Hellnika. Historia graeca. Recensuit et praefatus est Ludovicus Dindorfius

311쪽

LIAE. VII. c A P. IV. 261τεῖσθαι βουλομένοις εκ οέτου δη θρασυτεροι οἱ περὶ τονἈάροπονήσαν, καὶ συνθέμενοι τοῖς ρκάσιν ἐπιβοηθεῖν καταλαμβάνουσι τὴν ἀκρόπολιν οι δ' ἱππεῖς 16 και οἱ τριακόσιοι Ουκ μελλησαν, ἀλλ' ευθυνεχώρουν

υργείω και αρόπρο τῶν πολιτῶν περὶ τετρακοσίους. ου πολυ δ' υστερον ουτοι παραλαβόντες των ωρκάδων τινὰς καταλαμβάνουσι Πυλον. και πολλοὶ μέντοι προς

αὐτους ἐκ της πόλεως ἀπησαν του δημου, τε χωρίον τε καλον και μεγάλην ρώμην την των Ἀρκάδων σύμμαχον ἔχοντας ἐνεβαλον δὲ και στερον εἰς την χώραντην των πιείων οι Ἀρκάδες, υπὸ των φευγόντων ἀναπειθόμενοι ώς η πόλις προσχωρησοιτο αλλὰ τότε μεν οι Ἀχαιοὶ φίλοι γεγενημένοι τοῖς Ηλείοις την πόλιν αυτῶν διεφύλαξαν ' στε οἱ ρκάδες ουδεν αλλο πράξαντες η δἴώσαντες αυτῶν την χώραν ἀπῆλθον. εὐθὴς μέντοι ἐκ της υλείας ἐξιόντες, αἰσθόμενοι τους Πελληνέας ἐν 'υλιδι ὁ-ας, νυκτος μακροτάτην δὸν ἐλθόντες καταλαμβάνουσιν αὐτῶν Oλουρον δη γαρ πάλιν προσεκεχωρήκεσαν οἱ Πελληνεις εἰς την τῶν Λακεδαιμονίων συμμαχίαν επεὶ δ' kσθοντο τὰ περ Ολos 18

αυτῶν πόλιν Πελληνην εἰσηλθον. καὶ ἐκ τουτου δηἐπολέμουν τοῖς ἐν υλουρ υρκάσι τε κα τω εαυτῶν παντὶ δημω μάλα ολίγοι ντες ' μως δε υ πρόσθεν ἐπαύσαντο πρὶν ἐξεπολιόρκησαν ὀνυλουρον. οἱ δ' αs ρκάδες πάλιν ποιοfντα αλλην στρα- 19τείαν εἰς την υλιν. μεταξ δε Κυλλήνης και η πό-404λεως στρατοπεδευομένοις αὐτοῖς ἐπιτίθενται οἱ Ηλεῖοι, έποστάντες δε οἱ Ἀρκάδες ἐνίκησαν αυτούς. και ην-

δρόμαχος μενῶ Ηλεῖος Ἀπαρχος, σπερ αἴτιος ἐδόκει εἶναι την μάχην συνάψαι, αυτὰς αυτὸν διέφθειρεν οἱ δ'

312쪽

262 LI B. VII. O A P. IV. αλλ0ι εἰς την πόλιν ἀπεχώρησαν ἀπεθανε δε εν ταυτ ιλττὶ μάχλὶ παραγενόμενος και Σωκλείδας ὁ Σπαρτιάτης ηδη γὰρ τότε οἱ Λακεδαιμόνιοι συμμαχ0 τοῖς υλείοις 20ησαν πιεζόμενοι δε οἱ Ηλεχι εν si αυτῶν, ξίουν καὶ τους Λακεδαιμονίους πέμποντες πρέσβεις ἐπιστρατεύειν τοις Ἀρκάσι, νομίζοντες Ουτως αν μάλιστα ἀπολαβεῖν του 'Αρκάδας, εἰ ἀμφοτέρωθεν πολεμοῖντο. και εκ τούτου δη Ἀρχίδαμος στρατεύεται μετὰ των πολιτῶν, καὶ καταλαμβάνει Κρῶμνον καταλιπὼν δ' ἐν αὐτω φρουρὰν των δώδεκα λόχων τρεις, οὐτως ἐπ' οἴ-21κου νεχώρησεν. οἱ μέντοι Αρκάδες, ῶσπερ ἔτυχον

