Herodotou Halikarnesseos Historion logoi th ́[i.e. enniá] =: Herodoti ...

11쪽

FRIDERICUS VOLGANGUS REIZIUS

S. P. D.

-ICO SUO UERI ET OPUM DE SE MEMPO.D EMINEM hal tu meorum omnim amicorum, Quam potius quam ad e, GAR I, He lotum hunc in tere 4 rini. Nam uo excitatus monitu et con- filio, eum tali habitu adornatum dere sum aggressim. xisti aliquando in familiari sermone desiderari aba Te inultin uni veterum sciviorum editiones, quariun apta esset ratio ad usum eorum, qui cupientes legere illos et comoscere dilimnter, non idcirco aut possent aut vellent magna volumina tractare, affixi sedere in bibliotheca retarilari et lainari per ambam Commentanorum in quibus commentariis allata essent non pauca, s Hasse praeclara illa et utilia, quae juvarent eos, qui main clodilinae, quam ingenii causa legere instituissent; quae aurem alii quaererent, ea saepe aut frustra quaererentur, in certe non sine mori et labore inveni

rentur.

Sensis mihi talium editionum videntur necessit tena, qui saperiore seculo veteriam libros adjectis am

12쪽

Immotis, quas arbitratu suo exce serant, In Pul licum emiserrunt. Qui si eam rem paulo melius eis ritius administrassent, uaquam puto suturiim fuisse, ut editiones ab iis procurat in ullum contemtum apud quenquam venirent omnino tam facilis res non est,

excerpere bene atque utiliter: qui hoc optime possent, si sere malunt ipsi de suo aliquid pix inere. Sed ob ill mi inscitiam es negligentiam, qui primi tales oditi

ne concinnaverunt, ipsum earum genus damnare, imeonsulti ac temerarii judicis est. ain quod em

quidam viri mutilationem queriantur annotationum a doctis hominibus msectariim, et eas integras exhiberi, ad reipublicae litterariae coin Hur et decus pertinere aiunt: non puto excerpere esse mutilare, nec eorum qui veteres lemni, unam et eandem video rationem esse, ut omnes evehi des eant in altum Philolo ae Iam inter scriptores eos, GARVI, quos ita editos V lebas, ut oriam lectio ad usum satam expedita esset, nominavisti Herodotum cujus quas editiones habemus, quae paucae sunt, ex iis una tantum Gla oviensis est, quae commoditatem sorinae habeat chartariam octu-plicatariam, sed nullis auxiliis instructa illa, et in his

terris adeo rara, ut mihi ne visa quidem sit caeteras, quanquam et ipsae pleraeque textum cluntaxat comprehensum tenent, propter mamitudinem sorinae chari rum non possunt ab inambulantibus tractari. oret tus me tum es, quod mihi satis ad eam rem doctrinae ac dilimniis tribuebas, ut in gratiam non Contemnendae studiosoriam partis accinmer ad Herodotum eo quo dixi modo accurandum. Etiam, quod maxime MYexit mihi ad rem suscipiendam animum, operae societatem obtulisti, et una inmum Herodoteas usas Iemremo

13쪽

pisti. Nondum eam lectionem absolverimus, quumitis mihi esset longinquum faciendum : ex quo ant quana reveretissem, corporis Te valetinio in patriam hinc

abstraxerat: ubi ea e ad hunc diem com manere. Interim em aliis rebus valde occupatus, non tamen

in dotum n Rebam sed quod varii libri consulendi essent, quod saepe sifficultatem uidicatio haberet,

quod vellem pro viribus opus efficere mimare, quω parum denique celem sum in io, res lentius prooeci bat. Quae quamluani etiam nunc abest a fine, tamen quod viae consectum et quod reliquum est, non puto comparandum esse. Quoties et quanti per sit offensus hac tarditate librarius, non dicam. Illud videor sperare posse, qui Herodotum ex nostra editione lemrevolent, at sis mihi etiam Matiam eius tarditatis habitum, non modo Veniam datum iri. Sed qui mitime librarium vestam, non potui ei hoc petenti neg re, ut saltem priuii voluminis, quod Heridotum Graecumsistis , parisaea priorem hanc, dudum a me consectam, sinerem am nunc evulgari. Quid igitur in Herodoto tum moransendo, tum insiniendo, sequi et agere mihi Primosuerim, paucis demonstri tum est. xtum initio animus erat I stelingianum exhibere, nihil usquam immutatum illum, cinis ' is modo quibusdam scriptyrae vitas, et aliter passim interpuncta oratione Vi essesininus exemplum editionis Gmnovianae a se correctum do mi operis describendum sed

