De Pausaniae Periegetae studiis Herodoteis [microform]

31쪽

3. aus. X. 33 7 sq. γῆ δεδιακεκριμένως αρίστη τῆς Φωκίδος ἐστιν 4 παρα τον Κητισον καὶ φυτευσαι καὶ πείρειν καὶ νεῖναι νομάς ' καὶ γεωργεῖται ταυτα μάλWττατης χωρας, -στε καὶ λογος ἐστὶ πολιν μεν Παραποτα- μιον μὴ ὀνομασθῆναι, επὶ δε των παρα τον Κηφισον γεωργουντων πεποιῆσθαι το

γραφῆ διάφορα δε ἐστιναντι καὶ σα επὶ ταῖς νίκαις ταῖς Πυθικαῖς μμ μονευουσιν.

'tali νικτυονες γαρ Πυθια ἐτι- θεσαν προυτον, καὶ Αἰχμεας Παραποτάμιος πυγμὴν ἐνικησεν ἐν παισίν ' οὐ σαυτως δειροδοτος καταλέγων τὰς πολεις σας βασιλευς Ξέρξης των ἐν Φωκευσιν ἐνέπρησε, καὶ Παραποταμίους κατείλοχεν ἐναυτατ πολιν ου μέντοι οἱ Παραποτάμοι γε ποἈθηναίων καὶ Βοιωτων νω- κίσθησαν, αλλὰ ἐς τὰς ἄλλας πολεις οἱ ἄνθρωποι κατενεμ --θησαν πο et ἀσθενείας καὶ σπάνει χρημνάτων Παραποταμίων μεν δ' υτε ἐρείπιαετι ἐν υτ ενθα τῆς χώρας 'κίσθη πολις μνημονευουσιν. Her. ΙΙΙ. 33. πορευομενοι 13 γαρ ταυτηὶ παρα τον Ληφισον ποταμον ἐδηίουν πάντα, καὶ κατὰ μεν καυσαν ρυμον πολιν, κατὰ δε αράδραν καὶ Ἐρωχον καὶ δεθρωνιον καὶ 'Ampίκαιαν καὶ μωνα καὶ Πεδιέας καὶ ριτεας καὶ Ἐλάτειαν καὶ Γάμπολιν καὶ Παραποταμίους καὶ Ἀβaς, ενθα ην ιρον Ἀπολλωνος πλουσιον, θησαυροῖσί τε καὶ ἀναθήμασι πολλοῖσι κατεσκευασμενοW νδε καὶ τοτε καὶ νυν τι χρη- σν ριον αντοθ' καὶ τοντο τοἱρὴν συλήσαντες ἐνεπρησαν q).

De bis eorumque templo incenso v. infra cap. II n. 118.

32쪽

Parapotami quo loco stetissent nemo cum posse ostendere ''ὶ fuerunt qui oppidum fuisse negarent nec Homerum

B 22 aliud quidquam quam agricolas ad Cephisi ripas habi

tantes, nullis antem civitatis δήμου vinculis coactos significasso pro certo affirmarent. Quibus duas opponit causa Pausanias: primUm, τι Ἀμφικτυονες Πυθια τίθεσαν πρωτον καὶ Αἰχιι εας Παραποτάμιος πυγμὴν νίκησεν εν

Haec verba, quae chronici modo res enarrant, ex chronologico quodam fonte hausta esse apparet. Tum erodoti facta mentione, qui inter oppida ab Xerxe deleta ara potamios quoque referret, addit scriptor postea urbem resectam non esse, cum Athenienses Boeotique argenti penuria coacti restituere noluissent

hominesque in singulas hocidis urbes distribuissent. Itaque post bellii Persarum ara potami urbs non fuit At vide quae idem Pausanias in historica narratione X. 3. 2 sq. tradit:

καὶ ἐς δαφος λουσαι κατεβλήθησαν των Φωκεων αἱ ποθλεις ἀρι λι ιδ δε ἐν αυτων Λίλαια καὶ . . . . καὶ Παραποτάμιοι καὶ .... τουτων με δη νομα ἐν ἐκ παλαιου, καὶ ου ἐκιστα ἐπων νεκα των Ομήρου ' τας δε αυτων ἡ στρατ in καταπρήσασα η μετὰ Ξέρξου γνωρ ιιιω- τερας ἐς τὼ 'Eλλθνικὼ ν ποίησεν, Ἐρωχον καὶ λαραδραν καὶ Ἀπινίκλειαν καὶ μωνα καὶ ιθ ρωνιον καὶ ρυμαί- αν αἱ δε λλαι. . . . τὰ προτερα ου ἐπιφανεις ήσαν, ραχις τε . . . . καὶ Στεῖρις ' τοτ δε fol. 108 1 - 348 κατεσκάφη - σάν τε αἱ κατειλεγμεναι, καὶ ς κωμα πλὴν 'Ἀβας κί-σ9qσαν αἱ ἁλλα ' . . . . ἀνὰ χρονον μέν τωι τοῖς Oωκευσιν αἱ πόλεις ἀνωκίσθησαν καὶ ἐς τας πατρίδας κατή χθη σαν κ των κωμων, πλγην εἰ μὴ νοικι

σθῆναί τινας ἐκωλυσεν ἀσθένειά τε ι εξ αρχῆς καὶ

' Bel Io saero oppidum deletum erat a Philippo, id quod Pausanias insonte suo historico invenit, L . 3, 2 praeterea tanquam urbem commemorant Strabo X. 40 sex pollodoro); 416 424 et Steph. yE. v. Παραπο- ταμ ste Plutarchus Sull. 6 cum diceret quidem quo loco steterit urbs sed Sullae eam aetate iam non extitisse affirmaret, sequitur post bellum sacrum eam resectam non esse. Quare acile declaratur, cur Homeri commentatores alii suisse urbem Parapotamios contenderint, negaverint alii, cf. schol B 522 oro αρα παρ ποταμον κηφισὁ ὁ ν ναιον Ven. Α ουτοι Ἐπικηφίσιοι χθονταε, ἡπο δέ τινων Παραποτα Οε. Ven B or a cod.γπOrάμιοι H. παραποτάμιοι ' καλουνrαC OPTO δὲ ὁ νομα μέτρον

33쪽

τῶν χρυιάτων χν τω τοτε Ἀνδεια 'Ἀθηναῖοι δὸκαὶ Θηβαῖοι σφας ῆσαν οἱ κατάγοντες, κτλ.Bello igitur sacro steterunt Parapotamii deletique sunt a Philippo Quid nonne iam Xerxes everterat Ibi ex Herodoto

sic narraverat, hic oppida quidem hocidis nonnulla a Xerxe deleta esse dicit, sed Parapotamios in eorum numero non refert. Athenienses igitur et Boeoti ex Amphictionum certe mandato reficiendas curabant Phocensium urbes, nisi quas propter penuriam non poterant Quid nonne id erxis iam aetate factum est Iam quid aciendum est cum omnia perturbata videantur Atque hoc quidem certum videtur, urbem ex Persarum ruinis resectam esse, sed denuo bello sacro deletam non resurrexisse Pausanias igitur X. 3, 2, ubi historicum quendam lantem contraxit, recte fere rem enarravit; postea cum in ipsa perleges ad Parapotamios