επιτης εἰς 'Hλιν στρατείας συνειλεγμένοι, βοηθήσαντες περιεσταύρωσαν τον Κρῶμνον διπλῶ σταυρώματι, και ἐν ἀσφαλεῖ ἔντες επολιορκουν Ους ἐνπωμώμνω χαλεπῶς δε η των Λακεδαιμονίων πόλις φέρουσα ἐπι τὶ πολιορκία τῶν πολιτῶν, εκπέμπει στρατιάν ηγεῖτο

δε κα ὶ τότε 'Αρχίδαμος ἐλθὼν δε ἐδρου καὶ της Ἀρκαδίας ὁσα ἐδύνατο καὶ της Σκιρίτιδος, καὶ πάντα ἐποίει οπως, εἰ δύναιτο, ἀπαγάγοι τους πολιορκοfντας Οἱ δευρκάδες ουδέν τι μὰλλον ἐκινοsντο, ἀλλα 22 ταsτα πάντα παρεώρων κατιδὼν δέ τινα λόφον ὁ Ἀρχίδαμος, δι' ο τ εξω σταύρωμα περιεβέβληντο ἱἈρκάδες ἐνόμι γεν ἐλεῖν ἀν τ0sτον, καὶ ε τούτου

κρατησειεν, Ουκάν δύνασθαι μένειν τ0υς πὀ-ofτον πολιορκοίντας κύκλω ὁ περιάγοντος αυτολήπι τοίτο το χωρίον, ώς εiδον οἱ προθέοντες το 'Αρχιδάμου πελταστρὶ τους ἐπαρίτους ἔζω του σταυρώματος, πιτίθενται αὐτοῖς, καὶ ι ιππεῖς συνεμβάλλειν ἐπειρῶντο. οἱ ὁ υκ ἐνέκλιναν, ἀλλα συντεταγμένοι ησυχίαν εἰχον οἱ δ' αs πάλιν ἐνέβαλον ἐπεὶ δε οὐδε τότε ἐνέκλιναν, ἀλλα και πνὶσαν, δη ούσης π0λλης κραυγῆς, ε 30s λει δη καὶ αυτὸς ὁ 'Αρχίδαυος, ἐκτραπόμενος κω

313쪽

τὰ την επὶ Κρῶμνον φίρουσαν ἀμαξιτόν, εις δύο αγων, ῶσπερ ἐτυγχανεν εχων. id ἐπλησίασαν ἀλληλοις, οἴ 23μεν συν τω Ἀρχιδάμω κατὰ κερας ατε καθ 0δὰν πορευόμενοι, οἱ δ' Ἀρκάδες ἀθρόοι συνασπιδουντες. ἐν τούτω οὐκέτι ἐδύναντο οἱ Λακε0αιμόνιοι ἀντέχειν τωτων Ἀρκάδων πληθει, ἀλλα ταχυ μεν ὁ ρχίδαμος ἐτε- τρωτο τον μηρὸν διαμπάξ. ταχυ δε οι μαχόμενοι προαυτο ἀπεθνησκον, Πολυαινίδας τε και πιλων ὁ την