nec vitia omnia correxerat, 'ec describentium perarum delicta, in tonis et spiritibus maxime aberrantium, Omnia casi re potuit, vir et provecta aetate, et diγntibus oculis, et inis morborum vices hoc negotium

agens, ut ipse in praelatione extrema simificiit. Eius

14쪽

vi PRAEFATIO.

modi vitia essetino minime quisquam vitio disiit sed qui semire illa omnia repeti sineris is Motium

προς νότον. Quod πάλμα, nescio quomodo his a me sublatum non es aliti, nam non semel occum it, sublatum videbis, ut 332, I. s. Il 5. a. ubi pro πει τε καὶ ἀπ- οντες, reposui ἐπιί τε δ απολαχ' 6ς. Ereatorum in tonis eorum quae non tribuas rarum incuriae, duo mera sunt. Unum est, quum VC stannus ex uno aut altero codice scripto dialectum restituens, minat vocalmium, non mutato ejus inno, aut secus. Ut 35 78. s. i, 2 4 ex eo secit οἰ- 32O, 3 I. s. iv, 82. . ex ἔοικε, olis, Ume quod sori bat, ουρος, οἴκε. 88, 57. s. u 173. 3. et .liis saepius, τοῖσδε mutat hi Atrias, non, ut debuit m Minas, vesin τοιουδε. Sinti ostensione Chunovius quum ex o -

15쪽

κίσαι, et ibidem sin. 14. pro ἄλλων, αλλεων, scripserat petente. Alteriam genus erratorum in innas, communa

illud sere ovinium disitionum Herinloti, et requentis. isne conamissum, hoc est, quod pronominum toni fit inclinatio, ubi, minime suilenda erat. Sic II, 93. s. i, 27 9. --. 45, 28. s. i, S. 7. viis σε. , m. s. i, os. O. ἔς M. A es pronomina cum prae positionibus cons macta, tonum rectum scierant aia πρωσ-ἐς M omitti a uitia Sunt mim aliae regulae doton erimndo pronominum ut quum fit personaminopposum item quum pronominis et verbi adinvidis

scitur pronomen eadem persona est. At 6, 74. s. i, II. I2, Id lam, αλλ' ἡτοι κεῖνόν γε τὸν - o --, pro ἡ- τον-. 83 93. s. i, I 74 28. 'πιτ ιν ασαυτο - παρέδοσαν, ρον--ντὶ σφέας αὐτοὐς --δ--. Talia peccata, et alia crassiora, ex quibus nonnulla ediationis stelingiarias propria esse cognovi, possem quini

libet multa inclinare. II 45, 35. sci, M. I 4. ου - ἔροι m. 56, 6 I. cci III. 27. o Pa 'M πων. Quasi unmiam inclinari possint casus p nominis primae

Personae, o ε αραταον servantes. I 2 53. s. II, 43. II.

ἀνομα - δωμονος, pro ουνομά τευ δα-νω. Est enim lanificatio ἀόρπιος. 15, 47. s. u 29. O. ι λιος , -- , ατάπερ ο - δρός, ἔστι amatam Quod fieri non potest, id haec scriptum fieri postulat, ut et cran junm et Munm inter se uno tempore haec duo, iu-δρος, et . I. Nam interpunctio facta post αια di κ,j- id nomen a verbo quod seMitur Mariae: inclinatim ter verbi istius in idem nomen, aerat