veniret, recordatus eorum, quae supra ScripSerat, eandem narrationem repetivit; sed hic, ubi non summatim de Phocensium historia ageretur, sed de unius tantum oppidi fatis, copiosius auctore suo usus est. Amplius igitur ex fonte suo illustrat locum Homericum, quem X. 3, 2 obiter tantum laudavit addit chronologicam de echmea adnotationem. Deinde cum ei in sonte de oppidis a Xerxe combustis legenti in memoriam veniret Herodotum inter ea Parapotamios quoque recensere, laudat patrem historiae et temporis non habita ratione statim quae ad secundam pertinebant disturbationem priori adnectit. Perversa igitur ratione Herodotum cum auctore suo historico coniungit; quod autem neruinas quidem oppidi dicit iam esse, neque quemquam scire quo steterit loco, certe ex fonte exscripsit; si enim id quod verbis ετ ἐν significare vult ipse eam regionem vidisset, facile ex Phocensibus locum comperire poterat, L lut Sull. 16, qui eum accuratissime describit. 4. Paus. X. 33 9. ταυτην ἐν ι μνέκλειαν ἐλυμήναντο οἷ 14 τε ἐπιχωριοι τω ονοματι κα Ηροδοτος μεν Ἀμφίκαι avεκάλεσεν πομενος τῶ ἀρχαιοτάτω των λογων, Ἀμφικτυονες δε dorsi επὶ τῆ τῶν πολεων ἀπωλεί τοὐν ἐν Φωκευσιν ἐξενεγκοντες ὀνομα θεντο αυτ iti Μνέκλειαμ sequitur fabula a Phocensibus de urbe narrata. καὶ ἀπο του δράκοντος εκείνου τὴν πολιν ἐθελουσιν 'Οφιτείαν ὀνομασθῆναι.

cf. Her. ΙΙΙ. 33 verba ad n 1 exscripta sunt). De Amphicaea Phocidis urbe eiusque nominis origine sabulam perlegeta profert haud raram saepe enim, neque apud Graecos

34쪽

tantuna, insantes defensos esse ab anguibus illisque simul cum his moriendum esse in fabulis traditur δ'). Ex illa autem sabula το, αρχαιοτάτω τεῶν λογων, ut recte Pausanias non et ortum est nomen Amphica ea, quod apud erodotum legimus: nam o co-ρίον ἐοικεναι καὶ ἐς τοδε καιομενη πυρ φασί. Contra decretum Amphictionum de Phocensium urbibus anno Ol. 108, 3 - 46 editum urbem appellat Amphicleam, quamobrem dubitari non potest, quin tempore illo re vera urbi suerit nomen Amphicleae . Quae cum ita sint, coniiceremus corruptam esse codicum Herodoti lectionem satis antiquo tempore, nisi coniunctum esset nomen illud cum fabula suapte natura summam antiquitatem redolente. Proinde sacere non possumus quin erodoti tempore homines memores iam veteris labellae, urbi Amphicaeae nomen dedisse credamus, quod nomen cum oblivisceretur quid olim significasset populi ore mutatum esse in appellationem magis perspicuana atque ad vulgarem popularemque sensum accommodatam, quae postea publice quoque recepta esset. Sed nova huc accedit difficultas tertio nomine, Ophitea, quod nomen eodem modo cohaerere cum loci fabula, quo Amphicaea apertum est. At quamquam duplex urbis appellatio alias quoque invenitur Corinthus, Ephyra, Athenae, Cecropia tamen eodem tempore duobus nominibus ex eadem sabula ortis homines usos esse credi non potest. Immo vero illud verisimile nobis videtur, nomen urbis publice probatum Amplii caeam suisse Ophitea autem urbi datum esse nomen in mysteriis Dionysiis ibi celebratis cs Paus. X. 33, 11): quomodo anguis omnino deos terrestres significat, sic apud Amphicaeenses coniunctus videtur esse cum sacris Dionysiis ''ὶ ideoque urbs ipsa mystice ab angue nomen accepiSSe. 15 5 laus. X. 33, 12 απεχε δε υμνικλείας η ρυμαία σταδίους γδοήκοντα ποτραπεντ ες αριστεράν, b καλουμεν καὶ ρυμος '') κατὰ Neo δοτου του λογους, αν βολεῖς δ τὰ ρχαιοτερα cs Her. VIII 33. v. n. 13.)