ἀδελφην του Ἀρχιδάμου ἔχων, κά οἱ πάντες δε α, τῶν

τότε ἀπεθανον ου ελαττον των τριάκοντα. ως δε κα- 24

τὰ την οδὰν ἀναχωρουντες εἰς την ευρυχωρίαν ἐξηλ- θον, ἐνταυθα δη Λακεδαιμόνιοι ἀντιπαρετάξαντο καὶ μην οἱ jρκάδες, ωοπε εἰχον συντεταγμενοι EGτασαν, και πλήθει μεν ελείποντο, ευθυμότερον δε πολλεἶχον,επεληλυθότες ἀποχωρουσι καὶ ἄνδρας ἀπεκτονότες. οἱ δε Λακεδαιμόνιοι μάλα ἀθύμως εἰχον, τετρωμένον μεν ὁρῶντες τον ρχίδαμον, ἀκηκοότες δε τὰ ονόματα των τεθνηκότων, ἀνδρῶν τε ἀγαθῶν καὶ σχεδον των ἐπιφανεστάτων ως δε πλησίον ὁντων ἀναβοήσας τις 25των πρεσβυτέρων iπε T δε ημῆς es ἄνδρες, μάχεσθαι, ἀλλ' ο σπεισαμένους διαλυθῆναι ἄσμενοι δ' ἀμφότεροι ἀκουσαντες ἐσπείσαντο και οἱ μεν Λακεδαιμόνιοι τους νεκροψ ἀνελόμενοι ἀπῆλθον, οἱ 'Mρκάδες ἐπαναχωρήσαντες νθα το πρῶτον ρξαντο ἐπιέναι τρόπαιον ἐστήσαντο. Sὸς δε οἱ ρκάδες περ τ0ν Κρῶμνον ησαν, O εκ 26της Κόλεως Ηλεῖοι πρῶτον μεν ἰόντες επὶ την Πύλον περιτυγχάνουσι τοῖς Πυλίοις ἀποκεκρουμένοις εκ τῶν Θαλαμῶν. και προσελαύνοντες οἱ ἱππεῖς τῶν υλείων -

ώς εἶδον αὐτούς, ου ἐμέλλησαν, ἀλ ευθυς ἐμβάλλουσι, και οὐ μεν ἀποκτιννυασιν, οἱ δε τινες αυτῶν καταφευγουσιν ἐπὶ γηλοφον επεὶ μεντο ῆλθον οἱ πε-

314쪽

ζοί, ἐκκόπτουσι καὶ τους επὶ τω λόφω, καὶ τους μεναυτου ἀπέκτειναν, τους δε και ζῶντας λαβον εγγυς διακοσίων καὶ Oσοι μεν ξενοι ησαν αυτῶν, ἀπέδοντο,οσοι δε φυγάδες, ἀπέσφαττον μετὰ δε ταsτα τους τε Πυλίους, ουδεὶς αυτοῖς βοήθει, σῶν αυτ τω χω-27 ρίφ αιρουσι, καὶ τους Μαργανέας ἀναλαμβάνουσι. καὶ μην οι Λακεδα μόνιοι ὁστερον αυ ἐλθόντες νυκτος ἐπὶ

τον Κρῶμνον ἐπικρατοsσι του σταυρώματος του κατὰ τους υργείους καὶ τους πολιορκουμένους των Λακεδαιμονίων ευθυς ἐξεκάλουν. σοι μεν ουν εγγύτατα τε

ετυγχανον οντες καὶ ξυλάβqσαν, εξηλθον Ἀπόσους δε ἔφθασαν πολλοὶ τῶν Ἀρκάδων συμβοηθησαντες, ἀπεκλείσθησαν ενδον καὶ ληφθέντες διενεμήθησαν καιῖν μεν μέρος ελαβον υργεῖοι, εν δε Θηβαῖοι, δν δευρκάδες, δν δε Μεσσήνιοι οἱ δε συμπαντες ληφθέντες

Σπαρτιατῶν τε και περιοίκων πλείονες τῶν ἐκατὰν εγμ

28 Ἐπεί γε μην οι Ἀρκάδες ἐσχόλασαν ἀπο τολμώ-

μνου, πάλιν ὁ περὶ τους υλείους εἶχον, καὶ την τε Oλυμπίαν ρρωμενέστερον ἐφρουρουν, καὶ ἐπιόντος