16쪽

alteriam cum Hiero copulare. Superiores editiones on

et hoc loco et similibus aliis, εστι. Quoties enim hoc verbum non est inclinabile, ita scribitur quoties inclinabile quidem est, mi impedimento aliquo inclinari prohibetur, ἱροί rosodiae Graecae partem eam quae de inclinatione toni est, videor mihi accurate clivitasse: primum ejus partis caput libello exposui vulγω ante aliquot annos reliqua duo talpita similiter explicata ubi per occasionem edidem, quae hic a me dicta sunt,

neque Obscura neque incerta esse videbuntur. Hujus modi erm Vitia ut corrigerem, operam dedi, et spero me pleraque omnia cor xisse. Perpaucis locis, quae alias conquiram et nota,u fateor me ipsum enormia latum, depravasse quod rectum erat. Ut u 6. . non

debui scribere, ταύτης ν άetro, sed relinquere, ταυτης ων ἀπο- Nec enim praepositio nomini ad quod restietur postposita, etiam tum ἀναστρέφετα, quando i ter id nomen atque ipsam aliqua particula media intem cedit. nec ista e tua exceptio est. Illud a tem in his quatuor prioribus libris a me iactum est imprudenter, quod editorum omnium exemplo posui etiam ipse inama inconstantia, nunc ἔρομος, μοιος, et quae sunt neris eiusdem, nunc ἐρῆμος, μοῖὸς Ionica et vetere Atticii saliato ἐρημος, μοῖος pronuntiari s litum erat num Herodotum re simus, τον τῆς Λάδος αριστον κανόνα, uiuo voluisse, modo noluisse Ionicam prosodiam adhiberet Interpunctionis verruarum quas mutationes s , de sis breviter sic habe. Commata et cola, exemplo si periorum sitionum aut novo errore passim deficientia,

supplevi abundantia ejeci loco alieno posita, in suum

17쪽

PRAEFATIO. ix

retram. Morum quae temere collocata erant, multa sanetur consuetudini Herodot eae, aut sententiam depravabant. Ut 183 99. s. ii, 62. . . A, ἐπεί τε ἀπικομιε- νος κατελάμαν τους Αἰγυπτίους, quid exspectas illatum irid nempe quoniam interis A atque inter εοσεί

comma intercessit, exspectabis illatum iri verbum usdem personae, de qua ferino est: at sequitur verbum alius personae, ταὐτα μη ποιεειν λεγοντος ωτοῖ, τῶν - Αἰγυπτίων etruo στάς, περιέθηκέ οἱ κυνεν. Ergos in des est, nullo interposito crammate. δε πει ἀπικόμενος κατελάμαν του Aιγυπτίους. Maneo judicio semper ora ἐπεί τε, uno tenore soritaendum est, etiamsi verbum quod oratio consequens inseri, quidem est personae. Quoniam tamen ubi talis constriictio est, ibi comma interpositum non ludit Iectorem, si in locis id intactum relinquere mesta, ut 57, IO. s. i, II 4. 15. Sed nonnunquam etiam accidit, ut imprudens non e punmen comma pravum et importunum quasse illud

σπίσω πίωτο ἐς Αιγυπτον, στρατιν πολ- λαύων ε aruis διὰ της επείρου. Nam hoc loco ἔνλυτεν constria-endum est, non mam λαζων, sed cum ἀπίωτο -3I, 34. s. i.65. 23. ως γαρ ἐπιτρόπιυ , τάχισται ροτίστησε τανγμα σάωσα. Etiam superiores editores ita haec verba distinxeriant. Postulabat consuetudo Graeca, Herod te qui lem certe, ut sic sistin retur, ως γάρ ἐπετρ πε- τάχιστα, μετειρον τα - - παντα. dein error aliqvites admissius, correctus est a me, ut 37, 59. cci 75 21 et 217, 3. s. ni, 42. 6. 35I, 34 si'I58 3. ρον ς εας πλυτε οἱ meυε ανασπησαντες

18쪽

x PRAEFATIO.