7 Satis videtur Erichthonium Helenumque commemorare cf. etiam Germanorum de anguibus sabulas, e g. L. Bechstein neue deuisches marehen-bueh Vindobon 1866 p. 11 sqν 16 sqq. 28 sqq. ubicunque autem haec narrantur, coniuncti esse aliquo modo infantes illi videntur cum diis inseris. Praesertim pristini temporis reges talibus tabellis tanquam terra geniti celebrari solent praeterea etiam vates, partem certe artis suae ab inseris derivantes. δ' es. relleri mythologiam Graecam I p. 577 sq. δ' Perplacet eoniectura utimanni, qui verbis καλουμένη καὶ ρυμος insertis Iacunam iam ab Sylburgio notatam explere conatus est amen eam

35쪽

Pausanias cum hoc loco nihil nisi variam lectionem exierodoto adnotet, Verba ipsa commentarium non desiderant. Intelleximus igitur universa locorum serie perspecta Sempersere Pausaniam quae in fontibus suis legisset, cum Herodoto comparare, quem in libro I. ter, II ter, III bis, IV. semel V. semel, X. quinquie laudavit. Iam vero quaerendum videtur, num aliis

quoque locis occulta Ierodoti vestigia in perlegetae libris deprehendi possint ).

quamquam de sensu dubitari non potest scriptoris verbis non infernissem nisi perspicuitatis causa lacunam evitandam esse censuissem, quoniam hoc loco non de verbis sed de re ipsa agitur. Valchenaerii autem transpositio audacior est quam elicior.' ' Quae mihi aces Ioeo usque ad finem perducere non licuit, amplius exposui libro, qui mox Berotini apud eidmannos prodibit.

37쪽

Natus sum Iohannes Conradus ernicke Berotini a. a. s.

LXII die XVII mensis Aprilis patre Carolo Uerniche, quem

Berotini prosessoris munere functum iam dudum praematura morte mihi ereptum esse magnopere doleo, matre Florentina e gente Schnee eiss. Fidei addictus sum evangelicae. Ut eruditionis elementa discerem, V annos natus in scholam Regiam Berotinen- Sem receptus sum, qua absoluta auctumno anni . . LXX gymnasium ridericum Gulielmum requentavi, quod tum a beato Ferdinando Rankio regebatur, nunc autem sub Arminii ernii auspiciis floret. mprimis me ut in antiquitatis studia incumberem incitaverunt v. d. orchard Brauman Nagner, quorum in me merita grata semper piaque tenebo memoria. Vere anni CIIDCCCLXXI maturitatis testimonio instructus adii, ut operam navarem studiis archaeologicis et philologicis, universitatem ridericam Gulielmam Berotinensem, cuius per Septies sex menses civis sui. Deinde usque ad hoc tempus privatim studiis occupatus sum archaeologicis. Docuerunt autem me v. d. ressia Curtius

FurtWaengle Geiger A. irchhost Lagarus auisen nober Scherer Treu Vahlen Zeller. Benignitate actum est Curtii Furiwaengleri Roberti, ut exercitationibus interessem archaeologicis, Vahleni philolbgicis, irchhossii epigraphicis. Quibus omnibus gratias ago

quam maximas, imprimis autem Roberto, qui quantum de me meruerit vix dicere posSum.

38쪽

In libelli περὶ φους cap. 4, 1 codicis lectio προπι

προντα contra Manuti coniecturam προσπίπτοντα luenda est.

Aristoph. Nub. v. 29 sic legendus est: αλλ' ἐκνημει μεγα γὰρ νεφελῶν κινεῖ τὼ σμῆνος ἀοιδην. codd. μέγα γάρ τι θειον κινεῖται σμῆνος ἀοιδαῖς.

Eurip. Iph. Aul. v. 1207 sq. sic legendi sunt: εἰ ὁ ε λέλεκται μοι λογος συ μὴ κτάνης τὴν σήν τε κἀμὴν παῖδα, καὶ σώθc ρων σει. codd. λέλεκται νι μὴ δή γε κταμης.

Quos T. Maassius de Sibri larum indicibush ab Alexandro Polyhistore scriptos fuisse libros demonstravit περὶ το εν Λελφοῖς χρηστηριον et περι υκωρείας, ii ad unum pus pertinent cuius hic primus erat, ille secundus liber.

In templo Minervae Virginis clarissimo Atheniensi Parthenonis nomine appellabatur illa cellae pars, ubi deae simulacrum ebur