υλυμπιακουχτους παρεσκευάζοντο ποιεῖν τὰ 'Oλύμπια συν Πισάταις τοι πρώτοt φάσκουσι προστηνα του ἱεροί. ἐπεὶ δε ο τε μην ηκεν εν ω τα υλυμπια γίγνεταια τε μερα εν αις η πανήγυρις ἀθροίζεται, ενταs θαδη οἱ Hλεῖοι ἐκ τοὐφανερού συσκευασάμενοι καὶ παρακαλέσαντες χαιους πορευοντο την λυμπιακην 204δόν. οἱ δε ρκάδες ἐκείνους μεν ουπιαν ποτε φοντο ἐλθεῖν ἐπὶ σφῆς, αυτοὶ δε συν Πισάταις διετίθεσαν την πανηγυριν καὶ την μεν ἱπποδρομίαν ηδη ἐπεποιήκεσαν και τὰ δρομικὰ του πεντάθλου οι δ' εἰς πάλην ὰφικόμεam ουκέτι εν τῶ δρόμω, ἀλλα μεταξυ του δρόμου και του βωμου ἐπάλαιον. οἱ γὰρ 'Hλεχ συι τοῖς

315쪽

LIB. VII. T A P. IV. 265οπλοι παρ liσαν ηδη εἰς το τεμενος. ι δευρκάδες πορρωτερω μεν ου ἀπηντησαν ἐπὶ ὁ του Κλαδάου ποταμολπαρετάξαντο, ὁ παρὰ την 'Ἀλτιν καταρρεων εἰς τονἈλφειον εμβάλλει καὶ σύμμαχοι δε παρῆσαν αυτοῖς, οπλῖται με υργείων εἰς δισχιλίους, θηναίων δε ειπεῖς πε9ὶ τετρακοσίους. καὶ μην os υλεῖοι τἀπὶ θάτε- 309α του ποταμου παρετάξαντο, σφαγιασάμενοι δεευθυς

εχώ0ουν. καὶ τον πρόσθεν χρόνον εἰς τὰ πολεμικὰ καταφρονουμενοι μὲν υπ' 9κάδων καὶ υργείων, καταφρονουμενοι δὲ π 'Aχαιῶν καὶ Ῥθηναίων, ομως ἐκελν' τῆ ημερήτων μεν συμμάχωνίς ἀλκιμωτατοι οντες ηγουντο, τους δ υρκάδας, τούτοις γαρ πρώτοις συνμβαλον, καὶ υθυς ἐτρεψαντο, και ἐπιβοηθήσαντας δετους υργείους δεξάμενοι και τούτων εκράτησαν. πεὶ 31

μεντοι κατεδίωξαν εἰς το μεταξυ του βουλευτηρίου καιτου τῆς Eστίας ἱερου και του προς ταsτα προσηκοντος θεάτρου, ἐμάχοντο μεν ουδεν ηττον και εώθουν προς τον βωμόν ἀπο μεντοι των στοῶν τε και του βουλευτηρίου καὶ τολμεγάλου ναο βαλλόμενοι και ἐπιτωίσοπίδω μαχόμενοι, ἀποθνήσκουσιν ἄλλοι τε των υλείων και αυτὸς ὁ των τριακοσίων αρχων Στρατόλας. τούτων ὁ πραχθέντων ἀπεχώρησαν εἰς σαυτῶν στρατόπεδον οι μεντοι ρκάδες και ι με αυτῶν ουτως 32 ἐπεφόβηντο την ἐπιοίσαν ημέραν στε υδ' ἀνεπαύσαντο της νυκτός, ἐκκόπτοντες τὰ διαπεπονημένα σκηνώματα και ἀποσταυρosντες. οἱ δ' αὐώλεῖοι ἐπει ταὶ υστεραία προσιόντες εἶδον καρτερὰν το τεῖχος καὶ ἐπιτων ναῶν πολλοψ ἀναβεβηκότας, ἀπῆλθον εἰς το ἄστυ, τοιοfτοι γενόμενοι Dυς την ἀρετην θεὰς μὲν