Ἱρασα. Editores omnes, ab AH ad I stelinoum usique, ita interpunxerunt, colo posito inter χωρων et ἴνα. Etiam Vallani sic interpunis e loquitur us Versior nec attigit eam hac parte quisqvim in castimoriam. Sequuntur clancephalas Gemanus, et Du erus Gallus, vernaculi translatores. Quid, quod jam olim Stephanus 'gantinus haec verba ipse qui ue ita disti xit Nam in Iρασα, sive, ut apud eum striditur χρα- σα Cum simo spiritus misi, τοπος Λαύης, inquit, εἰς ωρο--ον Βαττον οι Λαυες. Vix alibi depravationi or a salsa interpunctione oriri potuit, quam hic estoria. Scire vis ut interpretenturi Valla : Ra illine

ma suassent e Maenian or e lim appelle basa, et petan is ti erus M. Alius aliam nocturni itinerisia me toto causam reddi iacit, uinos aut minus mssicitam, in tarn abstu daan Nolo vitia ea Paestrass

19쪽

PRAEFATIO.

harum interpretationum sensus pae se lalmra . arimere: Tat molestias essem, Gallux, qui os iter et me acrius in emicis nec squis admonitur patriam vis animad--rtit, judicem in constituo. Illa duo vitia not ,γ, quae vitia esse apparet consuleranti et pud ant cesserit locum istim, et quid coiaequatur. Habit histat Graeci Arimn locum nitidissilias milibus iam ctum, et qui flumine rigaretru . Hinc eos quam abigere vialent Afri, ostentariant a Miliorem agrum,

iti operam ipse, illo ducenis. Nihil indeo in m.

mloti verbis, quod inpediat, in minus me mal Mis hanc ostentationem crit mes sum ua esse, ut 'a oos in amoverem. At intemrotea notiri volunt Amri tam stultos sum, ut revora lamim pulcerrimum Omnium Graecis ultro monstrarent, et emi in veniariani a te possideri mallent. Sed locum istum pulce rimum, qui dicitur Irasa, eum non esse, in quem Gra oos habitatum Afri deduxerint, argumento alvi est, quod Herodotus invium c ae I et Marait,

rum exercitu adverses Cyrenaeos venae te, hos πι--α copiis in Iras locum et ad sentem hesten obviam progres os ibi cum illis conflixisse. Irata uiui Q

rmastis ad orientem ducti sunt imaar habitatum Graecia Ams non in locum Irasa, sed per eum lonotis o de tem versus alio ad Apollinis fontem Cnem inuri .rmen pinea condicis uni. Eri olarum in Herodoti

20쪽

piacerrimum Grines transeriundo per eum aderent, OLlecta diurni temporis mensegra nociti eos traduxerunt.'

Qui plurimum polluit sensus et judicii acumine, Reistius, jam de vitio veteris interpunetionis monuit Veria in suis Animadversionibus ad Graecos Auctores. Uuum id etiam in istellaneis Lipsiensibus antea secerit,m scio. Si non secit, amici recentior interpres erinanticus Herodoti non consuluerat ista iscellanea, laudandus est hic interpres, quod ipse loci Herodotes vitiosam interpunctionem conexit nisi quod illud προς έσπερον

de tempore vespertino accipiens, non de pia Vespe tina, arsiis in alium reorem lapsus est. Nam quod non rotuIulius loquitur, minimum hoc ejus vitiuim est,

praeut quae satis fremaeinter et aede solet in sententiis convertendis peccare. Die Libyer ιhrten se συο, traten abere die mi res geo Aben an amis mite die Grieehen dissoluta inter allen Gegendenim Dinchzuge nichisian notaten, haveris die Stunde

Iani porro Uesselinius cola nimium quantum amaritim punctis, neque orationem distinctant reriam Varietate, curavit etiam interpunmonis varietate distin-mere id mihi non est visum imitandum esse. Sima intermγtionis quae dicuntur, ubi post intermotiones obliquas posita emit, quod tamen factum est non semper, ego inde a plagula E sustuli propterea quod nullus alius eorum simorum usus est, nisi ut moneant, V

ceni in fine surine debere surgit autem vox 3 aes qui recte intere L non ejus qui oblique Signa parentheseos nonnunquam, ubi nulla erant, posui, Vel perspicuitatis aluvandae causa, vel ne oratio quae nondum