Hellas

101쪽

della quale it numer e stragrande, in quella epoca non pote-Van che pro lura coge classiche, attici quali non si dimenti-

103쪽

originali legi serut0ri reci e fortunatauiente a pr0nungia immaginata a. Erasino non 80J fu credula e propagata intuiti questi ultimi Aecoli, uia ggid si in80gna et Egei e negliAtendi ulla Frandia, delia Germania e deir Italia tessa, clie quasi liuiitrosa de a libera Grecia.

104쪽

,,Tοιούτ* μεν πάθει ι Ἀθηναῖοι περιπεσόντες πιέζοντο, αν- θρώπων τε ενδον θνησκοντων, καὶ γης ἔξω δηουμένης. Ἐν δε τω κακ*, Io εἰκος , ἀνεμνήσθησαν καὶ οὐδε οὐ που , φασκοντες οἱ πρεσβύτεροι πάλαι δεσθαι - ἡ δῆξει Δωριακος πόλεμος, καὶ ριμος α αὐτ*. 'Eγένετο μεν ουν ερις τοῖς ανθρωποις, ἡ λοιμον νομασθαι ντ επει etro των παλαιων, ἀλλα λιμόν. Ἐνίκησε ε επὶ του παρόντος εἰκοτως, λοιμον εἰρῆσθαι οἱ γαρ ανθρωποι προ α πασχον

107쪽

una lingua corretia.

Moui qui in Italia e in ranula, o ellenisti 0mini cheuon si ceu pano neppure delia letteratura delia lingua an sa, in hanno domati dat Se siste grande disserengo fra a lingua antica e rodierna, ed altri se a lingua 10derna si tr0va in qualelie relagione con antista Questo prOva che lari una tamentes occupan post fu0ri della Greeia delia lingua re a moderna. Lia nostra lingua per me non e a figlia de a lingua antica, macia lingua antica tessa solio una disserente forma, non esse parole, ne verbi e nesse loro declinagioni, uia nesso Stile: angi 0ggid usiam frugi eli si incontrano negli serut0ri antichi piuclassici Lia lingua moderna non e clie antida tessa e tanto

vero eli no ne licet studia uis a lingua degli auton classici,

non per imparare a pariare e strivere a lingua antissa, ma pere0noscere bene a lingua 10derna. Tullo rasso milia fra queste due lingue; 0sso ire cli da queste due cloe antica e quedad'Oggi, Si formera quella eli parierem d0mani. E per n0i euiolt facile a coltivare a lino ua anche Senga aecade Inie, perche da n0 manean addiri itura i maluiti. apertuito, esset to

109쪽

της Ἐλληνικῆς γλώσσης ἐν τῆ Δύσει αγαπτυξις του ρθρου μου ἐν ν περιοδικω συγγράμματι , ΕΣ ΓLEPOΣV

'Οφείλω ν πρωτοι να ζητησω συγγνωμην παρα των ναγνωστων μου, διότι δε εἶναι εὐκολον Dλλαν δ να γραφι ελληνιστί. θαυμασμός μου καὶ η συμπαθεια μου προς του γενναῖον καὶ ν-δοξον λαον των Ἐλλη νων καὶ την ραιοτατην αυτῶν γλῶσσαν παρακινοὐ τί με να δημοσιεύσω σημειωσεις τινας, περὶ τῆς ἱστορίας της προφορας τῆς Ἐλληνικῆς γλωσσης baro τω ελληνιστῶν της Δύσεως. Προ τῆς παλιγγενεσίας renai8Sange εἷς τρόπος τῆς προ*ορας ὐπῆρχεν ον ηκολούθουν παντες ρι Ἐλληνιζοντες, δηλαδη η γνησία προφορα 'Οτ οἱ παλαιοὶ Ἐλληνες τηρουν την προφορα ταύτην ἄταν οἱ Λατῖνοι παρέλαβον πλῆθος ελληνικων λέξεων εἰς ἡ γλῶσσαν των, τούτο πεδειξε πειστικώτατα ο λόγιος κύριος P.

110쪽

Ἀβερνία εν τούτ* τω χρον ουτως οἰκιακη 1τον 1 λληνικη γλωσσαωστε καὶ ταν λατινικα ν αγγλικα γραφον, μετεχειρίζοντο ελ- ληνικαῖς λέξεσιν. ποι αὐτα εἶναι τα εξῆς:

3 , Hesperiet lamina V edi lii Angelo Mai in Classici lictores . 4 Epistola s. Bonifacii ad id har luin Giles, Bonisaeli epistolae epistola V).5 A. ganain, In civili sation limitienne che les Franes. . . . Lieg 1850 p. 436