ἀν ἐμπνεύσας δύναιτο καὶ ἐν ημέρα ἀποδεῖξαι, ἄνθρωποι δ' οὐδ' ἀν ἐν πολλῶ χρόνω τους μνοντας ἀλκίμους

316쪽

266 LI B. VII. in P. IV. 33 μωμένων δε τοῖς ἱεροῖς χρημασι των εν τοῖς A

κάσιν αρχόντων, καὶ πῖ τουτων τους ἐπαρίτους τρεφόντων, πρῶτοι Μαντινεῖς ἀπεφητίσαντο μη χρησθαιτοις ἱεροῖς χρήμασι καὶ αυτ0ὶ το γιγνόμενον μερος εἰς τους παρίτους ε της πόλεως ἐκπορίσαντες ἀπέπεμψαν τοις αρχουσιν. οἱ δε αρχοντες φάσκοντες αυτους λυμαίνεσθαι τουρκαδικόν, ἀνεκαλ0sντ εις τους μυρίους τους προστάτας αυτῶν καὶ πει Ουνυπηκουον, κατεδίκασα αυτῶν, και τους ἐπαρίτους πεμπον ώς ἄξοντας τους κατακεκριμένους. οἱ μεν ουν Μαντινεῖς

34κλείσαντες τὰς πυλαγου ἐδέχοντο αυτους εἰσω. εκ δετουτου τάχα δη καὶ ἄλλοι τινες ελεγον εν τοῖς μυρίοις ώς ου χρη τοῖς ἱεροῖς χρημασι χρῆσθαι Ουδε καταλιπεῖν εις τον αεὶ χρόνον τοῖς παισὶν εγκλημα τουτο προς τους θεους ὰς δε καὶ ε τω κοιν ἀπεδοξε μηκέτι χρῆσθαι τοις ἱεροῖς χρημασι, ταχυ δη ι μεν ου αν δυνάμενοι ἄνευ μισθου των ἐπαρίτων εiναι διεχεοντο,οι δε δυνάμενοι παρακελευσάμενοι αυτοῖς καθίσταντο εις τους επαρίτους, οπως μη αὐτοὶ επ' ἐκείνοις, λίεκεῖνο ἐπι σφίσιν ἐεν. γνόντες δε οἱ των αρχόντων διακεχειρικότες τα ιερὰ χρηματα ὁτι ει δώσοιεν ευθυνας κινδυνευσοιεν ἀπολέσθαι, πέμπουσιν εις η χλκα διδάσκουσι τους Θηβαίους, εἰ μη στρατευσοιεν,35 κινδυνευσοιεν οἱ ρκάδες πάλιν λακωνίσαι και ἰμεν παρεσκευάζοντο ς στρατευσόμενοι οἱ δε τὰ κράτιστα si Πελοποννήσω βουλευόμενοι πεισαν τοκοινὰν των ρκάδων πέμψαντες πρέσβεις ειπεῖν τοις

Θηβαίοις μη ἰέναι συνέπλοις ει την Ἀρκαδίαν, ε μητι καλοῖεν καὶ ἄμα μεν ταῶτα προς τους Θηβαί0υς ἔλεγον, ἄμα δε λογίζοντοέτι πολέμου Ουδεν δέοιντο.του τε γαρ ἱερου του ιδ προεστάναι Ουδεν προσδε σθαι ἐνόμιζον, ἀλλ αποδιδόντες αν και δικαιότερα καὶ

317쪽

LI B. D. C A P. IV. 267οσιωτερα ποιεῖν καὶ τω θεῶ οἴεσθαι μὰλλον ανουτω χαρίζεσθαι βουλομενων δε ταυτα κα ὶ τῶν υλείων. εδοξεν ἀμφοτέροις εἰρηνην ποιήσαπιθας καὶ ἐγένοντο σπονδα Γενομενων δε των ορκων, καὶ ὀμοσάντων των τ 36αλλων πάντων και εγεατῶν καὶ αυτου του τβαίου, ς τυγχανεν εν εγεα εχων τριακοσίους οπλίτας των Βοιωτῶν, οἱ μεν ρκάδες εν Tεγε αυτOs επικαταμείναντες ἐδειπνοποιοίντό τε καιεύ μουντο καὶ σπονδὰς και παιῆνας es ειρηνης γεγε

