεδεῖται την circa αν του γέρους ελπίδα. 8. τὰ γὰρ τοιαυτα παραινε εις μεν

καὶ ναο - λέγων Ουκ ἄν τις ὁμαρτάνοι, μαντικῆς δὲ πάμπολυ ποδεῖν μοι δοκεῖ, ῆς το ἔργον τὰ α3ηλα καὶ ουὁ- ουὁαμῶς φανερὰ προγιγνώσκειν, πιτερ -

186쪽

πανεν.

των ἀπ Αἰγίπτου-ς Ιταλία, σιταγωγων οἶμαι δὲ καὶ σφώ, σέ τε - Σάμιππον τουτονι μη κοτ' αλλο τι ἐζ

της νεὼς σμαήλ με καὶ ανιόντες, αυτὴν ου μέν, Nμαι, Σάμιππε, προ ηεις, μετα σὲ δὲ ὁ Ἀδείμαντος '

187쪽

γαρ ὁ νηρ ες τὰ ἐρωτικα. Ἀ- Λαὶ μην- πάνυ καλός, ω Σάμιππε, ὁ μει

ἐφθέγγετο μισεπυριγμήνον η τι καὶ συνεχῶς ἐπίτροχον, Ἐλλοιοτὶ μέν, ἐς το πάτριον--φ ψόφ καὶ τ της φωνης τόνω, ὴ κόμη δὲ καὶ ς τουπίσω ὁ πλόκαμος

θεν μῶν ἀπελιις Ἀδείμαντος, τε παρὰ τον ἱστὰν ἐμὶ πολ ἔστημεν νυμμοντες, ἀριθμουντες των --

188쪽

Μ Λαι μάλα δοκεi ην πως ἀνεφροῖα ετ την παλαίστραν κυπαλόβωμεν. b. αλλὰ μεταζ λόγων, λι Ἀναυς εἴκοσι καὶ κώπὰν στήχεων ἔλεγε το μῆκος ὁ να--πηγός, ευρος δὲ - το τέταρτον μάλιστα τούτου, καὶ

κος με ὁ στής, σην δε νπει την κεραιον, - καὶ προτόν κέχρηται καὶ συνέχεται, ως δὲ ἡ πρωνα μὲν μανέστηκεν ρήμα --λη χρυσου χηνίσκον ἐπικειμένη, καταντικρυ δὲ ἀνάλογον η προρα οπερβέβηκεν ἐς

mariουσα τὴν Iσιν ἐκατέρωθεν ὁ με γαρ ἄλλος κόσμος, αἱ γραφαὶ καὶ του ἱστιοι το παράσεων πυραυγές, προτούτων αἱ ἄγκυραι καὶ στροφεῖα κοὶ περιο αγεῖς - αἱ καπα τὴν πρύμναν οἰκησεις θαυμάσια πάντα μοι ἔδοξε.6. καὶ το των ναυτῶν πληθος στρατοπέδουν τις εικά- ε

εἶναι ἀσι τοι ἐν τῆ Ἀττικὴ ἐνιαύσιον αρὴς τροφήν. κυκεἐν πόντα μιαρός τις ἀνθρωπίσκος γέρων η 'σωζεν ιστο λεπιὴ κάμακι τα τηλικα - πηδάλια περιστρι- νων ' ειχρὴ γάρ μοι ναφαλαντιας τις, ουλος, ρων,

189쪽

σαιμεν.

πλογιους ἄχρι Σιθῶνος, ἐκεῖθεν δὲ χειμῶνι μεγάλου περιπεσόντας δεγκά- ἐστὶ πιλιδονεας διὰ του Aυλῶνος .θεῖν, - ὁ παρα μιαρον στοβρυχίους δυνα απαντας. 8. ἶδα δέ ατοτε καὶ αυτὰς παραπλεισας . δονέας ηλι- κον εν τόα ανέ Iaza go κῶμα, καὶ μάλιστα περὶ τον λιβα, πόταν πιλάβη και του νότου κατ' ἐκεῖνορορ η συμβαινε μεριζεσθαι τὰ Παμφυλιον ααδ της Aυκιακυ θολάωὶς καὶ ο ὐωδων τε - πολλων ἐσμάτων περὶ ἀκρωτηριω σχιζόμενος - πόξυροι δέ σι πέτραι καὶ βεμ σταραθηγόμεναι τεκλύσματι - κ ait φοβερωτάτην ποιεῖ την κυματωγην καὶ τον χον μεγαν, καὶ το καυμα πολλά- αιτέ σοι ἐγεθες ψ σκοπέλ- s. τοιουτα καὶ φῶς καταλαβεῖν ἔφασκεν ὁ ναύκληρος

ἔτι καὶ νυκτὸς ἔσης ζόφου ἀκριβοῖς - προς την

190쪽

11. - του ἱματιο σε λαβόμενοι Giστρέφωμεν, ω 11 Ἀδείμαντε, α πακουσας μῖν βοῶσιν, αλλὰ καὶ φρον

ἐστι των πάνυ ἀνιορρήτων. καιτο ετελέσθημεν, λοισθα, και σιγῶν μεμαθήκομεν.

καὶ αυτοὶ τετελεσμένοις.

τρυφῆς πέστητε. A . υκουν, προχειρότατον οὐτο, κοινὸς 'ερμας φασι, καὶ ε μέσον κατατιθει φέρων τον πλολον ' ζιον γαρ

ἀπολαυσα - μέρος φιλοπις οντας της Ἀδειμάντου τρυνης. πια αελεις' μὲν μῶν εο ς ι, τῆ πρώτη ἐς τη-ναι ἐπιβάσει, ἐπεὶ σέ, ω ο γε, κατέστησα ἐς