φοβούμενοι τὰς ευθυνας συν τε τοις Βοιωτοῖς και τοῖς ομογνώμοσι των ἐπαρίτων κλείσαντες τὰς πυλας τουτων εγεατῶν τείχους, πεμποντες επι του σκη-ν0υντας συνελάμβανον τους βελτίστους. τε δε επιπασῶν τῶν πόλεων παρόντων ων Αρκάθων καὶ πάντωa

εἰρηνην βουλομένων χειν, πολλοὐς ἔδει τους συλλαμβανομένους εἰναι' Gτε ταχλμεν αυτοῖς το δεσμωτη-

ριον μεστὸν ην, ταχὐ δε η δημοσία οἰκία. ως ὁ πολλοὶ οἱ 37 εἱργμενοι ησαν, πολλοὶ δ' οἱ κατὰ του τείχους ἐκπεπηδηκότες, ησαν δ' ἶ και διὰ τῶν πυλῶν ἀφεῖντο Ῥυθεὶς γαμουδενὶ sγίζετο, ἔστι μη ετ ἀπολεῖσθα ' πορῆσαι ὁ μάλιστα ἐποίησε τόν τε Θηβαῖον Et τους

με αυτορταίτα πράττοντας τι Μαντινέας ους μάλιστα εβούλοντο λαβεῖν, ὀλίγους τινὰς πάνυ εἰχον ' διαγὰ τ εγγὐ την πόλιν ἐναι σχεθον πάντες χοντο οἴκαδε ἐπεὶ o ημέρα ἐγένετο και τὰ πεπραγμένα πυ-38 ντο οἱ Μαντινεῖς εὐθὴς πέμποντες εἴς τε τὰς ἄλλας 'Αρκαδικὰς πόλεις προηγόρευον εν τοῖς πλοις εἰναι καὶ φυλάττειν τὰς παρόδους, και αυτοὶ δε Ουτως ἐπολουν, και αμα πέμψαντες εἰς την εγέαν ἀπητουνοσους εχ0ιεν ἄνδρας Μαντινέων και τῶν ἄλλων ὁ Ἀρκαδωνουδένα ἀξιουν φασαν Ουτε δεδέσθαι πιτε ἀποθνη-

318쪽

σκειν προ δίκης. ει δε καί τινας παιτιῶντο, ἔλεγον ἐπαγγέλλοντες τι η των Μαντινέων πόλις ἐγγυφτο μην παρεξειν εἰς το κοινον των ρκάδων πόσους τις Aci προσκαλοῖτο ἀκουων ουν ὁ Θηβαῖος, πόρει τε ,τι χρησαιτο τω πράγματι καὶ ἀφίησι πάντας του ανδρας. και η στεραία συγκαλεσα των Αρκάδων πόσοι γεδη συνελθειν θέλησαν, ἀπελογεῖτο, ἐξαπατηθείη.ἀκουσαι γαρ φη ς Λακεδαιμόνιοί τε εἶεν συν τοῖς οπλοις In τοῖς ρίοις προδιδόναι τε μελλοιεν αυτοῖς τηυ εγέαν των ρκάδων τινές οἱ δε κουσαντες,εκεῖνον μεν, καίπερ γιγνώσκοντες τι ἐψευδετο περὶ

σφῶν, ἀφεισαν πεμψαντες δ' εἰς Θήβας πρέσβεις κατ- 40ηγόρουν αυτ0 ώς δεῖν ἀποθανεῖν τον δ' παμεμνώνδαν ἔφασαν. καὶ γαρ στρατηγῶν τότε ετύγχανε, λέγεινῶς πολλορθότερον ποιήσειεν, τε συνελάμβανε του ανδρας τοτε ἀφῆκε το γαρ μῶν δι μῆς ει πόλεμον καταστάντων μῆς ανευ της μετέρας γνώμης εἰρήνην ποιεῖσθαι πῶς οὐκ αν δικαίως προδοσίαν τις υμῶν τοίτο κατηγοροίηνευ δ' i στε, ἔφη, τι μεῖς καιστρατευσόμεθα εις την Ἀρκαδίαν και σὐν τοις τα ημέτερα φρονουσι πολεμήσομεν.

1δ δε αὐτα ἀπηγγέλθη πρός τε το κοινον τῶν Αρκάδων καὶ κατὰ πόλεις, ε τούτου ἀνελογίζοντο Μαντινεῖς τε καὶ τῶν ἄλλων ρκάδων οἱ κηδόμενοι της Πελοποννήσου, ἄσαυτως δε και υλεῖοι καὶ Ἀχαιοί, ὁτι οἱ Θηβαῖ0 δῆλοι εἶεν βουλόμενοι ως ἀσθενεστάτην την Πελοπόννησον εἶναι, ὁπως ώς ραστα αυτὴν κατα- δουλώσαιντο τί γα δη πολεμεῖν μῆς βούλοντα η σημεῖς μεν ἀλλήλους κακῶς ποιῶμεν, εκείνων δ αμφότεροι δεώμεθα; η τί λεγόντων μῶν ὁτι οὐδε0μεθα αυτῶν ν τῶ παρόντι παρασκευάζονται. εξιόντες ἔου δηλον ς ἐπι τω κακόν τι ἐργάζεσθαι μῆς στραφ

319쪽

τευειν παρασκευάζονται; πεμπον δε και θηναζε 3 βοηθεῖν κελευοντες ἐπορευθησαν δε και εις Λακεδαίμονα πρεσβεις ἀπο των επαοίτων, παρακαλουντες Λακεδαιμονίους, εἰ βουλοιντο κοιμῆ διακωλυειν, αν τινες ἰωσι καταδουλωσόμενοι την Πελοπόννησον περὶ μέν

Βοιωτους εχων πάντας και Eυβοίας και Θετταλῶν πολ- 30λλους παρά τε λεξάνδρου και των ἐναντίων αυτω. Φωκεῖς μεντο ου ηκολουθουν, λεγοντες τι συνθη-

και σφίσιν αυτοῖς iεν, εἴ τις ἐπὶ Θήβας ῖοι βοηθεῖν ἐπ' αλλους δε στρατεύειν ου εἰναι ἐν ταῖς συνθήκαις. ὁ μεντο πιαμεινώνδας λογίζετο καὶ ἐν Πελοποννήσω 5 σφίσιν πάρχειν 'Aργείους τε καὶ Mεσσηνίους καὶ Mρκάδων του τα σφέτερα φρονοοντας. 4σαν δ' οὐτοι

Tεγεῆται και Μεγαλοπολῖται κανυσεῶται καὶ Παλλαντιεῖς, και εἴ τινες δ πόλεις ι τ μικραί τε ἐναι καιεν μέσαις ταύταις οἰκεῖν ναγκάζοντο. ἐξῆλθε μεν δὴ 6 ὁ Ἐπαμεινώνδας δια ταχέων ἐπεὶ δε ἐγένετο ἐν Νεμέα, ἐνταsθα διέτριβεν, ἐλπίζων τους υ ναίους παριόντας λήψεσθαι, και λογιζόμενος μέγα αν Osτ γενέσθαι τοῖς μεν σφετέροις συμμάχοις εἰς το ἐπιρρῶσαιαυτούς, τοις δε ἐναντίοις εἰς το εἰς ἀθυμίαν ἐμπεσεῖν,ώς δε συνελόντι εἰπεῖν, πῆν ἀγαθὼν εἶναι Θηβαίοις O,τι ἐλαττοῖντο Amriναῖοι. ἐν δὲ τῆ διατριβ αυτοεταύτ&7

συνησαν πάντες ο ομοφρονοsντες εἰς την Μαντίνειαν ἐπεὶ μέντοι ὁ ρπαμεινώνδας ηκουσε τους Αθηναίους τ μεν κατὰ γῆν πορευεσθαι ἀπεγνωκέναι, κατὰ θάλατταν δε παρασκευάζεσθαι, δια Λακεδαίμονος

βοηθήσοντας τοῖς ρκάσιν, οὐτω δὴ ἀφορμήσας ἐκτης Νεμέας ἀφικνεῖται εἰς τὴν εγέαν ευτυχῆ μὲν S

320쪽

270 LI B. VII. P. V. ουν Ουκ αν εγωγε φησαιμι την στρατηγίαν αυτ γενέσθαι ' σα μίντοι προνοίας εργα καὶ τόλμης ἐστίν ουδέν μοι δοκεῖ ἀνη ἐλλιπεῖν πρῶτον με γαρ εγωγε ἐπαινῶ αυτου Oτι το στρατόπεδον εν ω τείχει τῶν ID γεατῶν ἐποιησατο, ενδ εν ἀσφαλεστέρω τε ην η εἰ ἔξω ἐστρατοπεδευετο καὶ τοῖς πολεμίοις ἐν ἀδηλοτέρω ο,τι πράττοιτο καὶ παρασκευαζεσθαι δε εἴτου ἐδεῖτο ἐν τῆ πόλει ὁντι ευπορώτερον ν τῶν δ' τερων ζωστρατοπεδευομένων ἐξην ορὰν, εἴτε τι ορθῶς ἐπράττετο iis τι ημάρτανον. καὶ μην οἰόμενος κρείττων τῶν ντιπάλων ἐναι, ὁποτε Pω χωρίοις πλεονεκτουντας αυ- τους, ου ἐξηγετο ἐπιτίθεσθαι όρων δε ουτε πόλιν αυτ προσχωρουσαν Ουδεμίαν τόν τε χρόνον προβαίνον- et α, νόμισε πρακτέον τι εἶναι ' εἰ ὁ μη ἀντὶ της πρόσθεν ευκλείας πολλὴν ἀδοξίαν προσεδέχετο. ἐπει ουτ κατεμάνθανε περὶ μεν την Μαντίνειαν τους αντιπάλους πεφυλαγμένους, μεταπεμπομένους DAγησίλαόν τε καὶ πάντας τους Λακεδαιμονίους, καὶ ὐσθετο ἐξεστρατευμένον - 'Aγησίλαον καὶ οντα δη ἐν τη Πελ- ληνύ δειπνοποιησάμενος και παραγγείλας γεῖτο τω10 στρατεύματι εὐθυς ἐπι Σπάρτην καὶ εἰ μη Κρης θεία τινὶ μοίρα προσελθών εξηγγειλε τω γησιλάω προσιοντο στράτευμα, ελαβεν ἄν την πόλιν ωσπερ νεοττιὰν παν-ταπασιν ἔρημον τῶν ἀμυνουμένων ἐπεὶ μέντοι προπυθόμενος ταίτα Ἀγησίλαος εφθη εἰς την πόλιν ἀπελθών, διαταξάμεν0ι οἱ Σπαρτιατα ἐφυλαττον, καὶ μάλαολίγοι οντες ' οῖ τε γαρ ιππεῖς αὐτοῖς πάντες ἐν ρκαδία ἀπησαν και το ξενικὸν καὶ τῶν λόχων δώδεκαέν- 11 των οι τρεῖς. ἐπεὶ δε εγένετο παμεινώνδας ἐν τὶπόλει τῶν Σπαρτιατῶν, που μὲν ἔμελλον ἔν τε ἰσοπέδωμαχεῖσθαι και απὰ τῶν οἰκιῶν βληθησεσθαι Ουκ εἰ O ταύτη, ουδ οπου γε μηδεν πλέον μαχεῖσθαι τῶν